अंजलीला खूपच दिवसांनी हा अनुभव मिळत होता. त्याच्या जिभेनं तिच्या मनातल्या खूप पूर्वीच्या आठवणी जाग्या केल्या होत्या. त्याची जीभ तिच्या तोंडात फिरत राहिली आणि मग तिनंही आपली जीभ फिरवायला सुरुवात केली.
एक तरुण आणि एक प्रौढ अशी दोन शरीरं एकमेकांवर दाबली जात होती, घुसळली जात होती. याव्यतिरिक्त त्यांना त्यावेळी कशाचीही फिकीर वाटत नव्हती. दोघांच्याही श्वासांची गती वाढली आणि त्यानं आपल्या ओठांचा मोर्चा तिच्या ओठांवरुन तिच्या डाव्या कानाकडं वळवला.
“आहऽऽ काय करतोयस.” ती विव्हळली. “नको ना.”
त्याला वाटलं की तिला विषय इथंच संपवायचा आहे. “बास, एवढंच?”
तिनं त्याचा हात हातात घेतला आणि त्याला घेऊन पुढं चालू लागली. पहिल्याच दरवाज्याशी थांबून तिनं आत डोकावून बघितलं, पण तिथं बरीच खोकी ठेवलेली दिसली.
“इथं नाही, या बाजूला पुढं आहे,” मनोज हसत म्हणाला.
तो तिच्या हाताला धरुन ओढू लागला, पण तीच त्याच्या पुढं चालत गेली आणि तिला त्या बेडरुममधला मोठ्ठा राजेशाही बेड दिसला. बेडरुममध्ये शिरत तिनं आतल्या अटॅच्ड बाथरुममध्ये डोकावून बघितलं.
“मी आंघोळ करुन घेतली तर चालेल का? मला व्यायाम करुन खूप घाम आलाय.”
“मीपण तुमच्यासोबत येऊ शकतो का?”
ती पुन्हा त्याच्या मिठीत शिरली आणि आता फक्त कोरड्या चुंबनावर न थांबता त्याचे ओठ चाटू लागली, चोखू लागली. दहाएक सेकंदांनंतर ती मागं सरकली.
“अं,” ती म्हणाली. “मला वाटतंय मी एकटीनंच आंघोळ करुन घ्यावी.”
“टॉवेल स्वच्छ आहेत,” बाथरुमकडं चालत जाताना दिसलेल्या तिच्या कमनीय नितंबांकडं बघत तो म्हणाला.
अंजलीनं बाथरुमच्या भिंतीवर लावलेल्या पूर्णाकृती आरशावरचे दिवे लावले आणि दार बंद करुन दाराला टेकून उभी राहिली. डोळे बंद करुन स्वतःलाच म्हणाली, “हे काय करतियेस अंजली? वेड-बिड तर लागलं नाही ना तुला?”
पाण्याचं तपमान सेट करुन झाल्यावर तिनं डोक्यावरुन टी शर्ट आणि पायातून काळी लेगिंग्ज काढून टाकली. पाठोपाठ तिची ब्रा निघाली आणि शेवटी तिची ओलीकच्च पॅन्टी. आपले केस भिजणार नाहीत अशा पध्दतीनं तिनं शॉवरचं तोंड खाली केलं.
मनोजनं आपला शर्ट अंगातून उपसला आणि आपल्या काखेतला आणि छातीवरचा घाम पुसून घेतला. खूप घामेघूम होण्याएवढा व्यायाम त्यानं आज केलाच नव्हता. शॉवरखाली निर्वस्त्र उभी असलेली अंजली कशी दिसत असेल, याची कल्पना करुन त्याचा गुलाबी टॉवर उभा राहू लागला.
खोलीतला उजेड मंद होईल अशा पद्धतीनं त्यानं पडदे ओढून घेतले आणि मग आपला आयपॉड स्टिरीओ सुरु करुन त्यावर हळुवार संगीत लावलं.
एखाद्या मोठ्या वयाच्या बाईसोबत हा त्याचा पहिलाच अनुभव होता आणि मार्टीसोबत त्याचं फाटल्यापासून आपण कुठल्या बाईसोबत शेवटचं झोपलो होतो हेसुद्धा त्याला आता आठवत नव्हतं. तो उघड्या छातीनं तिथं बसून राहिला.
शॉवरचा आवाज बंद झाला तसा तो थोडा सावरुन बसला.
काही मिनिटांतच बाथरुमचं दार किलकिलं झालं.
“डोळे बंद कर!” ती आतून ओरडली.
तो हसला आणि त्यानं तिच्या आज्ञेचं पालन केलं. तिच्या हसण्याचा आवाज त्याच्या कानावर आला आणि त्यानं आपल्या डोळ्यांवर धरलेल्या बोटांमधून चोरुन तिच्याकडं बघितलं. तिचं गोरं-गुलाबी शरीर उड्या मारत त्याच्या बेडवरच्या पांघरुणाखाली शिरत असलेलं त्याला दिसलं. तिनं पूर्ण शरीराभोवती पांघरुण लपेटून घ्यायच्या आधीच त्यानं तिच्या छातीवरचे तपकिरी निपल्स आणि मांड्यांमधलं बारीक-बारीक केसांचं झुडुप बघून घेतलं होतं.
“आता बघू शकतो का मी?”
“तू चोरुन बघितलंस ते मला कळालंय,” ती त्या अंधाऱ्या खोलीवर नजर फिरवत आणि ते हळुवार संगीत ऐकत, हसत म्हणाली. “मग आता मलापण काहीतरी चोरुन बघायला मिळालं पाहिजे.”
“अजिबात नाही. डोळे बंद करा,” असं म्हणत तो हसला.
त्यानं पांघरुण ओढून पुन्हा तिच्या नग्न शरीराचं दर्शन घ्यायचा प्रयत्न केला, पण तिनं ते घट्ट धरुन ठेवलं होतं. मग त्यानं पांघरुणाचं टोक वर धरलं, आपली शॉर्ट आणि अंडरवेअर खाली सरकवली, आणि तसाच नागड्यानं तिच्या शेजारी अंथरुणात शिरला.
“मी कधीच असलं काही केलेलं.”
त्यानं तिचं वाक्य अर्ध्यातच तोडलं. “माहित्येय मला. तुम्हाला वाटत नसेल तर.”
“मला वाटतंय. पण फक्त एकदाच. मी. तिथं. हात लावून बघू का?”
“हं, बघा ना.”
तो पाठीवर पडून राहिला आणि ती त्याच्या जवळ सरकू लागली. तिच्या थरथरणाऱ्या बोटांचा स्पर्श त्याच्या दंडावर जाणवला तसे त्यानं डोळे मिटून घेतले. सुरुवातीला ती लाजत-बुजत त्याच्या दंडावरुन आपली मऊसूत बोटं वर-खाली फिरवत राहिली.
तिथून ती त्याच्या मजबूत खांद्यांपर्यंत पोहोचली आणि तिनं त्याचा रुंद मानेचा भाग हातांनी दाबला. त्याच्या बेंबीपर्यंत पोहोचायला तिला खूपच वेळ लागला, पण शेवटी ती तिथपर्यंत पोहोचलीच.
तिथून खाली सरकायला तिला फारसा वेळ लागला नाही आणि मग त्याच्या लिंगाच्या टोकावर जमा झालेल्या चिकट-चिकट द्रवाचा स्पर्श झाल्यावरच ती थांबली. त्याच्या शरीरानं एक झटका दिला आणि तिला खुदकन हसूच आलं.
“बापरे, काय आहे हे!”
त्याच्या लांबसडक जाडजूड लिंगाचा बोटांनीच अंदाज घेत ती बोलून गेली. आपल्या नवऱ्याचं शिश्न छोटं आहे हे तिला माहिती होतं. पण नेमकं किती छोटं होतं ते तिला आत्ताच कळालं होतं.
तिचा अनावृत्त स्तन आणि कडक निप्पल मनोजच्या दंडावर खुपसले जात होते. तिच्या बाजूला कुशीवर वळून तिला मिठीत घ्यायच्या जबरदस्त इच्छेवर त्यानं मोठ्या कष्टानं नियंत्रण ठेवलं होतं.
तिची बोटं आता त्याच्या लिंगाच्या घेराभोवती फेर धरुन नाचत होती, त्यामुळं त्यानंही तिला खेळू द्यायचं ठरवलं. दोनच मिनिटांनंतर तिनं आपले ओठ त्याच्या खांद्याजवळ आणले.
“मनोज.”
आता ती वेळ आलेली आहे हे त्याला समजलं होतं.
“तुम्ही तयार आहात का?”
“होय.”
तो तिच्या दिशेने कुशीवर वळला आणि त्याच वेळी त्याला तिची बोटं त्याच्या कडक दांडूवरून बाजूला झालेली जाणवली. तिने त्याचं शरीर स्वतःच्या अंगावर खेचुन घेतलं आणि मग त्याचे ओठ स्वतःच्या ओठांमध्ये कैद केले.
दोघांचेही हात एकमेकांच्या पाठींवरून घरंगळत पृष्ठभागांवर जाऊन पोहोचले, आणि तो तिच्या मानेची चुंबनं घेत तिच्या अप्रतिम सौंदर्याच्या खजिन्यापर्यंत, तिच्या उघड्या उरोजांपर्यंत जाऊन पोहोचला.
“आऽऽ मऽऽनोऽज!” ती विव्हळली.
आयुष्यात पहिल्यांदाच तिच्या नवऱ्याव्यतिरिक्त कोणी पुरुष तिचे निप्पल्स चोखत आणि चाटत होता.
“असंच. असंच करत रहा, थांबू नकोस.”
अजून त्याने तिच्या योनीला स्पर्शदेखील केला नव्हता आणि तिला चांगलं माहिती होतं की, त्याचा स्पर्श होताच तिचा बांध ताबडतोब फुटणार आहे. आता हाती घेतलेलं काम पूर्ण करेपर्यंत त्यांना दुसऱ्या कुठल्याही गोष्टीचा विचार करायची गरज वाटत नव्हती.
टरारुन फुगलेल्या तिच्या बोंडांना चुरपत असतानाच मनोज आपली बोटं तिच्या कुरळ्या झाटांमधून फिरवत होता. तिने त्याच्या स्वागतासाठी आधीच आपले नितंब वर उचलून आणि आपल्या मांड्या बाजूला करून आपली गरज व्यक्त केली होती. तरी, त्याला मात्र सर्वात आधी तिच्या प्रेमरसाची चव घ्यायची इच्छा होती.
“प्लीऽऽऽज,” ती विनवून म्हणाली. “प्लीऽऽज. आता नाही राहवत!”
त्याच्या ओठांचा स्पर्श तिच्या कुरळ्या केसांवर जाणवला, तशी तिनं अंगावरची चादर मुठीत घट्ट आवळली आणि क्षणभर तिचा श्वासच थांबला. तिच्या तोंडाचा ‘आ’ वासलेलाच राहिला. तेवढ्यात तिला तिच्या उतावळ्या योनीवर त्याच्या ओलसर जिभेचं टोक जाणवलं.
“आऽऽह आईग्गंऽऽऽ!”
त्याचा नेम अचूक लागला होता, कारण त्या पहिल्याच स्पर्शाने तिचा कडेलोट झाला आणि उत्तेजनेच्या सर्वोच्च टोकावर पोहोचून ती थरथरू लागली.
“आईग्गंऽऽ मेले रेऽऽ देवाऽऽ आऽऽह आऽऽह आऽऽऽह!”
त्याला वाटलं की ती आता थंड पडेल, पण झालं उलटंच. तिनं पूर्णपणे फाकवलेल्या आपल्या पायांमधून त्याला वर खेचून घेतलं. त्याच्या लिंगाचं टोक तिच्या धबधब्याच्या मुखाशी पोहोचलं, तसं तिने स्वतःच्या बोटांनी त्याचं टम्म फुगलेलं लिंगमुख आपल्या खालच्या ओठांमध्ये घुसवलं.
“मनोज. झव मला. ठोकून काढ!”
त्याला आणखी कसल्या परवानगीची गरज नव्हती. तो हळू-हळू आत घुसायचा प्रयत्न करू लागला, पण हा रस्ता भलताच अरुंद होता. तिला त्रास होईल म्हणून तो थांबला, पण तिने त्याला अजिबात थांबू दिलं नाही. आपल्या लांबसडक बोटांनी तिने त्याच्या नितंबांना विळखा घालत, त्याचं आठ इंची हत्यार स्वतःमध्ये पूर्णपणे गाडून घेतलं.
त्यानं तिच्या डोळ्यांमध्ये रोखून बघितलं आणि त्याला क्षणभर भीतीच वाटली. तिची बुबुळं पूर्ण वर जाऊन टेकली होती आणि डोळे पांढरे पडलेले दिसत होते. तिचं तोंड सताड उघडं पडलं होतं. बहुतेक आयुष्यात पहिल्यांदाच तिला पूर्णपणे भरून जाण्याचा अनुभव मिळाला होता.
“तुम्ही ठीक आहात ना?”
तिने त्याच्याकडं नजर वळवली आणि हसून म्हणाली,
“आजच्या एवढी ठीक तर मी कधीच नव्हते. मला एवढं ठीक वाटू शकतं, हेसुद्धा माहिती नव्हतं.”
त्यानं आपली कंबर हलवायला सुरुवात केली, तसा तिचा श्वास पुन्हा अडकला. मग त्यानं तिला खरोखर झवायला सुरुवात केली, सुरुवातीला हळुवारपणे आणि मग एकदम जोरात.
“आऽऽह आऽऽह आऽऽऽह. अजून. जोरात. जोरात. आईईई.”
याआधी तिला एकदा झडणंसुद्धा मुश्किल वाटत होतं आणि आता मात्र ती सलग दुसऱ्यांदा झडण्याच्या तयारीत होती.
“आऽऽह आऽऽह आऽऽऽह. ऊंऽऽ ऊंऽऽ आई. आई. आईऽऽऽ मेले. आऽऽह ओह!”
तो तिच्या आत खोलवर रुतत गेला आणि ती त्याच्या प्रत्येक धक्क्याला किंचाळत राहिली.
“आऽऽह आऽऽह आऽऽऽह!”
ती पुन्हा एकदा उत्तेजनेच्या परमोच्च टोकावर जाऊन पोहोचली, तरी मनोजनं मात्र स्वतःचा बांध रोखून धरला होता.
“आईऽऽऽऽऽ” ती किंचाळली.
“मीपण आलोऽऽऽ” तो ओरडला.
हळूहळू दोघांची शरीरं थंड होत गेली आणि थोड्याच वेळात मनोज गाढ झोपी गेला. तिने त्याच्या खांद्याला धरुन हलवलं, तेव्हाच त्याला जाग आली.
“निघालात तुम्ही?” अंजली आपले जिमचे कपडे पुन्हा अंगात चढवत असलेली त्याला दिसली.
“होय. दोन तास झाले मी इथेच आहे.”
“तुम्हाला नक्की इथून जावंसं वाटतंय का?”
तिने त्याच्या अनावृत्त पीळदार शरीरावरून एकदा नजर फिरवली आणि फक्त “थँक्यू” एवढंच म्हणाली.
त्यानं पुढं होऊन तिचा हात हातात घ्यायचा प्रयत्न केला, पण ती चटकन मागं सरकली.
“तुम्हाला अजून खूप काही द्यायचं आहे. तुम्हाला खूप काही मिळालं पाहिजे.”
“गुडबाय मनोज.”
अंजलीनं पर्समधून आपला फोन बाहेर काढून बघितला. तिच्या नवऱ्याकडून एकही मेसेज आलेला नव्हता. त्यानं तिला मनोजसोबत जिममधून बाहेर पडताना बघितलं तर नसेल ना, असं तिला वाटून गेलं.
घरी परतताना या विचारानं तिला धडकीच भरली. त्याची कार पार्कींगमध्येच होती. सावकाश घरामध्ये प्रवेश करत तिनं जिमची बॅग नेहमीच्या जागेवर ठेवली आणि पुढं निघाली.
पावलांचा आवाज न करता ती किचनमध्ये पोहोचली, तेव्हा तिला बाहेरच्या खोलीतून नेहमीप्रमाणे त्याच्या घोरण्याचा आवाज ऐकू आला. तो सोफ्यावरच झोपला होता. तिथून हळूच जिन्यावर चढत असताना त्यानं अचानक डोळे उघडले.
“कुठं उंडारत होतीस एवढा वेळ?”
तिनं काही उत्तर द्यायच्या आतच त्यानं रिमोट हातात घेतला आणि टीव्ही सुरू केला. एकामागून एक चॅनेल्स पार करत, शेवटी एका चॅनेलवर बेसबॉलची मॅच सुरू असलेली दिसली, तेव्हा तो थांबला.
“भुकेनं पोटात कावळे कोकलतायत माझ्या.”
तिथं उभी राहून विचार करताना अंजलीच्या लक्षात आलं की, फक्त त्याला भूक लागल्यामुळंच तिच्या दोन तास उशिरा येण्याचा त्याला राग आला होता.
“मी. मी सँडविच बनवून देते.” त्याचं तिच्याकडं अजिबात लक्ष नव्हतं. “बाय द वे, मी दुसऱ्या एका तरुण मुलासोबत बाहेर गेले होते.”
“काय म्हणालीस? हे बघ. माझ्यासाठी पटकन काहीतरी खायला आण.”
अंजलीचा नवरा तिला रोज एखाद्या मोलकरणी सारखं वागवत होता, ज्याचा तिला खूप राग येई. पण आज तिला राग आला नाही. ती पटकन आत गेली आणि त्याच्यासाठी एक सॅंडविच बनवून आणलं. किचनमधून येताना सॅंडविच सोबत तिनं न सांगता एक बिअरची बाटलीसुद्धा आणली.
“मी आंघोळीला चाललेय.” तिच्या बोलण्यातला एक शब्ददेखील त्यानं ऐकला नसणार, याची तिला खात्री होती.
दहा मिनिटांनंतर तिनं आपलं ठसठसणारं, पण पूर्णपणे तृप्त झालेलं शरीर गरम पाण्यात बुडवून घेतलं. मनोजचे स्पर्श आणि चुंबनं आठवत तिने डोळे मिटून घेतले.
काही दिवसांनंतर मनोज आपल्या काही मित्रांसोबत जिममध्ये व्यायाम करत होता. एक देखणी तरुण मुलगी त्याच्याकडं चालत आली. तिच्या कमनीय आणि बांधेसूद शरीराकडं निरखून बघितल्यावर त्याच्या लक्षात आलं की, ही नक्कीच कुणीतरी कॉलेज कुमारी आहे.
“हाय, तुझा टी-शर्ट मस्त आहे,” तिनं स्वतःहून बोलायला सुरुवात केली. “कुठून घेतला?”
“कपड्याच्या दुकानातून,” तो हसत म्हणाला.
त्याच्या विनोदाकडं दुर्लक्ष करत तिनं आपला नाजूक हात पुढं केला, “माझं नाव नेहा.”
“मी मनोज.”
त्यांनी हलकेच हात हलवले. ही मुलगी आज आत्ता लगेच आपल्यासोबत येऊ शकेल, हे त्याला समजलं होतं. पण त्याला तिच्यामध्ये काहीच रस वाटला नाही.
“नेहा, तुला भेटून छान वाटलं, पण माझ्या आयुष्यात आधीच एक स्त्री आलेली आहे.”
“अरेरे,” आपल्या ऐन जवानीत तिला बहुतेक पहिल्यांदाच नकार ऐकावा लागला होता. नाराज होत ती म्हणाली, “तुझ्या नशिबातच नसेल, तर त्याला मी तरी काय करणार?”
ती मुलगी निघून गेली तसे मनोजचे मित्र त्याची थट्टा करू लागले. पण त्याला या गोष्टीची फिकीर नव्हती. तो चालत-चालत ट्रेडमिल पर्यंत गेला आणि ट्रेडमिल वर चढत असतानाच त्यानं समोरची स्क्रीन सुरू केली.
दहाएक मिनिटांनंतर शेजारच्या मशीनवर त्याला कुणाची तरी चाहूल लागली. त्यानं मान वळवून बघितलं तर, अंजली हसून त्याला विचारत होती,
“हा इयर प्लग कुठं घालायचा, सांगाल का प्लीज?”
पंधरा मिनिटांनंतर मनोजनं आपल्या घराचं दार बंद केलं आणि अंजलीच्या मुलायम शरीराला आपल्या अंगावर खेचून घेतलं. आपले डोळे बंद करून ती त्याच्या ओठांचं चुंबन घेण्यासाठी सरसावली, पण तो झटकन् मागं सरकला.
“मला वाटलं तुम्ही तर म्हणत होतात.”
“होय, फक्त दोनदाच,” खळखळून हसत ती म्हणाली.
फक्त एकदा
लॉकर रुममध्ये चालत आलेल्या त्या मध्यमवयीन पुरुषाकडं मनोजचं लक्ष गेलं. त्यानं आपल्या कंबरेभोवती फक्त एक टॉवेल गुंडाळला होता.थोड्या वेळापूर्वी याच माणसाला त्यानं बघितलं होतं. मनोजच्या शेजारच्या ट्रेडमिलवरच्या एका छानशा बाईशी तो बोलत होता. ते दोघं नक्कीच नवरा-बायको...
