लेखन – सुरज
कंपनीच्या कामासाठी मी गोव्याला गेलो होतो. चार दिवसाचे काम दोन दिवसात संपल्यामुळे माझ्या जवळ दोन दिवसाची सुट्टी शिल्लक होती. गोव्यात मस्त फिरून तिथल्या बीच वरचे फॉरेनर पाहून मला माझ्या गर्लफ्रण्डची आठवण येऊ लागली. कधी तिला भेटतो असं झालं होतं. कंपनीमध्ये कॉल करून कामाची माहिती दिली. ठरलेल्या वेळेच्या आधी काम केले कि कंपनीकडून बोनस मिळत असे. बीच वरचे दृश्य पाहून कधी गर्लफ्रेंडला भेटतो असं झालं होतं. म्हणून मी पुण्याला जायला ट्रेव्हाल्सचे तिकीट बुक केले. बुकिंग फुल्ल होते पण दोन सीट केन्सल झाल्यामुळे मला सीट मिळाली. सीट शेवटची होती. गर्लफ्रेंडला भेटायची हुरहूर असल्यामुळे मी सीट बुक केली. गाडीतशी चांगली होती टू बाय टू सीटची बस होती. मी पणजीला बस पकडली हळू हळू बसमध्ये पेसेंजर चढत होते. जास्त ते कपल होते. हळू हळू बसमध्ये लोकांची गर्दी होऊ लागली. बसमध्ये ऐक सीट खाली असल्यामुळे ड्राइव्हर आणि त्याचा हेल्पर पेसेंजर शोधत होते. मी मनात म्हणत होतो यांना पेसेंजर भेटुनये म्हणजे पूर्ण सीट माझीच. बस हळू हळू गोव्याच्या बाहेर पडू लागली. हळू हळू अंधार पडत होता. बसमध्ये मंद लाईट चालू होती. गोव्याच्या बाहेर बस येताच मी खुश झालो कारण आजून तरी कोणी पेसेंजर आला नहोता. गारवारा आरामदाई सीट असल्यामुळे मला डुलकी लागली. मी मस्त पसरून झोपलो होतो.तेव्हड्यात मला बस मधल्या क्लीनरणे उठवलं मी डोळे चोळत उठलो.
“मॅडम ही सीट आहे दुसरी सीट ऍडजेस्ट होईपर्यंत ईथे बसा”. असं बोलून तो निघून गेला. त्या बाई आपली ब्याग वर ठेवत सीटवर बसल्या. तिच्यावर ऐक चोरटा कटाक्ष टाकून मी सावरून बसलो. दिसायला मॉडर्न होती. बॉपकट केस, सडपातळ अंगात शॉर्ट टॉप, खाली स्पोर्ट पॅन्ट, पायात स्पोर्ट्स शूज. दिसायला ठीक होती. मंद लाईटमुळे मला नीट दिसत नहोते. थोडी जाड होती. छाती आणि तीच पोट सेम दिसत होते. मी त्यावेळी अंदाज लावला तिच्या फिगरचा ३६, ४०, ३६ असेल. चेहर्यावरून तरी ती थोडी खडूस वाटत होती. वयाने असेल साधारण ४५च्या पार. डोळ्यावर पातळ ग्लासचा छोट्या मॉडर्न फ्रेमचा चष्मा होता. तिच्या पेहरावावरून ती नक्कीच मॉडर्न आणि ऐजुकेटेड असेल असा मी अंदाज घेत स्वतःला सावरून घेत बसलो. प्रवासात कोणता प्रसंग कधी येईल सांगता येत नाही. त्यात बाईमाणूस बाजूला बसलेलं त्यात भर म्हणजे रात्रीची सगळंच अवघड. नीट बसता येत नाही कि झोपता येत नाही. चुकून काही झालंच म्हणजे हात पाय लागला तर अवघड व्हायचं. म्हणून मी सावध होत बसलो.मी सावरून बसताच ती अजून पसरून बसली. तिची फिगर स्तूल असल्यामुळे सगळी सीट तिने काबीज केली. मी जरा धडधाकट असल्यामुळे थोडं अवघड जात होतं मला बसायला. तरी मी शक्य तितका तिला स्पर्श नव्हावा असा बसलो. ती तिच्या मोबाईलमध्ये डोकं घालून बसली. मी बाहेर काळोखात नजर लावून बसलो. थोडा वेळ जाताच तिने मोबाईल बंद केला आणि आपल्या पर्समध्ये टाकला.
“तुमची हरकत नसेल तर थोडी विंडो कमी करता का? वार खूप येत आहे” तस मी खिडकी थोडी बंद केली. वारा पण गार लागत होता. मी नराहून तिला विचारलं.
“तुम्ही कुठे उतरणार”
“मी पुण्याला, तुम्ही”
“मी पण”
“ओके”
“ऽry माझ्यामुळे तुमची झोप मोड झाली, दुसरीकडे सीट ऍडजेस्ट होईपर्यंत थोडं ऍडजेस्ट कराल का”
“हो काही हरकत नाही, मला वाटत सीट ऍडजेस्ट होईल असं काही वाटत नाही, बस फुल्ल आहे”
त्यावर ती मंद हसत बोलली”हो मला पण तसच दिसतंय”
“अचानक पुण्याला काम निघालं म्हणून बुकिंग करता नाही आलं, चार बस सोडल्या मग नाईलाजाने ही पकडली”
“तुम्ही बसा कंफरटेबल, आता ऍडजेस्ट केल्या शिवाय काही मार्ग नाही”
तिला तिच्या स्तूल पणाची जाणीव झाली असणार म्हणून ती तशी बोलली असेल.असं मी माझा समज करून घेतला आणि मी थोडा रील्यास्क बसलो. माझी मांडी तिच्या गरगरीत मांडीला चिकटली. मी ऐक नजर बसमध्ये फिरवली सगळे आपापल्या सीटवर बसून आपल्यातच गुंग होते.
“मी पण माझे काम लवकर संपवून पुण्याला निघालो”
“तुम्ही पुण्याचे का”
“हो,, मूळचा मुंबईचा पण कामामुळे पुण्यात शिफ्ट झालो”
“मी मूळची गोव्याची, पुण्यात ऐका कंपनीमध्ये जॉब करते” “सध्या वर्क फ्रॉम होम असल्यामुळे घरून चालत काम, कधी कधी जाव लागत ऑफिसला, दुपारी कॉल आला मग निघावं लागलं”
“ओके गुड छान”
आमच्या गप्पा सुरू झाल्या आता आम्ही बर्यापैकी निवांत झालो. तिची फॅमिली गोव्यात माझी मुंबईला अशा आमच्या गप्पा रंगत होत्या. तिच्या बोलण्यातून समजले ती मेरिड आहे. आणि माझ्या लग्नाची प्रोसेस चालू आहे. माझा जॉबचा प्रॉब्लेम होता. तसा मला जॉब ठीक होता. पण लग्न नजमायला कारण खूप असतात. असो आमच्या गप्पा रंगू लागल्या.तस अनोळखी लेडीज बरोबर मी अगदी मधाळ बोलत असे.गप्पा मारता मारता कधी आम्ही ऐकमेकाला चिकटून बसलो हे समजले नाही. माझ्या लक्षात येताच मी सावरून बसे. पण ती थोडी स्तूल असल्यामुळे आणि सीटमुळे आम्ही परत चिकटायचो. तिला काही प्रॉब्लेम नाही तर मी पण बिनधास्त झालो. तस पण बीच वरचे फॉरेनर बघून मी सकाळपासून गरम होतो. त्यात भर म्हणजे ही बया. आता दुधावरची ताण ताकावर समजून मी पण चान्स मारायचं ठरवलं. तस पण प्रवासात भेटलेली सीट आणि बाई थोडीच आपली असते. तिचा दांडाला माझे दंड घासत होते. बस वळणावर झुकली की आम्ही एकदम चिटकायचो. तेव्हा ती जास्त हालचाल करत नसे. मी पण जे होतयते होउदे या मानसिकतेत होतो. पण माझा पुढे काही करण्याचा धीर होत नहोता. जितकं सुख मिळतंय तितकं घेत होतो. हळू हळू माझा दंड तिच्या दांडाच्या खाली गेला. ती पण आपला हात मागे घेत नहोती. माझी हालत खराब झाली होती. बसमध्ये अजून मंद उजेड होता. आमच्या बाजूचे कपल कधीच झोपी गेले होते. वयस्कर नवरा बायको होते ते. कामाच्या गप्पा, पॉलिटिक्स, मूव्ही अशा गप्पा रंगत होत्या. मध्येच मांडीला मांडी घासत मी तिच्याशी बोलत होतो. ती मंद स्मित करत गप्पा मारत होती. मगाशी मी जीला बाजूला बसली म्हणून मनात शिव्या घालत होतो तीच आता हवीशी वाटू लागली.तिच्या अंगाची उब मला जाणवत होती. माझ्या हाताचा कोपरा तिच्या कंबरेच्या चरबीला लागत होता. माल अनामिक सुख वाटत होते. मी माझा हात तसाच ठेऊन दिला. तिला पण त्याचे काही वाटत नहोते. ती कधी खिडकीतून बाहेर बघे तर कधी बसमध्ये नजर फिरवी. मधेच चेहर्यावरचे केस मागे घेत. कधी चष्मा सावरे त्यामुळे तिच्या हातांची वळवळ होत असे. जेव्हा ती हात वर घेई तेव्हा मी चोरटा कटाक्ष माझ्या हातावर टाके. जास्त पुढे तर नाही ना गेला हात याची मला भीती वाटत असे. साधारण तासा दीड तासाने बस हॉटेल वर वळली जेवायला. बसमध्ये उजेड झाला. सगळेच प्रवासी खाली उतरलो. कोण फ्रेश व्हायला गेलं कोण जेवायला गेलं. बस वीस मिनिट थांबणार होती. आम्ही पण खाली उतरलो. ती फ्रेश व्हायला बाथरूमला गेली मी पण फ्रेश होऊन बसच्या बाजूला उभा राहिलो.
“तुम्ही काही खाणार का”
मी वळून मागे पाहिलं.
बसक्या नाकाची, गोल चेहर्याची, थोडी ठेंगणी, हलका मेकअप केलेली ती मला विचारत होती.
“नाही नको मला प्रवासात जमत नाही”
“चला हो”
“बर कॉफी घेतो तुमच्यासाठी”
“ठीक आहे चला”
मी कॉफी घेतली तिने सॅन्डविच घेतला.
“तुमच नाव काय”
मी जरा अवघडल्या सारखं बोललो.
“अरे बापरे आ पण इतक्या गप्पा मारल्या,, पण ऐकमेकांची ओळख नाही केली”
“बाय द वे मी मीनाक्षी सॉफ्टवेअर डिझाईनर”
जोरजोरात हसत तिने हात पुढे केला.
“मी सूरज”
गालात गोड हसत तिच्या हातात हात देत शेक हॅण्ड केलं.
” तुम्ही मॅकेनिक आहात का”
“तुम्ही कस ओळखल”
“तुमच्या हातावरून “
असं म्हणत ती गालात हसू लागली. माझे हात कामामुळे थोडे राट झाले होते. शिवाय मी मापात मजबूत होतो. माझी शरीरयष्टी तशी कडक दिसत होती. त्यावरून तिने अंदाज घेतला असणार.
आम्ही बसमध्ये चढलो.
“तुमची हरकत नसेल तर मी विंडोला बसू का”
“हो हरकत नाही बसा”
“थँक्स”
“नो मेंशन”
ती गालात हसत बसली.दिसायला ठीक ठाक होती. पण गालात हसल्यावर कमालीची सुंदर दिसत होती. मी मुद्दाम तिला खेटून बसलो. तिला त्याच काही वावगं नाही वाटलं. ती बाहेर बघत आपले केस नीट बांधू लागली. तिचे दोन्ही हात वर झाल्यामुळे तिची छाती थोडी पुढे आली. आणि मला तिच्या कबुतरांची साईज समजली. टॉप थोडा ढगाळ असल्यामुळे समोरून ते नीट दिसत नहोते. पण आता मस्त दिसत होते. तिची कबुतरे माझ्या माहिती प्रमाणे नक्कीच ३६ची असणार. तीच आवरले तस ती पसरून बसली. मी थोडा सरखलो.
“माझी ब्याग देता का प्लीज”
“हो देतो ना”
असं म्हणत मी तिला तिची ब्याग दिली. तिने त्यातून शॉल काढली आणि ब्याग परत दिली.
