विकी: काय घडलं होत त्या दिवशी?
सारिका: आता विकी… मारेन हा तुला… तुला खरच आठवत नाही?
विकी: काय घडलं होत? कशाबद्दल बोलताय तुम्ही?
सारिका: अच्छा ठीक आहे… नाही आठवत ना… बरं झाल.
विकी: नो मॅडम सांगा… ना… काय घडलं होत त्यादिवशी?
सारिका: अरे नाटक स्पर्धेमध्ये प्राईज मिळवण्यासाठी तू काय खटापट केली होतीस? आठवतय का?
विकी: काय केल होत मी?
सारिका: विकी जास्त स्मार्ट पणा करू नकोस हा मला माहिती आहे. मुद्दामून करतोयस तू… तुझ्या टीचरला अर्ध नग्न अवस्थेत वर्गात एक तास बंद करून ठेवल होतस… आठवलं ना!
विकी: अच्छा… ते होय… हाहाहाहा
सारिका: मला माहिती आहे… तुला माझ्या तोंडातून ऐकायचं होत… तुला निरागस म्हटल ना त्याबद्दल आता थोडा विचार कराव लागेल. पक्का डँबिस निघालास तू.
विकी: नाही मॅडम… मी खरंच विसरलो होतो.
सारिका: अच्छा बच्चु… काल तर पावसात जॅकेट देताना म्हणालास… मी तुम्हाला कपड्याशिवाय पाहिलय… किती नालायक आहेस ना तू.
विकी: मॅडम… मी एकदम सभ्य गृहस्थ आहे… आठवतय… मी तुम्हाला ब्रा सुद्धा विकत घेऊन दिली होती.
सारिका: विकी… बस हा… विषय थांबव आतां… मला नाही ह्या विषयावर बोलायचय.
विकीला तिच्या बरोबर चाललेल्या संभाषणामुळे गुदगुल्या होत होत्या. त्याने संभाषण अधिक बोल्ड करायचे ठरवले.
विकी: अरे हो… पण मी तुम्हाला विचारायचं विसरलो. मी विकत घेतलेली ब्रा… तुम्ही घालता का?
सारिका: हे देवा… काय विचारतोस… विकी मी तुला समजत होते एवढा पण निरागस नाही राहिलास हा.
विकी: मॅडम… एवढ पण काही वाईट विचारल नाही मी… मला फक्त जाणून घ्यायच आहे की मी विकत घेतलेली ब्रा… तुम्हाला फिटटींगला होते की नाही… तेवढच.
सारिका: विकी… बास… हा… काहीतरी विचारू नकोस. खूप चावट झालास तू… मी दुसर्या कोणालातरी घेऊन यायला पाहिजे होते.
विकी: नो… एक फ्रेंड दुसर्या फ्रेंडशी फ्रीली बोलू शकतो… ह्यात चावटपणा काय आहे… सांगा ना मॅडम… ब्रा फिटटींगला बरोबर बसली ना.
सारिका: मी का सांगु?
विकी: कारण मी तुमच्यासाठी ती विकत आणली होती म्हणून… सांगा ना प्लिज.
सारिका: नो
विकी: म्हणजे तुम्ही मला फ्रेंड नाही मानत. म्हणून मला तुम्ही सांगत नाही आहे… हो ना…
सारिका: नाही तस काही नाही. यु आर माय स्वीट लिटल फ्रेंड.
असे म्हणत सारिकाने आपल्या केसावर हात फिरवला.
विकी: मग सांगा… फिटटींग व्यवस्थित आहे ना?
सारिका: ओके… आय सरेंडर… एकदम व्यवस्थित फिटटींग आहे.
विकी: अच्छा… पण एकदा… अम्म्म… फिटटींग बघायला मिळाली असती… तर…
सारिका: विकी… गप्प बस… हा… तुला ना थांब दाखवते…
असे म्हणत सारिकाने तेथे पडलेली एक काठी उचलली आणि त्याला मारायला धावली.
विकी: हाहाहाहा… सॉरी… सॉरी… मस्करी केली मॅडम सॉरी… हाहाहा
सारिकाने त्याला हलकेच काठीने मारू लागली. आणि गालातल्या गालात हसली.
विकी: चला… नाहीतर उशीर होईल… हाहाहा
सारिका: आगाऊ कुठचा… चल लवकर.
ते दोघेही तलावाजवळ पोहचले. ठिकाण अगदी निसर्गरम्य आणि निर्मनुष्य होते. तलावाचा परिसर चारी बाजूने मोठमोठ्याने झाडानी वेढला होता. एका बाजूला छोट्याशा उंच खडकामुळे छोटासा धबधबा तयार झाला होता. सारिका आणि विकी तलावाच्या काठावर उभे राहून पाण्याकडे पाहत होते. त्यांच्याशिवाय आजूबाजूला कोणीच नव्हते.
सारिका: वाव… इट्स ब्युटीफुल प्लेस.
विकी: येस… इट्स ग्रेट… आपल्याला सगळ्यांबरोबर येथे यायला पाहिजे.
सारिका: ह्म्म्म… उद्या वेळ मिळाला तर नक्की येऊ.
विकी काठावर गेला आणि पाणी चेक केले.
विकी: मॅडम.पाणी जास्त थंड नाही आहे… अंघोळीला चांगल आहे.
सारिका: जास्त खोल नाही आहे ना विकी?
विकी: नाही… जास्त खोल नाही आहे… तुम्ही धबधब्यापर्यंत आरामात चालत जाऊ शकता.
सारिका: ओके
विकी: जा तुम्ही… मी आहे इथे.
सारिका: जा… म्हणजे… कुठे?
विकी: तलावात जा आणि अंघोळ करा.
विकीची तिला अंघोळ करताना पाहण्यासाठी उत्सुकता वाढली होती. पण सारिकाला उघड्यावर अंघोळ करायला लाज वाटत होती.
सारिका: अरे… मला भीती वाटते… कोणी आल तरं…
विकी: मॅडम कोणी नाही येणार… तुम्ही जा बिनधास्त.
सारिका: नक्की ना रे…
विकी: हो मॅडम… कोणी आल तर मी लक्ष ठेवेन.
सारिका: अरे पण…
विकी: आता जा… काळजी नका करू… मी आहे इथे… जाऊन मस्त अंघोळ करा.
सारिका: अरे… असं उघड्यावर कशी अंघोळ करायची?
विकी: कशी करायची म्हणजे… साडी, ब्लाउज, ब्रा काढून दगडावर ठेवा… आणि मारा डुबकी.
सारिकाला आता विकीच्या बोलण्याचा काहीच राग येत नसे. त्याची मस्करी ती खूप खेळकरपणे घेऊ लागली. ती खोट्या रागाने गालातल्या गालात हसून त्याच्याकडे पाहू लागली.
सारिका: विकी… काय म्हणालास आतां
विकी: ओह… आहो… मला म्हणायचं होत… कपडे काढा.आणि पाण्यात जा. हाहाहाहा
सारिका: तुला काय बोलायाला अगदी सोप आहे… पण… तू असा समोर असताना… मी असे कपडे…
विकी: आता तुम्हीच मला बोलावलं… आणि माझ्यापासूनच तुम्हाला लाज वाटते.
सारिका: मला माहिती आहे… तू चांगला आहेस तरीपण…
विकी: मॅडम मला तुमच्याबद्दल मनात काही वाईट साईट नाही नाही आहे… आ पण चांगले फ्रेंड आहोत ना.
सारिका अजूनही गोंधळलेल्या मन:स्थितीत तेथे उभी होती.
विकी: ओके… तुम्हाला लाज वाटत असेल तर… मी तिकडे लांब जाऊन उभा राहतो.
असे म्हणत विकी तिथून चालू लागला. त्याला माहिती होत सारिका त्याला थांबवणार होती.
सारिका: नो नो… विकी… तू नको जाऊस… तू इथेच थांब… मला काहीच प्रॉब्लेम नाही.
विकी: मग लवकर करा ना मॅडम… ह्याआधी सुद्धा मी तुम्हाला बघितलं आहे… त्यामुळे आता लाज कसली?
सारिका: व्हाट् डु यु मीन… तू मला बघितलं आहे? काय बघितलस तू?
विकी: अहो तस नाही… मला म्हणायचं होत… त्यादिवशी सुद्धा तुम्ही ब्लाउज आणि ब्रा शिवाय माझ्यासमोर उभ्या होताच ना… फक्त साडीच्या पदराने तुमच्या बॉ…
विकीला आपली चूक कळली होती… तो वाहत चालला होता. त्याच्या तोंडातून आता ‘बॉल’ हा शब्द येणार होता.
सारिका: साडीच्या पदराने माझ्या काय??
विकी: काही नाही… काही नाही… जीभ घसरली मॅडम… सॉरी सॉरी…
सारिका: ओह… डियर… तू खूपच चावट होत चालास… विसरू नकोस मी तुझी टीचर आहे.
विकी: हो हो… सॉरी टीचर…
विकीने एक शेळपट हास्य केले.
सारिका: ओके… मागे वळून उभा रहा.
विकी: का?
सारिका: बाळा… तुझा विचार काय आहे… तुझ्यासमोर मी कपडे काढू का आता? मुर्खा… मागे वळून उभा रहा आता… हाहाहा
विकी: ओके ओके.
विकी आपली पाठ करून उभा राहिला
सारिका: मी सांगेपर्यंत मागे वळायच नाही आहे.
विकी: मी तस नाही करणार मॅडम… तुम्ही टेन्शन नका घेऊ.
विकी बघत नाही ह्याची खात्री करून ती तलावाकडे तोंड करून उभी राहिली. आणि आपली निळी साडी सोडू लागली.
काही अंतरावर असलेल्या विकीला राहवलं नाही. त्याने उजव्या बाजूने खांद्यावरून मान वळवली. सारिकाने आपल्या खांद्यावरून पदर बाजूला सारला.
त्याला ब्लाउजने झाकलेली पाठ आणि तिचे उभारलेले नितंब दिसले. सारिकाने समोरून ब्लाउजचे हुक खोलण्यास हळूहळू सुरवात केली. सर्व हुक खोलल्यावर ब्लाउज काढण्याअगोदर विकीकडे एकदा वळून पाहिले. विकी पकडले जाणार हे समजल्यावर त्याने आपली मान सरळ केली.
काहीवेळाने तो त्याच दिशेने मान वळवून पुन्हा पाहू लागला. सारिकाने ब्लाउज पूर्ण काढले आणि दगडावर व्यवस्थित काढून ठेवले. नंतर तिने ब्राचे हुक काढण्यासाठी आपला हात मागे नेला. एका झटक्यात ब्राचे हुक निघाले आणि तिने ते अंगापासून वेगळे केले. विकी दुसर्यांदा तिची गोरी नग्न पाठ पाहत होता.
त्याची ताठरता तीव्र झाली. त्याला ह्यावेळेस आपल्या टीचरच्या संपुर्ण अवयवाचे दर्शन घ्यायचे होते. त्याने खांद्यावरून आपली नजर स्थिर ठेवली. ब्रा काढल्यानंतर ती दगडावर ठेवण्यासाठी खाली झुकली.
जेव्हा ती खाली झुकली. विकीला जो नजारा दिसला तो अगदी मंत्रमुग्ध करणारा होता. त्याला मागून तिचे कोमल नाजूक स्तन लटकताना दिसले. तिच्या हालचालीमुळे ते हवेत झुलत होते. विकीच्या डोळ्यासमोरचे चित्र कल्पनेच्या पलीकडचे होते.
