दरवाजाला कडी लावून ती हॉलमध्ये आली. मग ती खिडकी जवळ गेली आणि हात ठेवून बाहेर बघत उभी राहिली. मागून सुद्धा सतीशला तिचा वाढलेला श्वास जाणवत होता. तो तिच्या दिशेने गेला आणि खिडकी बंद केली. तिच्या चेहर्यावरची चलबिचल आणि धडधड स्पष्ट दिसत होती. सतीशने क्षणाचाही विलंब न लावता तिला मिठीत घेतले आणि आवेगाने तिच्या मानेला, गालांना, कांनावर चुंबनाचा वर्षाव करू लागला.
अंतराची कानशील गरम झाली होती. तिच्या अंगावर काटा आला. इतक्या वर्षांनंतर एक पुरूषांचा स्पर्श तिला कमालीचा उद्दिपित करून गेला. तिचे दोन्ही हात त्याच्या खांद्यावर होते. सतीशने तिच्या डोळ्यात बघत हलकेच तिच्या ओठांवर ओठ टेकवले. तिनेही प्रतिसाद देत ओठांना विलग केले. त्याला घट्ट मिठी मारली आणि बेभान होऊन त्याच्या ओठांना चोखू लागली. तिचा आवेग त्याच्यापेक्षा कित्येक पटीने जास्त होता.
सतीशने गाऊन वरूनच तिच्या स्तनांना दाबायला सुरूवात केली. त्याने अक्षरशः स्तनांना कुस्करून टाकले. तिने ओठांवर बोट ठेवून आवाज न करता चालू ठेवायला इशारा केला. तिचा हात आपसूकच त्याच्या लिंगावर गेला. तिने झिप खाली केली आणि हात आत टाकला. डोळे बंद करून तिने इतक्या वर्षाने हातात आलेला लंड धरला आणि बोलली “काढ ना बाहेर नाही सहन होत.”
त्याने सर्व कपडे काढले आणि तिचा गाऊन वर केला आणि पूर्ण काढून बाजूला टाकला. दोघेही फक्त अंडरवीयर वर उभे होते. तिला त्याने नितंबाना धरून उचलले आणि सोफ्यावर घेऊन गेला. तिच्या उरोजावर तोंड नेऊन निप्पल चोखू लागला. त्याने दातात निप्पल धरून सोडला आणि पुन्हा खेचला.
अंतराच्या तोंडून “आह्ह आह्ह आवाज आले. हळू हळू” बोलत तिने दोन्ही हातानी त्याला दूर करण्याच्या प्रयत्न करत केला. पण सतीशच्या जोरापुढे ती काही करू शकली नाही. तिची नजर अधून मधून आतल्या खोलीच्या दरवाज्यावर होती. त्याने तिच्या चेहर्याला स्वतःकडे वळवले आणि बोलला “नको काळजी करूस.” उठून त्याने त्याची अंडरवीयर काढली. त्याचा लंड चांगलाच ताठ झाला होता. तिची नजर आता फक्त त्याच्या लंडावर खिळली होती.
सतीश सोफ्यावर बसला. निवांत बसून त्याने लंड हातात घेऊन वर खाली करत होता. त्याच्या भारदस्त मांड्या आणि मुठीत लंड घेऊन हलवत असलेल दृश्य अंतरा डोळ्यात साठवून ठेवत होती. त्याने इशार्याने तिला जवळ बोलावले. ती त्याच्या समोर अर्धनग्न अवस्थेत उभी राहिली. तिच्या शरीराची थरथर त्याला जाणवली. त्याने तिची अंडरवीयर खाली खेचली. ती मात्र डोळे बंद करून तशीच उभी राहिली.
तिने पाय हलवून गुडघ्यायपर्यंत आलेली अंडरवीयर खाली ढकलली. तो मांडीवर बोट फिरवू लागला. लगेच योनिवर हात न नेता आधी त्याने योनिजवळ थोडावेळ बोट फिरवून मग योनित बोट टाकले. तिने दोन्ही हातानी त्याच्या खांद्याला घट्ट धरले. त्याने तिच्या नितंबना धरून जोर जोरात बोट घालू लागला. थोड्या वेळाने तिला सोफ्यावर झोपवली आणि तिच्या अंगावर गेला.
तिच्या पायांना फाकवल. तिने एक पाय सोफ्याच्या वर ठेवला आणि दूसरा जमिनीवर ठेवला. तिच्याकडे वर सरकत त्याने कमरेला धरून लंडाकडे खेचले आणि अंदाजा घेत लंडाला योनित सारकावले. त्याने जोर लावला आणि लंड पूर्ण आत ढकलला. तिने दोन्ही ओठ दातांमध्ये दाबून ठेवले होते. तिच्या चेहर्यावर हलकीशी वेदना जाणवू लागली.
सतीश हळूहळू लंड आत बाहेर करायला लागला. तिने सतीशच्या पाठीवर नखाने ओरखडे काढले आणि गांडीपर्यंत गेली. तिने पाय अजून फाकवताच सतीशने जोरात फटका दिला. तिच्या तोंडून आवाज आला “भावजी…” आणि तिने नख त्याच्या गांडीत रूतवली. सतीशने अजून एक दणका दिल. तिने आता त्याच्या नजरेला नजर भिडवली. त्याचे फटके वाढत गेले. प्रत्येक फटक्यासरशी तिच्या शरीराची वर खाली हालचाल होत होती.
अंतराचा प्रतिसाद, आवेग आणि शरीरातील कामोत्तेजक कंपन ह्यामुळे सतीशचा उत्साह वाढला होता. त्यानेही पूर्ण ताकदीने तिला कचाकच झवण चालूच ठेवले. जसा वेळ वाढत जात होता दोघांची झटापट वाढत चालली होती. शेवटच्या क्षणी सतीशने पूर्ण जोर लावत जोरदार फटका दिला आणि त्याच्या वीर्याने तिची योनी ओलीचिंब झाली.
सतीशने तिच्या वरून बाजूला झाला. अंतराच्या डोळ्यातून अश्रू वाहत होते. तिने दोन्ही पाय जवळ आणले आणि तश्याच अवस्थेत काही क्षण सोफ्यावर पडून राहिली. थोड्या वेळाने दोघांनीही कपडे घातले. तिने हळूच जाऊन आतल्या खोलीचा दार उघडल आणि बघितल तर सासू अजूनही झोपेतच होती. अंतराने सुटकेचा श्वास सोडला. अंतरा केसांना बांधत बाहेर आली. तिने सतीशला मिठी मारली आणि दोघांनीही एकमेकांना दीर्घ चुंबन दिले.
सतीश तिचा निरोप घेऊन निघाला. सतीश जवळपास ३ महीने पुण्यात होता. त्या तीन महिन्यात अनेकदा दोघांच एकमेकांना भेटण झाल. निघताक्षणि सतीशने अंतराला विश्वास दिला की तो सहा महिन्यातून एकदा तरी येत जाईल तिला भेटायला. त्याप्रमाणे तिचा मुलगा १३-१४ वर्षांचा होईपर्यन्त तो येत होता. त्यांनंतर भेटण कमी होत गेल.
.
.
.
.
ह्या सगळ्या घटना सतीशच्या डोळ्यासामोरून गेल्या. त्यातला बहुतेक तपशील त्याने प्रियाला सांगितला.
प्रिया म्हणाली “झाल ते झाल. बर ह्या दोघी व्यतिरिक्त अजून कोणी?”
सतीश ठामपणे म्हणाला “नाही.” सतीश खूप शांत झाला होता. त्याच्या मनातले सगळे बाहेर आले होते. त्याच्या चेहर्यावर आता बाहेर पडणार्या शीतल चांदण्याची चमक येऊ लागली होती.
सतीशच्या कबुली नंतर सतीश आणि प्रिया दोघेही बेडरूममध्ये गेले. सतीश निश्चिंत मनाने झोपी गेला. प्रियाही बेडवर पडली.
प्रिया मनातल्या मनात…
सतीश तर प्रामाणिकपणे त्याच्या बाहेरख्यालीबद्दल बोलला. मी सुद्धा माझ्याबद्दल सांगून टाकावे का? आणि प्रिया आठवणीत गढून गेली.
प्रिया आणि सतीशचा मुलगा अमोल आता ८ वर्षांचा होता. सतीशच दिवसरात्र व्यवसायवाढीसाठी धावपळ करत होता. पण म्हणाव तस यश पदरी पडत नव्हत. रोजच्या कामातून वेळ काढून तो प्रियाची शारीरिक गरज पूर्ण करत होता. पण त्यातही एकसूरीपणा आलेला.
त्यातच तिच्या सगळ्या जवळच्या मैत्रिणी दूर गेल्या होत्या. आजूबाजूला असे कोणी नव्हते की त्यांच्या बरोबर तीला मनमोकळे प्रमाणे बोलता येईल. अधून मधून आई वडिलांना फोन करायची पण किती वेळ गप्पा मारणार. नवरा सोडला तर कोणी समवयस्क नव्हत.
दिवस असेच चालले होते. एक दिवशी सतीश बोलला “मला पुण्याला जाव लागेल साधारण सहा महिन्यांसाठी. बघू तिथे तरी काही नवीन ग्राहक जोडता येतात का.”
प्रियाने थंडपणे विचारले “केव्हा जाणार आहात?”
सतीश — पुढच्या आठवड्यात.
सतीश पुढच्या आठवड्यात निघून गेला.
प्रिया इथे एकटी. रोजचा दिनक्रम सकाळी उठून अमोलसाठी नाष्टा करायचा, त्याचा अभ्यास घ्यायचा. हे करेपर्यंत दुपारचे बारा वाजायचे. परत अमोलची शाळेची धावपळ. संध्याकाळी ५: ३० वाजता अमोल आला की खेळायला बाहेर पळून जायचा आणि यायचा एकदम उशिरा. प्रियाने त्याला अनेक वेळा बजावले की लवकर येत जा घरी. पण तो सुद्धा तितकाच जिद्दी आणि मस्तीखोर.
शाळेतून एक दिवसतिला बोलावण्यात आल. प्रिया समजून गेली की काही तरी ऊचापत्या केल्यात अमोलने. दुपारी अमोलला घेऊन प्रिया शाळेत निघाली. अमोल वर्गात जाऊन बसला आणि प्रिया मुख्याध्यापिकेच्या कार्यालयात जाऊन बसली.
जवळपास अर्धा तास दोघांची बोलणी चालू होती. मुख्याध्यापिकेने प्रियाला विचारले की संध्याकाळी एखाद्या क्लासला का नाही घालत अमोलला. फावला वेळ वाया तर नाही जाणार कमीत कमी आणि ऊनाडक्याही कमी होतील. प्रियाने होकार दिला आणि अमोलच्या मस्तीला आवर घालण्याच आश्वासन देऊन निघाली.
शाळेच्या गेट बाहेर पडताना विचार करत होती की काय बर कराव ह्या कारट्याच? कुठला क्लास लावावा? डोक्यावर रणरणत ऊन असताना तिच्या डोक्यातून घामाच्या धारा वाहत होत्या. घाम तिच्या वक्षस्थळांवर आल्याने सलवार कमीज भिजली होती आणि घट्ट चिकटली होती. चालता चालता तिची नजर समोर असलेल्या संगणक क्लासवर पडली. काचेवर मोठा स्टिकर लावला होता ‘बेसिक कम्प्युटर क्लास’.
तो काळ तास संगणकसाठी नवाच. फारच कमी लोकांकडे संगणक असायचे त्यामुळे त्याच्या वापराबद्दल आकर्षण होत आणि आदरसुद्धा होता. प्रियाने उत्सुकतेने आत प्रवेश केला. आतमध्ये मंद सुगंध दरवळत होता.
समोरून पंचविशीतला एक तरूण बाहेर आला. इन केलेला शर्ट टाय, फ्रेंच कट दाढी आणि जेल लावून व्यवस्थित बसवलेले केस. एखाद्या मोठ्या कंपनीच्या वरच्या हुद्दयावर असलेल्या ऑफिसर सारखा पेहराव होता त्याचा. अगदी नीटनेटका आणि आकर्षक तजेलदार व्यक्तिमत्व. त्याने प्रियाला पाहिले आणि एकक्षण पाहतच राहिला. प्रियाने त्याला स्माइल दिला आणि त्यानेही स्मितहास्य ठेवत तिला केबिनमध्ये बसायला सांगितले. “प्लीज बी सिटेड. आय विल बी बॅक इन जस्ट २ मिनिट्स.” बोलून तो आत गेला आणि एसीचा रीमोट घेऊन आला.
“बाहेर खूपच गरमी आहे नाही.”
“ऑफ कोर्स इट इज”
“एसी फूल करतो म्हणजे तुम्हाला बर वाटेल.”
एसीच्या थंड हवेच्या झोतामुळे तिला हायस वाटल. इतक्यात बाहेरून कोणीतरी त्याला बोलावल. त्याने तिला पाण्याची बाटली दिली आणि बोलला “वन सेक प्लीज.”
