सारिकाचा पहिला दिवस फक्त औपचारीकता पूर्ण करण्यात गेला. त्यानंतर सर्व शिक्षकवर्गानी तिचे उत्साहात स्वागत केले. तिला उद्यापासून प्रिंसिपल सरांनी नेमून दिलेल्या सेशनची सुरवात करावी लागणार होती.
सारिका स्टाफने केलेल्या स्वागतामुळे खूप भारावून गेली. प्रत्येकजण खूप फ्रेंडली, हेलपिंग नेचर होता. तिच्या करिअरची सुरवात करण्यासाठी ही योग्य संस्था आहे असे तिला वाटले. आणि विद्यार्थ्यांना मदत करण्यासाठी मिळालेल्या कौन्सिलिंग रूममुळे ती जास्तच प्रभावित झाली होती.
थोड्याच वेळात १.३० वाजला. आणि तिचा शाळेचा पहिला दिवस संपुष्टात आला. आपल्या मुलाचा चेहरा तिच्या डोळ्यासमोर आला. तिने आपल्या वस्तु जमा केल्या. आणि निघण्यासाठी आपल्या बॅगेची चैन लावली.
सारिका: ओह… माझं पिल्लू ते… आदी… ममा लवकरच घरी येतेय हा बाळा…
सारिका स्टाफरूमच्या बाहेर आली आणि निरोप घेण्यासाठी प्रिंसिपलच्या केबिनच्या दिशेने चालू लागली. चालताना तिच्या लक्षात आले की सर्व विद्यार्थी तिच्याकडेच बघत होते. काही जण तिला हसून स्मित देत होते. तर काही विद्यार्थी अश्लील नजरेने हपापल्यासारखी तिच्याकडे पाहत होतेेे. ते डोळ्यांनीच तिच्या नग्न शरीराची कल्पना करू लागले.
डॉ. रॉबिन- कम… इन
सारिका: गुड आफ्टरनून सर…
डॉ. रॉबिन यांनी कामातून वर डोकं काढले. आणि समोर त्यांना सुंदर स्माईल करणारी सारिका दिसली.
डॉ. रॉबिन- व्हेरी गुड आफ्टरनून… झाल्या सर्व फॉर्मल्याटीज… कसा गेला आजचा दिवस?
सारिका: चांगला गेला… सर… सर्व स्टाफशी ओळख झाली… शाळेचे कॅम्पस बघितले.
डॉ. रॉबिन- व्हेरी गुड… मग उद्यापासून क्लास घ्यायला सुरवात करू या… तुला तुझे तासिकाचे टाइमटेबल मिळाले असेल ना…
सारिका: येस… सर… माझी उद्याची पूर्ण तयारी झाली आहे.
डॉ. रॉबिन: आणि मी तुला आधी सांगितल्याप्रमाणे बाकीच्या तासिंका बरोबरच तुला त्या ३ मुलांसाठी स्पेशल सेशन घायचे आहे. त्या तिघांचीच आम्हाला जास्त चिंता वाटतेय.
सारिका: येस… राहुल, विकी, आकाश… मी त्यांची चांगली काळजी घेईल.
डॉ. रॉबिन: गुड… त्यांचे सेशन आपल्यासाठी प्राथमिक दृष्ट्या खूप महत्वाचे आहे. त्यांचा अभ्यास आणि मूल्ये सुधारण्यासाठी प्रत्येकाचे वेगवेगळे सेशन घ्यावे लागेल.
तेवढ्यात त्यांना दरवाज्यावर टकटक ऐकू आली. प्रिंसिपलने त्या व्यक्तीला आतमध्ये बोलावले. सारिकाने त्याला लगेच ओळखले. थोड्याच वेळापूर्वी त्यांची स्टाफरूम ओळख झाली होती. सारिका त्याचे नाव आठवु लागली.
व्यक्ती: सर तुम्ही मला बोलवलत…
डॉ. रॉबिन: येस… राजेश… मिट… मिसेस सारिका… आपल्या नवीन टीचर आणि इन्चार्ज ऑफ स्टुडन्ट कौन्सिलिंग आणि सायकोलॉजी.
सारिका: येस…
राजेश: आय एम इंग्लिश टीचर… आपली स्टाफ रूममध्ये ओळख झाली होती.
सारिका: येस सर…
डॉ. रॉबिन: हे शाळेतील सिनियर प्रोफेसर आहेत. आणि १२ वी क्लास che वर्गशिक्षक सुद्धा आहेत.
सारिका: ओके
डॉ. रॉबिन: मला तुम्ही का बोलवलत सर.
डॉ. रॉबिन: येह… तुम्हाला तर माहिती आहे… १२वीच्या परीक्षा काहीच महिन्यावर आल्या आहेत. आपल्याला राहुल, विकी, आकाशबद्दल काहीतरी केले पाहिजे. उद्यापासून त्यांची मिसेस सारिका बरोबर सेशन चालू करायचे आहेत. ते बोर्डाच्या परीक्षेत नापास होता कामा नये ह्या बाबतीत विशेष काळजी घ्यायची आहे.
राजेश: तेच योग्य ठरेलं सर…
डॉ. रॉबिन: तुम्हाला त्या तिघांना ह्यांच्या शेड्युल बाबत सूचना द्यायची आहे. सारिका येथे सकाळी ९.०० ते १.३०च्या दरम्यान येथे असतील. आणि शेवटचा एक तास त्यांचा फ्री ठेवण्यात आला आहे. म्हणून ह्यांचे शेड्युल नीट समजुन घ्या. ते तिघांनी आठवड्यातून किमान दोन वेळा तरी ह्यांचे सेशन अटेंड केले पाहिजेत. ह्याची काळजी घ्या.
राजेश: येस सर… मी बोलतो त्यांच्याशी आणि शेड्युलबद्दल सूचना सुद्धा देतो.
डॉ. रॉबिन: दॅट्स इट… तुम्ही जाऊ शकता.
राजेश: थँक यु सर… सी यु मॅडम…
सारिका: येस… सर थँक यु…
राजेशनी दरवाजा उघडला आणि बाहेर गेले.दरवाजा बंद होताना त्यांनी राजेश बाहेर कोणाशी तर बोलत असल्याचा आवाज त्यांच्या कानावर पडला.
राजेश: ये… राहुल.माझ्या बरोबर चला… तुम्हालाच बघायला येणार होतो… जरा तुमच्याशी बोलायच आहे… स्टाफरूममध्ये या जरा.
दरवाजा बंद झाला. आणि आवाज सुद्धा यायचा थांबला.
डॉ. रॉबिन: ऑल राईट… सारिका… तू निघु शकतेस…
सारिका: थँक यु सर… बाय
ब्रेकच्या नंतरचे दोन तास त्यांचे खूप कंटाळवाणे गेले. त्यांना बाहेर जाऊन कधी एकदा सारिकाचे दर्शन घेतो असे झाले होते. पण वेळ पुढे सरकतच नव्हती.
तिघेही मित्र आज वर्गात शांत बसले होते. नेहमी वर्गात गोंधळ घालून कोणाला त्रास देत नव्हते. जयरामकडून मिळालेल्या माहिती वरून सारिकाचे चित्र डोळ्यासमोर आणत होते. शेवटच्या वर्षाला तरी आपल्याला सुंदर टीचर शिकवायला येणार त्यामुळे खूप खूष होते. प्रत्येक जण तिच्यासोबत आपली रासलीलाची कल्पना रंगवत होता. तिच्या जवळ कसे जाता येईल. ह्याचा विचार त्यांच्या मनात चालू होता.
सारिकाची नग्न प्रतिकृती आपल्या डोळ्यासमोर आणत त्यांनी न बघतलेल्या तिच्या प्रत्येक अवयवाची कल्पना करू लागले. राहुलने तर तिच्या नग्न स्तनाचे चित्र डोळ्यामध्ये रेखाटले. आपल्याला खरंच तिचे दुधाळ स्तन बघायला मिळातील का ह्या विचारात तो मग्न होता.
आकाश तिचे पिवळ्या साडीतील वक्राकार नितंब आठवु लागला. त्यांना एकदा तरी आपल्या हाताने कुस्करण्यासाठी त्याचे मन आतूर झाले.
आणि बेल वाजली तसे तिघेही स्वप्नातून बाहेर आले. तिघेही खूप कामुक झाले होते. आणि त्यांच्या पॅन्टमध्ये ताठरता आली होती. तिघांनी एकमेकांकडे पाहिले आणि स्माईल दिली. दोन तासामध्ये सारिका शिवाय त्यांच्या डोक्यात दुसरा कुठला विचारच नव्हता. त्यांनी आपल्या लिंगाला शांत होण्यासाठी थोडा वेळा जाऊ दिला आणि सारिकाच्या शोधात बाहेर पडले.
राहुल: चला रे… बघू तिला…
आकाश: च्यायला… ह्या वेळेस तिला बघायचा चान्स सोडायचा नाही… आता लंच टाइम तर आहे… आपल्याकडे खूप वेळ आहे.
विकी: आणि लंच?
आकाश: अरे… लंच तर कधी पण खाऊ शकतो… पहिले तिला बघू… म्हणजे तुम्हाला मी सांगितलेल खरं वाटेल.
विकी: कुठे असेल ती?
राहुल: लंच टाइम झाला म्हणजे ऑफिस मध्येच असेल ना यार…
आकाश: आ पण काहीतरी कारण सांगून स्टाफरूममध्ये जाऊया… कुठल्या तरी चुत्या सरांना भेटायचं आहे असं सांगु आपण…
विकी: ओके.
स्टाफरूममध्ये जाताना त्यांना जयराम भेटला. त्यांनी त्याला थांबवल आणि विचारलं
राहुल: जयराम दादा… तुझी ती फ्रेन्ड स्टाफरूममध्ये आहे ना… चल जाऊन बघू तिला.
जयराम: तुम्ही सारिका मॅडमबद्दल विचारता आहे का? त्या स्टाफरूममध्ये नाही आहेत. मी त्यांना प्रिंसिपलच्या ऑफिसमध्ये बघितलं होत.
आकाश: ओह… आता आ पण तिला बघू शकतो यार…
राहुल: नो प्रॉब्लेम… आ पण प्रिंसिपल ऑफिसच्या बाहेरच थांबु… ती बाहेर येईलच ना.
विकी: ह्म्म्म लेट्स गो…
ते प्रिंसिपल सरांच्या ऑफिसच्या बाहेर पोचले. जयराम आणि आकाशकडून तिच्या शारीरिक बांध्याच वर्णन ऐकून राहुल आणि विकी तिला पाहण्यासाठी खूप उतावीळ झाले होते. पण प्रिंसिपल ऑफिसच्या काचेतून आत डोकवायला त्यांना भीती वाटत होती.
आकाश: आता काय करायच…
विकी: आकाश… तू आतमध्ये डोकावून चेक कर ना… ती आतमध्ये आहे का ते.
आकाश: भेंचो प्रत्येकवेळी माझीच मारा… मी आधीच त्याच्या ब्लॅक लिस्टमध्ये टॉपला आहे… मला अजून मारून नाही घ्यायची. तू स्वतः जाऊन बघ ना?
विकी: मी काय त्याचा जावई आहे का?… लिस्ट मधून बाहेर असायला.
राहुल: लवड्यानो… ओरडू नका… कोणी डोकावायची गरज नाही. आ पण बाहेरच तिची वाट बघू.
आकाश: मग माहिती कस… पडणार… ती आतमध्ये आहे की नाही… ते
राहुल: मी एक काम करतो… मी सहज असा चालत जातो. आणि आतमध्ये बघतो. ओके
विकी: तेच तर मी सांगत होतो.
राहुल: थोबाड बंद ठेव आता… मला चेक करू दे.
असे म्हणत तो काही पावले पुढे गेला. रूमच्या भिंतीजवळ उभा राहिला. ऑफिसचा दरवाजा ओलांडून आत बघणार तोच दरवाजा उघडला. त्यांचे नेहमी किटकिट करणारे वर्गशिक्षक त्यांच्या समोर उभे होते.
“ये… राहुल.माझ्या बरोबर चला… तुम्हालाच बघायला येणार होतो… जरा तुमच्याशी बोलायच आहे… स्टाफरूममध्ये या जरा.”
असे म्हणत राजेश सर त्रिकुटांना घेऊन स्टाफरूममध्ये गेले. आणि त्यांचा सारिकाला बघण्याचा प्लॅन परत एकदा फसला.
