आकाश: आम्ही काय गोटया मग खेळायाच्या… आमचा पण तिच्यावर जीव आलाय. मला पण ती पाहिजे
विकी: तिची पर्सनॅलिटी तिच्या ब्युटीला सूट करते… बॉस.
राहुल : पण आपल्याला कोणीच एवढं चांगल वागवल नव्हत… शी इज कूल.यार
आकाश: हो… ह्या विश्वमित्राची रंभा आहे ती… ओह आय लव यु सारिका.
विकी: चुत्या… विश्वमित्राची उर्वशी होती.
आकाश: हो… का
राहुल: अरे घाल्यानो… विश्वमित्राची मेनका होती.
आकाश: मग सारिका नक्की कोण आहे रंभा… उर्वशी… की मेनका?
विकी: सारिका मॅडम… फक्त ह्या विकीची अप्सरा आहे.
राहुल: गप्प बसा रे…
राहुल थोडा गंभीर होत त्या दोघांना जवळ बोलावत म्हणाला.
राहुल: हे बघा फ्रेंड्स… आ पण एक प्लॅन बनवुया.
आकाश: प्लॅन… कसला प्लॅन.(आश्चर्याने विचारले)
राहुल: आ पण आता तिचे चांगले मित्र आहोत. आणि आ पण तिच्याशी फ्रीली बोलू शकतो… रिमेम्बर… ती आपल्याला काय बोलली… आ पण आपले प्रॉब्लेम तिच्याशी शेअर करू शकतो.
विकी: तुझ्या मनात तरी काय आहे ब्रो?
राहुल: आ पण ह्या गोष्टीचाच फायदा उचलायचा.
आकाश: म्हणजे नक्की काय करायच?
राहुल: आपल्या दुःखी गोष्टी सांगत आ पण आधी तिची सहानुभूती मिळवायची.
विकी: मग?
राहुल: मग आ पण चांगली वर्तवणुक करून दाखवायची. शाळेत कोणाला काहीच त्रास द्यायचा नाही. आ पण तिला निरागस वाटलो पाहिजे. एकदम शहाण्यासारख वागायचं. तिला असं भासवायच… की आ पण सुधारण्यासाठी खूप मेहनत घेतो आहोत.
आकाश: मग?
राहुल: आपल्या सॅड स्टोरीज.मुळे आपल्याला तिची सहानुभूती मिळेल… मग आ पण आपल्यामध्ये थोडी सुधारणा आणूया. ती खूप खूष होईल. तिला वाटेल तिच्या बोलण्याचा आपल्यावर परिणाम होतोय. आणि आपली तिच्याबरोबरची मैत्री अजून घट्ट होईल. मैत्री एका विशिष्ट्य टोकाला गेली तर आ पण तिच्याशी काहीही डीसकस करू शकतो. आपल्याला हवं तस तिच्याशी वागू शकतो. मग ती आपली प्रत्येक गोष्ट मस्करीत आणि खेळकरपणे घेईल.
विकी: हे असं घडू शकत?
राहुल: ऑफ कोर्स… पहिले आ पण तिचा विश्वास संपादन करायचा. आणि एकदा का ती आपल्यावर विश्वास ठेवु लागली की बाकीच्या गोष्टी आपल्याला सोप्या होतील. मग… पुढे आपल्याला हवं तस तिच्याशी एकांतात… यू नो व्हाट् आय मिन
आकाश: म्हणजे आपल्याला टीचरचा पहिले विश्वास
जिंकायचाय.
विकी: आणि नंतर त्याच टीचरचा विश्वासघात करायचाय.
राहुल: येस… आणि आपली मोहीम फत्ते झाल्यावर टीचरला सॉरी म्हणून टाकु… सॉरी टीचर… हाहाहा
विकी आणि आकाश दोघेही त्याच्या हसण्यात सामील झाले. आणि एकमेकांना टाळी देऊ लागले.
विकी आणि आकाशला राहुलचा प्लॅन मनापासून आवडला. आणि वर्गात लंचब्रेकसाठी निघून गेले. सारिकाबरोबर घालवता येणारे कामुक क्षण ते आपल्या स्वप्नी रंगवू लागले. तिला आता नग्न पाहण्याची आस त्यांची अधिक तीव्र होत चालली होती.
दोन महिन्यानंतर…
सारिका प्रत्येक विद्यार्थ्यांची आवडती टीचर बनली होती. शाळेमध्ये बर्याच गोष्टीमध्ये बदल झाला होता. सारिका सुद्धा आपला जॉब मनापासून एन्जॉय करू लागली. तिच्या सौन्दर्याच्या जादुने सर्वानाच भुरळ पाडली होती आणि त्याचा आमुलाग्र बदल सर्व विद्यार्थ्यांमध्ये जाणवत होता. सर्वात मोठी बातमी म्हणजे विकी, आकाश, राहुल तिघेही सारिकाच्या अगदी जवळ आले होते.
तिघांनी सारिकाच्या मनासारखं वागण्यासाठी खूप मेहनत घेतली होती. ज्या मुलांनी शाळेच्या शिक्षकांच्या नाकात दम आणला होता. त्याच मुलांनी आपल्यामध्ये केलेल्या बदलामुळे सर्वानाच चकित करून सोडले होते. ते शाळेत वेळेवर येऊ लागले. सर्व शिक्षकांशी आदराने वागू लागले. आपला होमवर्क नित्यनियमाने पूर्ण करू लागले. आणि कोणालाही ते आता जाणूनबुजून त्रास देत नव्हते. सर्वाना त्यांच्यामध्ये झालेल्या अचानक बदलामुळे आश्चर्य वाटले. आणि प्रत्येकजण त्याच श्रेय सारिकाला देत होते. पण आ पण हे सर्व का करत आहोत? हे मात्र विकी, राहुल, आकाश बरोबर जाणून होते.
त्यांना परीक्षेत पास वा नापास होण्यात काडीचाही रस नव्हता. त्यांचा उद्देश फक्त सारिकाचा विश्वास संपादन करून तिच्याशी मित्रत्वाच्या नात्याने जवळीक साधायची होती. आणि त्याच मैत्रीचा फायदा उचलून तिच्या वर आपल्या वासनेचे जाळे टाकायचे होते. आणि त्यासाठी त्यांची कुठल्याही स्तरावर जाण्याची तयारी होती. त्यांचा आखलेल्या योजनेचा काही भाग सफल झाला होता. आपल्या वागणुकीत बदल घडवून त्यांनी तिला चांगलेच प्रभावित केले. तिच्याशी जवळीक साधन्यात आणि विश्वास संपादन करण्यात त्यांना बरेच यश आले होते.
सारिकाला सुद्धा वाटत होते की ही मुले आता पहिल्यासारखी मस्तीखोर राहिली नाहीत. आ पण दिलेल्या सेशनमुळेच हयांची मने वळवण्यात यशस्वी ठरलो ह्या गोष्टीवर तिचा विश्वास बसला. पण त्यांच्या डोक्यात चालू असलेल्या राक्षसी योजनेबद्दल तिला अजिबात सुगावा लागला नाही.
सुरवातीला त्यांनी आपल्या कुटूंबाची खोटी पार्श्वभूमी सांगून तिची सहानभूती मिळवली. आपल्या पालकांनी आपल्याला स्वतःपासून कसे दूर केले, आपल्याला समाजात त्यांनी कस एकट पाडले, आ पण सर्वाना नकोशे झाले आहोत आणि आपल्यावर कोणीही प्रेम करत नसल्याचे त्यांनी सारिकाला पटवून दिले. ह्याच गोष्टीमुळे नैराश्य येऊन आपल्या हातातून कशा गोष्टी घडत गेल्या ह्याचा पाढाच सारिकासमोर वाचून दाखवला.
सारिका स्वतः एका लहान मुलाची आई असल्यामुळे त्यांच्यावर उद्भवलेल्या परिस्थितीने तिच्या मनाला प्रचंड वेदना झाल्या. तिला वाटले की ह्या मुलांना अलिप्तपणा आणि दुर्लक्षितपणाची भावना भेडसावत आहे. आपल्यावर ह्या जगात कोणीच प्रेम करत नाही ह्या भावनेने त्यांच्या मनात खोलवर कुठेतरी जख्म झाली आहे. त्यांच्यावर प्रेमाचा वर्षाव करूनच आपणच त्यांना ह्या नैराश्यातून बाहेर काढु शकतो. त्यांच हरवलेले प्रेम त्यांना मिळाल तरच ते आपल्या आयुष्यातला चांगला मार्ग निवडतील. जे प्रेम त्यांच्या आईवडलांकडून मिळाले पाहिजे होते ते प्रेम आ पण दिले तर ही मुले सुधारतील आणि सर्वाना अभिमान वाटेल असे आयुष्यात नक्की काहीतरी करून दाखवतील.
सारिकाचा त्यांच्याकडे बघण्याचा दृष्टिकोन बदलला. ती त्यांना अगदी लहान भावाच्या नात्याने प्रेमाने वागवू लागली. त्याच्या छोट्याश्या छोट्या समस्या ती वेळ देऊन ऐकत होती. ते भविष्यात नक्की काहीतरी करून दाखवतील. हयाचा तिला मनापासून विश्वास बसला.
सारिका कामात ग्रस्त असताना दारावर टक टक झाली. तिने घड्याळाकडे पाहिले तेव्हा एक वाजला होता. विकी, आकाश, राहुलच्या सेशनची ही वेळ होती. परत एकदा वेळेवर हजर झाल्याने ती त्यांच्यावर खूप प्रभावित झाली.
आकाश: हेलो मॅडम
विकी: गुड आफ्टरनून मॅडम.
राहुल: हाय… हाउ आर यु मॅडम?
सारिकाने त्यांना एक सुंदर स्माईल दिले. त्यांच्या शिष्टाचारामुळे ती खूप खुश झाली. त्यांच्यामध्ये झालेल्या बदलामुळे तिला त्यांचा अभिमान वाटत होता.
सारिका: गुड आफ्टरनून… डियर… मी एकदम मस्त… तुम्ही कसे आहात?
राहुल: आम्ही पण मस्त…
विकी: हो… तुम्ही भेटल्यापासून… अजून मस्त झालो आहोत…
सारिका: हाहा… का विकी?? मी भेटल्यापासून असं काय झालं?
राहुलने विकीने कामुक स्वरात केलेल्या विधानावर पडदा टाकण्यासाठीमध्ये तोंड खुपसले.
राहुल: उह… मॅडम… त्याला म्हणायचं होत… तुमच्यामुळेच आम्ही आमच्या वागणुकीत बदल आणु शकलो. हो ना विकी?
विकी: हो… मॅडम… खरं आहे… मला तसंच म्हणायचं होत…
सारिका: तस… नाही आहे बाळानो… तुम्ही आधीपासूनच चांगल्या मनाचे होता… मी फक्त तुम्हाला आत्मचिंतन करण्यास मदत केली. मी तुमच्यासाठी खूप खुश आहे.
आकाश: आम्ही पण खुश आहोत मॅडम. आम्हाला सुद्धा तुमच्या सारख्या चांगल्या टीचर भेटल्या. नाहीतर आमच भविष्य चुकीच्या मार्गाने जाऊन खराब झाले असते.
राहुल: हे खरं आहे… मॅडम.
सारिकाने त्यांच्याकडे बघून एक सुंदर स्माईल दिली. आणि त्यांना बसायला सांगितले. खुर्चीवर बसताना राहुल तिच्या नेसलेल्या साडीकडे निरखून पाहू लागला.
सारिकाने निळ्या बॉर्डरची ऑफ पांढरी साडी आणि त्यावर पांढर्या कलरचे ब्लाउज घातले होते. पांढर्या कलरमुळे ब्लाउजच्या आतील पांढर्या रंगाची ब्राच्या छटाचे दर्शन राहुल स्पष्टपणे घेऊ शकत होता. तिच्या ब्राच्या पट्टया दिसताच त्याची ताठरता जागृत झाली.
तिघेही आपापल्या जागेवर आरामात बसले.आणि आपली एकाग्रता भंग न करता ते लक्ष केंद्रित करू लागले. गेले दोन महिने त्यांना तिच्या नकळत कामुक कटाक्ष टाकण्याची सवय झाली होती.
