चंदाचं बोलणं ऐकून पाटीलनं अर्धा आत शिरलेला लवडा आणाखी आत दाबला. आता लवडा चंदाच्या पुच्चिच्या पडद्याला लागला.
चंदाः आआआआआ इआइइइइ आईगगग आउच इइइआइइइइ. ऊउउईउउईईईइइ उउउउउउ
हम्म्हम्म् हुं हुं.
चंदाला असाह्य वेदना झाल्या. तिच्या पुच्चितनं रक्त यायला सुरवात झाली. पाटीलानं थोडावेळ थांबुन लवडा बाहेर काढुन सगळं रक्त कपड्याने पुसून काढलं
पाटीलः चंदे तुटलं एकदाच तुझं सीलं आज तिसरा खून केला बघ माझ्या लवड्यानं. आता जरा तकलीफ कमी होईल तुला.
चंदाला प्यायाला पाणी देत पाटील बोलत होता. चंदाला उताणी पाडून पुन्हा आपला लवडा तिच्या पुच्चिवर सेट करत एक धक्का दिला. चंदा थरथर कापत होती. लंडाच्या धक्यानं ती शहारली.
चंदाः आईगगग आउच मेले रं देवा…
पाटील जोरात आणखी एक धक्का देतो. पुर्ण लंड आत ढकलतो.
चंदाः मास्तररररररररर हळूळूळूळू
पाटलाच्या एक एक धक्यानं चंदा हादरून गेली होती.
प्रत्येक धक्याला चंदाचा चित्कार वाढतच होता.
हळू हळू चंदाची तडफड कमी होऊन चंदा झवाझवीचा सुखद आनंद अनुभवु लागली.
पाटीलः चंदे कसं वाटतय आता.
चंदाः मास्तर आता जरा बरं वाटतया. पुच्चिच दुखणं बी कमी झालया. मजा यायला लागलीया.
चंदा फळाफळा झडत होती.
पाटीलः चंदे लय पाणि पाडलसं तू आता माझी बारी.
मला बी आता राहवत नाही. गळायच आहे मला.कुठं गळू सांग
चंदाः मास्तर बाहिर काढुन गळा.
पाटीलः काय अग चंदे इतकी मजा दिलीस मला आणि बाहेर गळा म्हणून सांगतेस. आत गाळतु की तुला बी मजा येईल.
चंदाः आवं पर मास्तर म्या गर्भार राहिल त्याचं काय?
पाटीलः तुला गोळी देतो मी ती घेतल्यावर नाय गर्भार राहत तू.
चंदाः नग नग मास्तर आव काय बाय झालं तर गावात तोंड दाखवाय जागा उरायची नाय मला.
पाटीलः नको टेंशन घेऊस मी करतो सगळं बराबर तू घे गाळून आतचं
चंदाः पर
पाटीलः आता पर नायनी काय नाय आपुन एवढी मजा केली आन आता शेवटाला तू असं करणार होय
चंदाः भ्या वाटतय हो मास्तर
पाटीलःमी आहे ना चंदा. कशाला घाबरतीस
चंदाः बरं हू द्या तुमच्या मनासारखं
पाटलानं चंदाचा होकार मिळताच आपल्या धक्याचा स्पीड आणखी वाढवला. शेवटी त्याचा बांध फुटला मोक्याचा क्षण जवळ आला.
पाटीलः चंदेदेदेदे ss दे मी येतोय तुझ्या फोद्रीत… आआआआआ आआआआआ लो.
असं म्हणून पाटीलंन चंदाच्या पुच्चितच चिकाचा फवारा उडवला. पाटील सगळा चीक गळाल्यानं थकून तिच्या अंगावर पालथा पडला. चंदा अर्धमेली झाली होती.
नंदा आणि जाधव बाहेर बसून त्यांची वाट बघत होते.
शाळा सुटायची वेळ जवळ येत होती. घरी जायला निघायचं होतं
पाटील चंदाच्या अंगावरून बाजूला झाला. उठून चंदाला उचलुन बाथरूममध्ये घेऊन गेला. शॉवर चालू करून दोघे अंघोळ करू लागले. चंदाच्या अंगाला साबणाने चोळून चांगली अंघोळ पाटलानं घातली. स्वतः स्वच्छ झाला.
आता चंदाला थोडं बरं वाटलं. तिनं दरवाजा उघडून नंदा आणी जाधवला आत घेतलं. चंदा लंगडत होती.
तिची पुच्ची ठणकं मारत होती. चंदानं नंदाला मिठी मारली. नंदानं तिला बेडवर बसवलं, बाजूलाच रक्त लागलेलं एक कापड नंदाला दिसलं नंदा समजुन गेली.
नंदाः चंदे बरं वाटतय का आता.
चंदाः व्हय अग आता वाईच बरं वाटतयं
पाटीलः तुमच्या चंदानं लय चांगली साथ केली बरं मला.
पाटलानं सगळ्यांसाठी जेवण मागवलं. सगळे जेवून झाल्यावर परतिच्या वाटेला लागले.
परीक्षेचे दिवस आले. दोघी मैत्रीणी जोशात अभ्यासाला लागल्या परीक्षा संपल्या. आता त्या दोघी वाट पाहत असलेला निकालाचा दिवस आला होता.
दोघींनी निकाल पाहिला. नंदाला गणितात १५० पैकी १३७ गुण मिळाले होते. पण चंदा इंग्रजी विषयासह सगळ्या शाळेत तिसरी आली होती.
नंदाः चंदे पाटलानं आपला शब्द पाळला बरं तुझा तिसरा नंबर आला.
चंदाः झाले बाई एकदाची पास दहावी.
नंदाः नुसती पास झाली नाहीस नंबरात आलीस चंदे,
म्या म्हंणल नव्हत भोकाचं बलिदान वाया नाय जायाचं
चंदाः व्हय नंदे. माझ्या फोद्रीनचं मला पास केली बघ बा लय खुश व्हईल आज.
दोघींनी एकमेकांना घट्ट मिठी माराली.
बाबुराव झाट्याची लेक चंदा दहावीत शाळंत तिसरी आली. शाळनं तिचा सत्कार समारंभ केला. हळू हळू दिवस सरत होते. बाबुराव आपल्या लेकीवर खुश होता, तिच्यासाठी स्थळ शोधायला त्यानं सुरवात केली होती. चंदा – नंदा पण लय खुश होत्या. पण त्यांच हे सुख खूप वेळ टिकलं नाही. त्याला कारण ठरला तो झवेगावचा सावाकार धनाजी चाटे. ज्याच्याकडून चंदाच्या बापानं शिक्षणासाठी कर्ज घेतलं होतं. बाबुरावानं ते अर्ध अधिक फेडलं होतं पण धनाजीनं चक्री व्याज आकारलं होतं. बाबुराव आतापर्यंत अर्ध व्याज सुद्धा भरू शकला नाही असं धनाजीचं म्हणणं होत. आता त्यानं बाबुच्या मागं पैशासाठी तगदा लावला होता. एकदा तर कहरच झाला. धनाजीनं बाबुरावला आपल्या बंगल्यावर बोलवून मारझोड केली.
गरीब बाबुराव काहीच करू शकला नाही. आपल्या बापाची असहायत्ता चंदाला बघवत नव्हती पण ती काय करू शकणार नव्हती. एकदा चंदा नंदाला भेटायला गेली खूप दिवसांनी चंदा अन नंदा भेटल्या चंदाला उदास पाहून नंदा म्हणाली,
नंदाः काय गं चंदे, उदास का दिसत्यास. तोंड का पडलया.
चंदाः काय सांगु नंदे घरात लय राडा चालू हाय.
नंदाः काय झालं सांगशील का? म्या काय मदत करू शकती का?
चंदाः अग तुला म्हंणल नव्हत का म्या. बा नं कर्ज काढलवतं माझ्या शिक्षणासाठी.
नंदाः हा तू बोलली व्हतीस, पर त्याचं काय आता.
चंदाः सावकार मागं लागलाय ते फेडाया.त्यानं बाला मारहाण बी केली.
नंदाःकाय सांगतीस चंदे. नाव काय म्हणालीस त्या सावकाराचं.
चंदाःधनाजी सावकार.
नंदाः धनाजी… धनाजी चाटे तर नाय.
चंदाःहा. त्योच. अग लय वंगाळ माणुस हाय बघ, तू वळखती का त्याला.
नंदाः त्याला वळखत नाय पण त्याच्या पोराला वळखती चांगलाचं. माझ्या पुच्चिचा पडदा त्याच्या पोरानचं फाडला की. त्या शुभम चाटे नं.
चंदाः काय! पोरगाचं असा तर बाप कसा असंल.
नंदाः त्याच्या बापानं बी कर्जाच्या नावाखाली लय जमिनी लाटल्या. आणि गावातल्या बाया बी बाटवल्या. सावकारानं कर्ज द्यायचं अन नाय फेडता आलं तर मांडवली म्हणून कर्जदाराच्या बाईनं त्याच्यासंग झोपायचं. अन मग कर्ज फेडायचं.
चंदाः किती भयाण हाय गं नंदे हे सगळं.
नंदाः भयाण तर हाय गं माझी चुलती अनिता बी झुपली हाय त्येच्याखाली.
चंदाः अन्ता काकी. अन ते कशापाई.
ऩदाः तिला बाग घालायची व्हती एकटीला, पैशाची नड व्हती मग पैशासाठी निजली त्याच्याखाली.
चंदाः अन्ता काकी किती साधी सरळं बाय. ती कशी लागली गं त्याच्या गळाला.
नंदाः अनिता काकीची एक मैतरीन व्हती गं शेवंता तिनंच फुस लावली बघ तिला. नंतर सगळ्या भावकीनं आपल्या सोयी प्रमाणं तिला भोगलं.
चंदाः बया किती गं याड या पुरषाच्या जातीला बाईच्या शरीराचं.
नंदाः बाईचं शरीर म्हंजी आग हाय आग तिच विझवण्यासाठी पुराषांकडं नाग हाय.
दोघीही मनापासून हसतात.
चंदाः खर सांगती नंदे, बाची हालत बघवत नाही गं लय कष्ट उपासतोय गं त्यो.
नंदाः अग मग तू बी एखादं काम बघ म्हंजी तेवढाच हातभार लागंल.
चंदाः म्या लाख काम बघंल गं पर बा नग म्हणतोय.
नंदाः मग आता काय करायचं ठरीवलं हाईस.
चंदाः माझ्या डोस्क्यात येगळंच चाललयं
नंदाः काय चाललय तुझ्या डोस्क्यात?
चंदाः मांडवली…
नंदाः अय चंदे, येडी झालीस का तू. आपला पाटील सर येगळा अन ह्यो सावकार येगळा. राक्षस हाय मेला नुसता. पुच्चिचा चेंदामेंदा करून टाकील तुझ्या.
चंदाः करू दे चेंदा पर बाची सुटका तर हुईल नव्हं
नंदाः पण तशी खात्री हाय का तुला.
चंदाः कर्ज फेडायसाठी त्यो बाया हेपतो असं तुच म्हणालीस ना.
नंदाः व्हय गं पण काही दगा फटका केला म्हंजी.
चंदाः ते बी हाईच म्हणा पर थोडा धोका पत्कारावा लागंल नंदे.
नंदाः चंदे तुला खाज सुटली का गं पुन्यांदा.
चंदाः नंदे अग खाज नाय गं पर कर्ज फेडायपुरतं
नंदाः तुझं नक्की हाय तर मग चंदे. तू झोपणार हायस सावकारासंग.
चंदाः व्हयं
नंदाः मला लय भ्या वाटतया बघ चंदे. दुसरं कोण असतना म्याच तुला सांगितलं असत खुशाल तंगड्या फाकवायला… पण सावकार म्हंजी लय मोठ्ठ धाडस करतीयास बघ. पुच्चिला पेलवायचं नाय बघ.
चंदाः नंदे तुच म्हणायचीस ना जिथं भोकानं काम हुतं तिथं डोकं नाय चालवायचं.
नंदाः व्हय पर म्हणून सावकार.
चंदाः अग सगळचं नीट व्हईल. बाला सुटका मिळलं घेती एकदा त्या सावकाराला उडवून.
नंदाः बरं ठिक हाय तुझा इचार ठरलाय ना पक्का मग म्या नाय मोडता घालत.
एवढं बोलून दोघीबी आपापल्या घरी जातात.
चंदा पुढच्या तयारीला लागते.
चंदा सावकाराला भेटण्याचं ठरवते त्यासाठी त्याच्या बंगल्यावर जायला निघते. सोबत नंदाला पण घेऊन जाते. दोघीं बंगल्यापाशी पोहचतात. नंदा लांबच थांबते. चंदा बंगल्याच्या गेटजवळ येऊन पोहचते.
तिला बंगल्याचा वाचमन आडवतो.
