मम्मीने हिसक्याचा वेग वाढविला. माझा लवडा मुळापर्यंत तिच्या पुदीत घुसत होता.
आता मम्मी कितीतरी हिसके-दणके सारखे मारीत होती. तिच्या हेपण्याला उधाण चढले होते. तिचा माझ्या लवड्यावर पुदी घासण्याचा वेग पण वाढला होता. तिचा पुदिदाणा मस्तपणे घुसळून निघत होता. तिच्या तोंडून लयबध्द हुंकार बाहेर पडत होते. मला हिसके मारतांना तिला कामतृप्ती होत असल्याचे तिच्या चेहर्यावर झळकत होते. कधी ती हेपता हेपता थांबली की तिच्या घट्ट पुदीची माझ्या लवड्यावरील पकड जाणवत होती. मग मी तिचे नितंब धरून खालून तिच्या पुदीला धक्के मारत होतो. ती पण अशीच कंबर वर-खाली करून मला साथ देत होती. आमचा असा हा प्रणयाचा खेळ चांगला रंगात आला होता.
कितीतरी वेळ आम्ही या खेळात रमून गेलो होतो. मी तिचे नितंब माझ्या दोन्ही हाताने धरून तिला थोडे वर स्थिरपणे पकडले व खालून फटाफट तिच्या पुदीला फटके मारत हेपू लागलो.
हेपण्यात किती वेळ गेला ते काही कळले नाही. मम्मी खूप दिवसाची कसर भरून काढत होती की काय? ती मला क्षणभरही सोडत नव्हती. तीच मला तिचे स्तन दाबण्यास प्रवूत्त करीत होती. मम्मीला इतका जोश कसा चढला याचे मला नवल वाटत होते. मम्मीला खूप इंटरेस्ट वाटत असावा. मी पण हावरटपणे तिच्या सौन्द्रयाचा भरपूर आस्वाद घेत होतो.
हेपता हेपता मी मम्मीला विचारले, ‘मम्मा, तू गरोदर तर राहणार नाहीस ना!’
‘नाही रे बाळा, मी गर्भरोधक पिल्स नियमित घेत असते. मला तुझ्यानंतर दुसरं बाळ नको आहे असे तुझ्या बाबालासुध्दा सांगितले होते.’
‘का मम्मा का नको दुसरं बाळ. माझ्यापासून तुला बाळ झालं तर मला आनंदच होईल.’ मी हसत हसत म्हणालो.
‘हो तुला आनंदच होईल. कारण तुला पहिलाच बाळ असेल ना! पण मला मात्र तुझ्यानंतर दुसरं बाळ असेल. तुला एकट्याला सांभाळताना नाकी नऊ येत होतं. मग आणखी दुसर्याला सांभाळताना किती जड जाईल? दुसरं असं की मला मुळातच दुसरं बाळ नको होतं. म्हणून नको रे बाबा, नको दुसरं आणखी बाळ…! शिवाय बाळा, नवरा मेल्यानंतर हे बाळ मला कसं झालं हा प्रश्न निर्माण होईल ना…!’
‘तेही खरेच आहे, मम्मा.’ असे म्हणून मी हळूच तिला स्तनाला धरून दाबले व तिच्या कोमल गालाचा मुका घेतला.
आता मला हेपण्याच्या नशेने गुंगी आल्यासारखी वाटत होती. माझ्या डोळ्यावर झोप यायला लागली होती. हे पाहून मम्मी म्हणाली,
‘बाळा, झोपतो का रे… ’
‘हो गं मम्मी, डुलकी येत आहे.’
‘ठीक आहे. झोप’ असे म्हणून मम्मीने पुदीत तसाच लवडा ठेवून माझ्या अंगावर झोपली.
सकाळी चांगलं उजाडल्यावर आम्हाला जाग आली. माझी परीक्षा सुरू असल्याने मला कॉलेजमध्ये जायचे होते, म्हणून मी मम्मीचे दोन्ही स्तनाला कुरवाळत व तिच्या कोमल गालाची पप्पी घेत मी उठलो. मम्मीला हेपल्याने मला अगदी मोकळे वाटत होते. माझा लवडा पुदीतील रसाने न्हाऊन चमकत होता. मम्मीला हेपण्यापूर्वी तो लवडा कोरडा राहायचा. आता मस्त चकचकीत व गुळगुळीत झाला होता. मम्मीने मला संधी दिल्याने ही किमया घडून आली होती.
या प्रसंगानंतर मी राजरोसपणे मम्मीच्या शरीराशी खेळत होतो. संधी मिळेल तेव्हा तिचे स्तन धरून दाबत होतो. तिच्या गालाचा मुका घेत होतो. तिच्या ओठावर ओठ टेकवून तिच्या जीभेशी माझी जीभ टेकवून रसपान करीत होतो. रात्रीला हेपायच्या आधी तिच्या शरीराची मालिश करून देत होतो. आतातर तिच्या पाळीचे दिवसं सोडून मी रोजची रात्र सजवत होतो. कधी कधी दिवसा पण मॅटिनी शो करीत होतो. आता मम्मीशिवाय मला बिलकुल राहवत नव्हतं. तिच्या पाळीच्या काळात जरी हेपायाला मिळालं नसलं तर तिच्याशी प्रणयलीला केल्याशिवाय राहत नव्हतो. एवढे खरे की त्या काळात हेपता न आल्याने मला जीवनातली एक रात्र वाया गेली अशी भावना होत होती.
एकदा हेपतांना मी मम्मीला म्हणालो, ‘मम्मा, यापुढे मला तुझ्याशिवाय राहणे कठीण आहे. आ पण दोघेच या घरात राहत जाऊ. मी तुझ्याशिवाय दुसर्या मुलीशी लग्न करणार नाही. ती मला तुझ्यापासून तोडून टाकेल.’
‘ पण बाळा आपला वंश पुढे वाढविण्यासाठी तुला लग्न करावेच लागेल. त्यामुळे तुला मुलं होतील. ते तुझा वारसा चालवतील. आपल्याकडे खूप संपती आहे. त्याला वारसदार पाहिजेच ना. नाहीतर ती बेवारस होईल. आपल्याला कोणी नातेवाईक पण नाहीत. मग ती सरकारकडे जमा होईल.’ मम्मी म्हणाली.
‘हो खरं आहे तुझं. पण मला नको लग्न. मला तूच पाहिजे. तूच कर माझ्याशी लग्न.’ मी म्हणालो.
‘मी कशी लग्न करू बाळा, तुझ्याशी. मी तुझी आई आहे.’ मम्मी म्हणाली.
‘काय झालं, आई आहे म्हणून? मी तुला बायकोसारखे हेपू शकतो. मग लग्न का करू शकत नाही?’ मी म्हणालो.
‘तसं नाही बाळा, पण… ’ पण म्हणून मम्मी थांबली.
‘मम्मा आजकाल लग्न करायची पण गरज नाही. त्यासाठी ‘लिव्ह इन रिलेशनशिप’मध्ये राहिलं तरी चालते. अशा सबंधात जन्माला आलेल्या मुलांना कायदेशीर मान्यता मिळते.
‘म्हणजे एकप्रकारची ती रखेलच झाली असे समज ना… ’
‘हो. मम्मा, पण त्यात काही वाईट नाही. लग्न करण्याची झंझट नाही. एक खरं की आपल्याला ह्या घरी राहता येणार नाही. कारण आपले संबंध लोकांना माहित होऊ शकते. त्यासाठी आपल्याला हे गाव सोडून दुसरीकडे राहायला जावे लागेल. म्हणजे तेथे कोणाशी ओळख नसल्याने तेथील लोकांना आपल्या ‘लिव्ह इन रिलेशनशिप’च्या नात्याचे काहीही वाटणार नाही.’ मी म्हणालो.
मम्मी विचारात गढून गेली होती.
‘कोलकाताला आपला फ्लाट आहे ना. तेथे जाऊ या का? तेथे आ पण निवांतपणे राहू शकतो’ मी म्हणालो.
‘बरं ठीक आहे. विचार करते.’
आमचे असे एक एक दिवस मस्त रंगात जात होते. एक दिवस मम्मी म्हणाली, ‘बाळा माझे वय वाढत चालले आहे. त्याआधीच मला बाळ होणे आवश्यक आहे. जास्त वय झाले की बाळ होण्यास अडथळा येतो.’
‘मम्मी मला काहीही हरकत नाही. तू म्हणशील तेव्हा मी तुला बाळ देण्यास तयार आहे. फक्त तुझी तयारी पाहिजे.’
‘ठीक आहे. आ पण आता कोलकाताला राहायला जाऊ. तेथे मी आतासारख्या पिल्स घेणार नाही. म्हणजे मी गरोदर राहू शकेन. तुझ्या बाळाची आई होईन. तोच आपल्या दोघांचा वारसा सांभाळेल.’ मम्मी म्हणाली.
त्यानंतर आम्ही कोलकाताला गेलो. तेथे आम्ही खुल्लमखुल्ला नवरा-बायको सारखे राहू लागलो. देशात आणि देशाबाहेर आम्ही प्रेक्षणीय स्थळे पाहायला जात होतो. तेथे जाऊन आम्ही हनिमून साजरा करीत होतो. देशात गोवा, केरळ, सिमला, काश्मीर हे स्थळं तर पाहिलेच. त्याशिवाय बाहेरच्या देशात सिंगापूर, मॉरीशस, थायलंड आणि युरोपला सुद्धा हनिमून साजरा करून आलो.
काही दिवसाने मम्मी गरोदर राहिली. एका गोंडस बाळाला तिने जन्म दिला. ती आता जशी माझी आई होती तशीच ती माझ्या बाळाची पण आई झाली. आहे की नाही गंमत! विशेष म्हणजे तोही हुबेहूब माझ्यासारखाच दिसत होता. आधी आम्ही दोघे होतो, आता तिघे झालोत. तो मला पप्पा म्हणेल व माझ्या मम्मीला मम्मी म्हणेल. त्याला खेळवत आणि सांभाळत आता आम्ही पुढील दिवसं सुखात काढू लागलो.
आमच्या जीवनाची कथा इतरांपेक्षा वेगळीच होती. सर्वसाधारणपणे माणूस बाहेरच्या स्त्रीशी लग्न करून तिच्याशी संसार करतो. मी तर माझ्या मम्मीलाच बायको सारखे संसार करीत होतो. एवढेच नव्हे तर तिच्या बाळाचा मी बाप झालो होतो. माझी मम्मी विधवा. पण ती माझ्या सोबत केवळ मम्मी म्हणून नव्हे तर माझी अर्धांगीनी म्हणून जीवन जगत होती. आम्ही आई-मुलाचं नातं विसरत चाललो होतो. माझ्याशी शारीरिक संबंध जुळून आले नसते तर ती गर्भार राहिली नसती. तिला माझ्या जन्मानंतर परत दुसर्या बाळासाठी प्रसुतीयातना भोगाव्या लागल्या नसत्या. पण माणूस जे काही करतो ते देवाच्या कृपेने होत असते असे म्हणतात. मग आमचंही तसंच झाले असावे, असेच म्हणावे लागेल. त्याची जर इच्छा नसती तर असे घडले नसतेच ना…! त्यांनीच आम्हा माय-लेकराला नवरा-बायको बनवून टाकलं, त्याला आम्ही काय करणार?
