काळ सरत होता, अनिता आणि स्वातीच्या बाह्य संबंधांना रंग चढवत. रंगा सावकाराच्या त्या पक्क्या मर्जीतल्या बनल्या. रंगा आलटून पालटून त्यांना भोगत असे. ह्याची सुतराम कल्पना आपल्याच गुर्मीत असणार्या त्या यशवंताला नव्हती. कशी असणार…! गडी गावच्या चौकशा करण्यात जेव्हा तेव्हा मग्न. अन् इकडे त्याच्या स्वतःच्या घरात काय चालू होतं ह्याची त्याला माहिती नव्हती. स्वातीला रंगासोबत झोपवून अनिताने आपला बदला पूर्ण केला. परंतु तिला एक रांड बनवण्याची इच्छा अजून पूर्ण झाली नव्हती. अशी रांड की जीला समद्या गावाने आपल्या अंथरूणात घेतले पाहिजे. अगदी सरपंचापासून ते साध्या शिपाई कर्मचार्यापर्यंत. आपल्याच घरच्या बाईबद्दल अनिताच हे मत आश्चर्य व्यक्त करणारं होतं.
इकडे स्वाती ह्यावेळी दुसराच विचार करत होती. गौरीला रंगाकडे नेऊन त्याच्याकडून पैसे काढण्याची योजना ती आखू लागली. गौरीला रंगा सावकार आणि स्वातीच्या संबंधाची माहिती होती. नाही म्हटलं तरी गौरीला देखील ह्या सर्वाचे कुतूहल दाटून आलेले. घरात भांडकुदळ नवरा, रकरकी पोरं ह्याला ती पुरती वैतागलेली. स्वातीने तिला कसेतरी तयार केले रंगाकडे न्यायला. स्वातीच्या गोड, मधाळ बोलण्याला गौरी पुरती भुलली. नकळत तिची पावले अनिता, स्वातीच्या पावलांवरच पडू लागली.
सावकाराच्या अंधार्या खोलीत गौरीला पाठवून स्वाती बाहेर थांबली. खोलीत थोड आत गेल्यावर पलंगावर बसलेल्या रंगाला पाहताच गौरी थबकली. सावळ्या वर्णाची, उंच, रूंद छातीची गौरी पाहून सावकाराने तिच्यावर झडपच घातली. ह्या आधी परपुरूषाकडे नजर वरही न करून पाहिलेली गौरी रंगाच्या तावडीतून सुटण्याचा केविलवाणा प्रयत्न करत होती. चार भिंतींच्या बाहेर तिचा आवाज स्वाती सोडली तर कोणच ऐकणारे नव्हते. गौरीचे तोंड दाबत तिला पलंगावर आपटत रंगाने तिच्या पदराला हात घातला. गौरी गया वया करू लागली, नको नको म्हणू लागली. पण तिच्या ह्या विनवणीने निर्दयी सावकाराला अधिकच चेव चढू लागला. गौरीची पूर्ण साडी फेडून तिला परकर आणि ब्लाऊज वर ठेवली. दोन्ही हाताने आपले उभारी आलेले स्तन गौरी झाकण्याचा प्रयत्न करत होती.
गौरी – ” सावकार, मला जाऊ द्या ओ. दोन तरण्याताठ्या मुलांची आई हाय म्या. ह्या वयात असा बट्टा लागला तर लोक त्वांडात शेण घालतील.”
रंगा – ” आ गं…! लोकांची चिंता काय म्हणून करतीस तु, लोक काय त्वांडाला यील त्ये बोलत्यात. तू आपली बिनघुर र्हा. अन् आपलं ये अंग माझ्या स्वाधीन कर. कुणाला काय बी कळणार नाय. ह्या कानाच त्या कानाला बी. ये ये गं…!”
गौरीला रंग्याच्या शब्दाने बळ आले. एक आवंढा गिळत ती डोळे मिटून आडवी झाली. तिच्या डोळ्यातून अश्रू ओघळत होते. रंगाने तिचा होकार ओळखत आपल्या अंगाचा सदरा काढून गौरीच्या पोटर्या चोळत आपले तोंड तिच्या गळ्याच्या भागात घुसवले. गौरीला तो स्पर्श होताच अंगात करंट जाणवला. तिच्या गळ्यावर जमा झालेले घर्मबिंदू तो अधाश्यागत चाटू लागला. रंगाच्या जीभेचा ओलसर स्पर्श तिला किळसवाणा वाटत होता. आपले तोंड फाकवत गौरीचे तोंड आपल्या तोंडात घेत त्याने आपली जीभ तिच्या तोंडात सारली. रंग्याच्या ह्या कृतीने गौरीला उबाळी येत होती. अत्यंत साध्या वागणुकीतील गौरीला साधा, पारंपरिक संभोगच माहीत होता. पण आज तिला जो पुरूषी व्यभिचार पाहायला मिळत होता, ज्याचा तिने कधी विचारही केला नसणार. पण रंगा होता ना…! असं काही बाही नव्या, घरगुती बायकांना दाखवणे हा त्याचा पेशाच…! साध्या, सरळ, एकमार्गी गौरीला संभोगतल्या नाना तर्या मन देऊन तो शिकवू लागला. आणि गौरी…! एखाद्या आज्ञाधारक विद्यार्थिनीगत ते आत्मसात करत होती.
आपला लांब, सुडोल मदनध्वज गौरीच्या ओल्या मुखात देऊन तो आपली पाठ मागे पुढे करू लागला. त्याचा पुढचा सुपाडा गौरीच्या अगदी घश्याला टेकला. अक्षरशः डोळे पांढरे पडले तिचे. आपले दोन्ही हातांनी तिने रंग्याच्या मांड्या जोरात धरल्या. अखेर ते लांबलचक मुसळ तिच्या तोंडातून बाहेर काढत गौरीला आपल्या मिठीत घेत तिच्या परकराची नाडी सोडू लागला. तिच्या केसाळ, काळसर योनिवरून हात फिरवत रंगाने आपला जाडसर बोट हळूच तिच्या फटीत खुपसला. त्यासरशी एक गरम सुस्कारा गौरीच्या तोंडातून निघाला. रंगाला आता राहवत नव्हते. त्याने आपले लिंग गौरीच्या योनी पटलावर सिद्ध करत ते हळू हळू आत सोडते केले. गौरीने आपले डोळे गच्च मिटले. रंगा समाधानाने कंबर हलवू लागला. त्याच्या जाडसर सोट्याने गौरीला पुरते वेडावून टाकले होते.
गौरी – ” आ ह स्सस्स…! आय गं…!! दमान… दमान घ्या…!! सरकार्… र्र… र्र…! पाक फाडून ठेवली माझी…!! आई आई गं…! मेले…!! “
रंगा – ” घे घे हे घे…! घे माझा आत…! आ ह…! माझी राणी…!! “
गौरी – ” स्वाती अन् अनिता काकी कश्या सोसत असतील ओ…! बाई बाई बाई…!! त्यांचा तर पुरता बोगदा झाला असल…!!”
रंगा ” आता तू बी माझीच रांड हाईस…! वाक खाली…!! वाजवूनच ठीवतू तुझी…!!”
त्या भावकीतील गौरी ही चौथी स्त्री रंगा सावकाराच्या वासनेची शिकार झाली. सालस, सुशील गौरी राकट, वासनांध रंग्याने चोळामोळा करून टाकली. पैश्याच्या हव्यासावर वासनेने मात केली.
वय वाढत जाईल तशी इकडे स्वातीची भूकही वाढत चालली. विलास माळ्याचे यशवंताकडे येणे जाणे असल्याने स्वातीचे आणि विलासचे सुत जमायला वेळ लागला नाही. त्यात प्रोत्साहन द्यायला अनिता होतीच. वेळ मिळेल तेव्हा विलास यशवंतला ग्रामपंचायतीची कामे लावून स्वातीला मळ्यात नेऊन पुरता भोगत असे. सरपंचासंगे त्याच्याच कार्यकर्त्याची बायको झोपते ही खबर कितीही दाबली तरी त्यांच्या जवळच्या माणसांना कळून चुकली. त्यातील काही गबर असामी विलासच्या अनुपस्थितीत स्वातीला गळ घालू लागले. कलंडलेल्या व्यक्तीला पडायला वेळ लागत नाही. स्वातीचे पण तसेच झाले. सुरूवातीला आढे वेढे घेत अखेर ती तयार व्हायची. मग काय…! वासनेचे नव नवे खेळ त्या गावात दिसू लागले. एका कसलेल्या रांडे सारखं स्वाती गावातल्या लोकांना खेळवू लागली. अनिताची इच्छा कुठेतरी पूर्ण होण्याच्या मार्गावर आली होती.
अनिताची इच्छा जरी पुरी होत असली तरी एकीकडे तिचं स्वतःच वलय अस्त पावत चाललं होतं. तिला आता कोणी फारसं विचारेना झालं. एरवी तिच्या मागे पुढे असणारे पुरूष तिच्याकडे काना डोळा करू लागले. अगदी विलासला देखील स्वातीला जाळ्यात अडकवण्यासाठी अनितानेच फुस लावली होती. परंतु, यामुळे तिचा विलास आता तिच्यापासून दूर झाला होता. परिणामी अनिताला पैश्याची चणचण भासू लागली. एकदा असच पैश्यासाठी अनिता रंगा सावकाराच्या वाड्यावर आली. अनिताने पिराजीला आ पण आल्याची वर्दी मालकाला द्यायला लावली. पिराजी मालकाला जाऊन विचारून आला. पिराजीने मालक कामात व्यस्त असल्याचे सांगितले. पिराजीची नजर चुकवून अनिता सावकाराच्या खोलीच्या भोवताली गेली. खिडकीच्या फटीतून आत पाहते तर काय, गौरी अन् स्वाती पूर्ण नग्न अवस्थेत पलंगावर पहुडल्या होत्या. नग्न सावकार त्या दोघींना आळीपाळीने आपल्या सोट्याचा प्रसाद देत होता. लाजेच्या सर्वच मर्यादा ओलांडून पार पोहोचलेल्या त्या दोघी कामदेवीच वाटू लागल्या. आणि रंगा तो ऊन्मत्त नर होता ज्याच्यासाठी नारी म्हणजे एक भोग्य वस्तू आणि तिचा भोग घेणे हे आपले पुरूषार्थ. बस्स…! आपले काम तो नेटाने चालवत होता. एक विकट हास्य चेहर्यावर घेत अनिता संथ गतीने वाड्याच्या बाहेर पडली. अनैतिकतेच्या समुद्रात खोल बुडाल्यावर आज कुठे तिला श्वास गुदमरत असल्याची जाणीव होऊ लागली होती.
अंधार पडत चालला होता. दिवेलागण होत होती. पांदीतून आपल्या घराकडे जात असता अनिताचे विचारचक्र सुरू झाले. अन् अचानक मागून कुणीतरी तिला कवळी मारत तिच्या हातात पाचशे रूपयची नोट सरकवली. कोण होता तो? तो होता पिराजी.
पांदीच्या त्या झाडा झुडपात पिराजी आणि अनिताचा प्रणय पुनवेच्या चंद्राप्रमाणे बहरत होता, रंग उडवत होता.
समाप्त
