लेखन – स्मिता
करोनाच्या दुसर्या लाटेत, स्मिताला इन्फेक्शन झालं. कस कुठं काहीच समजलं नाही. बहुतेक भाजी आणायला जायची तिथे झालं असावं. आधी result positive आला नाही त्यामुळं स्कोर थोडा वाढला. ४चा स्कोर ६ पर्यंत गेल्यावर ती पोसिटीव्ह असल्याचं डिक्लेअर झालं. बाकीच्यांची टेस्ट झाली पण कुणीच पोसिटीव्ह नव्हतं. तिला ऍडमिट करणं भाग आलं.
सरकारी करोना सेंटर वर तिला ऍडमिट करणं नवर्याला मान्य नव्हतं. त्यानं प्रायव्हेट हॉस्पिटलमध्ये तिला ऍडमिट केलं. हॉस्पिटल चांगलं होतं. स्टाफ आणि डॉक्टर्स को-ऑपरेटिव्ह होते. फक्त ज्या स्पेशल वॉर्डमध्ये तिला टाकलं तिकडे गर्दी होती. आणि स्त्री पुरुष पेशंट असा काही भेदभाव नव्हता. कारण बेड मिळतच नव्हते. जिथे ज्याला मिळेल तिथे त्याला टाकलं होतं. सगळेच कमी स्कोर असलेले एकत्र हॉल मध्ये टाकले होते. प्रत्येक बेडला पडद्याची पार्टिशन होती. पण बहुतेककरून रात्री झोपण्याच्या वेळेखेरीज कुणीही पडदे लावत नव्हते. किमान महिना भर ऍडमिट रहावं लागेल असे तिला सांगण्यात आलं.
स्मिताने गेल्या गेल्या फोन चार्जिंगला लावला. आणि बॅग शेजारच्या कपाटात टाकली. नर्सला विचारलं,
“कपडे कुठे बदलू.”
“इथेच पडदे लावून बदला. कारण बाहेरच्या टॉयलेट आणि गच्ची खेरीज इतरत्र जायला अजून तरी परमिशन नाही. आणि टॉयलेट लहान आहेत. पण एक सांगू का ? आता लगेच गाऊन घालू नका. आता डॉक्टर visit आहे. तेवढी झाली की मग बदला. “
“ठीक आहे, हॉस्पिटलचे कपडे कुठे आहेत ?”
“नाही, ते बंद केल आहे मॅम. कारण करोना पेशंटचे कपडे कुठलीच लोन्ड्री घेईना. तुम्ही तुमचा गाऊन आणला असेल ना ?”
“हो आणलाय.”
“ठीक आहे, येतीलच डॉक्टर इतक्यात.”
एवढं बोलून नर्स गायब झाली.
स्मिताच्या शेजारी एक कॉलेज मधला मुलगा होता. डाव्या बाजूला एक नवविवाहित मुलगी होती. आणि समोरच्या रो मध्ये दोन म्हातार्या आणि बाकीचे मध्यमवयीन पुरुष होते. स्मिता सारखी टंच बाई पेशंट म्हणून आपल्या वॉर्डमध्ये आलेली पाहून सगळे खुश झाले होते. लेगीज आणि शॉर्ट कुर्ती मध्ये तिच्या कमरेची गोलाई आणखीच उठून दिसत होती. ती तशीच बेडवर पडून राहिली. आणि लेगीज मधलं ते कचकचीत सौंदर्य पहायला समोरच्या रो मधले दोन पुरुष उठून बसले. स्मिताला मनातून बरं वाटलं. दुःखातही काहीतरी मनोरंजक आहे एवढंच सुख होतं.
थोड्या वेळाने डॉक्टर आले. त्यांनाही स्मिताचं सौंदर्य पाहून भरून आलं. करोना असूनही मास्क वर चढवून ते स्वतः चेक करू लागले. छातीतला कफ खरतर स्कॅन मध्ये समजला होता तरीही, छातीला स्टेथास्कोप लावण्याची संधी त्यांनी सोडली नाही. तिला पालथी झोपवून पाठीला स्टेथास्कोप लावत, मागचे लेगीज मधून दिसणारे दोन्ही गोल मन भरून पाहून घेतले.
“किमान महिना लागेल मॅडम.”
असं सांगून, त्या तरुण डॉक्टरांनी स्वतःच्या नेत्र सुखाची जुळणी करून टाकली. गोळ्या औषधं सगळं नर्स देऊन गेली. दोनवेळा ऑक्सिजन चेक करून गेली. रक्त घेताना स्मिताची मूठ नर्सच्या भरगच्च छातीत रुतली तेव्हा ती मास्कमधून पण नर्सने हसून प्रतिसाद दिला. एकूणच स्मिताचा शुक्र इथं करोनाच्या महामारीत देखील उंचीवर होता.
स्मिताने बेडचे पडदे लावून कपडे बदलून घेतले. घरचा गाऊन घातला. आधीचे कपडे घडी घालून बॅगेत टाकले. पडदा उघडल्यावर, समोरच्या गडी माणसांची पंचाईत झाली. लेगीज मधून उठून दिसणार्या टंच मांड्या गाऊन मधून जाणवत नव्हत्या. त्यांना मजा येईना. ते पुन्हा गुपचूप झोपले. शेजारणीशी तिने गप्पा मारायला सुरुवात केली. अजून हनिमून पण झाला नव्हता बिचारीचा, अन ती क्वारन्टीन झाली होती.
“काही सुरुवात पण नव्हती का ग ?”
“तसं थोडाफार झालं होतं. आवळायचे सारखं कुठून पण आलं की. चोळायचे अन कुणी आलं की लाम्ब व्हायचे.”
“पूजा झाली होती ना ?”
“झाली होती पण हे म्हणलं, महाबळेश्वरला गेल्यावरच करू.” असं हळूच बोलून खुदकन हसली ती नवपरिणिता.
दोघींचं खुसर फुसर बराच वेळ सुरू राहिलं. त्यात स्मिताने तिला बरीच शारीरिक माहिती देऊन टाकली. तिच्या मनाची उलघाल वाढू लागली. कधी एकदा हे स्मिता ताईने सांगितलेलं प्रत्यक्ष करते असं झालं. आधी तिला स्वतःच बोट घालायला देखील टेन्शन यायचं. पण स्मिताच्या लव्ह लेक्चर नंतर मात्र तिचं येणार्या जाणार्या प्रत्येक वॉर्ड बॉयच्या अन समोरच्या लायनीतल्या प्रत्येक पुरुषांच्या दोन पायामधल्या त्याच फुगार्यावर लक्ष जाऊ लागलं. शीतल नावाची ती प्रणयोत्सुक परी आता चांगलीच तापली होती. स्मिता मॅडमचा क्लासच तसा होता.
दुपारच्या जेवणाला चिकन आलं. चिकनमधला लेगपीस चोखताना समोरचे दोन बिलंदर स्मिताच्या ओठांकडे आधाशा सारखे पाहू लागले. तिने काडकन हाड चावून तोडलं, तेव्हा ते भानावर आले. ती हसली अन गाऊनच वरच बटन उघडलं. करोना मूळ हे लांडगे आपोआप दूर राहणार हे तिला माहीत होतं. त्यामुळं लांबून छळण्याची मजा ती घेत होती. दुपारी भरपेट जेवून गोळ्या खाऊन झोपल्यावर, सगळ्या वॉर्डची गाढ झोप लागली.
पण समोरची खोकणारी म्हातारी अन ते दोघे चाळीशीच्या पुढचे पेशंट याना मात्र झोप लागली नाही. स्मिता झोपल्यावर तिच्या मांड्याची होणारी मोहक हालचाल अन मधून गाऊनच्या आतल्या गोर्यापान पोटर्यांचं दर्शन यामुळं दोघेही घायाळ झाले होते. मांड्या दिसतील या आशेने सतत न्याहाळत होते. पण झोपेत असल्यामुळं तिने गुडघे काही वर केले नाहीत. पण प्रमाणबद्ध एकही केस नसलेल्या त्या मधाळ गोर्यापान पोटर्यांनी दोघांचीही झोप उडवली होती.
रात्र झाली तशी तिच्या मांड्यांमध्ये तगमग होऊ लागली. शेजारची नवीन लग्न झालेली मुलगी नवर्याला कॉल करून कुजबुज करत होती. नर्सचा राउंड झाल्यावर तिने पडदा लावून घेतला. अन आह उह आवाज करत स्वतःला न नवर्याला तापवायला सुरुवात केली. तिच्या त्या आवाजाने इकडे स्मिता तापली. उजवीकडे कॉलेज वयातला मुलगा होता. तिने मुद्दाम त्याच्या बाजूचा पडदा लावला नाही. बाकीच्या बाजू बंद केल्या. अन मागचे गोल उठून दिसतील अशा पोज मध्ये उजवा पाय पुढे घेऊन पडून राहिली. गाऊन गुडघ्यावर गेला होता. थोड्याफार मांड्यांचं मागून दर्शन त्याला होत होतं. तिने झोप लागल्याचं नाटक करत आणखी गाऊन वर येईल अशी हालचाल केली, अन झोपून राहिली. वॉर्डच्या मंद प्रकाशात तिच्या मांड्यांच्या उघड्या गोर्यापान भागावरून, त्या मुलाची नजर हटत नव्हती. त्यानेही बाकीच्या बाजूचा पडदा लावून घेतला. अन तिला न्याहाळत स्वतःची ट्रॅक पॅन्ट खाली केली. आत काही नव्हतं. त्यामुळं सटकन त्याचं हत्यार बाहेर आलं. तिला पहात तो चोळू लागला.
त्याच्या वाढलेल्या हालचाली तिला जाणवल्या. तिने पटकन कुस बदलत झोपेतच त्याच्याकडे तोंड केलं पण डोळे बंदच ठेवले. त्याने पटकन त्याचं हत्यार आत सारलं व झाकून घेतलं. पण यावेळी गाऊन आणखी वर येईल ही काळजी घेतली. आता तिची पिंक निकर त्याला स्पष्ट दिसत होती. तिचा तो मादक अवतार पाहून त्याला राहवलं नाही. त्याने पुन्हा बाहेर काढलं. हळुवारपणे हलवू लागला. गोंजारू लागला. तिने अर्धवट डोळे उघडून तो तमाशा पाहिला. आता सुरुवात कशी करायची ते तिला समजेना. मग डोळे झाकूनच अंग खाजवायचं नाटक केलं. आणि पोट खाजवत हात खाजवण्यासाठी म्हणून खाली घातला. आणि स्वतःच्या निकरमध्ये डावा हात घालून ती पुन्हा पडून राहिली. या तिच्या पोजमुळे तो खूपच तापला. काही झालं तरी बेडची सीमारेषा ओलांडता येणार नव्हती. दोघाचं इन्फेक्शन एकच असलं तरी, नर्सला समजलं असतं. काय करायचं त्याला समजेना. तिने त्याची अवस्था ओळखली. जाग आल्याचं नाटक करत उठून बसली. मांड्या तशाच उघड्याच होत्या. त्याने कसबस त्याचं झाकून घेतलं. पण ते झाकताना तिची नजर पडलीच. तिने मधाळ हास्य त्याच्याकडे फेकत त्याला मान्यता असल्याची कबुली दिली. शिवाय तर्जनी आणि अंगठा जुळवून त्याचं मस्त असल्याची खूण केली. तो हुरळला. त्याने पुन्हा बाहेर काढलं. ती उठली. त्याच्या त्या ताठ झेंड्याला हलकेच चापट मारत गोड स्माईल दिलं. आणि स्लीपर पायात सरकवून बाहेर टेरेसकडे निघाली. जाताना पाहिलं. संपूर्ण वॉर्ड गाढ झोपेत होता. अन नर्सने तिथून कधीच पोबारा केला होता. तसंही कितीही दूर बसवलं तरी, करोनामध्ये नर्स वॉर्ड मध्ये बसायला कुरकुर करायच्या. म्हणजे रान मोकळं होतं. आता फक्त त्या येड्याची ट्यूब पेटायची वाट पहात ती टेरेसवर फेर्या मारू लागली. एका कोपर्यात जाऊन निकर आणि ब्रा आतून काढून टाकली.
थोड्या वेळाने तोही आवाज न करता आला. त्याचा ताठलेला अवतार तसाच ट्रॅक पॅन्ट मध्ये दिसत होता.
जवळ येऊनही तो काही अंतर राखून होता. खरंतर दोघेही पेशंट होते. दोघेही फार सिरीयस नव्हते. सकाळ रात्री चिकन खाऊन त्यालाही गर्मी चढली होती. पण तो घाबरत होता. तिच्या ते लक्षात आलं.
खरंतर ते आता वॉर्डपासून दूर टेरेसच्या कोपर्यात टाकी मागे होते. ती वळली, समोर वाहतुकीने गजबजलेला रस्ता आता हळूहळू शांत होत होता. ती कठड्यावर वाकली. अन वाकताना मागून गाऊन वर करून, त्याला मागचं टमटमित फुगलेलं दुकान उघडं करून दिलं. तोंडाजवळ तोंड न आणता हा ऑप्शन चांगला होता. त्याने पटकन त्याचा ताठपणा तिच्या द्रवलेल्या गुहेत सरकवला आणि ती विव्हळली. पण क्षणभरच. पाचव्या मजल्यावर असली तरी रस्त्याकडे तिचे तोंड होते. त्याला तिचा आतला मऊ मधाळ स्पर्श होताच त्याचा आकार आणखी टणक झाला. तो तिच्या मागच्या भागाला गोंजारत होता. दणके देत होता. हळूच मागून गाऊनमध्ये हात घालून तिची छाती चाचपत होता. मागून केल्यामुळे, तो ती भरगच्च गोलाई मिस करत होता. तिथपर्यंत आत हात घालून दाबत तो तिला वितळवत होता. त्याचा तापलेला रॉड त्या मादक मऊ अन गरम द्रवाने थबथबलेल्या भट्टीमध्ये कधीही वितळेल अशी अवस्था होती. आणि त्यामुळेच त्याचा जोर नकळत वाढत चालला होता. त्याच्या कॉलेजच्या गर्लफ्रेडपेक्षा त्याला या गुहेत प्रचंड आनंद मिळत होता. जसजसा त्याचा जोर वाढत होता, तशा त्याच्या शिरा ताणल्या जात होत्या. आणि तो ताण स्मिताला तिच्या आतल्या गाभ्यात जाणवत होता. नकळतपणे तिच्या लक्षात आलं की हा देखील तिच्या गर्भशयाच्या मुखापर्यंत पोचत होता. नवीन तारुण्याची ती तगमग झेलताना तिची काहिली होत होती. कठड्यावर कितीतरी वेळ रेलून खरबरीत सिमेंट मुळे हात लाल झाले होते. पण तिला पर्वा नव्हती. ऐन तारुण्यातला तो मदमस्त घोडा तिला प्रचंड आवडला होता. त्याला आत घेताघेता तिला आत घेतलेले प्रत्येक सुंदर अश्व आठवत होते. आणि तसतशी तिच्या पोटाखालच्या गुलाबी ओठांची मिठी करकचून आवळली जात होती. अन त्याला ती जाणवत होती. हे धुमशान असच सुरू राहिलं. बराच वेळ तिच्या गोर्या पान ऐवजाला धक्के मिळत राहिले. अन अचानक दोघांची शरीरे आखडू लागली. तिची थरथर वाढली, अन तो म्हणाला,
“माझं निघायला आलं.”
तसा तिने मागे हात टाकुन त्याला बाजूला केलं अन सामोरी झाली. तो ही त्या बेभान अवस्थेत तिला चिकटला. तिचा गाऊन वर करून छातीवरचे कडक झालेले उभार चोखू लागला. उजव्या हाताच्या बोटाने, खालच्या ओठांशी खेळू लागला. तिनेही त्याचा दांडा हातात घेऊन हलवायला सुरुवात केली. उभ्या उभ्या येणार्या तृप्तीमध्ये अंग ताठरून तोल देखील जाऊ शकतो. म्हणून ती टाकीला टेकली.
अन काही क्षणांनी दोन्ही देह तृप्तीच्या लाटांनी ढिले पडत गेले.
