घरी येऊन त्यांनी बाथरुममधे जाऊन पहिल्यांदा साडी आणि परकर काढून आपली पुच्ची आणि मांड्या स्वच्छ साबणाने धुतल्या. ती साडी आणि परकर सुद्धा पाण्यात बुडवला. हो! उगीच कोणाला कसले डाग दिसायचे आणि नसत्या प्रश्नांना तोंड द्यावे लागेल. घरांत नेसायची साडी घालून त्या बाहेर आल्या.
“अगं, सगळे अंग चिकचिक झालेलं होतं. आठ दिवस साफ सफाइ केलेली नव्हती तुझ्या घराची.” रमाकडे बघत त्यांनी खुलासा केला.” आता परत गेल्यावर बघतेच मी यांच्याकडे”रमा उत्तरली.” जाऊ दे गं. जावई भरपूर कामं करत होते कंपनीत. एकदा गेले की दुसर्या दिवशीच परत येतात. नसेल वेळ मिळाला त्यांना. उगीच तू जाऊन काही बोलु नकोस त्यांना. किती मेहेनत करताहेत ते प्रमोशन मिळण्यासाठी माहीताय? आता थोड्याच दिवसांत त्यांचा इंटरव्ह्यु आहे म्हणे. आता सुटी घेऊनच आलेत विश्रांतीसाठी आणि तयारीसाठी. असा मेहेनती जावई मिळायला सुद्धा भाग्य लागतं. नशीब काढलंस गं पोरी तू!” रमा ऐकतच राहिली. आपल्या आईला एकदम एव्हढ जावयाचं कौतुक करतांना ती प्रथमच बघत होती.
रात्री अखिलेश जेवायला आला. फारसा बोलला नाही. पण मनुनच तो त्यांच्याकडे नजर रोखून पहायचा. शालिनीबाईंना कसंतरीच व्हायचं ती नजर जाणवून.फक्त रमाच्या प्रश्नांच्या सरबत्तीला व्यवस्थित तोंड दिलं. जेवण करून तो पटकन उठला आणि हॉलमधे जाऊन बसला. बाकीचे लोक जेवतच होते.” काही बडीशोप वगैरे आहे का गं?”त्याने बाहेरुनच विचारले.
शालिनीबाईंनी एका हाताने टेबलाचा आधार घेत आणि दुसरा हात कमरेवर ठेवून खुर्चीवरुन उठत असलेल्या रमाला थांबवले.” तू बैस बाई. उगीच तड तड करू नकोस.” त्या उठून बाहेर गेल्या. अखिलेशला बडीशोपेचा बसका डबा दिला. तो घेत तो म्हणाला :
“तुम्ही असं करा नं. उद्या सकाळचा नाश्ता घेऊनच या. आणि तिथे दोन्ही वेळेच्या जेवणाचा स्वैपाक करा.” म्हणजे सोयीचं होइल… दोघांनाही. म्हणजे मला माझी ईंटरव्ह्युची तयारी करता येईल आणि तुम्हाला…”
“मी नाही बाई यायची. डबा पाठवून देइन सुरेश बरोबर.” असे मान खाली घालून म्हणत त्या जायला वळल्या.
म्हणजे मग मला चड्डीवरंच समाधान मानावं लागणार असं दिसतंय.” अखिलेश मिष्कीलपणे म्हणाला.
“बघा तुमचं काय ते.” शालिनीबाई असे म्हणत आत परत गेल्या. पण अखिलेशला खात्री होती की त्या येतील. तो सगळ्यांची जेवणं झाल्यावर परत गेला.
दुसर्या दिवशी सकाळपासुनच शालिनीबाई कामाला लागल्या. सकाळी उठल्यावर त्यांनी अपराधी वाटायला लागलं होतं. रमाकडे नजर जाताच त्यांना कसंतरीच वाटायचं. भराभरा त्यांनी सकाळचा नाश्ता आणि चहापाणी केले. तशी रमा होतीच त्यांच्या हाताखाली. पण त्या तिच्या नजरेला नजर देत नव्हत्या. त्यांचे पतीदेव कामावर गेले आणि मुलगासुद्धा कॉलेजात गेला. त्या दोघी नाश्ता करायला डायनिंग टेबलावर बसल्या. रमाची चलबिचल होत होती.
हे काय करत असतील कोण जाणे. नाहीतर जातील बाहेर कुठेतरी हादडायला. नाहीतरी त्यांना आवडतंच तसलं”रमाने पहिला चमचा तोंडात घेत म्हटले.” अगं तुला एवढं वाटतंय तर फोन करून विचारना आपल्या नवर्याला. तसं त्यांनी काल कसलीशी मोठ्ठाली जाड पुस्तकं आणली होती वाचायला. बरंच वाचायचंय म्हणे त्यांनी सुचवले.” मी करतेच फोन.” असे म्हणत ती हॉलमधे गेली आणि तिने फोन केला. परत येत ती म्हणाली.” अगं आत्ताच उठलेत ते. रात्रभर स्टडी करत होतो म्हणाले. उशीर झाला झोपायला”जावयाने आपल्याच मारलेल्या थापेची री ओढली म्हणून शालिनीबाईंना बरे वाटले.” नाहीतर मी जाउ का त्यांच्यासाठी काही खायला घेऊन? येतांना त्यांच्यासाठी स्वैपाक सुद्धा करून ठेवीन. म्हणजे त्यांना कुठे बाहेर जायला नको. एका ठिकाणी बसुन त्यांचं काम करता येईल त्यांना.” “अंहं, उगीच चकरा माराव्या लागतील तुला.” रमा संकोचाने म्हणाली.” आता आपल्या माणसासाठी नाही करायचं तर कोणासाठी गं. आता दुपारी तू एकटीच आहेस जेवायला. मी खिचडी टाकुन ठेवते तुझ्यासाठी. तिकडे जाऊन मी अखिलेशरावांचं जेवण उरकुनच येइन. तुला पण घोर नको उगीच नवरा इकडे तिकडे भटकेल म्हणून. बरोबर आहे ना?” “ठीक आहे. पण तुला किती करावं लागतंय गं.” रमाच्या आवाजांत खेद होता.” अगं आपल्या पोरीसाठी आणि जावयासाठीच तर करतेय ना? त्यात कसला त्रास”शालिनीबाई नाश्ता संपवून उठल्या आणि अंघोळीला गेल्या. खरं तर त्यांची इच्छा होती की तिकडेच जाऊन अंघोळ करावी. पण उगीच रमाला काही वेगळं वाटायला नको.
बाथरुममधे अंघोळ करतांना मांड्यांमधे हात घातल्यावर सगळ्या कालच्या आठवणी ताज्या झाल्या. मनांतला अपराधी पणा कमी व्हायला लागला. आज पुच्चीला हात लावल्यावर अगदी शॉकच बसल्यासारखं होत होतं. अर्धवट केस काढलेली पुच्ची पाहून त्यांना परत हसू आलं. अखिलेशचा स्पर्श आठवु लागला. त्यांचं शरीर परत त्या अनुभवासाठी आक्रोश करू लागलं होतं. त्यांच्या पुच्चीत आत बाहेर करणारा त्याचा लवडा.” स्स्स… आई गं…” बस दोन तीन वेळा त्यांनी बोटे फिरवतांच परत त्या स्खलित झाल्या. अंगात वीज चमकून गेल्या सारखं झालं. शालिनीबाई परत परत मनाला समजवायचा प्रयत्न करत होत्या की आ पण जे केलं बरोबर नाही. पण… ते मात्र सारखं तिकडेच ओढ घेत होतं. शेवटी आज काही होऊ द्यायचं नाही. मनांवर ताबा ठेवायचा असा निश्चय करून त्या बाहेर पडल्या. तयार होऊन त्या डबा घेऊन निघाल्या.
अखिलेशने त्यांच्यासाठी दार उघडले. त्यांना बघीतल्यावर त्याने एक रुंद स्माइल दिलं. शालिनीबाई आंत आल्या आणि त्यांनी स्वयंपाकघरात जाऊन नाश्त्याचा डबा उघडला. अखिलेशला बोलावले. त्याने आत येऊन एक जोरदार आळस दिला.” वा! मस्त झोप झाली काल. एकदम समाधान झालं.” तो डायनिंग टेबलावर बसला आणि खाउ लागला. तुमची झोप कशी झाली सासूबाई?”ठीक झाली.” शालिनीबाईंनी मान खाली घालूनच खालच्या आवाजातच उत्तर दिले.” काय झालं? कालचं आपलं सेशन आवडलं की नाही. मी तर फारच एन्जॉय केलं. बन्याच दिवसांनी मी मनसोक्त सेक्स केलं. सासूबाई, यु आर अमेझिंग हं…” शालिनीबाई आतून सुखावल्या स्तुती ऐकून. पण मान खाली घालूनच बसुन राहिल्या.” बाकी रमाला तुम्ही चांगला डोस दिलात हं. नंतर ती पण मस्त एन्जॉय करायला लागली. ती म्हणत होती की तुम्हीसुद्धा तुमच्या दिवसांत बरीच धमाल केलीय म्हणे. आणि खरं सांगायचं तर तुम्ही सुद्धा”हे सगळं”करता म्हणून ती तयार झाली. बाकी तीसुद्धा तुमच्यावरच गेलीय. वा!”
शालिनीबाईंना आपले पूर्वीचे दिवस आठवले. लग्नानंतर पती कसे मागे मागे फिरायचे. ऑफीसला दांडी मारायला थोडंसुद्धा कारण पुरायचं. मग दिवस नाही की रात्र नाही. एका दिवसांतून तीनदा आणि रात्री परत तीनदा चोदण्याचा विक्रम केला होता त्यांनी. दुसर्या दिवशी त्यांना जबरदस्तीने कामांवर घालवायला लागले होते. बाईंनी मग दिवसभर पुढून मागून तेल चोळलं होतं. तेव्हा तिसर्या चौथ्या दिवशी परत”लढायला तयार झाल्या. अरे! परत परत तेच का विचार मनात येताहेत. त्यांनी परत मान झटकली आणि ते विचार मनांतून काढून टाकण्याचा प्रयत्न केला..
“खरंतर अजून सहा महिने आम्हाला प्लानिंग करायचं होतं. पण एकदा अशी चटक लागली की रहावतंच नाही. एकदा तर मी दांडी मारून घरीच राहिलो आणि आम्ही दिवसभर एन्जॉय केलं. अशी धमाल आली होती म्हणून सांगू!”
त्याने नाश्ता संपवला आणि तो त्याची अंघोळ, दाढी करणं वगैरे उरकायला उठला. शालिनीबाईंनी सगळं आवरलं आणि त्या स्वयंपाकाला लागल्या. भराभरा त्यांनी कणीक भिजवली आणि पोळ्या केल्या. एका गॅसवर वरण भाताचा कुकर लावला. त्यांचं संपतच आलं तरी अखिलेश अंघोळच करत होता. कुकरची वाफ दबायची होती. त्यानंतर वरणाला फोडणी द्यायची होती. त्या हॉलमधे जाऊन जरा दम खायला बसल्या.
दहा मिनीटांनंतर त्या उठल्या आणि स्वयंपाकघरात जायला निघाल्या. समोरच बाथरुम होतं त्यातून अखिलेश डोक्यावर हात फिरवीत केस झटकत बाहेर आला. त्याने कमरेला टावेल गुंडाळलेला होता. सासुबाईंना पाहून तो थबकला. शालिनीबाई झटकन आत जायला वळल्या. त्यांच्या मागून तोही आत गेला आणि त्याने शालिनीबाईंना मागून मिठीत घेतले.
“अहो हे काय सोडा मला. कोणी बघीतलं तर? नको असं काही करून नका!” अखिलेशने मागून बगलेतून हात पुढे आणत त्यांच्या स्तनांचा ताबा घेतला होता आणि मागून त्यांच्या मानेवर ओठ टेकले होते. त्याचे उष्ण श्वास त्यांच्या कानांवर जाणवत होते. इकडे त्याचे हात त्यांचे स्तन चोळायचा प्रयत्न करत होते. आपले हात काखेतून दाबून त्याला थांबवायच्या प्रयत्न करीत होत्या. आणि मान वाकडी करून त्याची मान मागे ढकलायचा प्रयत्न चालवला.
“हा हा हा… सगळ्या बायका हाच डायलॉग का मारतात हो पुरुषांनी जवळ घेतल्यावर? त्यांना पक्कं माहिती असतं की जवळपास बघणारं कोणी नाही. त्याने जबरदस्तीने एक हात त्यांच्या स्तनांवर नेला आणि चोळायला सुरुवात केली.
अचानक आपली मान त्यांच्या दुसर्या खांद्यावर नेत त्याने तिकडच्या कानांच्या पाळीवरुन जीभ फिरवली. शालिनीबाईंच्या विरोधाला न जुमानता त्यांच्या अंगावर रोमांच उभे राहिले. त्यांनी त्याचा एक हात पक्का धरलेला होता त्या हाताची पकड ढिली केली. त्याबरोबर शालिनीबाईंनी तो हात अंगापासुन वेगळा करत हाताने पुढे ढकलला. तो हात सोडुन आपले दोन्ही हात त्यांनी त्याचा दुसरा हात ज्याने स्तनांवर पकड घेतली होती त्यावर नेले आणि तो ओढुन त्या काढायची धडपड करू लागल्या.
