म्या नंदीबैलावानी गदागदा मान हालवून हा म्हनल. मग आक्कान माज्याकडं बगत बगत पाठी कमरेत खोचल्येला लुगड्याचा कास्टा सोडला आन मग म्होरल्या बाजून लुगड वर सरकवाया लागली. पईल्यांदा तिच पाय. मग मांड्या. आन मग तिची जांघ नजरेस पडली. आन मग समद लुगड वर कमरेवर गोळा केल्यावर तिच्या जांघेतल जंगाल नजरेस पडल.
म्या लगीच गुडग्यावर बसून तिच्या पायात वाकलो आन जवळून तिच जंगाल बगाया लागलो. लई क्येस व्हतं आक्काच्या जांघत!! तिच भ्वाक काई नजरेस पडना. येक गोस्ट पटक्यानी मला उमजली. तिच्या जांघेतन येगळाच वास येत व्हता.
म्या मन लावून तिच्या जांघेत काय शोधतुया ह्ये आक्काच्या ध्येनात आल. तवा तिन आपल्या बोटानी जांघेतल क्यास थोड बाजूला क्याल आन मला तिची फोदी दिसली. डबलरोटीवानी फुलल्याली तिची फोदी आन मदली उभी चीर झ्याक वाटत व्हती. म्या आजून म्होर झालो आन येकदम जवळून तिची फोदी निरखाया लागलो.
आक्काला काय वाटल कुनास ठाव? तिन माज टकुर धरल आन माज त्वांड आपल्या फोदीवर दाबल. आता काय कराव मला कळना. तिच्या त्ये ध्यानात आल आन तिन माज टकूर हालवून मला तिची फोदी चाटाया ईशारा क्येला.
मग म्या लपाक लपाक करत तिची फोदी चाटाया लागलो. कळत तर काय नव्हतं पन मनाला येईल तस त्याच्यावर त्वांड फिरवत व्हतो. पन म्या ज्ये करत व्हतो त्ये आक्काला आवडाया लागला कारन तीपन थोडे थोडी कमर हालवाया लागली.
मग माज्या आंगात जनू काईतरी संचारल. मद्येच म्या तिच्या जांघेच चुंबान घ्याया लागलो तर मध्येच चाटाया लागलो. तिची फोदी वली जाली व्हती आन मला तिच्या फोदीच्या पान्याची चव मिळत व्हती.
माज्या चीकावानीच पानचट व्हती आन लई वास सोडत व्हती. त्या वासानी मला जनू झींग आली व्हती. तिच्या चिरेवरच्या दान्याला माज व्हट लागला की ती दचकायची तवा म्या त्या दान्यालाच चाटाया लागलो.
त्यान आक्का आजून प्येटली! व जोरान कमर हालवाया लागली. म्या चाटतच व्हतो. चोखतच व्हतो. आन ती येड्यावानी हालत व्हती. ती कन्हाया लागाली आन माज त्वांड लई जोरान फोदीवर घासाया लागली. मद्येच ती वरडली आन माज टकुर सोडून दिल.
आता ती हालायची पन थांबली. म्या तरीबी तिची फोदी चाटत रायलो. तिन माज त्वांड फोदीवरन बाजूला क्याल. म्या वर जालो आन तिच्याकडं बगितल. ती माज्याकडं बगून लई ग्वाड हासली. म्या पन हासलो.
“काय जाल, आक्का? थांबलीस का?” तिन माज त्वांड बाजूला का क्याल ह्ये मला उमजल नाय तवा म्या तिला ईचारल.
“आर म्या झडले. तवा बास झाल.”
“झडले? म्हंजी काय जाल?” मला कळना ती काय म्हनतीया त्ये.
“आर तुज्या आंडातन चीक गळतो तवा तुला जस सुख मिळतया. तस सुख मला मिळाल.”
“म्हंजी तुझ्या फोदीतन बी चीक बाहीर येतो व्हय?”
“नाय. आक्शी तुमच्यावानी चीक येत नाय. पन पांढर बाहीर येतया.”
“पन तुला ग्वाड वाटल का??” मला ती काय म्हनली त्ये कळल नाय पन म्या म्होर ईचारल.
“आक्शी ग्वाड वाटल बग, गनप्या. माज लगीन जाल्यावर आदी आदी माजा दादला करायचा आस मला. लई सुख वाटायच त्यान आस क्याल की. पन नंतर नंतर त्यान त्ये सोडून दिल.”
“आनखीन काय काय करायचा तुजा दादला?” म्या आक्काला चावटपन ईचारल
“आनखीन बरच काय काय करायचा.” तिला माजा सवाल कळला पन तिन मोकळपन सांगितल नाय.
“सांग की, आक्का. काय काय करायचे तुमी दोग??” म्या तिला गळ घातली.
“सांगन म्होरल्या येळी. चल आता दुध पी माज्या थान्यातला आन पळ इथन.”
त्यायेळी आजून काय घडल नाय. म्या तिच दुध प्यालो आन बाहीर आलो. मग म्होरल्या येक हप्त्यात आमी ह्येच क्याल. म्या तिच थान चोखायचो आन ती माजा आंड हालवायची. म्या तिची फोदी चाटायचो आन ती माजा आंड चाटायची.
आता फकस्त आक्काला झवायच त्येवढ काम राहिल व्हतं. पन ती त्येला आजून तयार जाली नव्हती. म्या आडून आडून त्ये सुचवाया लागलो की ती नासमजी दाखवायची. पन मला माहीत व्हतं की येक ना येक दिस ती तयार व्हनार. आन तसच जाल.
येक दोन हप्त्या नंतर आमी आसच मज्जा करत व्हतो. म्या तिची फोदी चोखली व्हती आन तिन माजा आंड चोखला व्हता. आता आमी नुसतच येकमेकांना आवळून पडलो व्हतो. माज्या टकुऱ्यात काय शिरल कुनास ठाव पन म्या अचानक माजा हात तिच्या जांघेत घातला आन तिच्या चीरेवर बोट फिरवाया लागलो.
आक्का गप राहून म्या काय करतुया त्ये बगाया लागली. दोन चार येळ बोट तिच्या चीरेवर फिरवल्यावर म्या बोट चीरेत घातल. तिच भोक आदी घावना पन शेवटाला सापडल आन म्या माज बोट आत सारल. आक्का कन्हली आन तिन डोळ मिटल. तिला त्ये आवडल ह्ये मला कळल आन मग म्या तिच्या फोदीत ब्वाट आत बाहीर कराया लागलो.
त्यान आक्का प्येटली आन हाळू हाळू कमर हालवाया लागली. म्या तिला बोटानी झवत व्हतो आन ती हालत व्हती. तिन माज्या हातावर हात ठिवला आन माज दुसर बोट पकडून फोदीत घातला. आता म्या दोन बोट तिच्या भोकात आत बाहीर करू लागलो.
आता ती आजून तापली आन कायबाय बरळाया लागली,
“आह. आसच. गनप्या. आसच आत बाहीर कर. लई दिस जाल. माज्या भोकात त्ये ग्याल नाय. त्या मुडद्यान सोडचीट्टी दिली तवा पासन उपाशी हाय. कर. आसच कर.”
“आग. मग म्या हाय ना इथ. म्या भागवतो की तुजी भूक. म्या आसताना उपाशी का राहतीया?” म्या तिला साथ द्येत द्येत म्हनल.
“आर तुजी बात येगळी हाय. तू माजा भाऊ हाय. त्यो माजा दादला व्हता.”
“मग काय जाल, आक्का. त्यो बी पुरुश आन मी बी पुरुश. कसल येगळ आन कसल काय. त्याच्या आंडाच काम माजा आंड बी करू शकतुया.”
“आर पन.”
“आता पन म्हनू नगस आन बन म्हनू नगस. तापलीयस तर घ्ये आंगावर. म्या पन येकदम तयार हाय बग.” आस म्हनत म्या तिचा हात माज्या कडंक आंडावर ठिवला.
ह्यो सबूत बाकी लागू पडला. माज्या कडंक आंडाचा आंदाज घिवून तिन श्येवटी म्हटलं,
“ये गनप्या. आता न्हाई ऱ्हावत. लई दिस झाल आस दांडक भोकात घ्येतल नाय.”
म्या तर याचीच वाट बगत व्हतो. ताडकन म्या उटलो आन तिच्या आंगावर झ्वापलो.
“आर आसा धुसमुळू नगस. जरा दमान घ्ये की. पईल्यांदी भोकात घाल तरी.” म्या शरामलो आन वर झालो.
“हां. पयल्यांदा हातावर तुज आंग पेल आन वर व्हो. आस्स. आता. खाली सर आजून. आजून थोड. तुजा आंड माज्या भोकावर टिकला पायजे. आस्सा. वर व्हो. मला पाय फाकवू दे. हां,” माजा आंड पकडून आक्कान आपल्या भोकावर बरुबर ठिवला आन म्हनली, “हां. आता लाव जोर. हळूहळू घाल आतमधी. आस्स. जाऊ दे आजून. जाऊ दे.”
आन माजा आंड आक्काच्या फोदीत घुसाया लागला. ह्ये पन येकदम येगळच काम व्हतं. आंड हालवन्यापरीस आन चोखन्यापरीस ह्ये येगळच सुख व्हतं. माजा पुरा आंड आक्काच्या भोकात गुडुप जाला आन म्या तिच्या आंगावर झ्वापलो.
“आर नुसता झ्वपलास काय. पेल की आता. बाप्या हायस ना तू. मग आता दाव की तुजा जोर.”
आक्काच्या बोलन्यान म्या डिवाचलो! पुना हातावर जोर टाकत म्या वर जालो आन तिच्या भोकात माजा आंड आत बाहीर कराया लागलो. तिच्या डोळ्यात बगत म्या तिला पेलू लागलो आन ती सुखावली. पन खाली माजी हालत व्हाया लागली. फोदी झवण्याच ह्ये सुख काई न्यारच व्हतं. माजा आंड लवकर गळनार ह्ये माज्या ध्येनात आल.
आता काय कराव आसा मला परश्न पडला. आक्का म्हनली जोर दाखीव आन हिथ माजा गळाया आला. कसाबसा तग धरत म्या आक्काला झवत व्हतो. आक्का माज्या चेहऱ्याकडंच बगत व्हती. तिला माजी आडचन उमजली. ती हासाया लागली आन म्या आनखीनच गुंधळलो.
“गनप्या. काई हरकत नाय. पईली येळ आसच व्हनार. तुजा गळाया आलाय ना? मग गळू दे. पहिल्या ख्येपेत जास्त पेलवनार नाई तुला ह्ये.”
आक्काच बोलन माज्यासाठी आकाशवानी झाल्यावानी व्हतं. तिच्या फोदीत धक्क मारता मारता माजा आंड गळाया लागला. म्या तिच्या आंगावर पडलो आन तिला गच्च आवळली. तिन आपल्या तंगड्या माज्या कमरेत घातल्या आन मला आवळून धरल.
म्या समद चीक तिच्या फोदीत गाळल. जवा माजा आंड गळायचा थांबला तवा म्या आंग ढिल सोडल आन तिच्या आंगावर पडून राहिलो. आक्का माज्या क्येसातन हात फिरवाया लागली. मला भोवळ आल्यासारक जाल आन म्या गपगार होवून तिच्यावर पडून राहिलो.
“गनप्या. झ्वपलास काय र.” मला उटवत आक्का म्हनली.
“नाय. थोडा दम लागला म्हनूनशान गप जालो.” म्या तिच्या बाजूला पडत म्हनल.
“आर आता तर सुरुवात जालीया. येवड्यात दमून कस चालल? तुला लई जोर दाखवाया पायचे.”
“तू नग कालजी करूस, आक्का. दावीन म्या माजा जोर तुला. चानस मिळला तर दिसातन लई येळा झवल म्या तुला.”
“व्हय का. बगतेच मग म्या. पन फकस्त दुपारच्याला येळ मिळतो आपल्याला. तवा दुपारच दोन तीन येळा तरी झवाया पायचे तू मला.”
आक्कान पुन्यांदा मला आंगावर वडल. म्या तिला आवळली आन तिच व्हट चोखाया लागलो. माजा आंड लगीच कडंक जाला. आन मग म्या आक्काला पुना येकदा झवलो. या टाईमाला म्या तिला जास्त येळ पेलली.
तिच्या फोदीत म्या लई जोर जोरान आंड घालत व्हतो. ती मला आजून जोर लावाया सांगत व्हती. लई येळा नंतर म्या पुना तिच्या फोदीत चीक गाळल. आन मग आमचा कारेक्रम आसाच रोज रंगू लागला.
म्या तिचा थान प्यायचो, ती माजा चीक प्यायची. म्या तिची फोदी चाटायचो, ती माजा आंड चाटायची. म्या तिची फोदी झवायचो आन ती जवून घ्येयाची.
