सकाळी जाग आली तोवर नऊ वाजले होते. लुंगी ओलसर वाटली म्हणून हात लावून पाहिलं. मी स्वप्नातच पाझरलो होतो. तेवढ्यात अमितादिदी आली.
माझी भिजलेली लुंगी पाहून तिने हलकेच विचारलं, “हे रे काय झालं?”
मीही तिच्याच सुरात उत्तरलो, “रात्री स्वप्नात तुला जोवाळत होतो. मध्येच रसभंग झाला.”
माझ्यावर डोळे वटारून ती आत गेली.
थंडी असली तरी आता ऊन वर आले होते. घरातली कामं उरकून कमळी वडीलांबरोबर शेतावर गेली होती. आन्हिकं उरकून मी न्याहारी करत होतो तेव्हा अमिता जवळ येऊन बसली. दुसर्या बाजूला चुलीवर आत्या पुऱ्या तळत होती. ती तिथूनच म्हणाली, “अमिता, आंघोळ उरकून घे. बालेश्वर मंदिरात आज अभिषेक आहे. महिन्याचा दुसरा सोमवार आज.”
अमिताने काही उत्तर देण्याआधी मी हळूच म्हटलं, “प्लीज अमिता, तू नको जाऊस. काहीतरी कारण सांग.”
“का ?” तिने हसत विचारलं.
“मला एक काम करायचंय.”
“कसलं ?”
“तुझ्याबरोबर झोपायचं आहे.”
“ठीक आहे, आज हरकत नाही.”
जरा वेळाने अमिताला तिथेच बसलेली पाहून आत्या म्हणाली, “तुझी आंघोळ नाही झाली अजून? देवळात येतेस ना?”
त्यावर अमिता म्हणाली, “मामी, मला बरं वाटत नाहीये आज. मी नाही येत.”
“पण एकटी कशी राहशील?”
“बंड्या आहे की. तो थांबेल घरात. त्याला काय काम आहे?”
मी मुद्दामच तिला चिडवत म्हटलं, “आत्या, मी काही रिकामटेकडा नाही हां. मलाही गावात चक्कर मारून यायचं आहे.”
“मामी हा बघ कसा आहे तो,” आत्याकडे बघत तिने तक्रारीच्या सुरात म्हटलं पण मला हळूच विचारलंन, “मग जाऊ मी पण?”
“नको नको. प्लीज.” मी अमितालाच ऐकू जाईल अशा बेताने बोललो.
तेवढ्यात आत्याने झापलंच मला, “गप रे तू बंड्या. कुठे गाव उंडारायला निघाला आहेस? बारा वाजेपर्यंत येतेच आहे मी. कमळीच्या शेतात ऊस तोडतायत आज. नाही तर तिलाच थांबायला सांगितलं असतं. रात्रीपासून बघतेय मी. हिची तब्येत काही ठीक नाहिये. उशीरापर्यंत झोपली सुद्धा नव्हती बिचारी.” शेवटची पुरी आत्याने कढईतून बाहेर काढली आणि विस्तव बाहेर ओढला.
आत्या अभिषेकासाठी बाहेर पडल्यावर मी मुख्य दरवाजाचा कोयंडा लावून घेतला आणि अमिताचा हात पकडून तिला खोलीत घेऊन गेलो. वीज आली होती. बल्ब लावून तिला जवळ ओढलं.
आपला चष्मा काढून तिने बाजूला ठेवला आणि मला मदत करायला लागली. ओठांना ओठ भिडवून माझ्या जिभेशी खेळू लागली. मीही इकडे तिकडे वेळ न दवडता तिच्या ढबोल्यांच्या मधल्या छेदात बोट घालून दाबायला लागलो.
तिच्या मुखरसाने माझं तोंड भरून गेलं. माझं अंगही आता उत्साहाने भरून आलं होतं. ती चौपाटावर बसली. मी तिची उर्वल उतरवायला लागलो.
ती म्हणाली, “नुसती वर कर.”
“पण मग मजा नाही येणार.” असं म्हणत मी तिची उर्वल उतरवलीच.
ब्रामध्ये बांधलेली फणसाएवढी तिची दुधाळी आता माझ्यासमोर होती. थोडा वेळ वरूनच कुरवाळल्यावर मी ब्रा काढायला लागलो तर तिनेच पटकन पाठीवरचा हूक काढला. तिची दुधाळी बाहेर आली. जरा खालच्या बाजूला झुकलेल्या त्या दुधाळ्यांची बोंडं गुलाबी रंगाची होती. पाठी मागून तिच्या कमरेभोवती पाय पसरून बसलो आणि पुढच्या बाजूला हात नेऊन तिची दुधाळी दाबायला लागलो.
तिची बोंडं वर यायला लागली. दोन बोटांमध्ये पकडून त्या बोंडांबरोबर खेळताना खूप मजा येत होती. माझं मुसळही आता पुरतं तरारलं होतं. तिच्या कमरेशी लगट करणार्या त्या मुसळाला हात लावत ती म्हणाली, “हे पाठून काय चालू आहे? बास झालं आता.”
तिच्या बोलण्याकडे कानाडोळा करत मी लुंगी उतरवली. आत दुसरं काहीच नव्हतं. चौपाटावरून खाली उतरून मी तिच्या समोर उभा राहलो.
काळेभोर झाटे मुसळाच्या तळाशी पसरले होते. भरलेल्या गोट्या खाली लटकत होत्या. एरवी कातडीच्या आतमध्ये लपलेला मुसळाचा लाल टोंगा बाहेर आला होता.
तो टोंगा तिच्या नाकाजवळ नेऊन तिला म्हटलं, “अमिता, पकड.”
आधी ती थोडी संकोचली पण मग हातात पकडून कुरवाळायला लागली. जरा वेळाने वाटलं की माझा फवारा उडणार. तेव्हा तिच्या पाठीवर हात फिरवत तिला उताणं झोपवलं.
जेव्हा मी तिच्या परकराची नाडी सोडायला लागलो तेव्हा तिने विरोध करायचा हलका प्रयत्न केला. पण तिकडे लक्ष न देता मी नाडीची गाठ सोडवायला लागलो.
ती म्हणाली, “आता थांब इथेच. मला भीती वाटतेय.”
तोपर्यंत मी गाठ सैल केली होती.
ती परत म्हणाली, “पोट वाढेल रे. आज नको, उद्या निरोध घेऊन ये.”
“तुझ्या भगुलीत नाही रस सोडणार. मग तर झालं?” मी म्हटलं.
“बंड्या, मला खरंच काळजी वाटतेय. मी पहिल्यांदाच जोवाळून घेतेय.”
“माझीपण पहिलीच वेळ आहे,” एवढं बोलून मी तिची नाडी सैल केली आणि दुसर्या हाताने तिची छातीवरची बोंडं चाचपायला सुरूवात केली.
तिचा विरोध हळूहळू मावळत होता.
“सगळं ठीक होईल.” असं म्हणून मी सरकन तिचा परकर खाली ओढला.
आत तिने पॅन्टी घातलीच नव्हती. एकदम तिची भगुली माझ्यासमोर उघडी झाली. लाजून तिने आपले डोळे मिटून घेतले.
तिचे योनिमुख काळ्याभोर दाट केसांनी झाकलेलं होतं. नीट पाहिल्यावर भगुलीतलं तिचे तरारलेलं शीर्ष स्थळ स्पष्ट दिसत होतं. मी बोट घालायला लागलो तसा तिने वरकरणी विरोध करायला सुरूवात केली.
आता मला अगदी राहवलं नाही. माझ्या हातांनी तिच्या मांड्या थोड्या विलग करून मी मधोमध बसलो. अमितादिदीला माझ्या अंगाखाली घेऊन माझ्या हातांनी मुसळ पकडलं आणि तिच्या योनिमुखावर नीट ठेवलं. थोडा धक्का मारल्यावर सटकन ते मुसळ आतपर्यंत पोचलं.
नेम बरोबर लागला होता. तिच्या तोंडून एक अस्फुट किंचाळी बाहेर पडली. ती हळूच पुटपुटली, “सील फाटलं रे.”
मी कंबर उंचावून तिला धपाधप जोवाळू लागलो. मला घट्ट मिठीत घेऊन ती माझे अगणित मुके घ्यायला लागली. तिचे गोरंपान अंगांग माझ्या सावळ्या देहाखाली चांगलंच रगडून निघत होतं.
थोड्याच वेळात तिच्या भगुलीतून “चक्.. चक्..” आवाज यायला लागला. मी फवारण्याच्या बेतात होतो तेव्हा पटकन मुसळ उपसून बाहेर काढलं आणि भुर्रकन फवारा सोडून दिला. सगळं वीर्य तिच्या अंगावर उडालं.
जराशाने ती उठली आणि कपडे नीट करायला लागली. मी म्हटलं, “अजून एकदा करूया.”
“नाही.”
“परत कधी?”
“कधीच नाही, हे पाप आहे.”
“पाप नाही, हा माझा दांडा आहे.”
मी अशा सुरात सांगितलं की तिला हसू फुटलं.
कपडे घालून झाल्यावर तिने विचारलं, “बंडू, खरं सांग. ह्याच्या अगोदर हे कधीच केलं नव्हतंस ?”
“कधीच नाही. एकदा फक्त छातीची बोंडं दाबली होती. तीसुद्धा इथेच.”
“कोणाची?” तिला नवल वाटलं.
“कमळीची.”
“कधी?”
“काल रात्री, जेव्हा आम्ही उशा शोधायला माडीवर गेलो होतो तेव्हा.”
“तू तर पार पोचलेला दिसतोस.” एवढं बोलून ती बाहेर निघून गेली.
दुपारी आत्या परत येईपर्यंत आम्ही भगुली अन मुसळाबद्दल गप्पा मारण्यात अगदी रंगून गेलो होतो. तिला सोळावं लागलं तेव्हा तिच्या चुलतभावाने अनेकदा तिला जोवाळून काढायचा प्रयत्न केला होता पण तिने संधीच मिळू दिली नव्हती. काल रात्री मात्र मी तिचा संयमाचा बांध फोडला. एका परीने ते चांगलंच झालं कारण आजवर ती ह्या स्वर्गसुखापासून उगाचच वंचित राहिली होती.
जोवाळणी उरकल्यावर लगेचच आम्ही घराचं मुख्य दार उघडलं. शेजारची एक बाई आलीच तेवढ्यात. ती थोडा वेळ अमितादीदीशी बोलत बसली. आंघोळीसाठी म्हणून मी बाहेरच्या नळावर गेलो. नंतर अमितादीदीची अंघोळ होईपर्यंत बाराला जेमतेम अर्धा तासच उरला होता. म्हणजे आत्या यायची वेळ झालीच होती. अमितादीदीला मी आणखी एका जोवाळणीबद्दल विचारलं तर ती तयार झाली नाही. पण माझ्या हट्टा खातर ती आपली भगुली दाखवायला तयार झाली.
जोवाळणीमुळे तिची भगुली अजूनही थोडी तरारलेलीच होती. मी भोवतालचे केस काढून टाकायला सांगितले तर तिने हसण्यावारी नेलं. तिने माझं मुसळही उघडं करून पाहिलं.
ते बिचारं आक्रसून सुकल्यासारखं व्हायला लागलं होतं. पण तिच्या कुरवाळण्यामुळे त्याला परत थोडी तकतकी आली. तेव्हा मात्र ती लांब सरकली आणि म्हणाली, “आता आज पुरे. हे परत रंगात आलं तर मलाही इच्छा होईल.”
दुपारी आत्याबरोबर कमळी सुद्धा आली. आम्हाला बघून ती गालातल्या गालात उगाचच हसत होती. गावात चक्कर मारून मी तीन वाजता परत आलो आणि बाहेरच्या खोलीत आडवा झालो. कमळी हळूच जवळ येऊन म्हणाली, “बंडूदादा, आज काय सगळं रान मोकळं होतं. अमितादीदीबरोबर झोपला असशीलच.”
“तू तरी कुठे तुझ्याबरोबर झोपू दिलंयस म्हणून ती देणार आहे. आत्ताच्या आत्ता सांग कधी देणारेस आणि कुठे?”
एवढं बोलून मी इकडे तिकडे कानोसा घेतला आणि कमळीला बिछान्यावर आडवं केलं. तिच्यावर स्वार होऊन तिची भरदार दु्धाळं कपडयांवरूनच चाचपायला लागलो. कमळीसुद्धा मला कुरवाळायला लागली. कशी कोण जाणे पण तेवढ्यात तिथे अमितादीदी आली. कमळी माझ्याखाली असल्यामुळे तिने अमितादीदीला अगोदर पाहिलं आणि माझ्या मिठीतून सुटायची धडपड करायला लागली.
मी आणखी जोरात तिची दुधाळं दाबायला लागलो तर ती बावरल्या स्वरात म्हणाली, “अमितादीदी.”
मी मान वळवून पाहिलं नि मला एकदम हसू आलं. मनात म्हटलं, “चला हे बरंच झालं.” पण वरकरणी मात्र मी घाबरल्याचं नाटक करत म्हटलं, “अमितादीदी कोणाला सांगू नकोस ह्यातलं.”
अमितादीदी एकदम गोंधळलीच हे ऐकून. मी डोळा मारून खूण केल्यावर तिच्या लक्षात आलं. तोपर्यंत आम्ही वेगळे झालो होतो.
कमळी मान खाली घालून उभी राहिली आणि म्हणाली, “बंडूदादा ऐकतच नव्हता.”
“ठीक आहे. मी कोणाला सांगणार नाही पण एका अटीवर.”
कमळी पटकन म्हणाली, “कोणतीही अट चालेल.”
“मी म्हणेन तसं करायचं. माझ्यासमोर तू बंडूकडून जोवाळून घ्यायचंस.” अमितादीदी म्हणाली.
ती असं काही म्हणेल ह्याची मला कल्पनाच नव्हती. कमळीने हलकेच मान हलवून होकार दिला. आम्ही सारे आत गेलो. कमळी तिच्या कामाला लागली. संधी मिळताच अमितादीदी माझ्या कानात कुजबुजली, “हिलाही आपल्यात सामील करून घेतलं तर आणखी मजा येईल आणि कसली धास्तीही उरणार नाही.”
