त्या वेळी मी नुकतेच सिव्हील इंजिनीअरींग पूर्ण केले होते आणि एका छोट्या कंपनीमध्ये ज्युनीअर इंजिनीअर म्हणून काम करायला लागलो होतो. आमची कंपनी छोटी म्हणजे अगदीच छोटी होती, बॉस धरून इन-मीन ५ माणसे.
बॉस पर्सनली सगळे प्रोजेक्ट हॅन्डल करत होते आणि त्यांना एक सिनीअर इंजिनीअर असीस्ट करत होता. त्यांनी मला ज्युनीअर इंजिनीअर म्हणून घेतले होते आणि बहुतेक मी ड्राफ्ट्समनचे काम करत ऑफीस मध्येच असायचो. एक सूनील नावाचा प्युन होता आणि एक टायपीस्ट, कविता मॅडम.
मी ही कंपनी जॉईन केल्यानंतर थोडे दिवस मला तेथे रूळायला गेले आणि मग माझी सगळ्यांशी चांगली मैत्री झाली. तसेही होतेच कितीजण म्हणा मैत्री व्हायला. सिनीयर इंजिनीअर, प्युन सूनील आणि कविता मॅडम.
इंजिनीअर जोशी साधारण ३८ वर्षाचे होते त्यामुळे त्यांच्याबरोबर आदराचेच संबंध होते. प्युन सूनील ३० वर्षाचा होता आणि कविता मॅडम साधारण ३०-३२ वर्षाच्या होत्या. ऑफीसमध्ये सगळ्यात लहान मीच अर्थात, २० वर्षाचा होतो. मी सोडून सगळे विवाहित होते.
बॉस आणि सिनीअर इंजिनीअर, जोशी सकाळी तास दोन तास ऑफीसमध्ये असायचे आणि मग साईट विजीट, मिटींग वगैरेसाठी निघून जायचे आणि अगदी क्वचीत कधीतरी दुपारनंतर ऑफीसमध्ये यायचे नाहीतर डायरेक्ट दुसऱ्या दिवशी सकाळी यायचे.
नंतर ऑफीसमध्ये मी, कविता मॅडम आणि प्युन, सूनील असे तिघे जणच राहायचो. आणि सूनीलसुद्धा त्याच्या डिस्पॅचींगच्या आणि इतर कामासाठी बऱ्याचदा बाहेर जायचा. तेव्हा बराच वेळ ऑफीसमध्ये मी आणि कविता मॅडम एकटेच असायचो.
ऑफीसही तसे छोटेच होते. दरवाजातून आत आल्यावर एक छोटी वेटींग एरीया, डाव्या बाजूला बॉसची केबीन व उजव्या बाजूला मीटींग रूम. थोडे पुढे आले की पुन्हा डाव्या बाजूला ड्राफ्टींग सेक्शन आणि उजव्या बाजूने आत गेले की कविता मॅडमचे क्युबीकल टेबल. तेथेच बाजूला छोटे डायनींग टेबल, पॅन्ट्री प्लॅटफार्म आणि टॉयलेट होते.
वेटींग एरीयात एक थ्री सीटर विजीटर सोफा होता आणि समोर रिसेप्शन टेबल होते. पण कोणी रिसेप्शनीस्ट नसल्यामुळे टेबल रिकामे असायचे आणि कविता मॅडमच रिसेप्शनीस्टचे काम करायच्या. तसे तर त्या टायपीस्ट कम अकाऊंटंट कम अँडमिनीस्ट्रेटर असे सगळेच काम करायच्या.
एकदा बॉस निघून गेल्यावर ऑफीसमध्ये आमचेच राज्य असे. बॉसच्या पाठीमागे ऑफीसमध्ये जी धमाल चालते ती आम्हीही करायचो. सूनीलला काही काम असले कीमध्ये मध्ये तो कामासाठी बाहेर जायचा तेव्हा फक्त मी आणि कविता मॅडमच ऑफीसमध्ये असायचो.
कविता मॅडमला काही पर्सनल काम असले की तीहीमध्ये मध्ये बाहेर जायची आणि त्या वेळी मी तिचे काम संभाळून घ्यायचो. मी शक्यतो पुर्णवेळ ऑफीस मध्येच असायचो. तेव्हा जे कोणी ऑफीसमध्ये हजर असत ते सगळेजण धमाल करत असत.
ऑफीसचा मेन दरवाजा नेहमी लॉक असायचा व कोणी आले तर त्यांना बेल मारावी लागायची. कि-होल मधून कोण आहे ते बघायचे आणि त्याप्रमाणे इतरजण आप आपल्या जागेवर कल्टी मारायचे.
आमचे ऑफीस बिल्डींगच्या तळमजल्याला होते आणि बाजूनेच रहदारीचा रस्ता होता. तेव्हा खिडकीतून बाहेरची रहदारी न्याहाळणे हा एक चांगला टाईमपास होता. ड्राफ्टींग सेक्शनला जी खिडकी होती त्याच्या जवळच माझा बोर्ड होता तेव्हा काम करता करता बाहेरची रहदारी न्याहाळण्याचा मला चांगला चान्स मिळायचा.
पण तेथे इतर कोणाला बसण्याची सोय नव्हती म्हणून जेव्हा आम्हा सगळ्यांना बाहेरची रहदारी न्याहाळायची असेल तेव्हा आम्ही बॉसच्या केबीनमध्ये बसायचो. बॉसच्या चेअरवर बसण्यासाठी आमची धावपळ व्हायची आणि जो आधी आत पोहचत असे तो त्या चेअरवर बसत असे व बाकीचे समोरच्या चेअरवर बसत असत.
मग तेथे बसून आम्ही गप्पा मारायचो. बाहेरून येणाऱ्या जाणाऱ्यावर कॉमेंट्स मारायचो. खिडकीला रिफ्लेक्टीव फिल्म असल्यामुळे बाहेरून कोणाला आतले दिसायचे नाही. फोन आला तर कविता मॅडम तेथेच उचलून अटेंड करायच्या. बॉसचा असेल तर ती इशारा करायची मग सगळे चाडी चिप्प व्हायचे.
कधी कधी आम्ही वेटींग एरीयाच्या सोफ्यावर बसून गप्पा मारायचो तर कधी मिटींगरूममध्ये बसून गप्पा मारायचो. चान्स मिळाला की आम्ही बाहेरून खायला मागवायचो. कधी भेळपुरी तर कधी वडापाव, कधी फालुदा तर कधी आईस्क्रीम.
मग जसा मूड असेल तसे कधी बॉसच्या केबीनमध्ये बसून तर कधी वेटींग एरीयात बसून तर कधी मिटींग रूममध्ये बसून आम्ही मजेत गप्पा मारत ते खात-पीत असू.
एअर फ्रेशनर मारला की रूममधला वास निघून जायचा तेव्हा कोणाला कळायचा प्रश्नच नव्हता. कामा व्यतिरीक्त ऑफीसमध्ये आम्ही जी मजा करायचो त्याबद्दल बॉसकडे कोणी चुगली करायचा प्रश्नच नव्हता कारण आम्ही सगळेच त्या धमालमध्ये सामील होते.
विशीचा उंबरठा नुकताच पार केलेल्या मुलाप्रमाणे माझ्यातही मुलींचे आकर्षण तर पहिल्यापासून होते आणि त्यात विवाहित स्त्रीयांचे तर जास्तच. आणि माझ्या आकर्षणात कविता मॅडम अगदी फिट्ट बसत होत्या. तेव्हा मला कविता मॅडममध्ये जास्त इंटरेस्ट वाटायला लागला.
कविता मॅडम टिपीकल मराठी बाई सारख्या होत्या. चार चौघीत उभी राहिली तर पटकन उठून दिसणार नाहीपण तरीही त्या आकर्षक होत्या. त्यानेहमी साडीच घालायच्या आणि फार क्वचीतच त्यांना मी ऑफीसमध्ये पंजाबी ड्रेस घालून आलेली बघितले असेल.
सुरूवातीला मला वाटले की त्यांच्या-माझ्या वयात जास्त फरक असल्यामुळे त्या माझ्याशी फारश्या बोलणार नाहीतपण नंतर जेव्हा आमच्यात चांगली मैत्री झाली तेव्हा त्या माझ्याशी अगदी मनमोकळेपणे बोलायला लागल्या.
जस जसे आमच्या वागण्यात मोकळेपणा यायला लागला तस तसे माझा त्यांच्याकडे बघण्याचा दृष्टीकोन बदलला. मग त्यांचे चोरून निरीक्षण करण्याचा मला छंद लागला.
जरी कविता मॅडम अती-सुंदर नव्हत्या तरी त्या आकर्षक दिसायच्या. चापून चोपून नेसलेल्या साडीवरून त्यांच्या शरीराचे उंचवटे व खाचखळगे उठून दिसायचे. त्यांच्या पदराआड लपलेल्या त्यांच्या छातिच्या उभाराचे आकार बाजूने चोरून बघितल्यावर जसे दिसायचे त्यावरून त्यांच्या ऊन्नतपणाची कल्पना यायची.
काही कारणाने त्या खाली वाकल्या की त्यांच्या नितंबाचा डेरेदारपणा लक्ष वेधून घ्यायचा. हळूहळू कविता मॅडम मला माधुरी दिक्षित पेक्षाही जास्त सेक्सी वाटायला लागल्या. माझ्या लैंगिक कल्पनाचे आणि कामुक स्वप्नाचे विश्व कविता मॅडमने व्यापून टाकले.
कविता मॅडमकडे चोरून बघताना मला सूनीलने बऱ्याच वेळा भापले होते. नंतर एकांतात त्याबद्दल तो माझी मस्करी करायचा. आधी आधी मी त्याच्याशी कविता मॅडमबद्दल खुलून बोलत नव्हतोपण नंतर नंतर त्याची आणि माझी चांगलीच गट्टी जमली.
तो चांगलाच पोहचलेला होता व विवाहित होता त्यामुळे लैंगिक संबंधाचे त्याला चांगलेच प्रॅक्टीकल ज्ञान होते. एखाद्या गुरूप्रमाणे तो आपल्या ज्ञानाची उधळण माझ्यावर करायचा आणि प्रामाणिक शिष्याप्रमाणे मी ते ज्ञान आकस्मित करीत होतो.
तो कुठून कुठून नागड्या उघड्या बायकांची पुस्तके घेऊन यायचा आणि मला दाखवायचा. कामुक चावट कथांची सवंग पुस्तक आणायचा आणि मला वाचायला द्यायचा. ब्लू-फिल्मच्या कॅसेट मला आणून द्यायचा.
बाईला झवण्याचा पहिला अनुभव मला त्याच्यामुळेच मिळाला. त्याच्या माहितीतल्या एका जागेवर त्याने मला दोनदा तिनदा नेले होते व रांडेला झवून मी माझा लैंगिक संबंधाचा उपवास सोडला होता.
सूनील आणि मी ऑफीसमध्ये एकटेच असलो की आमच्या लैंगिक संबंधाच्या गप्पा चांगल्याच रंगायच्या. इतर कोठल्याही बाईबद्दल वा मुलीबद्दल आचकट विचकट बोलून झाले की आम्ही कविता मॅडम वर यायचो.
मग ती आज कशी दिसते, तिने आज कशी साडी घातली आहे, ब्लाऊज कसा घातला आहे, कुठल्या रंगाची ब्रेसीयर आत घातली आहे, तिचा कुठला भाग मला कसा चोरून बघायला मिळाला याच्यावर आमची चर्चा रंगायची.
त्याने मला सांगितले की कविता मॅडमकडून चान्स घ्यायचा त्याने बऱ्याचदा प्रयत्न केलापण ती त्याला फळली नाही. तिला डायरेक्ट न विचारता, आडून आडून पटवायचा त्याने खूप प्रयत्न केलापण ती त्याला बधली नाही.
माझ्याप्रमाणे तोपण तिचे पहिल्यापासून चोरून निरीक्षण करत होता आणि तिला झवण्याची स्वप्न बघत होता. मी जवळपास असेल तर तो कविता मॅडमबरोबर बोलताना बऱ्याचदा डबल मिनींगमध्ये बोलायचा.
मॅडम खाली बघून टायपींग करत असल्या की तो त्यांना विचारायचा,
“मॅडम, द्या ना मला लवकर. कधीचा मी ताटकळत आहे.”
एवढे बोलून तो माझ्याकडे बघत मूठ हलवून झवण्याचा इशारा करायचा. मॅडमने वर बघून त्याला “काय” म्हणून विचारले की तो चेहरा निर्विकार करत म्हणायचा,
“पैसे हो. टिकीट काढायला. तुम्हाला काही वेगळे वाटले का?”
असे म्हणून तो हळूच मला डोळा मारत असे.
त्याचे खोचक बोलणे कविता मॅडमला कळत असेपण त्याबद्दल त्या काही बोलत नसत व त्रासीकपणे त्याला पैसे देऊन कटवत असत. तो निघून गेला की कविता मॅडम त्याच्या नावाने शंख फोडत असत आणि मी साळसूदपणे त्यांचे म्हणणे ऐकत असे.
ऑफीसच्या कामाच्या बऱ्याच गोष्टी दोघांमध्ये वाटलेल्या होत्या त्यामुळे दोघांमध्ये अधून मधून खटके उडून शितयुद्ध व्हायची. दोघेही आप आपली गऱ्हाणी मला सांगायचेपण मी कोणाचीही बाजू न घेता नेहमी तटस्थ राहायचो.
माझे दोघांकडेही हितसंबंध जुडलेले असल्यामुळे मी कोणालाही दुखवत नसे. पण मग दोघांमध्ये पुन्हा सलोखा व्हायचा आणि मग ते एकमेकांशी मोकळेपणे वागायचे.
आम्ही सगळे एकत्र डायनींग टेबलवर बसून दुपारचे जेवण जेवत असू. एकमेकांचे जेवण शेअर करत आम्ही गप्पा मारत, गमती जमती, जोक्स सांगत जेवायचो.
डायनींग टेबल चार जणांचे होते. पहिल्या कविता मॅडम आणि त्यांच्या डाव्या हाताला सूनील बसायचा आणि मी सूनीलच्या बरोबर समोर बसायचो.
सूनील मॅडमच्या बाजूला बसायला खूष असायचा आणि मी त्यांच्या समोर बसायला खुष असायचो. तो मॅडमच्या जवळ बसून नकळते स्पर्शसुख घ्यायचा आणि मी समोर बसून नेत्रसुख घ्यायचो.
मला मॅडम तिरप्या दिसायच्या तेव्हा पदराआडील त्यांच्या डाव्या छातीचा उभार मला ओझरता बघायला मिळायचा. आणि काही घेताना त्यांनी जर हात वर केला की ब्लाऊजमध्ये दडलेला त्यांचा उभार बऱ्यापैकी दिसायचा व तेवढे दर्शन एका वेळेच्या हस्तकलेसाठी पुरेसे असायचे.
ऑफीस तसे छोटे असल्यामुळे इकडे तिकडे फिरताना कविता मॅडम आणि सूनील यांचे एकमेकांना नकळत स्पर्श व्हायचे आणि मग नंतर सूनील आणि माझ्या गप्पा रंगल्या की तो मला कसा आणि कोठे स्पर्श झाला ते रंगवून सांगायचा.
मी त्याला विचारले की असा स्पर्श झाला तर मॅडम काही बोलत नाही का तर तो म्हणाला की सुरूवातीला तो ‘सॉरी’ बोलायचापण मॅडम त्याला म्हणायची की असा नकळत स्पर्श झाला तर त्याबद्दल तिची काही हरकत नाही.
मला या गोष्टीचे थोडे आश्चर्य वाटलेपण मग मीही तो नकळत चान्स घ्यायला लागलो. मीपण सुरूवातीला ‘सॉरी’ म्हटले तर तिने मला ही तेच उत्तर दिले. पण मी शक्यतो ह्या नकळत स्पर्शाचा मुद्दाम चान्स घेत नसे. शेवटी काही झाले तरी मी सूनील सारखा सराईत नव्हतो.
