सकाळी नाश्ता केल्यावर प्रणवने त्याचा वेळ अभ्यास करण्यात घालवला. आज त्याच्या आईने त्याला इतकी मजा दिली होती की, तिला खुश करण्यासाठी शक्य ते सर्व प्रयत्न करायचे त्याने ठरवले होते.
प्रणव आता लहान नव्हता. इंटरनेटच्या युगात तो वाढत होता. म्हणूनच स्त्री-पुरूषातील नाते आणि त्या नात्यातून मिळणारा अतिशयोक्तीपूर्ण आनंद याबद्दल त्याला चांगलेच ठाऊक होते. त्याच्या लॅपटॉपवर त्याने शेकडो ब्लू फिल्म पाहल्या होत्या. पण प्रत्यक्षात त्याला काहीच अनुभव नव्हता.
आजच्या आधी त्याने कधीच त्याच्या आईला चुकीच्या नजरेने पाहिले नव्हते, ना कधी तिच्याकडे लक्ष दिले होते. म्हणूनच त्याचा विश्वास बसत नव्हता की, त्याची आई त्याचा लंड मजेसाठी चोखत होती की, ती खरंच त्याच्या वेदना कमी करत होती.
तो अजूनही त्याच संभ्रमात होता. त्याच्या आईने उत्साहात त्याचा लंड चोखला होता की, तिच्या मुलाला वेदनेने तळमळताना पाहून नकळत ती त्याचा लंड चोखत होती, हे त्याला कळत नव्हते. पण कारण काहीही असले तरी, त्याने या पूर्वी कधीच अशी मजा अनुभवली नव्हती.
मग त्याला त्याच्या आईचे वाक्य आठवले, जे ती जाताना बोलली होती, ‘तुझ्या नुन्नीला आता ‘नुन्नी’ म्हणणे बंद कर. ती आता काही ‘नुन्नी’ नाही. ती पूर्णपणे ‘लंड’ झाली आहे.’
आईचे बोलणे आठवल्यावर त्याने त्याचा लंड हातात घेतला आणि त्याला पहिल्यांदाच जाणवले की त्याच्या लंडाला कोणी ‘नुन्नी’ म्हणावे इतका लहान तो मुळीच नव्हता.
सकाळचा पूर्ण प्रसंग त्याच्या डोळ्यांसमोर आला आणि त्याचा लंड उड्या मारू लागला. अभ्यास संपल्यावर त्याने बेडवर पडून झोपण्याचा प्रयत्न केला, पण झोप त्याच्या डोळ्यांपासून लाखो मैल दूर गेली होती.
त्याने डोळे मिटल्यावर त्याला त्याची आई दिसू लागली. ती दूर उभी राहून तिच्या अंगावरील कपडे एक एक करून काढत होती आणि त्याला हाक मारत होती. पण जसजसा प्रणव तिच्या जवळ जात होती, तसतशी ती त्याच्यापासून दूर होत होती.
बराच वेळ पडून राहल्यावर कधी तरी त्याला झोप लागली. झोपेतून उठल्यावर तो आंघोळीसाठी गेला.
अंघोळ करून आल्यावर त्याला खूप भूक लागली होती. किचनमधून येणाऱ्या भांड्यांच्या आवाजावरून त्याला कळले की, आई किचनमध्ये स्वयंपाक करत आहे. पण आता खाली जायला तो घाबरत होता.
काही वेळाने जणू परमेश्वरानेच त्याची हाक ऐकली. घराची बेल वाजली. थोड्या वेळाने आईने दरवाजा उघडला आणि त्याला मोठ्या आवाजात हाक मारली.
कोणीतरी त्याला भेटायला आले होते. या वेळी कोण असू शकते? त्याला कळत नव्हते. पण तो कोणीही असो, आता त्याला निमित्त काढून खाली जाता येत होते.
खाली गेल्यावर त्याने दुरून पाहिले की, त्याचा मित्र सुशांत दारात उभा होता.
“अरे विसरलो, आज आमची क्रिकेट मॅच होती.” प्रणव म्हणाला.
सुशांत त्याच्या आईशी बोलण्यात व्यस्त होता. त्याने प्रणवकडे ढुंकूनही पाहिले नाही. प्रणव जवळ आल्यावर तो म्हणाला, “काय यार प्रणव, किती वाट बघितली तुझी, तू आला का नाहीस?”
“मला बरं वाटत नाहिये, डोकं दुखत आहे. माझा मूड पण नाहिये, तुम्ही खेळा.”
“अरे यार, तुझ्याशिवाय कसं चालेल? तू चल.”
“मी येऊ शकत नाही. मी तुला आत्ताच सांगितले की, मला तीव्र डोकेदुखी आहे.”
प्रणवची नजर त्याच्या मित्राच्या डोळ्यांकडे होती आणि रागाने त्याचा चेहरा लाल होत होता.
“प्लीज यार, चल ना, तू प्रॉमिस केले होते!”
सुशांत त्याच्या आईच्या छातीकडे टक लावून पाहत आहे, हे त्याला सहन होत नव्हते.
“मी तुला एकदा सांगितले की, मी येणार नाही!” प्रणव रागाच्या भरात म्हणाला.
प्रणवचा कणखर आवाज ऐकताच पल्लवीचे त्याच्याकडे लक्ष गेले. सुशांत तिच्या छातीकडे टक लावून पाहतोय, हे तिला माहीत होते. जेव्हा तिची नजर प्रणवकडे गेली तेव्हा त्याच्या डोळ्यातील ईर्षा पाहून तिला हे प्रकरण समजायला वेळ लागला नाही.
तिच्या मुलाला असे ईर्षेने जळताना पाहून तिला मजा वाटली पण त्याचा रागाने लाल झालेला चेहरा पाहून ती वळून स्वयंपाकघरात गेली. जाताना तिच्या चेहऱ्यावर स्मित हास्य उमटले होते.
“अरे, एवढा का चिडतोस? यायचं नसेल तर नको येऊस. मी तुला मित्र मानतो म्हणून बोलवायला आलो, मला काय माहीत तू इतका चिडशील.”
“मी वारंवार सांगूनही तुला कळत नसेल तर मी तुला स्पष्टपणे सांगतो की, मी खेळायला येणार नाही. आता मी फक्त माझ्या लॅपटॉपवर गेम खेळण्यात माझ्या सुट्ट्या घालवणार आहे, त्यामुळे मला बोलवायला येण्याची गरज नाही. आता सुट्टीनंतर सरळ कॉलेजमध्ये भेटू.”
सुशांतचा प्रणवच्या बोलण्यावर विश्वास बसत नव्हता, पण जेव्हा प्रणवने पुढे जाऊन दरवाजा उघडला आणि त्याच्याकडे अधिक अर्थपूर्ण नजरेने पाहिले, तेव्हा त्याला समजले की, त्याची आणि प्रणवची मैत्री संपली आहे.
तो घराबाहेर पडल्यावर प्रणव दार बंद करून किचनमध्ये गेला. इकडे, हसून हसून त्याच्या आईच्या पोटात दुखू लागले. प्रणवच्या पावलांचा आवाज ऐकताच तिने दुसरीकडे तोंड वळवले.
तिचा मुलगा इतका हेवा करू शकतो, यावर तिचा विश्वास बसत नव्हता. त्याने तिला हसताना बघू नये म्हणून ती स्वतःवर नियंत्रण ठेवण्याचा प्रयत्न करत होती.
पाण्याचा ग्लास घेऊन प्रणव पाणी पिऊ लागला. पल्लवीने हसू आवरून त्याच्याकडे बघितले. त्याच्या चेहऱ्यावरील राग आता शांत झाला होता. तिला प्रणवचा चेहरा इतका गोड वाटला की, तिला पुढे जाऊन त्याचे चुंबन घ्यावेसे वाटले.
प्रणवच्या मित्राच्या आगमनाने एक फायदा नक्की झाला होता. इतका वेळ घरात पसरलेले शोक वातावरण आता नष्ट झाले होते. सकाळी जे काही घडले होते, त्यामुळे त्यांचे लक्ष दुसरीकडे वळले होते. आता पल्लवी आणि प्रणव दोघेही पूर्वीसारखे वागत होते.
(क्रमशः)
