माझे हे बोलणे होईपर्यंत आमचे दोघांचेही चहाचे ग्लास मोकळे झालेले होते. त्यांनी ते ट्रेमध्ये ठेवले. आणि आत ठेवायला निघाल्या. अचानक “आईऽऽऽ ग्ग्ग्ग” म्हणून त्या तिथेच खुर्चीवर बसल्या.
“काय झाले काकू?” मी थोडासा दचकूनच हा प्रश्न केला.
“काही नाही रे, पायाच्या दुखण्याने चक्कर आल्यासारखे वाट्ले.” त्यांनी सांगितले.
“होते असे कधी कधी.” मी म्हणालो.
“राजू मला वाटते तू आज इथेच राहतोस का माझ्या सोबतीला? मला मेलीला रात्रीतून काही लागले तर पंचाईत होईल, हे पण नाहियेत, आणि इथे आजूबाजूला सगळे खडूस लोक आहेत, तेव्हा बघ जमत असेल तर, हवे तर आईला मी सांगते फोन करून.” त्यांनी मला विचारले.
नाही म्हणणे आता शक्य नव्हते कारण त्यांची परिस्थितीच अवघड असल्याचे दिसत होते. तेव्हा टाळणे शक्य नव्हते. बरे आईला त्यांनी जर सगळे सांगितले तर आईच मला फोर्स करणार होती, तिथे रहा त्यांच्या मदतीला म्हणून. शेवटी ‘नाही-होय’ करतच मी त्यांना होकार दिला. माझा होकार ऐकताच त्या झटकन उठल्या आणि कपबशा आतमध्ये घेऊन गेल्या.
काही वेळ नळाच्या पाण्याचा खळखळाट झाला आणि मग त्या पुन्हा बाहेर आल्या. बाहेर येताच त्यांनी माझे तिथेच बाजूला पडलेले ओले कपडे उचलले आणि ते आतमध्ये नेऊन वाळत टाकले. काही वेळाने त्या बाहेर आल्या.
“राजू, तू म्हणाला ब्रॅण्डी औषधी असते म्हणून, खरंच तिने सर्दी पळते का?” त्यांनी मला विचारले.
मी एकदम चमकून त्यांच्याकडे पाहिले.
“हो म्हणजे. नाही म्हणजे. मी ऐकले आहे बऱ्याच जणांकडून.” मी चाचरतच त्यांना उत्तर दिले.
“जरा आत ये ना, इथे मला तर सगळ्याच बाटल्या सारख्या दिसत आहेत, त्यातली नेमकी कुठली आहे ब्रॅण्डी?” त्यांनी भोळसटपणानी पुन्हा प्रश्न केला.
आता त्यांच्या घरात असल्याने त्यांचे सगळे म्हणणे ऐकावेच लागणार होते. मी त्यांच्याबरोबर आतमध्ये गेलो. आतमध्ये बारच्या कपाटात असलेल्या ब्रॅण्डीच्या बाटलीकडे बोट दाखवले. खरे तर मलाही माहीत नव्हते की ब्रॅण्डी कशी असते ते, मी आपले बाटलीवरचे नाव वाचून त्यांना सांगितले आणि वेळ मारून नेली.
ते झाल्यावर मी टीव्हीवर मस्तपैकी सिनेमा पाहू लागलो आणि त्या आत किचनमध्ये स्वयंपाक करायला गेल्या. जाण्यापूर्वी त्यांनी आईला फोन करून मी इथेच राहत असल्याचा निरोप दिला. काही वेळातच फोन वाजला. त्या बाहेर आल्या आणि फोन घेतला. समोरचा माणूस कोण आणि काय बोलत होता हे मला कळले नाही पण त्या सांगत होत्या
‘नाही, तशी मी ठीक आहे, तुम्ही नका उगाच घाई करून येऊ, राजू आहे माझ्याबरोबर’, वगैरे वगैरे. फोन झाल्यावर मला म्हणाल्या,
”अरे काकांचा फोन होता तुझ्या, माझ्या तब्येतीचे ऐकून ‘लगेच निघतो’ म्हणाले, उगाच कशाला इतक्या पावसा-पाण्यात धावत यायचे म्हणून मीच सांगितले ‘नका येऊत’ म्हणून.”
“हम्म्म्म.” इतके बोलून मी पुन्हा टीव्हीत लक्ष घातले.
जेवण तयार झाले तसे त्यांनी मला हाक मारली. मीही उठून टीव्ही बंद केला आणि हात धुवून जेवणाच्या टेबलवर आलो. त्यांनी समोर जेवण वाढायला घेतले आणि एकदम म्हणाल्या,
“अरे हो, औषध घ्यायचेच राहले ना.”
मी बघतच बसलो. तितक्यात त्या उठून आतमधून ब्रॅण्डीची बाटली आणि दोन ग्लास घेऊन आल्या.
“हे काय?” मी विचारले.
“अरे औषध म्हणून घ्यायचेय चमचाभर, मला बाई खूप उत्सुकता लागलीये कशी असते ते.” त्या हसतच बोलल्या.
“नाही पण मी कधी प्यायलो नाहिये.” मी त्यांना सांगितले.
“जशी काय मी रोजच पिते ना. अरे मीपण कधी नाही प्यायलेले, बघू आज. तसेही दोघेजण भिजलेलो होतो, घेऊन बघू उगाच नाहीतर तुला सर्दी व्हायची आणि माझ्यावर यायचे.”
असे बोलतच त्यांनी दोन ग्लासात त्या बाटलीतले औषध ओतले. पाव ग्लास भरला होता. त्यांनी एक ग्लास उचलतच तोंडाला लावला. मी मात्र फक्त बघत होतो. ग्लास रिता झाल्यावर माझ्याकडे बघून हसल्या आणि म्हणाल्या,
“अरे कशाला लाजतो आहेस, घे मी सांगते ना तुला, किती बरे वाटले म्हणून सांगू तुला, बघ घेऊन.”
त्यांनी ग्लास उचलला आणि माझ्या हातात दिला. अगदी माझ्या ओठांना तो ग्लास लागेपर्यंत त्यांनी आपला हात काढलाच नाही. मग काय बळे बळे ते प्यावेच लागले मला. औषध प्यायल्यावर मात्र एकदम तरतरी आली.
मग त्यांनी जेवण वाढले. आम्ही दोघेही जेवू लागलो. जेवतानाही त्यांची प्रश्नांची सरबत्ती चालूच होती आणि अजून एक दोन पेग ब्रँडीचे स्वत: रिचवून मलाही पाजले. पण त्यांचे काही प्रश्न मला खटकले.
“अनूपने तुला काही सांगितले का रे?”
“कशाबद्दल काकू?” मी विचारले.
“माझ्याबद्दल?”
“म्हणजे मी समजलो नाही?”
“ठीक आहे, जाऊ दे तू जेव आपला. मी उगाचच तुला त्रास देते आहे ना.”
मग मात्र शांतपणाने जेवू लागल्या. जेवण झाल्यावर त्यांनी सगळी भांडी कट्ट्यावर ठेवली आणि अचानक त्यांच्या पायातून कळ आली. तशाच सावरत त्यांनी मला सांगितले,
“तू अनूपच्या खोलीत जाऊन झोप, मी आवरून जाते झोपायला. मला जर काही लागले तर तुला हाक मारीन मी.”
मी पण थकलेलो होतो. त्यात पावसात भिजलो होतो. माझ्याही शरीरात थकवा आणि नशा अशी मिश्र अवस्था झाली होती. मी तसाच उठलो आणि अनूपच्या खोलीत आलो.
पाहिले तर अजूनही ती खोली तशीच होती जशी मी लहानपणी पाहायचो. याच खोलीत आम्ही दोघे धुडगूस घालायचो तेव्हा. बेड आवरून ठेवलेला होता. पसाराही जास्त नव्हता. मी तसेच अंग बेडवर टाकले. काही कळायच्या आतच निद्रादेवीच्या आधीन व्हायला लागलो.
२०-२५ मिनिटे झाली असतील. अजूनही अर्ध्या झोपेतच होतो मी. दारावर टकटक ऐकू आली. मी दरवाजा लावला नव्हता तरीही कुणी तरी दार वाजवत होते. मी उठलो तशाच अवस्थेत दारापाशी आलो. दार उघडले. समोर शीला काकू उभ्या होत्या.
“काय झालं काकू?” मी त्यांना विचारले.
“अरे खरं तर तुला त्रास द्यायचे टाळत होते पण पाय खूपच दुखत आहे. जरा मालीश करून देऊ शकशील का?”
त्या बोलताना खूपच अडखळत होत्या जीभपण जडावलेली होती. बहुधा मगाच्या ब्रॅण्डीचा हा परिणाम असावा.
“ठीक आहे देतो करून.” त्यांच्या मनाला दिलासा देत मी बोललो.
त्यांच्या मागे चालत मी त्यांच्या बेडरूममध्ये आलो. त्या बेडवर जाऊन बसल्या. त्यांनी एक उशी मागे ठेवून त्या उशीला टेकून बसल्या. एक पाय गुडघ्यात मुडपून घेतला तर दुसरा तसाच पुढे ठेवला होता. मी त्यांच्या पायासमोर बसलो. बाजूला एक तेलाची बाटली होतीच. ती हातात घेतली. त्यांनी गाऊन थोडा वर केला.
मी पाहिले तर खरेच त्यांच्या पायाची एक शीर काळी निळी पडलेली होती. अगदी अंगठ्यापासून ते गुडघ्यापर्यंत सुजलेली दिसत होती. त्यांच्या गोऱ्या रंगाने ती अगदी स्पष्टपणे मला दिसली. मी तळहातावर तेलाचे काही थेंब घेतले हलकेच त्या शिरेला लावले आणि मग हलक्या हाताने त्यांच्या शिरेवर मसाज करू लागलो.
त्यांनी आपले डोके मागे भिंतीला टेकवले होते. डोळे बंद केले होते. खालचा ओठ दाताखाली होता. बहुधा त्यांना दुखत असावे. मी त्यांच्या तळपायाकडून त्यांच्या गुडघ्याकडे हात फिरवत होतो. त्यांनी गाऊन अजून वर केला गुडघ्यापर्यंत. एक पाय वर दुमडलेला असल्याने आणि दुसरा खालीच असल्याने त्यांच्या दुभागलेल्या गाऊनमध्ये माझी नजर गेली.
आतमध्ये काहीच न घातल्याने अगदी त्यांच्या जांघेवर माझी दृष्टी फिरली. त्यामध्ये दिसणार्‍या त्यांच्या योनिओठांना देखील माझी नजर भिडली. मनात कसेनुसे झाले. ‘अरेरे, काय बघतोय मी हे? हे पाप आहे आपल्या आईसमान बाईकडे अशा रीतीने बघणे योग्य आहे का?’ एक छोटासा प्रश्न मनाला भेडसावून गेला. मी लगेच नजर फिरवली आणि त्यांच्या पायावर लक्ष केंद्रित करून मालीश करू लागलो.
काही वेळ मालीश झाल्यावर त्या म्हणाल्या,
“बस्स्स झाले राजू, आता मला जरा बरे वाटते आहे.”
मी निघणारच होतो, एक पाप करताना मी वाचलो होतो याचा आनंद होता मनात.
“अरे थांब, मगाशी आपण ब्रँडी प्यायलो ना, त्याने खरेच खूप बरे वाटले, अजून एक घोट प्यावासा वाटतोय, तू घेणार का?” त्यांनी विचारले.
खरेच मगाच्या ब्रॅण्डीच्या घोटाने मलाही खूप बरे वाटले होते. त्यामुळे एक घोट घ्यावा आणि जावे झोपायला मी ठरवले. त्यांनी बहुधा माझ्या मनातले ओळखले. त्या उठल्या.
“अहो काकू, तुम्ही कशाला उठता मी आणतो ना.” मी म्हणालो
“नको रे आणते मी तू बस इथेच, तसेही मी तुला खूप त्रास दिलाय.” असे म्हणत त्या उठल्या आणि लंगडतच बारकडे गेल्या.
काही क्षणातच त्या हातात दोन ग्लास घेऊन आत आल्या. त्यात ते पेय ओतलेलेच होते. माझ्या हातात एक ग्लास दिला आणि एक आपल्या ओठाला लावला. मीही तो ग्लास रिकामा केला. मगाच्या पेयात आणि आत्ताच्या पेयात खूप काही बदल मला जाणवला. वास वेगळा होता आणि चवही. हे पेय पिताच माझे डोके जड व्हायला लागले होते. त्यात त्यांनी बोलायला सुरू केले.
“तुझा हात खूपच हलका आहे राजू, अगदी अनूपसारखा.”
“अनूपसारखा?” मी विचारले.
“हो रे अगदी अनूपसारखा, अनूपदेखील मला मालीश करून द्यायचा अधूनमधून, अगदी पूर्ण अंगाला, आज मला त्याची आठवण झाली बघ पण अनूप गेल्यापासून कुणीच नाही केली, तू देतोस का रे करून राजा, प्लीज?”
त्यांनी मला एक अवघड प्रश्न विचारला होता. मी ‘नाही-होय’ करत होतो.
“बरे जाऊ दे, जा तू झोपायला.” त्यांनी शेवटी नाराजीनेच सांगितले.
मला ती नाराजी बघवली नाही. त्यात नशा चढत होती. बहुधा ही ब्रॅण्डी नसून कुठलीशी विस्की वा रम असावी असे मला वाटले. त्यातही मगाशी प्यायलेली ब्रॅण्डी आणि आता म्हणजे कॉकटेल झालेले होते.
शेवटी निश्चयाने त्यांना ‘मी देतो करून मालीश तुम्हाला’ असे सांगितले. माझ्या निर्णयाचे स्वागत त्यांनी हसतच केले. मी मनात ठरवले होते की त्यांच्या उघड्या देहाकडे बघायचेही नाही डोळे बंद करून त्यांना मालीश करून द्यायची. त्याप्रमाणेच मी वागणार होतो.
त्यांनी माझ्याकडे पाठ करूनच आपला गाऊन काढला. त्यांच्या अंगात काहीच नव्हते. बहुधा मगाशी पावसातून आल्यावर त्यांनी अंतर्वस्त्रे घातलीच नव्हती. त्या पोटावर झोपल्या. मी त्यांच्या बाजूला बसलो. त्यांच्या पाठीवर तेलाचे ओघळ टाकले आणि हलकेच पाठीवरून हात फिरवू लागलो. डोळे बंद होते माझे पण स्पर्श तर होत होता. त्यांच्या पाठीवर हात फिरवताना माझ्या शरीरात उत्तेजना जागृत व्हायला लागली होती. माझ्या शॉर्टमध्ये लंड तंबू करत होता.
“अरे जरा जोर लाव ना, इतका का लाजतोस तू मला कळत नाही, मी का कुणी परकी आहे, असे कर माझ्या कूल्ह्यांवर बस आणि मग जोर दे म्हणजे मलाही बरे वाटेल.”
त्यांच्या बोलण्याने माझे डोळे खाडकन उघडले. माझ्यासमोर तो गोरा देह पसरलेला होता. माझ्यातली नशा आता माझा भ्याडपणा दूर करत होती. मी लगेच त्यांच्या कूल्ह्यांच्या उंचवट्यावर बसलो आणि दोन्ही हातानी त्यांच्या पाठीवर जोर लावून मालीश करू लागलो. त्याही आता मला साथ देत होत्या.
पाठीची मालीश पूर्ण झाल्यावर मी थोडा खाली त्याच्या मांडीवर बसलो. त्यांच्या कूल्ह्यांवर तेल ओतून त्यांचे कूल्हे कुस्करू लागलो. त्यांची कंबरही वर खाली होत होती. त्यांचे मऊ कूल्हे माझ्या ओंजळीत मावत नव्हते. तरीही मी जसे जमेल तसे कुस्करत होतो.
त्यांनी मागे हात करून माझे एक बोट पकडले आणि त्यांच्या कूल्ह्यांमधल्या घळीत सारले. मी समजलो. मी तेलाच्या बाटलीतले काही तेल त्यांच्या त्या भेगेत ओतले. आणि त्यांचे कूल्हे फाकवले. त्यामध्ये दिसणार्‍या तपकिरी सुरकुतलेल्या भोकावर माझी तर्जनी फिरायला लागली.
त्यांनी पुन्हा माझे बोट पकडून त्या भोकावर दाब देऊ लागल्या. मीही मग अजून दाब देत होतो. दुसऱ्या हाताने मी तिथे अजून तेल ओतले. त्याने तेलकट झालेल्या त्यांच्या भोकात माझे बोट आत शिरले. मग हळुवारपणे फिरवत मी तिथे बोट अजून आत घुसवू लागलो.
तिच्यातली मादा माजावर आली होती. माझ्यातही आता एक माजावर आलेला नर संचारला होता. आता माझ्या मनात त्यांच्याबद्दलचा आदर संपला होता. माझ्यासाठी ती केवळ एक स्त्री होती आणि मी एक पुरुष. बस्स्सऽऽ!!
