आपल्या विद्यार्थ्यांच्या तोंडातून ब्रा शब्द ऐकल्यावर सारिका थोडी लाजली.
सारिका: ते कशाला पाहिजे? तुझ्याकडे साडी आहे ना… मग बस झालं की नुसता तो साडी गुंडाळू शकतो.
मी: नाही ना मॅडम… व्यावसायिक नाटक स्पर्धा आहे. कॉस्चुमला सुद्धा पॉईटस असतात. बाकीच्या टीमनी स्त्रीपात्र मुलींनाच बनवलंय. आणि आम्ही एका मुलाला स्त्री बनवतोय. त्यामुळे तो अगदी मुलींसारखा दिसला पाहिजे नाही तर ते अगदी विनोदी पात्र वाटेल. म्हणून आम्हाला सगळ्या गोष्टी हव्या आहेत जेणेकरून आमचे पॉईंट्स कमी व्हायला नको.
सारिका: येस विकी… बरोबर आहे तुझं… मला तुझा मुद्दा पटला. आ पण एक काम करू… बाहेर दुकानात जाऊन एक पटकन विकत घेऊन येऊ… किंवा इकडे ओळखीच आहे का जो आपल्याला मदत करू शकतो.
मी: नाही ना मॅडम… फक्त २० मिनिटे उरलीत… आपलं नाव कधी पण घेतल जाईल. बाहेर जाऊन येईपर्यंत खूप उशीर होईल.
आमच्या दोघांमध्ये काही वेळ शांतता राहिली. दोघेही विचार करू लागलो.मी थोडं इमोशनल होण्याच नाटक केले. माझ्या डोळ्यात खोटं खोटं पाणी आणलं. माझी झालेली अवस्था पाहून सारिका मॅडम माझ्याजवळ येऊन सांत्वन करू लागल्या.
सारिका: हे विकी… रडतोस कशाला??
विकी: नो… मॅडम… माझा निष्काळजीपणा नडला. मी येताना चेक करायला हव होतं. आता माझ्यामुळे बाकीच्यांचा सुद्धा मुड ऑफ होणार…
सारिका मॅडमनी माझ्या केसात हात फिरवला. माझी हनुवटी पकडत माझा चेहरा वर केला.आणि मला शांत करू लागल्या.
सारिका: हे… तस काही नाही आहे… असं होत बाळा… तुला काळजी करायची गरज नाही. तुझ्याकडे साडी आहे ना… बरोबर? तू त्या मुलाला टी-शर्ट वर घालायला सांग. हाच एक उपाय आहे आपल्याकडे.
विकी: त्यामध्ये तो अगदी जोकर सारखा दिसेल. हे खूप गंभीर नाटक आहे. असं झालं तर प्रेक्षकांना नाटकाचा विषय खूप विनोदी वाटेल.
सारिका: मग आता काय करायच? ऑलरेडी पावणे दोन वाजलेत.
मी अजून काही वेळ रडण्याच नाटक केले. सारिका मॅडम सुद्धा हताश होऊन काय करता येइल याचा विचार करत होत्या. माझ्या प्लॅनची पुढची स्टेप घेण्याची वेळ आली होती. सर्व काही माझ्या मनासारखं घडत होत. सारिका मॅडम ना पेचप्रसंगात टाकण्याची हीच ती वेळ होती. मी माझे डोळे पुसले. आणि माझा पुढचा डाव साधला.
मी: मॅडम… मला एक आयडिया सुचली आहे. पण मला तुमची मदत लागेल. ह्या संकटातून तुम्हीच आम्हाला काढु शकता.
सारिका मॅडमने थोडं गोंधळून माझ्याकडे पहिल.
सारिका: कसली आयडिया? मी काय मदत करू शकते… मी माझ्या फ्रेंडसाठी काहीही मदत करायला तयार आहे… बोल.काय करायच आहे ते?
मी: मॅडम… अह्… उह… आपल्याकडे एकच पर्याय उरला आहे. उम्… अप… थोडा विचित्र आहे… पण दुसरा काही मार्गच आपल्याकडे शिल्लक नाही राहिलाय.
सारिका: आणि ते काय विकी?
मी: मॅडम… तुम्ही… आपल… ते… तुमच ब्लाउज आणि अह… ब्रा… दिली तर…
मी कसतरी आपल वाक्य पूर्ण केल आणि मान खाली घातली. मॅडमची यावरची प्रतिक्रिया पाहण्यास माझी हिंमत होत नव्हती. सारिका मॅडम आयडिया ऐकून स्तब्ध झाल्या.
सारिका: काय???… ही तुला आयडिया सुचली??
मी: सॉरी मॅडम… मला पण खूप विचित्र वाटतंय. पण ह्या क्षणी आपल्याकडे दुसरा पर्याय नाही उरलाय… प्लीज मॅडम तुमचाच सहारा आहे आता.
प्लिज… प्लीज…
माझ्या डोळ्यातून परत अश्रू वाहू लागले. मी त्यांच्याकडे त्यांच्या ब्लाउज आणि ब्राची अक्षरशः भीक मागत होतो.
सारिका: पण… विकी… मी अशी कशी नो… यार… मला नाही जमणार हे.
मी आपले गुडघे टेकत त्यांच्या पायावर लोटांगण घातल.
विकी: प्लिज मॅडम… प्लिज… फक्त माझ्यासाठी… तुमच्या फ्रेंडसाठी मदत करा ना.
सारिका: हे… उठ आधी… उठ… म्हटलं ना… अरे पण तुमच नाटक संपेपर्यन्त मी अशी कशी राहु. आणि कोणी बघितलं तर… सॉरी मला खरंच नाही जमणार.
मी उठलो… आणि तिला विनवण्या सुरूच होत्या. ती आता थोड विचारात घेऊ लागली होती. म्हणूनच तिला मनावण्याची आशा निर्माण झाली होती.
मी: मॅडम आमच नाटक ४५ मिनिटाच आहे. त्यानंतर मी लगेच तुमचे कपडे घेऊन येइल. तोपर्यंत तुम्ही इथेच वर्गात बसून रहा. कोणीच येणार नाही इकडे.
सारिका: आणि कोणी आल आणि मला असं बघितल तर… नको.विकी प्लिज.
मी: ओके मी एक काम करतो. माझ्याकडे एक कुलूप आहे. मी बाहेरून दरवाजाला कुलूप लावतो. आणि आल्यावरच मी ते उघडेन… कोणीच आतमध्ये येऊ शकत नाही.
सारिका शांतपणे विचार करू लागली.
मी: मॅडम प्लिज…
सारिका: आर यु शुअर… आपल्याकडे दुसरा ऑपशन नाही आहे?… कारण… यु नो… खूप रिस्की आहे
मी: आपल्याकडे ऑपशन नाही आहे मॅडम… प्लिज उशीर होतोय.
सारिका: ह्म्म्म… ओके… मी देते… माझ्या फ्रेंड्साठी मी तयार आहे.
आणि तो क्षण माझ्या आयुष्यातला सर्वात आनंदी क्षण होता. मी चेहर्यावर दाखवत नसलो तरी माझ्या पोटामध्ये फुलपाखराची गर्दी झाली होती.
मी: थँक यु मॅडम… थँक यु
सारिका : पण विकी… मला एक प्रॉमिस कर…
मी: काय मॅडम?
सारिका: तू ही गोष्ट कोणालाच सांगणार नाहीस… अगदी राहुल आणि आकाशला सुद्धा. कोणालाच समजता कामा नये… प्रॉमिस?
मी: छे मॅडम… ही काय सांगायची गोष्ट आहे.माझ्यावर विश्वास नाही का?
सारिका: विश्वास आहे म्हणूनच… मी हे सगळं करते… आणि नाटक संपल्यावर लगेच ये… बाहेरून नीट कुलूप लाव मात्र. ओह गॉड… कोणी यायला नको यार.
मी: तुम्ही काही काळजी करू नका… मी व्यवस्थित कुलूप लावेन… मॅडम… १.५० झाले… लवकर कपडे द्या ना.
मी सारिकाला वासनेच्या नजरेने पाहू लागलो. ती आपल्यासमोर आपले कपडे काढेल याची वाट बघत होतो. सारिकाने माझ्याकडे पहिल… आणि तिच्या ओठावर एक गोड लाजाळू हास्य आल.
सारिका: माय डिअर… तू इथे काय करतोयस. तुझ्यासमोर कपडे काढु? बाहेर जा आणि उभा रहा… मी काढून देते तुला.
मग तिने मला बाहेर ढकलत ढकलत घेऊन गेली. आणि माझ्याकडे बघून लाजून हसली. दरवाजा बंद करत ती आतमध्ये कपडे काढु लागली. मी अक्षरशः स्वर्गात होतो. तिचे गोरे गोरे बॉल बघण्याची इच्छा लवकरच वास्तवात पूर्ण होणार होती. तिचे गोल, दुधाळ, मऊ बॉल आणि वक्राकर नितंबाचे चित्र मी माझ्या डोळ्यासमोर रंगवू लागलो.
पाच मिनटं झाली असतील आणि दरवाजा उघडला. मला वाटले ती मला आतमध्ये बोलवेल. पण तिने मला दरवाजातच थांबवलं
सारिका: विकी आतमध्ये बघू नकोस… ओके.
ती दरवाज्यामागे उभी राहून थोडी वाकली. मी तिचा लाजाळू चेहरा आणि नग्न गोरा उजवा खांदा पाहू शकत होतो. माझी नजर सहजपणे तिच्या नागड्या रूपाला पाहण्यासाठी आत गेली. पण माझ्या कामुक नजरेला क्षणात तिने पकडले.
सारिका: ओये.बाळा… आतमध्ये काय बघतोयस… माझा फ्रेंड एवढा चावट असेल… वाटल नव्हत… हेहेहे… हे.
मी: सॉरी… मला राहवलं नाही.
सारिका: हाहा… माहिती मला… पुरूष कधी सुधारणार नाहीत. हे… घे
मी तिला बुजगावन्यासारखी स्माईल दिली. तिने आपला हात पुढे करत माझ्या हातात नारंगी ब्लाउजमध्ये गुंडाळून ब्रा दिली. ब्रा आतमध्ये आहे हे मला माहिती नव्हते. म्हणून मी तिला त्याबद्दल विचारलं.
मी: मॅडम ब्रा कुठे आहे तुमची?
सारिका: मुर्खा… ब्लाउजच्या आतमध्ये आहे बघ… आणि जरा हळू बोल ना…
मी: उफ्फ… हो… थांबा चेक करतो.
मी ब्लाउज उघडून बघितलं. तिच्या दोन्ही रसाळ आंब्यांना घट्टपणे आधार देणारे अंतवस्त्र घडी घालून ठेवलं होत. मला पांढरी ब्रा ब्लाउजच्या आतमध्ये दिसली. मी तिच्याकडे विजय झालेल्या योद्धासारखे पाहत स्माईल केले.
सारिका: काय??… कधी कुठल्या बाईची ब्रा नाही पाहिलीस का?… आता जा… मला अजून लाजवू नकोस. आणि हो… दरवाजाला नीट कुलूप लावून जा.
मी तिचा पूर्ण उजवा हात खांद्यापर्यंत पाहू शकत होतो. तिची स्किन एकदम गुळगुळीत आणि गोरी होती. तिची काखेतली केस तिने नुकतीच शेव केल्यासारखी दिसत होती. तिची गुळगुळीत सुंदर काख मला मोहात पाडत होती. माझ्या पॅन्टमधल्या अवजाराने सुद्धा हालचाल करायला सुरवात केली. मला तिच्या सुंदर काखेत तोंड खुपसन्याचा मोह अनावर झाला. तिने दरवाजा बंद केला.आणि आतून कडी लावली. मी घड्याळात पाहिले. फक्त पाच मिनिटे शिल्लक होती. मी बाहेरून कुलूप लावले आणि स्टेजच्या दिशेने धावू लागलो.
