तिच्या ताईचा नवरा | भाग ३

… ट्रेनच्या शिट्टीचा आवाज ऐकून सुजाता भानावर आली. स्टेशन आलं होतं. तिने बँग उचलली आणि ती दाराशी जाऊन उभी राहिली. गाड़ी प्लॅटफॉर्मला लागली. तिचे जीजू तिला घ्यायला आले होते. तिच्या ताईचे मिस्टर एक सुमारे तीस वर्षाचे, सुद्टढ शरीराचे, तिच्या ताईला अनुरूप असे एक देखणे व्यक्ती होते. त्यांचा स्वभाव अतिशय हसतमुख, खेळकर आणि मनमिळावू होता आणि त्यामुळेच ते तिचे आवडते जीजू होते. दोघही स्टेशनच्या बाहेर येऊन गाडीत बसले आणि गाड़ी घराच्या दिशेने धावू लागली..

सुजाता घरुन निघताना जरी ताईकडे जायला कितीही अनुत्सुक असली तरी एकदा पोचल्यावर मात्र तिर्ची नाराजी बरीच दूर झाली होती. त्याला कारण जीजूचा स्वभाव! गाडीत बसल्या बसल्या त्यांची थट्टामस्करी सुरु झाली होती आणि त्यामुळे सुजाताची उदासी कुठल्या कुठे पळून गेली होती आणि तिचा मूड एकदम फ्रेश झाला होता. घरी पोचेपर्यंत तर तिला कधी एकदा ताईला भेटते असं झालं होतं. घरी गेल्या गेल्या ती ताईच्या कुशीत शिरली. वयात चार पाच वर्षाचं अंतर असलं तरी त्यांच्यात अगदी जिवाभावाच्या मैंत्रिणींसारखं नातं होतं. त्या कुठलीही गोष्ट एकमेकांपासून लपवून ठेवत नव्हत्या. अपवाद

फक्त पंकजचा! ती गोष्ट सुद्धा संधी मिळाली की आज ना उदया ती ताईला सांगणारच होती. बर्याच दिवसांनी ती ताईकडे आली होती. त्यांच्या गप्पा गोष्टी सुरु झाल्या. तिच्या लक्षात आलं की ताईला आराम म्हणून तिच्याकडे आता एक स्वयंपाकीण लावली आहे. तेवढ्यात त्या स्वयंपाकीण बाईने चहा आणून दिला. सुजाताचं लक्ष तिच्याकडे गेलं. ती एक सत्तावीस आठठावीस वर्षाची, उफाड्याच्या बांध्याची, सावळीशी

पण नाकी डोळी अतिशय रेखीव, तरतरीत, विवाहित स्त्री होती.तिच्या डोळ्यांत एक वेगळंच आकर्षण होतं. समोरच्या व्यक्तीला जणू निमंत्रण देत असल्यासारखे तिचे पा्णीदार डोळे होते. जरा वेळ गप्पा मारून झाल्यावर ती उठली आणि तिला दिलेल्या खोलीत गेली,

…सुजाताला ताईकडे येऊन दोन दिवस उलटून गेले होते.पंकजच्या आठव्णींनी ती बैचैन होत असली तरी आता बन्यापैकी रुळली होती. सकाळी उठून ताई-जीजूना चहा करून देणं, मग स्वतःची सगळी नित्यकर्म आटोपून रेखाला,स्वयंपाकिणीचं नाव रेखा होतं, थोडी मदत करणं, मग जीजू ऑफिसला गेले की ताईजवळ थोड्या वेळ गप्पा मारणं, तिला वेळेवर औषधं, गोळ्या वगैरे देणं असा कार्यक्रम नित्याचा झाला

होता. रेखाशी सुदधा आता तिची बच्यापैकी मैत्री जमली होती.रेखा मुळातच बोलकी होती आणि सुजाताला नंतर कुणाचीच फारशी सोबत नसल्यामुळे ती सुद्धा तिच्याशी मनमोकळ्या गप्पा मारायची. त्यादिवशी रेखा सुटीवर होती. त्यामुळे सुजाताला सकाळी उठून स्वयंपाक करायचा होता. अशा कामांची तिला फारशी सवय नक्हती म्हणून ती सकाळी लवकरच उठली आणि आंघोळ् वगैरे आटोपून स्वयंपाकाला लागली. ताई

अजूनही बेडसरम मधेच होती. तशीही ती बेड रेस्ट सांगितल्यामुळे उशिरापर्यत निजूनच राहायची. बेडरुम मध्ये सुद्धा टीव्ही होता.त्यामुळे तिचा फावला वेळ तसाही टीव्ही पाहण्यातच जायचा.सुजाता यायच्या आधी जीजू घरी असताना त्यांना काय हवं नको ते पाहायला तिला बाहेर यावं लागायचं तेव्हढाच तिचा सध्या घरात वावर असायचा. जीजू मात्र उठले होते आणि ब्रश, चहा वगैरे आटोपून आंघोळीला बाथरूम मध्ये शिरले होते.स्वयंपाकघराच्या जवळच बाथरूम होती. बेडरुमला अटेच सुध्दा एक बाथरूम असताना जीजू कॉमन बाथरूममध्ये कशाला गेले हा विचार सुजाताच्या मनात येऊन गेला.”असेल काहीतरी

कारण” तिने स्वतःशीच विचार केला आणि ती पुन्हा

स्वयंपाकात गुंग झाली. दहा पंधरा मिनिटांनी शॉवरचा आवाज थांबला आणि जीजूंची हाक ऐकू आली, “प्रीतीssss, टॉवेल दे बरं जरा, मी टॉवेल विसरलो बाहेर”! सुजाता स्वतः:शीच हसली आणि तिने बेडरूमच्या दाराकड़े पाहिलं. पण ताई काही दरवाजात दिसली नाही. “तिला बहुतेक हाक ऐकूच गेली नसावी,

किंवा ती अजून झोपेतच असावी,” सुजाताने मनाशीच विचार केला. तोपयंत जीजूंची आणखी एक हाक आली. आता त्यांच्या आवाजाचा स्वरही वाढला होता. “ताई अजून जागी झालीच नाही बहुतेक”, ती पुटपुटली, तिने गॅँस हळू केला आणि स्वयंपाकघराच्या बाहेर येऊन टॉवेल उचलून ती बाथरूमच्या दाराशी पोचली आणि तिने दारावर टकटक केली. जीजूंनी एका सेकंदात दार उघडलं आणि समोरचं दृश्य पाहताच सुजाताचे डोळे विस्फारले आणि ती जागच्या जागी स्तब्ध झाली. तिचा

श्वास घशातच अडकला. तिचे पाय जणु जमिनीला खिळले.बाथरूममधे तिचे जीजू संपूर्ण नागडे उभे होते. त्यांचं शरीर डोक्यापासून ते पायापर्यंत पूर्ण चिंब ओलं झालं होतं.अभावितपणे सुजाताची नजर त्यांच्या कमरेखाली गेली. त्यांचं गुप्तांग लाकडासारखं कडक होऊन ताठ उभं राहिलं होतं.त्यांच्या लिंगाचा आकार प्रचंड मोठा होता. सुमारे नऊ इंचांचं ते अगडबंब इंद्रिय एखाद्या एखाद्या छोट्याशा मुसळासारखं ताठ होऊन वर उचलल्या गेले होतं आणि बाथरूमच्या दाराकड़े जणू

रोखून पहात होतं. सुजाताने मोठ्या मुश्किलीने आवंढा गिळला.काय करावं तिला सुचेना. जीजूंची अवस्था सुद्धा जवळ जवळ तिच्यासारखीच झाली होती. हाक ऐकून प्रीती आली असेल या अपेक्षेने त्यांनी दार उघडलं होतं आणि समोर सुजाताला बघून ते सुद्धा गोंधळले होते. काही क्षण दोघेही अवाक उभ राहिले.

सुजाताची नजर अजूनही त्यांच्या विशालकाय शिश्नावर खिळली होती. इतक्यात अचानकपणे ते लिंग एक दोनदा जोरात खालीवर फड़फडलं. सुजाताची तंद्री मोड़ली आणि ती भानावर आली. धक्का ओसरून त्याची जागा आता लाजेने घेतली होती.सुजाताच्या गालांवर लाली पसरली, तिने घाईघाईतच टॉवेल

जीजूंच्या अंगावर फेकला आणि मागे वळून ती पळतच

स्वयंपाकघरात शिरली. ओट्याजवळ जाऊन तिने लोटा तोंडाला लावला आणि घटाघटा पाणी प्यायली. तिच्या घशाला कोरड पड़ली होती. पाणी पिऊन झाल्यावर ती डायनिंग टेबलच्या खुर्चीवर बसली आणि तिने हातांनी स्वतःचे डोळे झाकून घेतले.बाथरूमचे दार उघडल्याचा आवाज आला आणि जीजू टॉविल लपेट्रन आपल्या बेडरूममध्ये शिरले..

…काही वेळ सुजाता तशीच बसून राहिली. त्या प्रसंगाचा प्रभाव तिच्या मनावर कायम होता. जीजूंनी प्रीतीला आवाज दिला होता त्यामुळे प्रितीच टॉवेल घेऊन आली असेल या समजुतीने त्यांनी बाथरूमच दार सताड उघडल होतं है उघड होतं. प्रीती समोर संकोच करायची त्यांना काहीच गरज नव्हती.उलट त्यांच्या थट्टेखोर स्वभावाला अनुसरून त्यांनी मुद्दामचप्रीतीला त्या अवस्थेत दर्शन देण्याचा खोडकरपणा केला

असण्याचीही शक्यता होती. तिचंच चुकलं होतं. तिने जाऊन प्रीतीला उठवायला हवं होतं किवा बाथरूमच्या दाराबाहेरून टॉवेल घेऊन ती आली आहे याची कल्पना जीजूंना दयायला हवी होती. पण जीजूंचा तो अवतार…! आई गं.. काय विलक्षण दृश्य होतं ते। जन्मजात नागड्या जीजूंचं ते ओलंचिंब मर्दानी

शरीर, आणि त्यांचं ते.. ते..जीजूंच्या “त्या’च्या दर्शनाने तर ती पुरती बावचळली होती. तिच्या हृदयात खोल कुठे तरी एक वेगळीच कालवाकालव होत होती. तशाही अवस्थेत तिला क्षणभर ताईचा हवा वाटला…

…तिने जीजूंचा टिफिन तयार केला. ते सकाळी नाश्ता करून ऑफिसला जायचे. तिने नाश्ता वाढला आणि त्यांना आवाज दिला. लगेच जीजू येऊन डायनिंग टेबलच्या खुर्चीवर बसले आणि मुकाट्याने नाश्ता करू लागले. त्यांच्या नजरेला नजर दुयायची तिची हिम्मत होत नव्हती. जीजूही फारसे न बोलता खाली मान घालून खात होते. इतर वेळी सतत चालणारी त्यांची थट्टामस्करी सध्या बंद होती. टिफिन घेऊन ते ऑफिसलाbनिघुन गेले आणि सुजाताचा जीव भांइयात पड़ल…

…दुपार टळत आली होती. संगळी का्म आवरून सुजाता स्वतःच्या बेडरूम मध्ये आता निवांत बसली होती. कामाच्या व्यापामुळे सकाळच्या प्रसंगाची दडपलेली स्मृती आता पुन्हा उफाळून वर आली होती. आणि यावेळी येताना ती स्मृती काही अन्य आठवणी, इच्छा आणि गरजांना सूदधा सोबत घेऊन आली होती. पंकज सोबतच्या क्षणांच्या ज्या आठव्णींना दोन महिने छळू दयायचं नाही या विचाराने ती ताईकडे आली होती,त्याच आठवणी पुन्हा पुन्हा तिच्या मनात पिंगा घालू लागल्या होत्या. उमी दाटूरन आल्या होत्या. पिंकजसोबतच्या त्या मादक सहवासाच्या आठवर्णींनी तिचा हात पुन्हा पुन्हा स्वतःच्या संवेदनशील भागांवर जात होता. तिच्या हातांची बोटं नको त्या हालचाली करत होती. त्यामुळे आग अधिकाधिक भड़कतंच चालली होती. तो निवांत दुपारचा एकांत तिला जणू खायला उठला होता. शेवटी असह्य होऊन तिने मोबाईल हाती घेतला आणि पंकजला रिंग दिली