डिंगऽऽ डाँगऽऽऽ
डोअरबेलच्या आवाजाने माझं लक्ष दाराकडे गेलं.
काही वेळापूर्वीच मी ऑफिसमधून आलेले होते आणि शॉवर घेऊन नवऱ्याची वाट पाहत सोफ्यावर बसले होते. रोजच्या रूटीनप्रमाणे संध्याकाळच्या चहासाठी त्याची वाट पाहत होते. कदाचित तोच असेल म्हणून मी लगबगीने दार उघडलं. पण समोर माझा नवरा नव्हता तर चोवीस पंचवीस वर्षांचा एक अनोळखी युवक हातात लॅपटॉप बॅग सावरत उभा होता.
“नको बाबा. आम्हाला काही नको.” सेल्समन असेल म्हणून मी त्याला तिथूनच कटवू पाहत होते.
“मॅम! मी सेल्समन नाही. अहो मला समीर सरांनी पाठवलंय.” त्याने एकाच श्वासात म्हटलं, “तुमच्याकडे रूम आहे असं सांगितलं त्यांनी.”
“अच्छा. पण ह्या वेळी?” मी म्हटले.
“येस मॅम.”
“अच्छा!! एक मिनिट थांब. मी येते चावी घेऊन.” दार तसंच उघडं ठेवत मी म्हटलं आणि आत गेले.
त्या वेळेस मी केवळ सुती गाऊन घातला होता आणि रोजच्या सारखं त्या खाली काहीच नव्हतं. पण ह्या अनोळखी मुलासमोर तसं कसं जाणार म्हणून मी गाऊनखाली परकर घातला आणि छातीवर ओढणी टाकत चावी घेऊन बाहेर आले.
तो अजूनही दारातच उभा होता.
“ये. माझ्या मागे मागे.” दार बंद करत मी म्हटलं.
पुढच्या दोन मिनिटातच आम्ही गच्चीवर चढलो.
गच्चीवर दोन मोठ्या खोल्या बांधल्या होत्या. आठवीपासून बारावीपर्यंत माझा मुलगा इथल्याच एका खोलीत राहायचा. आता कॉलेजच्या उच्च शिक्षणासाठी तो बाहेर गेला म्हणून रूम वापरात नव्हत्या. एका खोलीत अडलं पडलं सामान ठेवलेलं होतं तर दुसऱ्या खोलीत एक पलंग, दोन सिंगल सीटर सोफा आणि एक लोखंडी अलमारी होती. शिवाय अटॅच्ड बाथरूम-टॉयलेट! एक खोली चांगली ऐसपैस असल्याने मध्ये प्लायवुडचं पार्टीशन करून छोटंसं किचनसुद्धा बनवलं होतं. एखाद्या बॅचलरसाठी अगदी परफेक्ट!
“ह्म्म्म. छान रूम आहे मॅम.” रूममध्ये नजर फिरवत त्याने म्हटलं, “आणि किचनसुद्धा आहे. मला वाटलं नव्हतं किचन असेल म्हणून.”
“अरे आमचा देवेश राहायचा ना. उशिरापर्यंत अभ्यास करत बसायचा म्हणून हे पार्टीशन करून बनवलं किचन.” मी म्हटलं, “आता तो गेला बाहेर तेव्हापासून रिकामीच आहे ही रूम. पण अधूनमधून साफसफाई होते बरं का.”
“हो. दिसतंयच म्हणा ते. मला आवडली. सरांनी म्हटलेलंच की तू नकार नाही देऊ शकणार म्हणून.”
“हो का!! पण रेंट वेळेवर मिळायला पाहिजे. उगाच त्यात उशीर झालेला मला आवडणार नाही. भलेही तू समीर सोबत कामाला आहेस.” माझ्यातली घरमालकीण जागी झाली होती, “आणि हो!! तीन महिन्याचं भाडं ॲडव्हान्स म्हणून द्यावं लागेल. मंजूर असेल तर बोल.”
“हो ते खरं आहे म्हणा. पण तीनऐवजी दोन महिन्याचं ॲडव्हान्स दिलं तर?” थोड्या हळू आवाजात तो बोलला, “नाही म्हणजे रेंट मी अगदी वेळेवर देईल. बरोबर एक किंवा दोन तारखेला. तेपण तुमच्या हातात रोख!”
“ह्म्म्म. ठीक आहे.” समीर सोबत काम करत होता म्हणून एका महिन्याचा ॲडव्हान्स मी कमी केला, “रेंट नाही विचारलंस?”
“समीर सरांनी सात हजार म्हटलं. लाईट बिल वेगळं.”
“काय?? ह्या सम्याला येऊ दे आज.” नवऱ्याला मनातल्या मनात रागावत मी म्हटलं, “सात नाही. आठ!!”
“मॅम पण ते सरांनी?”
“तुझे सर गेले चुलीत. इथे राहयचं असेल तर नियम-अटी माझ्या. कळलं??”
“मॅम प्लीज. बरं साडेसात?” केविलवाण्या सुरात त्याने म्हटलं, “पाचशे तुम्ही कमी करा पाचशे मी वाढवतो. दोघांचा मान राहील.”
“हम्म्म्म. ओके. साडेसात.” मी विचार करून म्हटलं, “पण पार्टी आणि तुझ्या सो कॉल्ड बहि‍णी वगैरे अजिबात आणायच्या नाहीत. कळलं?”
“काय मॅम. मी इथे नवीनच आहे आणि अशा चुका नाही करणार.” लाजतच त्याने म्हटलं.
“अरे तुझं नाव काय म्हटलं आणि कुठल्या गावाचा?”
“तुम्ही विचारलं नाही म्हणून नाही सांगितलं.” त्याने म्हटलं.
त्याचं बोलणं जरा आगाऊच वाटलं.
“ह्म्म्म. बरं आता सांग.”
“मंदार. इथून सत्तर किलोमीटर वर गाव आहे माझं. सरांच्या ऑफिसमध्ये नव्यानेच जॉईन झालो. मित्रासोबत शेयरिंगमध्ये राहायचो पण त्याचं लग्न जुडलं. म्हटलं मित्राने म्हणायच्या आधी आपणच आपली व्यवस्था करावी. मग ऑफिसमध्ये इथली माहिती मिळाली.”
“बरं मंदार. छान नाव आहे. आडनाव काय म्हटलं आणि घरी कोण असतं?”
“घरी आई बाबा आहेत. शेती करतात आणि एक भाऊ आहे लहान. दहावीला आहे. मोठ्या बहिणीचं लग्न झालं दोन वर्षांआधी. ती सूरतला असते.”
“अच्छा! आडनाव नाही सांगितलं.”
“एक..” अडखडत तो बोलला, “एकलिंगे!!”
“एकलिंगे?? ओके ओके.” मी भानावर येत म्हटलं, “चल खाली आणि समीरला सांगून कॉन्ट्रॅक्ट साइन करून घे. आणि ॲडव्हान्स व रेंट मलाच द्यायचा. कळलं?”
“येस मॅम.” पायऱ्या उतरत तो बोलला आणि खाली येताच लगेच निघून गेला.
‘काय आडनाव असतात. एकलिंगे! छी बाई!! कसलं हे आडनाव? पहिल्यांदाच ऐकलं.’ तो जाताच मी विचार करत होते.
तो गेल्याच्या अर्ध्या तासात माझा नवरा अर्थात समीर आला. येताच त्याला मंदारबद्दल सांगितलं आणि भाडे कमी का केलं म्हणून दटावलं सुद्धा. पण माझी समजूत काढत मुलगा खूप मेहनती आहे, गरीब घरचा आहे म्हणून त्याने तसं केल्याचं सांगितलं.
“काय रे? त्याचं आडनाव विचित्र नाही वाटत?” जेवण आटोपल्यावर गच्चीवर शतपावली करत असताना मी समीरला प्रश्न केला
“त्यात काय विचित्र? एकलिंगे, सोप्पं तर आहे.” खांदे उचकवत तो म्हणाला
“अरे पण कसं वाटतं बोलायला? ऑफिसमध्ये हसत असतील ना सगळे? कॉलेजात किती फजिती झाली असेल ना त्याची?”
“ह्म्म्म. हसतात पण काय करणार?” समीर म्हणाला, “अगं पण तसं पाहिलं तर सगळ्यांना एकच लिंग असतं ना!”
“शी!!! काहीपण.” त्याच्या खांद्यावर चापट मारत मी म्हटलं
“का? दोन दोन असणारे पाहिलेस का तू?”
“सम्या!! मार खाशील हं आता.” त्याच्यावर रागावत मी म्हटलं
“अगं तू माझं लिंग खातेस तर मी काय मारपण नाही खाऊ शकत.” त्याने खोडकरपणे म्हटलं.
“सम्या!! जि‍भेला काही हाड तुझ्या?” त्याच्या मनगटावर चिमटा काढत मी म्हटलं.
“आह्ह्हऽऽ आऊच.” वेदनेने तो किंचाळला, “थांब आज तुला ना.”
त्याने माझा हात पिरगळला तशी मी वेदनेने ओरडले,
“आह्ह्हऽऽ आईईईऽऽ गऽऽ समीरऽऽ नक्को ना रेऽऽ आह्ह्हऽऽ आऊचऽ स्स्स्सऽऽऽ सोड नाऽऽ”
त्याने माझा हात पिरगळत मला मागून धरलं होतं आणि दुसऱ्या हाताने माझ्या छातीवरील गोळे दाबत होता. त्याच्या त्या हल्ल्याने मी माझा हात तर दुखत होता पण माझ्या वक्षांवरही वेदना होत होत्या.
“येऽऽ सोड ना रेऽऽ खूप दुखतात आंबे माझेऽऽऽ प्लीज. सम्याऽऽ” मी म्हटलं आणि पुढच्याच क्षणी, “स्स्स्सऽऽऽ सम्याऽऽ आह्ह्हऽऽ”
वेदनेच्या किंचाळ्या अचानक मादक सुस्काऱ्यात बदलल्या होत्या. माझा पिरगळलेला हात समीरने कधी सोडला हे मला कळले देखील नाही आणि तो मोकळा हात कधी त्याने त्याच्या लिंगावर ठेवून आपले ओठ माझ्या मानेवर ठेवले याचं मला भानच नव्हतं.
अचानक झालेल्या त्या सुखद हल्ल्याने मात्र मी सुखावले होते. समीरच्या ओलसर ओठांचा स्पर्श मला माझ्या मानेवरून गालांवर जाणवू लागला तशी मी माझी मान त्याच्याकडे वळवली आणि त्याच क्षणी माझ्या लालसर ओठांवर त्याचे ओठ आले.
“उम्म्ह्ह्हऽऽ सळळल्पपऽऽ”
माझ्या ओठांवर त्याचे ओठ टेकताच मी माझी जीभ त्याच्या तोंडात सारली. आपल्या दोन्ही ओठांना विलग करत तो माझ्या जि‍भेला चुरपू लागला. दोघांच्या जिभेचे मिलन होताच माझ्या शरीरात उत्तेजनेने रोमांच उभे होऊ लागले.
खाली त्याचा दांडू माझ्या हातात प्रसरण पावू लागला. जस जसे आमचे चाळे वाढू लागले तस तसा माझ्या हातातील त्याचा लंड मोठा होऊ लागला. लागलीच समीरने मला सरळ केले आणि एका हाताने स्वत:कडे ओढत घट्ट मिठी मारली. त्याच्या धिप्पाड छातीवर माझे उन्नत वक्ष दाबल्या गेले. पण त्या घट्ट मिठीची पकड जराही सैल न करता तो माझे ओठ आणि जीभ चोखत होता.
काही वेळाने त्या चुंबनाचा आवेग ओसरताच त्याने आपला चेहरा दूर नेला. त्याचे हात माझ्या कंबरेखालील गोलाईवर सैर करत त्यांना अधूनमधून दाबत होते. त्याचे हात माझ्या गाऊनला वर करत असल्याचे लक्षात येताच मी त्याच्या गालावर चिमटा घेतला.
“इथे उघड्यावरच नागडं करशील वाटतं?” मी लाडिकपणे म्हटलं, “कोणी पाहिलं तर?”
“पाहिलं तर पाहू दे साल्यांना. आपल्या बायकोलाच नागडी करतोय.” माझ्याकडे पाहत त्याने म्हटलं, “आणि कोण पाहील गं? सगळीकडून तर उंच भिंत आहे ना गच्चीला.”
“ह्म्म्म. तुला काय? निर्लज्जच आहेस आधीपासून. चल खाली. बेडरूममध्ये हवं ते कर.”
“ये कम ऑन यार. इथे करूया ना. काय मस्त माहोल आहे आणि वातावरणही किती मस्त आहे.”
“ये!! काय रे सम्या? तुझं काहीपण. मी नाही बाई.” मी नकार देत म्हटलं.
“ये जानेमन. खूप दिवसानंतर असा मोका मिळाला. क्यो मूड ऑफ करती है?”
“अरे पण इथे उघड्यावर आणि खाली काही अंथरायलापण नाही. फरशी रूतेल पाठीला.” मी माझ्या मनातील शंका बोलून दाखवली.
“अगं ती चिंता तू कशाला करतेस?” माझ्या ओठांवर चुंबन घेत त्याने म्हटलं, “थांब. मी आलोच.”
