हाऊस वाइफ | भाग 8

पुढे काही दिवस राघव तिला दिसला सुद्धा नाही. ती नवरा ऑफिसला गेला की खाली क्रिकेट खेळणारी मुले पाहत असे पण त्यात तिला हवा असणारा राघव कधी खेळताना दिसत नसे. तिला हवा असणारा तिचा विराट प्रेमाची बॅटिंग करताना दिसत नसे. तिला हवा असलेला तिचा धोनी तिची अलगद कॅच करून तिला बेडवर एक टप्पा टाकत नव्हता. तिला हवा असणारा तिचा बुमराह तिच्या बॉलचा ताबा घेऊन बॉल इन्स्विंग करून तिला प्रेमाच्या मैदानात त्रिफळाचित करत नव्हता. पुन्हा ती भानावर आली आणि तिने स्वतःहून स्वतस समजावले की मैत्री एके मैत्री, बाकी पुढे काही नाही. एक आठवडा झाला तरी तो दृष्टीस पडला नाही. केतकीने स्वतःस समजावले की हे दिवा स्वप्न समजून विसरून जावे. एके दिवशी दुपारी तिच्या दाराची बेल पुन्हा वाजली. ती दुपारचे जेवण करून झोपण्याच्या तयारीत होती इतक्यात बेल वाजली. तिने आपला यलो कलरचा पंजाबी ड्रेस घातला होता. लोवर नेक असल्यामुळे तिची गल्ली स्पष्ट दिसत होती. म्हणून ती ओढणी शोधू लागली. पण काही केल्या ओढणी भेटत नव्हती. तिकडे दारांची बेल तिसर्यांदा वाजली. आलेला माणूस पुन्हा जाईल या भीतीने ती ओढणी शोधत होती. पण छे ओढणी काही भेटत नव्हती. इतक्यात बाहेरून आवाज आला की केतकी वहिनी तुम्ही घरात आहात का? अरेच्चा हा आवाज राघवचा असावा. तिचा आनंद गगनात मावेना. तिने ओढणी शोधणे थांबवले आणि आपला चेहरा जरा गंभीर करून दार उघडले. दार उघडल्यावर समोर उभा होता तो राघव. इतके दिवस वाट पाहून आज दुपारी हा सुर्य उगवला होता. अर्थातच हे तिने आपल्या मनात म्हटले. चेहर्यावरचा आनंद भाव लपवून तिने त्याच्याकडे प्रश्नार्थक मुद्रेने पाहिले. तो म्हणाला की केतकी वहिनी मी राघव. त्या दिवशी आमचा बॉल घ्यायला आलो होतो तोच. तसा तिने सांगितले की पण आज कोणताही चेंडू माझ्या घरी आला नाही. तेव्हा तो म्हणाला वहिनी माफ करा मी दुपारी तुम्हाला त्रास देतोय पण आज मी बॉल घ्यायला आलो नाही. बॉल हा शब्द बोलताच त्याने आपली चोरटी नजर तिच्या छातीवर टाकली. तिच्या लोवर नेकमुळे तिच्या दोन वक्षातील गल्ली इतकी सुंदर दिसत होती की वाटत होते की तिच्या दोन वक्षामध्ये एक छोटी पर्णकुटी बांधून आयुष्यभर रहावे. तिच्या घामाच्या धारांनी जणू काही यौवन रस चाखावा. त्याची चोरटी नजर या खेपेस तिने ओळखली पण तिने त्यास विरोध केला नाही. त्यावर तो भानावर येत म्हणाला वहिनी मी लायब्ररीमध्ये अभ्यास करायला जात होतो पण पाण्याची बॉटल भरून घ्यायचं विसरलो. आता पुन्हा घरी गेलो असतो पण आई आता बाहेर गेलीय. मग ती येईपर्यंत मला थांबावे लागेल किंवा तहान न भागवता तसाच अभ्यास करावा लागेल. ती त्यावर त्याला धीर देत म्हणाली अरे इतकेच ना दे मी तुझी बॉटल पाण्याने भरून देते. त्याची बॉटल हातात घेताना तिच्या हाताचा त्याच्या हाताला अलगद स्पर्श झाला. हा स्पर्श म्हणजे मादीचा नरास झालेला स्पर्श होता. दोघांनी हा स्पर्श नोटीस केला. तिने बॉटल घेऊन ती किचनमध्ये गेली तिला पाठमोरी बघत तो सोफ्यावर बसला. तिची नितंबाची गोलाई पाहून तो पुन्हा सुखावला. क्षणातच तिने पाण्याची बॉटल भरून आणली. ती म्हणाली किती टेन्शन घेतो तू अभ्यासाचे. इतके टेन्शन घेतले तर तुझे केस लवकर पिकतील. तो म्हणाला केस पिकायला ते डोक्यावर राहिले तरी पाहिजे. मला वाटते या अभ्यासामुळे माझे सर्व केस गळून जातील. असे बोलल्यावर दोघेही हसू लागले. ती म्हणाली मग टक्कल पडले की तुझे लग्न कसे होणार. तो त्यावर चलाखीने म्हणाला की जर तुमच्या सारखी सुंदर बायको भेटणार असेल तर लग्नाला मी उभे राहीन नाहीतर त्या लग्नात काय मजा नाही. त्याने या खेपेस पुन्हा तिच्या सौंदर्याची स्तुती करून तिचे मन जिंकले होते. ती हळूच मान खाली घालून लाजली. तिची नजर चुकवून त्याने पुन्हा तिच्या भारदस्त स्तनांवर एक कटाक्ष टाकला. तसा तो म्हणाला केतकी वहिनी थँकयु फॉर वॉटर आता मी येतो. तो जातोय पाहून केतकीने अजून काही क्षण त्याच्या समवेत असावेत म्हणून त्यास म्हटले की अरे थांब मी तुला लिंबू सरबत देते. जास्त वेळ लागणार नाही. लगेच देते. तिच्या या विनंतीस तो नकार देऊ शकला नाही. ती आत किचनमध्ये गेली. काही क्षण बाहेर बसून तो किचनमध्ये डोकावून पाहू लागला. वहिनी किचन ओटयासमोर उभी राहून लिंबू पिळत होती. ते दृश्य पाहून त्याला वाटत होते की मागून जाऊन केतकीची नितंबसुद्धा लिंबासारखी पिळावी. त्याने आपल्या भावना मनातच दाबल्या आणि म्हणाला वहिनी मी पण किचनमध्ये येऊ का. ती म्हणाली हो ये ना. तो किचनमध्ये जाऊन तिच्या बाजूला उभा राहिला. तिच्या बाजूला उभे राहून तिला न्याहाळणे म्हणजे त्याच्यासाठी पर्वणीच होती. लिंबू पिळताना तिच्या केसांची लट मध्येच तिच्या डोळ्यावर येत असे मग ती डाव्या मनगटाने ती बाजूला सारण्याचा केविलवाणा प्रयत्न करत असे पण ती लट काही क्षणात पुन्हा तिच्या डोळ्यावर लोंबत असे. त्याने तिचा प्रोब्लेम हेरला आणि म्हणाला की मी मदत करू का. ती म्हणाली नको सरबत होईल इतक्यातच. तो म्हणाला मी सरबतबद्दल मदत नाही करू इच्छितो तर मला सरबत बनवणार्या माझ्या सुंदर वहिनीची मदत करायची आहे. तसे तिने पुन्हा त्याच्याकडे प्रश्र्नार्थक पाहिले. त्याने हे उत्तर आपल्या कृतीने द्यायचे ठरवले. तो एक पाऊल तिच्या जवळ आला आणि तिच्या डाव्या डोळ्यावर असलेली केसाची लट आपल्या उजव्या हाताने बाजूला सारत तिच्या कानात अडकवली. पुन्हा एका नराच्या स्पर्शाने मादी सुखावली होती. पण लगेच ती भानावर येत तिने मनातच एकदा उजळणी केली मैत्री एके मैत्री आणि ती बोलली की लिंबू सरबत तयार झाले. तिने विषयांतर केले हे त्याला लगेच कळले. तिने एका काचेच्या ग्लासात लिंबू सरबत टाकले आणि ग्लास त्या समोर केले. तो म्हणाला हे काय एकच ग्लास. तूम्ही पण घ्या ना. तेव्हा ती म्हणाली मला नको तू घे ना. त्याला कळले की घरात एकच लिंबु शिल्लक असावे म्हणून एका माणसापुरते सरबत बनले असावे. लगेच त्याने प्रसंगावधान राखून स्टँडवरचे दुसरे काचेचे ग्लास काढले. आपल्या ग्लासमधील अर्धे सरबत तिच्या ग्लासमध्ये भरून दोन्ही ग्लासमध्ये समान सरबत राहील याची काळजी घेतली. मग एक ग्लास तिला दिला आणि एक स्वतः जवळ ठेवला. तिच्या समोर नकार देण्यासाठी त्याने काही वाटच शिल्लक ठेवली नव्हती. तिने अलगद ग्लास त्याच्या हातातून घेतला. पुन्हा एकमेकाच्या बोटांचा स्पर्श झाला. एका उगवत्या चंद्रकोरीचा स्पर्श सुरेख चांदण्याना झाला असे वाटले. दोघेही एकमेकांच्या डोळ्यात बघून सरबताचा एक एक घोट घेत होते. दोंघाच्या पापण्या न लवता दोघेही एकमेकांच्या हृदयातले आपले स्थान निर्माण करत होते. इतक्यात केतकीस आपल्या मधुचंद्राची रात्र आठवली. ज्या रात्री तिची इच्छा होती की एका ग्लासात तिने आणि तिच्या नवर्याने मिळून केसर युक्त दूध प्यावे. पण तिची आशा त्या दिवशी फोल ठरली पण आज दुधाची जागा लिंबू सरबताने घेतली. एका ग्लास ऐवजी दोन ग्लास आले पण आज डोळ्यात झळकत असलेले प्रेम त्या रात्री दिसले नव्हते. आजचा मादक स्पर्श मधूचंद्राच्या रात्री परका झाला होता. अर्धा ग्लास सरबतासाठी सुद्धा त्या दोंहांनी पंधरा वीस मिनिटे घेतली. जणू काही दोघे एकमेकाच्या डोळ्यातील यौवनरस पीत होते. इतक्यात तिच्या डाव्या हातातील चमचा खाली पडला आणि दोघे शुद्धीवर आले. ती एक पाऊल मागे आली आणि त्याच्या समोर चमचा उचलण्यासाठी खाली वाकली. खाली वाकताना ती विसरली की तिच्या खांद्यावर तिच्या ओढणीचे कुं पण नाही. एखादे सुंदर मराठी नाटक पाहायला आलेल्या प्रेक्षकांसाठी एखाद्या नाट्यगृहांचा पडदा उघडावा तसा तिचा ड्रेसचा लोअर नेक हा समोरच्या राघववर बेहद खुश होऊन मदतीला धावून आला. त्याने ही मदत आनंदाने स्वीकारून त्याची नजर तिच्या लोअर नेक मधून आत स्तनात जिथंपर्यंत घुसेल तिथंपर्यंत घुसवली. एक गोष्ट बघून तो अवाक झाला की तिने आत ब्रा घातला नव्हता. बहुधा ती घरी असताना ब्रा काढून ठेवत असेल असा त्याचा अंदाज होता. पण ती चमचा उचलण्यास खाली वाकताना तिच्या शरीराची जशी हालचाल होत होती तसे तिचे भरगच्च वक्ष स्थळ त्या ड्रेस मधून बाहेर येतात की काय असे वाटत होते. फक्त या चकमकीत तिची निप्पल काही ड्रेस मधून बाहेर दिसली नाहीत. निप्पल सोडून इतर गुबगुबीत वक्षांचा मांसल भाग त्याने डोळे फुटेपर्यंत पाहिला. ती चेहर्याने जरी गोरी नसली तरी तिची ऊन्नत स्तने गेली सव्वीस वर्ष झाकून ठेवल्यामुळे गोरीपान दिसत होती.