सारिका: आह्हह्ह्ह्ह… बेबी चावु नकोस ना…
विशाल: उम्म्मम्म्म्म च्चच् चच्च उम्म्म
सारिका: आहह… कसं वाटतंय… मजा येतेय.
विशाल: काहीच… बोलू नकोस… करत रहा फक्त.
सारिका त्याचे चेहर्यावरचे हावभाव टिपत होती. जवळ जवळ दहा मिनिटं होऊन गेली. तिचा हात दुखायला लागला. विशालचे सुख त्याच्या चेहर्यावर झलकत होते. आणि काही क्षणात विशालचे शरीर कडक झाले. त्याने तिचा स्तनाला मोकळे केले. वीर्याची धार उडून त्याच्या पोटावर सांडली गेली. तिने लिंगाला आडवे करत सरळ रेषेत धरले. विर्याचा शेवटचा थेंब संपेपर्यंत ती लिंगाला दिशा दाखवत होती. शेवटी विशालचे शरीर थंड झाले. सारिकाने आपला हात बाजूला केला.
सारिका: चला मिस्टर… साफ करून या. आणि झोपा आता.
विशाल: उफ्फ… थँक्स, बायकोच्या हातात खरंच जादू असते.
सारिका: इथे हलवून हलवून हात दुखायला लागला. जादू म्हणे.
विशाल: इतना तो बनता हैं यार… लव्ह यु.
सारिका: लव्ह यु टु, हॅपी वॅलेनटाईन डे.
हस्तमैथूनचा कार्यक्रम व्यवस्थित पार पडल्यानंतर दोघेही एकमेकांच्या कुशीत झोपून गेले. राहुलचं प्रकरण ती आता विसरून गेली होती. तिला आता मागचं काहीच आठवयाचं नव्हत. राहुल विशालवर आरोप करून आपल्याला जाळ्यात ओढू पाहत होता. तिला आता खात्री पटली. सकाळी उठून विशाल अहमदाबादला निघून गेला. सारिका सुद्धा नेहमीप्रमाणे शाळेत गेली.
शाळेत सारिका प्रत्येक इयत्तेचे सेशन घेण्यात व्यस्त झाली. पण तिने तिघांचे वेगळे सेशन घेतले नाही. मुलांची सारिकाला मनवण्याची धडपड सुरू होती.
जयराम मधल्या सुट्टीत वर्गाजवळ गेला.
जयराम: विकी
विकी: काय रे जयराम?
जयराम: प्रिंसिपल मॅडमनी तुला ऑफिसमध्ये बोलवलंय.
विकी: का? मला का बोलवलंय?
जयराम: आता मला काय ठाऊक? काय तरी केलं असेल तुम्ही लोकांनी.
प्रिंसिपलने बोलावलंय असं म्हटल्यावर विकीची धांदल उडाली. आता आ पण नक्की काय केलंय? कोणी आपली तक्रार तर केली असेल? विकीला काहीच कळत नव्हते. पण आता बोलावलंय म्हटलं तर त्याला प्रिंसिपलच्या ऑफिसमध्ये जाणे भाग होते.
विकी: गुड मॉर्निंग मॅडम, मे आय कम इन?
निर्मला मॅडम: येस विकी, कम इन.
विकी: तुम्ही मला बोलावलत मॅडम.
निर्मला: मला तुझ्याशी महत्वाचं बोलायचं होतं.
विकी: काय मॅडम?
निर्मला मॅडम: आज तुझ्या बाबांचा मला कॉल आला होता. तुझ्या अभ्यासाबद्दल ते विचारत होते.
विकी: मॅडम मी खूप मेहनत घेतोय.
निर्मला: ह्म्म्म… सध्या मी सांगितलंय थोडी सुधारणा आहे… पण…
विकी : पण काय मॅडम?
निर्मला: ते मला स्पष्ट बोललेत, जर तू नापास झालास तर ते कायमचे अमेरिकेला घेऊन जाणार आहेत.
विकी: नाही मॅडम मला अमेरिकेला नाही जायचं आहे मला इथेच राहायचं आहे.
निर्मला: वेल… मी काही दिवस बघतेय, तुझं अभ्यासाकडे बिल्कुल लक्ष नाही आहे.
विकी: मॅडम, खरंच मी रोज अभ्यास करतो. हवं असेल तर तुम्ही सारिका मॅडमला विचारा.
निर्मला: त्यांना तर तुझ्या प्रोग्रेसबद्दल विचारणारच आहे… त्यानंतरच मी ठरवू शकते.
विकी: असं काय ठरवणार आहात तुम्ही.
निर्मला: तू बोर्डाच्या परीक्षेला बसण्याच्या योग्य आहेस की नाही.
विकी: नाही मॅडम, प्लिज असं करू नका. माझे बाबा मला अमेरिकेला बोलवून घेतील. माझी लाईफ संपवून जाईल मॅडम.
विकी अगदी काकूळतीला येऊन निर्मलाला विनवणी करत होता.
निर्मला: ओके. मी तुझी मदत करेन.
विकी: मदत?
निर्मला: येस बॉय, माझी बोर्डात चांगली ओळख आहे. तुला सर्व इम्पॉर्टन्ट प्रश्न परीक्षेच्या आदल्या दिवशी देईल. तू चांगले मार्क्स मिळवू शकतोस.
विकी: रियली??
निर्मला: येस, तेवढं तर मी करू शकते.
विकी: सो, कांइड ऑफ यु मॅडम, आकाश आणि राहुल हे ऐकून खूप खुश होतील.
निर्मला: एक मिनिटं, ते प्रश्न मी फक्त तुलाच देणार आहे. आणि ते कोणाला तू शेअर करायचे नाहीत.
विकी: पण… का मॅडम?
निर्मला: कारण मी बोलते म्हणून.
विकी: ओके.
निर्मला: त्यासाठी तुला माझं एक काम करावं लागेल.
विकी: मी?
निर्मला: हो तूच, कारण तू सारिकाच्या अगदी जवळ आहे मला माहिती आहे. त्यामुळे तू हे काम सहज करू शकतो.
विकी: सारिका मॅडम?
निर्मला: हो, सारिका.
विकी: काय करावं लागेल मला.
निर्मला: मी सारिकाला २७ फेब्रूवारीला पूजेसाठी घरी बोलावलं आहे. तिने यायचं कबूल केलंय. पण मला नाही वाटतं ती येऊ शकेल. तेव्हा तू तिला पूजेला घेऊन यायचंय. ही पूर्ण जबाबदारी तुझी असेल.
विकी : पण सारिका मॅडमना यायचं नसेल तर…
निर्मला: तुला जमावावं लागेल. नाही तर तुझ्या बाबाना फोन करून मी येथे बोलवून घेईल.
विकी : पण त्यांना मी काय सांगणार?
निर्मला: ते तुझं तू ठरवं, तुला काय सांगायचं ते. पण त्या संध्याकाळी सारिका माझ्या घरी आली पाहिजे.
विकी: मॅडम… तुम्ही मला स्पष्ट करून जरा सांगाल का तुम्हाला नक्की सारिका मॅडम बरोबर काय करायचय.
निर्मला: वेल, तुला आता स्पष्ट करूनच सांगते… तुम्ही तिला मिळवण्यासाठी मागे लागला आहात हे मला आधीपासूनच माहिती व्हतं. त्यामुळे तुम्हाला जशी ती हवी आहे तशी मला पण ती हवी आहे.
विकी: मी तुमच्या बोलण्याचा अर्थ नाही समजलो मॅडम.
निर्मला: आय एम लेस्बियन. अँड नीड हर बॅडली टु.
विकी: काय??????
विकीच्या कानावर विश्वास बसत नव्हता. म्हणजे हे तर त्याच्या अभ्यासक्रमाच्या अगदी बाहेरचा प्रश्न आल्यासारखे होते. आपल्यासारखीच प्रिंसिपल मॅडम सुद्धा सारिका वर फिदा असु शकेल, हे त्याला स्वप्नातही वाटले नव्हते.
निर्मला: आणि खबरदार, ही गोष्ट आपल्या तिघांशिवाय कोणाला समजली नाही पाहिजे.
विकी: तिसरा कोण?
निर्मला: जयराम, तो असेल त्यादिवशी आपल्या बरोबर.
विकी: जयराम सुद्धा ह्यात सामील आहे?
निर्मला: आधी तो पण ऐकत नव्हता, पण कोणाची नस कशी दाबायची हे मला बरोबर माहिती आहे. जयराम पूजेचे सर्व बघेल, तू फक्त सारिकाला घेऊन ये.
विकी : पण मॅडम
निर्मला: आता पण नाही बिन नाही, मी तुला एक औषध देईल, येताना तिच्या ड्रिंकमध्ये मिक्स करून तिला पाजायचं.
विकी: औषध?
निर्मला: जास्त चौकश्या करू नकोस, सांगितलं तेवढं कर.
विकी: मला हे काहीतरी चुकीचं वाटतंय.
निर्मला: काही चुकीचं नाही, मी तुला मदत करणार आहे हे विसरू नकोस.
विकी : पण सारिका मॅडम खूप साध्या आहेत, त्यांच्या विरूद्ध असं कट कारस्थान करायचं म्हणजे.
निर्मला: तुझ्याच फायदाचे आहे… नाही का?
विकी : पण मी सारिका मॅडमना कायमच गमावून बसेन.
निर्मला: अच्छा ठीक आहे. मी तुला एक ऑफर देते. परीक्षेच्या सहा तासाआधी तुला बोर्डाचे सर्व पेपर देईल. आणि तुझ्याबरोबर माझ्या ओळखीचा एक शिक्षक सुद्धा असेल. तो तुला परीक्षा लिहायला मदत करेल. तुला खूप चांगले मार्क्स मिळतील. तुझा करियरसाठी ते खूप महत्वाचे आहे.
विकी: नाही मॅडम… माझं मन मानत नाही आहे.
निर्मला: जर तुला हे मान्य नसेल तर, ह्याच्या अगदी उलटं घडू शकतं. तू आणि तुझे मित्र कसे पास होतायत ते मग मी बघतेच.
विकी: नाही मॅडम तसं करू नका.
निर्मला: चॉईस तुझी आहे. तू बघ काय करायचं आहे ते.
विकी: मॅडम… तुम्ही एक स्त्री असून एका स्त्रीच्या जीवावर उठला आहात.
निर्मला: मी तिला काही इजा होऊन देणार आहे. ह्याची तुला खात्री देते.
विकी: प्लिज सारिका मॅडमला ह्यात नका फसवू. त्यांना हे सहन होणार नाही.
निर्मला: वेल, विकी, तुम्ही तिघेही सारिकाच्या रूममध्ये काय काय करता ते मला सर्व ठाऊक आहे. ही गोष्ट शाळेत पसरायला जास्त वेळ लागणार नाही. मग मी तुम्हा तिघांना परीक्षेला बसून देणार तर नाहीच, पण सारिकाला सुद्धा बदनाम करून शाळेबाहेर काढेल.
विकी: (घाबरत) नाही मॅडम, तसं काही करू नका.
निर्मला: तर मी डिल फायनल समजू?
विकी: एका अटीवर.
निर्मला: माझ्या वर कसल्या अटी घालतोस,
विकी: मॅडम, मला नाही माहिती तुमच्या डोकयात काय चालू आहे, पण पूजा होईपर्यन्त मी कुठेच जाणार नाही.
निर्मला: शुअर, मला माहिती आहे तुला काय हवं आहे ते. तुला तुझा शेअर मिळून जाईल.
विकी: रियली??
निर्मला: प्रॉमिस.
विकी: देन डन.
निर्मला: लक्षात ठेव, ही गोष्ट बाहेर कुठे समजली नाही पाहिजे.
विकी: ओके.
निर्मला: आणि तिच्यावर लक्ष ठेव.
विकी: हो.
विकी केबिनच्या बाहेर पडला. त्याच्याकडे निर्मलाच्या प्लॅनमध्ये सामील होण्याशिवाय दुसरा काहीच मार्ग नव्हता. पण निर्मलाच्या वागण्याचे त्याला नवल वाटले. आजपर्यंत सारिकाच्या सौन्दर्याने पुरूष घायाळ होताना त्याने पाहिले होते. पण तिच्या सौदंर्याला भुलून एखादी स्त्री ह्या थराला जाऊन विचार करेल हे त्याच्या समजण्याच्या पलीकडे होते. पण ह्यामध्ये विकीचा वैयक्तिक फायदा झाला होता. एक तर त्याला बोर्डाचे सर्व पेपर मिळणार होते, आणी दुसरं म्हणजे निर्मला त्याला त्याचा शेयर मिळवून देणार होती.
