अचानक एक कोयता मा‍झ्या नजरेसमोर चमकला. मी दचकून मागे झालो. बापरे! हिने कोयता काढला कुठून? मा‍झ्या अंगावर काटाच आला तिची चपळाई बघून. मी भांबावलोय हे पाहून ती खळखळून हसायला लागली. तिचे हसणे पाहून मी ओशाळलो.
कसेबसे हसू रोखून ती म्हणाली,
“नाही. म्हणजे तुम्ही घाबरू नका. तुमच्यावर चालवायची पाळी नाही यायची. तुम्ही तर सभ्य दिसता. म्हणूनच तर तुम्हाला घरात घेतलं.”
“थ… थँक्स! म्हणजे आभारी आहे.” मी कसेनुसे हसत म्हणालो.
“अहो इंग्रजी कळत मला बी. आठवी शिकलीय मी.” तिने हसून म्हटले.
“अस्सं. अरे व्वा! नाही म्हणजे मीपण काही जास्त शिकलेलो नाही. पण धंद्यामुळे बोलतो इंग्रजी बऱ्यापैकी.” मी कुतुहलाने विचारले.
“हो का. कसला धंदा आहे तुमचा?” तिने मला विचारले.
मी तिला सांगायला लागलो आणि मग आमच्या गप्पा चालू झाल्या. मा‍झ्या बिल्डरच्या व्यवसायाबद्दल मी तिला थोडक्यात सांगितले. त्याच्या मागे जाऊन मी कश्या मुंबईत खस्ता खाल्ल्या आणि मोठा झालो ते सांगितले.
अर्थात, मी मुंबईला पळून गेलो त्याच्या आधीचे काही तिला सांगितले नाही. निव्वळ मला मोठं नाव कमवायचे होत म्हणून मुंबईला गेलो असे तिला सांगितले.
माझी कहाणी ऐकून ती हरखून गेली. तिच्या चेहर्‍यावर नवल होते आणि कौतुकही. मग बोलून माझे कौतुक करत ती म्हणाली,
“विजयराव. तुम्ही तर लई भारी माणूस हाय. इतक्या हलाकीच्या परिस्थितीत तुम्ही खूप पुढं गेलात.”
“पाण्यात पडलं की माश्याला पोहता येत तसं मुंबईला माणूस गेला की त्याच नशीब बदलत.” मी अनुभवाचे बोल बोललो.
“अहो काय सांगता. आमचं ब्येन किती वेळा गेलंय मुंबईला. त्याच नशीब नाही कधी बदललं. त्याच नाय आणि माझंपण नाय.” असे बोलून अचानक ती सिरीअस झाली आणि खाली पहायला लागली.
बहुतेक गरिबीमुळे ती पिचली होती त्यामुळेच ती दुःखी असावी. मी तिला बोलत करायला पुढे म्हटले,
“अहो बदलेल नशीब. योग्य वेळ आली की सगळे होते.”
“कसलं काय होतंय. दहा वर्ष झाली वाट बघतेय मी. काहीपण होत नाय.” ती कसेनुसे हसत म्हणाली.
तिचे हसणे पाहून मा‍झ्या जीवात जिव आला की ती जास्त सिरीअस नव्हती. ती कशाबद्दल बोलत असावी ह्याचा मला अंदाज आलापण तरीही मी पुढे विचारले,
“कसली वाट बघताय तुम्ही दहा वर्ष? काही खास आहे का?”
“अहो पोराची. सगळे उपाय केलं. पण पोरच होत नाय मला.” तिने बिनधास्त उत्तर दिले.
“नाही. म्हणजे तुम्ही आणि तुमचा नवरा? म्हणजे तुमचे संबंध?” तिला कसे विचारावे ते मला समजेना.
“संबंध? त्यात बेन लई पुढं. इथं असला की चांगला हेपतो मला.” तिने किंचित लाजून उत्तर दिले.
त्यावर तिच्याशी पुढे काहीतरी चावट बोलून तिला थोडी खुलवावी असे मा‍झ्या मनाला वाटलेपण इतक्यात घाई नको करायला असा विचार करून मी पुढे तिला म्हटले,
“अस्सं होय. मग काहीतरी मेडिकल प्रॉब्लेम.”
“काहीपण नाय. अस्सं डॉक्टरबाई म्हणाली. कधी मला पोराच सुख मिळायचं देव जाणे.” असे म्हणत तिने एक निश्वास सोडला.
त्याने तिचे गच्च उभार हिंदळले आणि तिच्या दुःखी मूडमध्येही मला ती प्रचंड सेक्सी भासली. मनात चावट विचार आला की ‘मला झवायला दे. माझा चीक पुच्चित घे. नाही तुला पोर झालं तर नाव नाही सांगणार’. पण ती कशाला मला झवायला देईल? बरे दिले तर माझा चीक पुच्चित थोडीच गाळून घेईल?
पुन्हा तिच्याबद्दलच्या कामवासनेत माझे मन भरकटायला लागले आणि त्यातून बाहेर यायला मा‍झ्या मनाची धडपड उडाली.
मला बऱ्यापैकी भूक जाणवायला लागली. तेव्हा विषय बदलावा म्हणून मग मी तिला विचारले,
“काही खायला आहे का? मला जाम भूक लागलीय. म्हणजे मी जेवणाचे पैसे देईन.”
“अहो राहू द्या वो तुमचं पैसं! सारखं सारखं पैसं पैसं काय करताय. पावण्या माणसाला जेवणपण खाऊ नाही घालू शकत का मी? आत्ता करते मी काहीतरी खायला.” असे बोलून ती उठली आणि चुलीसमोर बसली.
चपळाईने हालचाल करत ती जेवण बनवायला लागली आणि बसल्या जागी मी तिचे निरीक्षण करायला लागलो. मी नुसताच तिच्याकडे बघतोय असे वाटू नये म्हणून मी तिच्याशी गप्पा मारायला लागलो.
मी काही विचारले की ती मला उत्तर द्यायची आणि मुळातच भरपूर बडबडायची तिला सवय असावी त्यामुळे मी एखादा प्रश्न विचारायची खोटी की ती पाल्हाळ लावत इतकी बडबड करत होती की तो विषय बदलायला मला पुन्हा काहीतरी वेगळेच विचारावे लागायचे.
तिच्याशी बोलताना मा‍झ्या लक्षात आले की मी काही विनोद केला की खदखदून हसायची आणि त्याने तिचे ब्लाउजमध्ये कसलेले गोळे डुचमळायचे. तिच्या गच्च उभाराची ती मोहक हालचाल पाहून मा‍झ्या लंडात हलचल व्हायची.
आता माझा लंड ताठरत होता त्याबद्दल मी जास्त काही फिकीर करत नव्हतो. मा‍झ्या मनात पुसटशी आशा पल्लवित झाली होती की तिचा नवरा ड्रायव्हर असल्याने नेहमी घरी नसावा आणि त्यामुळे तिला नवऱ्याकडून नियमित सुख मिळत नसावे.
तेव्हा मी प्रयत्न केला तर ह्या अश्या पावसाळ्या रात्री मा‍झ्या लंडाची सोय होण्याची शक्यता होती. ती तर एकदम सेक्साट होती आणि तिला पहाताच क्षणी मला तिला अंगाखाली घ्यावीशी वाटली होती.
पावसाळ्या रात्रीच्या बोचऱ्या थंडीत माझा लंड जास्तच पिसाटला होता आणि त्यात ती अशी उफाड्याची, फक्त ब्लाउज-परकरमध्ये माझा लंडाग्नी अजूनच भडकवत होती.
तेव्हा तिला नागडी करून कचकचा झवावी आणि अंगातला थंडपणा कमी करावा असे मला वाटत होते आणि ते काम जास्त कठीण नाही ह्याचीही मला आता कल्पना होती.
तेव्हा मी साधे साधे विनोद करत तिला हसत ठेवू लागलो आणि ती मा‍झ्या विनोदावर दिलखुलासपणे हसत मला आपले हिंदळणारे शरीर सौंदर्य दाखवू लागली.
तिला बहुतेक कल्पना होती की मी तिच्या मादक अंगाचे नेत्रसुख घेतोयपण त्याबद्दल ती आता काही संकोच दाखवत नव्हती.
यथावकाश जेवण तयार झाले आणि तिने मला वाढले. तिच्या पुढ्यातच तिने ताट ठेवले होते तेव्हा मी तिच्या समोरच बसलो. जेवताना पुन्हा आमच्या काही गप्पा चालू झाल्या आणि त्यात मी वात्रटच जास्त बोलत होतो. त्याने ती हसत खिदळत होती आणि जेमतेम दोन तीन फुटावरून मी तिला गुपचूप न्याहाळत होतो.
हसताना हलतेय असे दाखवत ती हलत होती की घातलेल्या मांडीला रग लागत होती म्हणून ती हलत होती माहीत नाहीपण तिचे पाय हलत होते आणि तिने परकर पायाच्या वर गोळा करून ठेवला होता त्यामुळे मला तिच्या मांड्या आणि पोटऱ्या दिसत होत्या. त्यातल्या त्यात ती हलली की माझी नजर अजून तिच्या परकराखाली शिरायला बघायची.
जेवण झाले आणि आम्ही उठलो. मी बाजूला टाकलेल्या गोधडीवर बसलो आणि तिने सगळी भांडी गोळा करून धुवायला बाहेर नेली. तिने दरवाजा उघडला तसे थंड वारा पावसाच्या शिंतोड्यासकट घरात घुसला. त्याने मा‍झ्या अंगावर शहारा आलाचपण तिचे अंग शहारल्याचे मला स्पष्ट दिसले.
पाऊस थांबायचे नाव घेत नव्हता आणि बदाबदा गळत होता. ती दरवाज्यातचपण वरच्या छताखाली बसून भांडी धुवायला लागली. उतरत्या छताखाली तिने एक बादली लावली होती त्या पाण्यातच ती भांडी धुवत होती.
भांडी धुताना तिने परकर जांघेपर्यंत वर केला होतापण बाहेर अंधार होता त्यामुळे मला तिच्या जांघेच्या आतले काही दिसत नव्हते. पण तिच्या मांड्या, पोटऱ्या आणि जांघ तेवढी स्पष्ट दिसत होती.
उठून तिच्या जवळ जाऊन बोलत उभा राहलो तर जांघेतल्या गुहेचा उलगडा होईल असे वाटत होतेपण खास ते बघायला मी उठलोय हेपण तिला पक्के कळले असते. तेव्हा बसल्या जागीच मी आत लावलेल्या कंदिलाच्या प्रकाशातच तिची सावळी सेक्साट मूर्ती न्याहाळत मी सुखावत होतो.
सगळी भांडी धुवून ती आत घेऊन आली आणि तिने दरवाजा लावून त्याला कडी घातली. बाहेर पाऊस आडवा-तिडवा पडत होता आणि त्यात वार सुटलं होतं. त्यामुळे जरी ती शेड खाली भांडी धुवत बसली होती तरीही पावसाच्या शिंतोड्याने तिचा ब्लाउज आणि परकर ओला झाला होता.
एक तर आधीच तिचा ब्लाउज व परकर जुनाट अन विरलेले होते. त्यात आता ओले झाल्याने ते पारदर्शक दिसायला लागले. कंदिलाच्या मिणमिणत्या प्रकाशातही ती मला जवळ जवळ नागडी असल्यासारखी दिसायला लागली.
म्हणजे खास करून तिचे नितंब टाईट ओल्या परकरमधून स्पष्ट दिसायला लागले आणि वर ब्लाउजमधील गोळे तिच्या निप्पल आणि अरोल्यासकट दर्शन द्यायला लागले.
मला आता काय काय दिसतेय ह्याची जणू तिला काही जाणीवच नव्हती अश्या तऱ्हेने ती भांडी घेऊन चुलीच्या कोपर्‍यात गेली आणि भांडी फळीवर लावायला लागली. मध्येच तिने माझ्याकडे बघितले आणि आमची नजरानजर झाली.
आत्तापर्यंत मी फक्त तिलाच बघत होतो हे तिच्या ध्यानात येऊ नये म्हणून आणि काहीतरी हालचाल करावी म्हणून मी मोठ्याने जांभाई देत अंगाला आळोखे पिळोखे दिले.
ते पाहून तिने हसून म्हटले, “दमला असाल, झोपा आता. अंथरा ती गोधडी तिथं, आमच्याकडं गादी-बिदी नाही. उश्याला ते गाठोडं घ्या हवं तर.”
“ठीक आहे आणि तुम्ही कधी झोपणार?” मी शाशंकपणे विचारले.
“मीपण पडते की इथं. आता तुम्ही होता म्हणून मी इतकी जागी राहले. नाहीतर केव्हाच झोपली असते मी.” भांडी लावता लावता तिने उत्तर दिले.
मी उठून गोधडी घेत ती पूर्ण अंथरली आणि त्यावर कपड्याचे गाठोडे ठेवले. मग त्यावर डोके ठेवून मी आडवा पडलो आणि तिच्या ओल्या अंगाकडे गुपचूप पहायला लागलो.
मा‍झ्या मनात काहीतरी आले आणि मी पटकन तिला विचारले,
“तुमचे कपडे ओले झालेत. तुम्ही अशाच झोपणार?”
“न… नाही. मी बदलते आता.” तिने हसून उत्तर दिले.
ते ऐकताच क्षणी मा‍झ्या मनात जे आले त्याचे विचारचक्र सुरू झाले. ‘अरे, ही कपडे बदलते म्हणाली. पण ही कुठे कपडे बदलणार? इथे तर ही एकच रूम आहे.’
ती बाहेर जाऊ शकत नाही कारण बाहेर पाऊस पडतोय. हां बाजूच्या दरवाज्यातून त्या दुकानात जाऊ शकते. तेवढी एकच शक्यता आहे. तिथे जर ती नाही गेली तर मग इथेच कपडे बदलेन. पण कशी? माझ्यासमोर ती आपले ओले कपडे कसे काढेल? आणि दुसरे कपडे कसे घालेल?
