पार्थची अंघोळ चालू असताना दरवाज्याची बेल त्याच्या कानावर ऐकू आली. त्या पाठोपाठ दरवाजा उघडण्याचा सुद्धा आवाज ऐकू आला. कुळकर्णी काकूने रात्रीचा डबा आणून दिला असणार आणि अपूर्वाने नेहमीप्रमाणे तो ओट्यावर ठेवून आपले जेवण आपल्या रूममध्ये घेऊन जाणार हा त्यांचा नेहमीचा दिनक्रम होता.
अंघोळ उरकून पार्थ बाथरूमच्या बाहेर आला तेव्हा अपूर्वा हाताची घडी घालून हिटलरसारखी समोरच उभी होती.
“एवढा वेळ लागतो का अंघोळीला? की बाथरूममध्ये गर्लफ्रेंडच्या नावाने गाळत होतास?” अपूर्वा चेहर्यावरचे भाव न बदलता म्हणाली.
एवढे कडक शब्दात बोलताना एखादा माणूस रागीट तरी दिसतो. पण इथे भावच नव्हते. पुराण काळात आर्यभट्टाने स्वप्नामध्ये नक्कीच हिचा चेहरा पाहिला असेल. तेव्हा कुठे त्याला शून्याचा शोध लागला असणार. पार्थ स्तब्धपणे तिच्याकडेच पाहत होता.
“ऐकायला येते ना की पाणी गेलेय कानात?” ती परत एकदा त्याच्यावर डाफरली.
“ना… नाही दिदी… ते तूच म्हणाली होतीस ना जंगल साफ कर… म्हणून वेळ लागला…” पार्थची पुरती घाबरगुंडी उडाली होती.
त्याच्या आईने सहा महिन्यापूर्वी पाठवलेला न्युक्लीयर बॉम्ब आज येऊन फुटला होता. आता उठल्याशिवाय ह्या महामायेपासून आपली सुटका नाही, हे पार्थला पक्के समजले होते.
“बरं… बरं… बादलीमधले कपडे वॉशिंग मशीनमध्ये टाकून दे… आणि आजपासून घरातली सर्व कामे तू करायची… समजले ना?” अपूर्वाने एक नवीन वटहुकूम जारी केला.
“कोण मी? पण माझी तर फक्त अंडरवेयर आहे… ती पण मी धुवून टाकली आहे…” पार्थने बंडाच्या स्वरात म्हटले.
त्याच्या बोलण्याकडे दुर्लक्ष करत अपूर्वा पुढे सरकली. त्याने कंबरेवर गुंडाळलेल्या एकमात्र टॉवेलला तिने एक झटका दिला तसा त्याच्या अंगावरील एक मात्र कापड घरंगळत त्याच्या पायापाशी गोळा झाले.
पार्थची तिच्यासमोर नग्न होण्याची ही दिवसातून दुसरी वेळ होती. तिचा हात आता खाली त्याच्या कटिबंध प्रदेशाची पाहणी करण्यासाठी गुंग झाला होता. पार्थचे डोळे आपोआप मिटले गेले.
“आह्ह…” त्याच्या तोंडातून सहजतेने हुंकार बाहेर पडला.
त्याचे लिंग मात्र अपूर्वाच्या लांबसडक बोटांचा स्पर्श अनुभवण्यासाठी फुगून तयार झाले होते. कुठल्याही क्षणी आपले लाड होतील आणि आपल्यावर मुलायम ओठाची पकड असेल यासाठी आतुर झाले.
काही वेळ पार्थ तसाच त्या क्षणाची वाट पाहत उभा राहिला. पण आजूबाजूला त्याला कसलीच हालचाल जाणवली नाही. ‘खाड!!’ करून बेडरूमचा दरवाजा बंद होण्याचा आवाज कानावर पडला. त्याने डोळे उघडले. आजूबाजूला अपूर्वा नव्हती. ती तिचे जेवण घेऊन नेहमीप्रमाणे तिच्या बेडरूममध्ये गेली होती.
पार्थचे बंड संपुष्टात आले होते. त्याने मुकाट्‍याने अपूर्वाचे कपडे बादली मधून काढले आणि वॉशिंग मशीनमध्ये लावले. बेडरूममध्ये जाऊन त्याने नाईट शर्ट आणि पॅन्ट अंगावर चढवली.
जेवण झाल्यानंतर पार्थ बाल्कनीत आला. पाकिटातील एक सिगारेट शिलगावत तो धूर बाहेर सोडत होता. मुंबईमधले उदास रस्ते पाहून त्याचे मन खिन्न झाले. साला!! काय रौनक होती ह्या मुंबईची? एका विषाणूने सर्वांनाच घरी बसवले. ते कट्ट्यावर बसणे, नाईट पार्टीची मज्जा, पोरींना बाईकवर बसून रस्त्यावर हिंडणे, कोपच्यात जाऊन त्यांना चिवळणे, आता सर्व हे परत आपल्या आयुष्यात येईल?
पार्थला बाहेरच्या सुखाची कितीही आठवण येत असली तरी आज अपूर्वाच्या त्या स्पर्शाने त्याच्या सर्वांगाला हादरे बसले होते. तिची दहशत आणि तिचा तो निर्विकार चेहरा, गुलाबाला जसे छेडताना जसे काटे टोचतात, तसे काही त्याला तिच्या बाबतीत वाटत होते.
हिच्यापासून लांब राहावे की जवळ जावे आशा मन:स्थितीत तो अडकला होता. हिच्या प्रत्येक आदेशाला आ पण ‘हो’ दिले पाहिजे असे त्याला वाटत होते. पण असेच तिने आपले गनीमी काव्याने हल्ले चालू ठेवले तर आपला बाबुराव शेवटी म्हणेल ‘बाबा रे, भीक नको पण हे कुत्र आवर’ हे पण मात्र तेवढंच सत्य होते.
अचानक हिटलरचा आवाज कानावर आला,
“माझा जास्त विचार करू नकोस, मी अशीच आहे.”
पार्थने मागे वळून बघितले. अपूर्वा हॉलमध्ये मध्यभागी असणार्‍या डायनिंग टेबलला टेकून उभी होती. त्याने हातातली सिगरेट बाल्कनी बाहेर फेकली.
“स… सॉरी….ते मी सहज उभा होतो…” पार्थ हॉलमध्ये तिच्याजवळ येत म्हणाला.
“मी पाहिलेय तुला सिगरेट पिताना.” अपूर्वा थंड स्वरात म्हणाली.
“प्लीज अपूर्वा दिदी, आईला सांगू नकोस, उद्यापासून नाही पिणार मी.” पार्थ तिला गयावया करू लागला.
ह्याआधी अपूर्वा आईला कधी आपली गोष्ट सांगेन ह्याची त्याने कधीच पर्वा केली नव्हती. कारण आत्तापर्यंत एका वाक्यापुढे त्यांच कधी संभाषण गेलेच नव्हते. बस ‘जिओ और जिने दो’ असा मुक करार दोघांमध्ये आहे, असे पार्थ समजून होता. पण आज दिवसभरात सर्व चित्र पालटले होते.
“लवकरच सोड नाही तर उठायचा बंद होईल.” अपूर्वा त्याच्या जवळ येत म्हणाली.
“अं?”
पार्थच्या तोंडातून शब्द फुटत नव्हते. म्हणजे नक्की हिला म्हणायचे तरी काय? सकाळी म्हणाली ह्याला हात लावू नको? आता म्हणते उठायचा बंद होईल. ही मा‍झ्या बाबुरावच्या जीवावर का उठली आहे? पार्थ पूर्णपणे गोंधळून गेला.
“धूम्रपान केल्याने रक्तवाहिन्यांचे अस्तर खराब होऊ शकते किंवा रक्तवाहिन्या कडक होऊ शकतात. यामुळे रक्त वाहिनीच्या स्नायू ऊतींवरही परिणाम होऊ शकतो. जेव्हा यापैकी कोणतीही परिस्थिती उद्भवते तेव्हा पुरूषाच्या लिंगाला रक्त कमी प्रमाणात पोचते. यामुळे पुरूषांचा उठायचा बंद होतो. आणि तुझ्या ह्या लिंगावर फक्त माझा हक्क आहे. समजले ना?” अपूर्वा आता मात्र त्याच्या डोळ्यात डोळे घालून बोलत होती.
“बापरे!!” पार्थच्या तोंडातून तेवढेच उद्गार बाहेर पडले.
ती पुस्तकी किडा आहे हे त्याला माहीत होते. पण आपल्या ज्ञानाचा वापर ती अशाप्रकारे आपल्यावर करेल ह्याची त्याला पुसटशी कल्पना नव्हती.
पार्थचा हात धरून तिने त्याला समोर आणले. दोघांची उंची जवळपास समान होती. त्याच्या डोळ्यात डोळे घालून अपूर्वा दोन पावले पुढे सरकली. आता पार्थला आपल्या गळ्यावर तिचा श्वास जाणवत होता. त्याच्या दोन्ही खांद्यावरून हात खाली सरकवत ती हळू आवाजात बोलू लागली. पण तिचे शब्द अजूनही तीक्ष्णच होते.
“आपली ओळख होऊन आता खूप दिवस झालेत, नाही? आतापर्यंत तू जे वागलास ते मी पूर्णपणे निरीक्षण करत होते. पण तुझं एकदाही माझ्याकडे लक्ष गेले नाही. तुझी स्त्रियांबद्दलची वखवखलेली नजर मी चांगलीच ओळखून आहे. स्त्रीला तू फक्त उपभोगण्याचे साधन मानलेस. पण तुला सांगू? पुरूषही उपभोगला जाऊ शकतो. आणि आज मी तुला मा‍झ्या पद्धतीने उपभोगणार आहे. तयार आहेस का?”
पार्थला हे सगळे ऐकताना शरम वाटली. पण आता तो काही उत्तर देण्याच्या मन:स्थितीत नव्हता. अपूर्वाचे हात त्याच्या शरीरावरून घसरत कमरेपर्यंत आले होते. त्याची अवस्था पाहून अपूर्वा पुढे बोलू लागली.
“पार्थ, माझी पण तुझ्यासारखी शरीराची भूक आहे. दिवसभराच्या अभ्यासाचा तणाव मला पण दूर करायचा आहे. तू माझी मदत करशील?”
आ पण काय आणि कशी मदत करू शकतो, हे लक्षात येण्याआधीच अपूर्वाने आपले दोन्ही हात त्याच्या नितंबावर दाबले आणि त्याला आपल्या अंगावर ओढून घेतले. बेसावध पार्थ जवळ जवळ अपूर्वाच्या अंगावर पडणारच होता. पण ती सावध आणि पूर्ण तयारीत होती.
तिने मागे सरकत डायनिंग टेबलचा आधार घेतला आणि आपल्या चेहर्‍याच्या अगदी जवळ आलेल्या पार्थच्या ओठांचा तिने ताबा घेतला. आपले तोंड उघडत तिने पार्थचे ओठ चोखायला आणि चावायला सुरवात केली.
ह्या धक्क्यातून सावरायला पार्थला काही सेकंदच लागले. सावरल्यावर मात्र त्याने तिचा चेहरा आपल्या दोन्ही हातात धरला. थोडासा मागे नेत तिच्या ओठावर नाजूकपणे आपले ओठ फिरवू लागला. दोघांच्या चेहर्‍यात अंतर पडताच अपूर्वाने डोळे उघडले आणि पार्थकडे पाहिले. तोही तिच्या डोळ्यात डोळे घालून हसत हसत तिच्या नाकावर नाक घासू लागला.
कुठल्याही मुलीला पहिल्यांदा किस करताना हळुवार सुरवात करायची असते, असे त्याने असंख्य हिंदी सिनेमामध्ये बघितले होते. त्याच्या जुन्या मैत्रिणीसोबतचे अनुभव त्याला आठवत होते. त्या अनुभवानुसार त्याचे वागणे परफेक्ट होते. पण आपला अंदाज चुकलाय हे त्याला दुसर्‍याच क्षणी लक्षात आले.
“माद्दरच्योऽऽद!!” अशी खणखणीत शिवी आणि त्या पाठोपाठ गालावर एक सणसणीत थप्पड, हे दोन्ही आवाज त्या बंदिस्त हॉलमध्ये बराच वेळ घुमत राहिले. पार्थच्या डोळ्यासमोर काजवे चमकले. नक्की काय झाले हे कळायला पार्थला थोडा वेळ लागला.
“आता हे कशासाठी…?? तू… तूच… तर म्हणाली होतीस ना मदत कर म्हणून…” पार्थ गालावर हात ठेवून काकूळतीला येऊन म्हणाला.
“हे बघ मा‍झ्या गरजा थोड्या वेगळ्या आहेत. स्वतः हून उगाच काही आगाऊपणा करायचा नाही.”
“दिदी, बिनधास्त सांग ना… नको ना असा छळ करू माझा… आजपासून मी फक्त तुझंच सगळं ऐकेल… तुझा गुलाम बनून राहील…”
बंदिस्त घरामधला एकांत, नुकतेच दर्शन झालेले अपूर्वाचे टंच उरोज, तिने सकाळपासून सुरू केलेला प्रणयाचा खेळ ह्या सगळ्यांचा पार्थच्या मनावर आणि शरीरावर खूपच परिणाम झाला होता. मगाचची शिवी आणि थप्पड विसरून त्याने पुन्हा मिठीत घेतले आणि तिच्या ओठावर ओठ टेकवले.
“थांब!!” दोन्ही हाताने त्याला दूर ढकलत अपूर्वा पुन्हा त्याच्यावर ओरडली.
“हेच मला नाही आवडत, हे असं पुस्तकं-सिनेमात दाखवल्यासारखं हळुवार प्रेम करणे. माझी गरज वेगळी आहे, पार्थ. मी इतर मुलींसारखी नाही आहे.” असं म्हणत तिने दोन्ही हातांत पार्थच्या शर्टची कॉलर पकडत त्याला जवळ खेचले. त्याच्या डोळ्यांत डोळे घालत तिने जोर लावून त्याचे दोन्ही हात बाजूला खेचले.
पार्थच्या काही कळायच्या आत त्याच्या शर्टची सगळी बटणं ताड-ताड तुटून जमिनीवर पसरली. त्याच्या शर्टचा अडथळा दूर होताच अपूर्वाने दोन्ही हातांनी त्याचा बनियन वर गुंडाळला आणि खाली झुकून त्याच्या उजव्या निप्पलचा चावा घेतला.
