सारिका: तुला हवं ते मिळालं आहे ना… प्लिज ह्याच्या पुढे नको जाऊस.
विकी: मला तुम्ही पूर्ण हवे आहात मॅडम…
सारिका: मला माहिती आहे तुला काय हवं आहे ते… पण ते तुला नाही मिळणार. आणि घेतलस तरी ते माझ्या इच्छेविरूद्ध असणार आहे.
विकी: तुमच्या इच्छेविरूद्ध मला काहीच नको आहे. पण माझ्या पण चंचल मनाची अवस्था ओळखा ना… मी तुमच्या सर्वांगाला स्पर्श केला आहे. एवढ्यावर माझं मन मानणार आहे का??
विकी तिला अगदी काकूळतीला येऊन सांगत होता. सारिका त्याचे मन ओळखत होती. किशोरवयीन मुले ह्या बाबतीत खूपच हळवी होतात हे ती जाणून होती. त्याचा परिणाम त्यांच्या अभ्यासावर ही दिसून येतो. सारिकाला ते नको होते. तिच्या मनात घालमेल सुरू होती. काय चुकीचं काय बरोबर यामधला फरक तिला स्वतःला समजत नव्हता. शेवटी डोक्यातल्या विचाराने एक नवी दिशा दाखवली.
सारिका: ओके. ओन्ली किस… नथिंग एल्स.
विकी: लेट सी…
विकी काय ते समजुन गेला. तो फक्त तिच्या इशार्याचीच वाट बघत होता. ह्याच्या आधीसुद्धा डान्स क्लबच्या टॉयलेटमध्ये त्याने सारिकाच्या ओठाला आपल्या ओठांने स्पर्श केला होता. पण त्याची व्यवस्थित चव चाखली नव्हती. आज त्याला तो मौका मिळाला होता. त्याने आपले ओठ तिच्या ओठाजवळ आणले. सारिका स्तब्ध उभी होती. त्याच्या ओठानी तिच्या ओठाना स्पर्श केला. सारिकाच्या शरीरावर शहारे उभे राहिले. तिने ओठाना त्याच्या स्वाधीन केले. दोन्ही ओठांना एकाचवेळी तो तोंडात भरू लागला. चुंबनाचा काहीच अनुभव नसल्याने विकीची चांगलीच तारांबळ उडाली. तिच्या दोन्ही ओठाना तोंडात घेत तो नुसता चोखत होता. चुंबन घेताना आपला चेहरा सरळ न ठेवावा हे साधे ज्ञान त्याला नव्हते. त्यामुळे दोघांचे नाक एकमेकांना सारखे घासत होते.
संध्याकाळी विकी, आकाश, राहुल तिघेही सारिकाच्या घरी हजर झाले. सारिकाने दरवाजा उघडला तेव्हा ती तयार होऊन बाहेर जायला निघाली होती. तिने लाल रंगाचा स्लिवलेस वन पीस ड्रेस घातला होता. ड्रेस गुडघ्यापर्यंत आखूड असल्यामुळे त्तिघांची नजर सर्व प्रथम तिच्या गोर्या पायाकडे गेले.
डिंगडाँग…
सारिका: हे… हेल्लो बॉयज… खाली मान घालुन काय बघताय.
सारिका हसून तिघांना म्हणाली. तिला आतां मुलांची नजर कुठे कुठे पोहचते हे सहजपणे कळत होते.
आकाश: यु लुक रेड हॉटी मॅडम…
सारिका: थँक यु स्वीटहार्ट.
राहुल: मॅडम तुम्ही कुठे बाहेर चालला आहात का.
सारिका: अरे हो… मी आणि विशाल जरा शॉपिंगला चाललो आहोत.
विकी: ओह… सर आज घरी आहेत तर… रात्री उशिरा आले असतील ना.
विकी मुद्दामून गालातल्या गालात हसत म्हणाला. सारिकाने राहुल आणि आकाश समोर विकीकडे पाहायचे टाळले. दोघांच्या नजरेने एकमेकांना इशारे करून झाले होते.
सारिका: विशाल… ओ विशाल.
विशाल: येस… सारिका.
सारिका: मिट… माय बॉयज… विकी, आकाश, राहुल काल बिचारे… तुमची किती वाट पाहत होते.
विशाल: सॉरी बॉयज… काल आपली भेट होऊ शकली नाही. तुमच्या मॅडम तुमच खूप कौतुक करत असतात
विकी: सर… खरं कौतुक तर मॅडमचेच करायला हवं. आम्हाला मॅडम जे काही शिकवलंय… आम्ही आयुष्यभर विसरणार नाही.
सारिकाला विकीच्या बोलण्याचा अर्थ कळत होता. पण सर्वांसमोर ती त्याला काही बोलू शकली नाही.
विशाल: येस.मॅडमच तर कौतुक आहेच… म्हणून तर मॅडमनी तुमच्यासाठी माझ्याबरोबर यायला नकार दिला.
आकाश: नकार दिला म्हणजे?
विशाल: तुम्हाला मॅडमनी सांगितलं नाही?? आम्ही अहमदाबादला शिफ्ट होतोय.
विकी: काय??? पण मॅडम आम्हाला काही बोलल्या नाहीत.
सारिका: विशाल… तुम्ही मला सकाळीच तर न्युज दिली ना… हयांना कधी सांगू मी?
राहुल : पण हे खरं आहे का??
सारिका: येस… विशालना प्रमोशन मिळाल आहे. त्यांना फेब्रूवारी अखेरपर्यंत अहमदाबादच्या ब्रँचमध्ये जॉईन व्हायचे आहे. पण मी मार्चपर्यंत थांबणार आहे. तेव्हा आपल्याला बोर्डाच्या परीक्षेसाठी चांगली तयारी करायचीय… ओके?
विकी: अभिनंदन सर
विशाल: थँक यु
आकाश: मॅडम पण आ पण आताच जिम सेशन चालू केलंय…
सारिका: सॉरी आकाश… पण तुमचा अभ्यास महत्वाचा आहे. सो फोकस ऑन स्टडी ओन्ली.
आकाश : पण मॅडम…
सारिका: राहुल अँड विकी यु बोथ विल हेल्प आकाश…
विकी: येस मॅडम
आकाश मात्र सारिकाच्या निर्णयाने खूप हताश झाला होता. राहुलला सर्व संपले असे वाटत होते. विकीच्या मनाची अवस्था मात्र खूप वाईट होती. आपल्याला दोन महिन्यानंतर सारिका दिसणार नाही. ह्याची त्याला कल्पना सुद्धा करवत नव्हती.
विशाल: ओके बॉयज… आम्ही जरा निघतो. परत भेटू… सारिका… ह्यांना परत एकदा जेवायला बोलवून घेऊ.
सारिका आणि विशाल गेल्यावर तिघेही आपल्या रूम वर परत आले.
राहुल: फक्त दोन महिने राहिलेत आपल्या हातात.
आकाश: हो यार माझी जिम पण आतां सुरू होयाच्या बंद झाली.
विकी: गाईज… आता बस करू या… अभ्यासावर फोकस करू… मॅडमनी खरंच आपल्याला खूप मदत केली आहे. त्यांच्या विश्वासाला तडा नाही गेला पाहिजे.
आकाश: फक ऑफ… मॅन तरी तुम्हाला मी सांगत होतो… तिला आ पण ड्रूग्स देऊन गेम वाजवूया.
विकी: ये गांडु… अक्कल काय घाण ठेवली आहेस का?? काही काय बडबडतोयस.
राहुल: आय थिंक… आकाश बरोबर बोलतोय.
विकी: काय? डोकी फिरली आहेत का तुमची.
आकाश: हा साला तिकडे बेबी सेटिंग करून बरोबर चान्स मारतो… आणि आतां आमच्या समोर सोज्वळपणा दाखवतो काय.
विकी: हे बघ… आकाश… आपल ठरलं होत… सारिका मॅडमच्या मनाविरूद्ध कोणी जाणार नाही.
राहुल: आणि आपलं हे पण ठरले होते… की जे काही घडेल ते आ पण एकमेकांना सांगायचं… बरोबर ना विकी?
विकी: म्हणजे?? मी तुम्हाला सुरवातीपासून सगळं सांगत आलो आहे.
आकाश: सुरवातीपासून सांगितलंस… पण काल रात्री काय घडलं ते नाही सांगितलस.
विकी : पण काल तस काही घडलंच नाही.
राहूल: मग रात्री तुला यायला उशीर का झाला… तू आला तेव्हा मी जागा होतो.
विकी: मी मूवी बघता बघता झोपून गेलो. मग मॅडमनी मला उठवून घरी जायला सांगितले… बस ह्यामध्ये तुम्हाला सांगण्यासारख काय आहे.
आकाश: ह्याच्यावर आम्ही तुझ्यावर विश्वास कसा ठेवायचा?
विकी: भोसड्यात… जा.मग… पण एक लक्षात ठेवा… सारिका मॅडमच्या मनाविरूद्ध काय केलात तर गाठ माझ्याशी आहे.
विकी रागावून तणातणा आपल्या रूममध्ये निघून गेला. आणि रूमच दार त्याने बंद करून घेतले.
आज पहिल्यांदा तिन मित्रांमध्ये मतभेद निर्माण झाले होते. तिघांचे ध्येय एकच असले तरी त्याला मिळावायाचे मार्ग मात्र वेगवेगळे झाले होते. राहुल आणि आकाश यांना आतां कुठलाच मार्ग शिल्लक उरला नव्हता. शर्यतीमध्ये ते विकीच्या खूप मागे पडले होते. त्यांना एकच मार्ग समोर दिसत होता. सारिका जर आपल्याला सरळ मार्गाने मिळाली नाही तर आपला मार्ग वेगळा करायचा. त्याच्यासाठी कुठलीही मोठी किंमत मोजायला ते तयार होते.
पुढील दोन आठवडे असेच निघून गेले. मुलांच्या शाळेची शेवटची चाचणी परीक्षा संपून निकाल लागले. राहुल, विकी, आकाश चांगल्या मार्कांने पास झाले होते. शर्यत संपली असली तरी ध्येयापर्यंत पोहचणे अजूनही बाकी होते. त्यासाठी त्यांना सारिकाच्या जवळ राहण्यासाठी तिला नाराज करून चालले नसते. सारिका सुद्धा आपल्या कष्टाचे चीज झाले म्हणून खूप खुश होती. परंतु विकी बरोबर झालेल्या घटनेनंतर सारिका सावध झाली. तिने परत कधी तिघांना आपल्या जास्त जवळ येऊ दिले नाही. आकाश आणि राहुलचे निष्फळ प्रयत्न चालूच राहिले. विकीला मात्र सारिकाच्या नुसत्या सहवासात ही सुख वाटू लागले. तो तिच्या प्रेमात अधिकधिक गुंतत गेला. सारिकाने मात्र तिच्या मनाला आवर घातला. तिचे विशालवर खूप प्रेम होते. तिला त्याच्या विश्वासाला तडा जाऊ द्यायचा नव्हता. बोर्डाची परीक्षा झाली की, तिला मुलांना चांगला मार्ग दाखवल्याचे एक समाधान मिळणार होते.
