“ओ गणेश, उठा आता! १२ वाजले अजून घोरतय. उठ बघू लवकर ” मला कोणीतरी हलवलं असल्याचा भास झोपेत होत होता. डोळे किलकिले करून पाहिलं तर मामी माझ्या चेहर्यावर झुकून माझा खांदा हलवत मला उठवण्याचा प्रयत्न करत होती. १२ वाजलेत असं मामीने बोलताच मी धडपडून उठलो आणि समोरच्या भिंतीवर लावलेल्या घड्याळाकडे पहिलं. ८:३० वाजले होते. मी थोडा गोंधळून मामीकडे पाहिलं तर ती खळखळून हसायला लागली. मी समजून गेलो मामी माझी टांग खेचतेय.
“काय मामी! सकाळी सकाळी मीच भेटलो का?” मी जरा चिढुन पण हसत बोललो. ”मग एव्हढ काय घोडे बेचके झोपला होतात? ८:३० वाजले तरी डोळे उघडेनात! अशी कोणती परी आली होती
स्वप्नात ते तरी सांगा?” मामीने मला चिढवत विचारलं.
“परी स्वप्नात यायला आमचं नशीब कुठे एव्हढ चांगलं आहे! गरीब माणसं आम्ही! बरं मामा कुठे आहेत ? ” विषय बदलावा म्हणून मी मामीला प्रतिप्रश्न केला.
“ते गेलेत दुधाची पिशवी आणायला. तुमच्या सारखे आळशी नाहीत ते. अंघोळ वगैरे करून गेलेत” तिने जरा खोचक पणे माहिती दिली. मला त्याचा काही वाटलं नाही कारण मामीचा स्वभावच असा होता. फटकन काही ही बोलून जायची. कोणाचीही कसलीही भीडभाड न ठेवता. ”बरं बरं! समजलं. आता आम्हाला काही कामच नाही तर काय करू?” मी थोडासा भोळा न उदास चेहरा करत विचारलं. ”काही नका करू. पाणी तापलंय गॅस वर अंघोळ करून चहा घ्या” मामी किचन कडे वळत बोलली तसं मला साडीवरून तिच्या भरगच्च गांडीचं दर्शन घडलं आणि मला रात्रीचा सिन आठवला. लवड्याने परत बर्मुड्यामध्ये हालचाल करायला सुरुवात केली. खरं तर माझ्या मनात मामीबद्दल कधीच असले विचार आले नव्हते. ती नेहमीच माझ्यासोबत अगदी क्लोज फ्रेंड प्रमाणे राहायची वागायची. पण रात्रीच्या प्रकारामुळे माझं मन थोडं बदलल्यासारखं वाटलं मला. काही सेकंद मी त्याच विचारात हरवलो होतो तोवर दरवाजा उघडल्याचा आवाज आला. मामा दुधाची थैली घेवून आतमध्ये येत होता. माझ्याकडे पाहत एक मंद स्मित देत मला विचारलं, “झाली का झोप?”
“हो आत्ताच उठलोय. अंघोळीला चालतोय. ” असं म्हणत मी मोरीमध्ये शिरलो. माझा टूथब्रश अन पेस्ट घेऊन मी ब्रश करत मी भूतकाळात शिरलो.
मी ज्या मामासोबत राहायला आलो होतो तो माझा सगळ्यात छोटा मामा मला एकुण ५ मामा होते. त्यापैकी २ काही वार्षपूर्वी वारले आणि आता ३ मामा हयात होते. बाकी दोघे मुंबईमध्ये होते तर हा मामा पुण्यात सेटल झाला होता. तशी मामाची परिस्थिती बेताचीच होती. एका MNC मध्ये अडमिन डिपार्टमेंट मध्ये कामाला होता. पगार वगैरे ठीकठाक होता. नुकतचं माझं पदवीपर्यंतचे शिक्षण पूर्ण झाल्यामुळे मी इथे जॉबच्या शोधात आलो होतो. घरातल्यानी मामाकडे गळ घातल्यामुळे मामाच मला घेऊन आला होता.
आता तुम्ही म्हणाल २० व्या वर्षी कसं ग्रॅज्युएशन पुर्ण झालं, तर त्याचा झालं असं की मला जेव्हा प्राथमिक शाळेत घातलं होतं तेव्हा मी फक्त ४ वर्षांचा होतो. पूर्वी १ली मध्ये जाण्यासाठी ५ वर्षांनी अट होती. पण माझे आई वडील अडाणी असल्याने त्यांनी कोणताच विचार न करता मला १ली मध्ये टाकलं. पूर्वी लोक जन्मतारीख लक्षात ठेवत नसे आणि शाळेत ऍडमिशन घेताना शाळेतले शिक्षक मुलांची जन्मतारीख अंदाजे मे किंवा जून महिन्यातील टाकायचे. माझ्या बाबतीत पण तेच झालं होतं. ५ वर्षांचा समजून चौथ्या वर्षीच मला शाळेत टाकलं होतं. असो! तर जेव्हा मी मामाकडे आलो तेव्हा मला वाटलं होतं की मामा शहरात कामाला आहे म्हटल्याबरोबर त्याचं मोठं घर वगैरे असेल पण कशाचं काय! इथे येऊन पाहिलं तर फक्त २ खोल्या. दोन तरी कसल्या दीडच म्हणा. बाहेर ची खोली ज्याला आपण हॉल बोलतो ती जेमतेम १२ बाय १० ची होती आणि किचन बोलाल तर आतमध्ये पाय टाकताच संपुन जाईल असं होतं. किचन मध्ये शिरताच समोर किचन कट्टा होता तो पण अगदी लहान, किचन कट्ट्याच्या डाव्या बाजूला एक कंबरे एवड्या उंचीची एक भिंत, त्यावर २ पिण्याच्या पाण्याचे हंडे एकावर एक ठेवले होते अँड त्याच्या शेजारी एक माठ होता. त्याच्याचपालीकडे दोन ते अडीच फूट जागा सोडून भिंत होती आणि तो जो काही स्पेस होता तीच अंगोळीची मोरी जिथे मी सध्या ब्रश करत उभा होतो. मोरीतून जिथून आपण बाहेर येतो त्याच्यासमोरच भांडी ठेवण्याची एक स्टील ची मांडणी होती आणि तिच्या शेजारी एक फ्रिज होता. म्हणजे एकूणच किचन ची खोली फार फार तर ८ बाय ८ ची असेल. मध्ये फक्त दोनच माणसं उभी राहू शकतील एव्हडीच जागा होती.
बाहेरच्या खोलीमध्ये एक कपड्यांचं कपाट, एक टेबल ज्यावर टीव्ही ठेवला होता आणि एक छातीच्या उंचीवर देव्हारा अडकवलेला होता. हे सगळं समान सोडलं तर मध्ये जेमतेम ३-४ मोठी लोकं झोपू शकतील एव्हडीच जागा होती. जेव्हा मी पहिल्यांदा खोलीमध्ये पाय टाकला तेव्हाच माझा भ्रमनिरास झाला होता पण कालांतराने जेव्हा मामीसोबत बोलायचो तेंव्हा तिने मला सगळी परिस्थिती समजावून सांगितली तेव्हाच मी मनाला समजूत घातली आणि जसं असेल तसं राहावं लागेल हे समजून गेलो. माझी मामीचं नाव अलका! ती जेव्हा मामासोबत लग्न करून आली तेव्हा मी सातवीमध्ये होतो. तेव्हा मामी फार फार तर २१ – २२ ची असेल. मामा आणी तिच्यामध्ये ७-८ वर्षांचा फरक होता. मी शाळेत असल्याकारणाने आणि मामीची १२वी झाल्यामुळे ती माझा अभ्यास घ्यायची. मामाला पगार कमी असल्याकारणाने त्याने लग्न झाल्यानंतर २-३ वर्ष मामीला गावीच ठेवले होते. नंतर जरा पगार वाढल्यावर तो तिला पुण्याला घेऊन आला. पण ती जोपर्यंत गावी होती तोपर्यंत आमची मस्त गट्टी जमली होती. जेव्हा जेव्हा ती सुट्टीमध्ये गावी यायची तेव्हा आम्ही खूप धमाल करायचो. आमच्या घरातल्या लोकांना पण बरं वाटायचं आम्ही एकमेकाला एवढा जीव लावतो पाहून.
पण मामी जशी माझ्याशी वागायची त्याच्या विरुध्द इतर लोकांसोबत वागायची. त्याचं कारण मला नंतर मामीनेच सांगतीलं होतं आणि ते मी पण तुम्हाला पुढे सांगेनच. मामी आमच्या आजूबाजूच्या लोकांमध्ये भांडखोर म्हणून प्रसिद्ध होती. एकदा भांडायला लागली की समोरच्याला सुट्टीच द्यायची नाही त्यामुळे तिच्या नादी कोणी लागत नसे. मामापण तिच्याशी दबकून राहायचा. तसा पण तो आधीपासून मितभाषी आणि शांत स्वभावाचा होता. मामी बाकी लोकांसोबत कशीही वागली तरी माझ्यासोबत अगदी प्रेमळपणे वागायची.
तसं पाहिलं तर त्या दोघांचा संसार छान आणि सुखात चालला होता पण आयुष्यात एकच खंत होती ती म्हणजे लग्न होऊन सात वर्षे झाली तरी त्यांना अपत्य प्राप्ती झाली नव्हती. खूप नवस सायास, देव देवऋषी, डॉक्टर दवाखाने केली तरी काही फरक पडत नव्हता. सगळेच शेवटीं खचून गेले होते तेवढ्यात मामीला दिवस गेले. फ़ायदा नक्की कशाचा झाला माहीत नाही पण तब्बल सात वर्षांनंतर मामीने एक गोंडस मुलाला जन्म दिला जो आता सात ते आठ महिन्याचा झाला होता. मला पण एक खेळायला छोटा मित्र मिळाल्यामुळे मी त्याचा खूप लाड करायचो. ”नक्की काय चमकवताय! दात की ब्रश ?” मामीच्या खोचक प्रश्नाने मी दचकून वर्तमानकाळामध्ये परत आलो. मामीकडे पाहिलं तर ती माझ्याकडे बारिक डोळे करून कंबरेवर हाथ ठेऊन पाहत होती. माझ्या लक्षातच नाही आलं की ब्रश करत करत मी भूतकाळात शिरलो होतो. ओशाळत मी चूळ भरली आणि अंघोळ करायची म्हणून खाली बसलो तर पहिलं टब मध्ये गरम पाणीच नव्हतं.
नंतर लक्षात आलं की मामीने गॅस वरून अजून पाणी उतरवलंच नव्हतं. मामी अजून माझ्याकडे तशीच पहात उभी होती. मी आणखीनच गोंधळून मामीकडे पाहिलं तर आता ती जरा गालातल्या गालात हसत होती. मी पण तिच्याकडे पाहत मंदपणे हसलो. ”नक्कीच काहीतरी भानगड आहे! लक्ष कुठं आहे तुमचं ?” मामीने परत माझी फिरकी घेत विचारलं. ”काही नाही हो मामी! तुम्ही पाणी ओता. मला अंघोळ करू द्या. ” मी हसत बोललो. मामी माझ्याकडे तिरक्या नजरेने पाहत गॅसकडे वळली आणि पाण्याचं पातेलं घेऊन टबमध्ये पाणी ओतन्यासाठी वाकली. तिचा पदर जरा सरकला होता न त्यामुळे तिचे भरगच्च स्तन ब्लॉउज मधून बाहेर पडण्यासाठी धडपडतांना दिसले आणि पुन्हा माझ्या मनामध्ये आणि चड्डीमध्ये खळबळ सुरू झाली. तिने आपल्याला त्या अवस्थेत पाहू नये म्हणून मी थोडा मागे सरकलो तर मला मामीच्या अर्धनग्न पाठीचे दर्शन झाले. ब्लॉउजवरून तिच्या ब्राच्या पट्टीचा शेप स्पष्ट दिसत होता. माझा लंड हळु हळू ताठायला लागला होता. मामी वाकल्यामुळे आणि मोरीतल्या अपुर्या जागेमुळे तिचं डोकं जेमतेम वीतभरच माझ्या लवड्यापासून दुर होतं.
