दुसर्या दिशी मला आक्काच थान पईल्यापेक्शा जास्त ग्वाड वाटाया लागलं. ती प्वराला पाजत आसल तवा म्या तिच्याकडं बगायचो नाय पन बाकी येळला माज डोळ तिच्या थान्यावर रोवल्याल आस.
म्या तिच्या थान्याकडं बगतोया हे आक्काला कळत व्हतं तवा ती हासायची आन माज्याकडं चोरून बगायची. तिन आपल्या लुगड्याचा पदर दोन्ही थान्याच्यामध्ये ठिवला व्हता म्हनूनशान मला तिच चोळीत बांधल्याल थान यवस्थित दिसत व्हतं.
काम करताना तिच थान गदागदा हालायच आन त्ये बगून माज्या चड्डीत वळवळ व्हायची. तिच बोंडूस कडाक जाल्याल आसायच कारन चोळीवरन त्येचा आकार साफ दिसायचा.
दुपारच्याला म्या श्येतावर ज्येवन घेवूनशान ग्येलो. बा मला एका कामात आडकवीत व्हता पन म्या त्येला गुंगारा दिला आन घरला आलो. आक्का माजी वाटच बगत व्हती. म्या आल्याबरूबर तिन मला आतल्या खोलीत वढल आन दार लावून घेतल. मग कालच्यासारखच ती गोदडीवर पडली आन पदर पाडून चोळीची गाठ सोडाया लागली.
मला काय सांगायची गरज नव्हती तवा म्या स्वतावून तिच्या बाजूला लवांडलो. गाठ सोडून जवा तिन चोळी बाजूला क्याली तवा माज ध्यान पईल तिच्या ताठलेल्या बोंडूसावर ग्याल. तिन माज त्वांड आपल्या थान्यावर दाबल आन म्या कालच्यावानी तिच्या थान्यातल दुध प्येया लागलो.
आज तिच्या थान्याच बोंडूस मला लई कडंक लागत व्हतं. आस वाटत व्हतं सुपारीवानी चगळत रहाव. म्या तिच्या उजव्या थान्यातल समदं दुध प्यालो आन मग स्वतावून तिच्या आंगावरन दुसर्याबाजूला आलो.
मग तिच डाव थान त्वंडात घेवूनशान म्या दुध प्येया लागलो. कालच्यापक्शी आज दुध ज्यादा वाटत व्हतं. जवा त्या थान्यातल दुध संपाया लागलं तवा आक्का बोलाया लागली.
“लई बर वाटतया बघ, गनप्या. कालच्यापरीस आज दुध म्वाप व्हतं की नाई?”
“व्हय, आक्का! का बर?”
“आर आज म्या प्वराला माज्या थान्यातल दुध पाजलच न्हाई. म्या तुला म्हनल ना दुधाची चव बदललीया म्हनूनशान त्यो पितच नाय. तवा म्या त्याला म्हशीच दुध दिलया.”
“आस व्हय. तरी म्या इचार करतुया. दुध का संपना आज.”
“कटाळला व्हय येका दिवसात माज्या दुधाला, गनप्या??”
“तस न्हाई, आक्का. मला लई आवडलया तुज दुध. म्या नाई कटाळायचो प्येया. त्ये मपल प्येवून जाल की तुज्या थान्याबरूबर खेळाया मिळतया. तवा म्या ईचार करत व्हतो.”
“आस्स व्हय. बर आपलं मिळालया आक्काच थान खेळाया.”
“मला लई आवडतया तुज थान, आक्का!”
“मला माहीत हाये त्ये. म्हनूनशान आज म्या मुदाम माजा पदर दोनी थान्याच्या मध ठिवला व्हता. आन दाखवीत व्हते मी तुला दिसभर माज थान.”
“तवाच म्या म्हनतुया तुजा पदर दिसभर थान्याच्या मदेच कसा रहात व्हता.”
“पन, गनप्या. मला लई लाज वाटत व्हती तुला तस थान दाखिवताना. माज्या आंगावर काट उभ रहायच. त्यान माज्या थान्याच बोंडूस दिसभर तरारलेल व्हतं.”
“लई झ्याक वाटत व्हतं तुझं बोंडूस, आक्का. चोळी वरनपन सपस्ट दिसत व्हतं.”
“दिसल नाय तर काय? आन चोळीवर घासून घासूनशान आनीक ताठत व्हतं माज बोंडूस. काल तू माज थान प्याल ना. त्येच माज्या डोक्यात येत व्हतं सारक. आन त्ये आठीवल की म्या तापत व्हते.”
तेवड्यात बाहीरून श्येजारच्या गंगूबायची हाक आली. ती आक्काला बोलावीत व्हती. आक्कान मला वर माळ्यावर पळाया सांगितल आन ती उटली. चोळीची गाठ बांधून तिन थान्यावर पदर व्यवस्थित घ्येतला आन लुगडं नीट करून तिन दार उघाडल.
म्या गुमान माळ्यावर चढलो आन बाहीर काय चाललया त्येचा कानुसा घेवू लागलो. गंगूबाय पान्याचा हंडा मागाया आली व्हती. ती लई बडबडी व्हती तवा ती बाहीर आक्का बरूबर आघळपघळ बोलत व्हती.
ती आतल्या खोलीत येनार नाय ह्ये म्या ताडल आन म्या खाली उतारलो. मग म्या भीतीला टयेकून बसलो आन आक्काची वाट बगू लागलो. थोडया येळाने गंगूबाय ग्येला आन आक्का आत आली. तिन दार लावल आन ती माज्या बाजूला येवून बसली.
पाच मिनट आमी दोघ तसच बसून राह्यलो एकमेकाकडं बगत. मला वाटत व्हतं आक्का काय करल आन तिला वाटत व्हतं म्या काय करल. शेवटाला म्याच पहल क्येली. म्या तिचा पदर पाडला आन तिच्या चोळीची गाठ सोडाया लागलो.
गाठ सोडून म्या तिची चोळी बाजूला क्येली आन तिच थान उगड क्येल. आक्का माज्याकडं रोखून बगत व्हती आन म्या काय करतोया त्ये बघत व्हती. तिच थान उघड क्येल्यावर म्या तिच दोनी हातान दोन्ही थान तोलल.
थोडा येळ थान चोळल्यावर म्या तिच्या थान्याच बोंडूस बोटात धरून दाबाया लागलो. मग म्या खाली वाकलो आन बोंडूस त्वंडात घ्येवून चोखाया लागलो.
मला तिच दुध प्यायच नव्हतं पन नुसतच तिच बोंडूस चोखायच व्हतं. माज्या चोखन्यान आक्काला कसकस व्हाया लागलं. ती ड्वाळ मिटूनशान कन्हाया लागली आन माज्या क्येसात हात फिरवाया लागली.
नंतर म्या करतुया त्ये आक्काला सहवना तव तिन माज डोक बाजूला क्याल आन बास जाल म्हनली. म्या तिला म्हनल की मला चिटकून बस मग नुसती. तवा ती माज्याकडं पाठ करून मला चिटकून बसली.
म्या तिच्या बगलतून हात म्होर न्याल आन तिच थान पकाडल. तिन आपलं डोक पाठी माज्या खांद्यावर ट्येकवल. म्या तिचा थान चिवडू लागलो. तिच बोंडूस बोटात धरून दाबू लागलो. त्यान आक्का तापाया लागली व कन्हू लागली.
म्या त्वांड खाली क्याल आन तिच्या मानेवर माज व्हट रगडू लागलो. म्यापन तापत व्हतो तवा म्या मागून तिला गच्च आवळली आन तिच्या मानच चुंबन घ्याया लागलो. आक्का पटकन हटली आन म्हनली,
“गनप्या. ज्यास्त हाताबाहीर जावू नगस. नंतर आपल्या लई भारी पडल ह्ये. आस आपन करत रायलो तर कदीतरी गोत्यात येवू आन ह्येपन कराया मिळनार न्हाई. चल माज्या थान्यातल दूध प्ये थोड आन पळ श्येतावर.”
आस म्हनत आक्का परत गोधडीवर पडली. म्या गुमान तिच्या बाजूला जावून पडलो आन तिच्या थान्यातल दूध प्याया लागलो. म्या प्येत व्हतो तवा आक्का मला मिठी मारून व्हती आन म्यापन तिला गच्च चिकाटलो व्हतो.
माजा आंड कडंक जाला व्हता आन तिच्या मांडीला रगडत व्हता पन म्या त्याची फिकीर करत नवतो. तीपन काय बोलत नव्हती तवा म्या तिला आजून चिटकत व्हतो. येकयेक करत म्या तिच दोनी थान रिकाम क्याल. मग ती उटली आन चोळी बांधाया लागली.
म्यापन उटलो आन बाहीर निगालो. माजा कडंक आंड चड्डीत दिसत व्हता पन म्या आता त्ये लपवत नवतो. आक्का माज्या चड्डीच्या तंबूकडं बगून हासत व्हती आन म्या बेफीक्रीन चालत बाहीर आलो. टमरेल घ्येवून म्या वढ्याला आलू आन आंड हालवून समदंा चिक गाळला.
मग आसाच आमचा ख्येळ येक दोन हप्ते चालू राहिला. दिसभर आये आन बा श्येतावर कामात आसल की म्या गुपचूप घरला यायचो आन आक्का मला तिच्या थान्यातल दुध पाजायची. पन आजून आमची गाडी त्येच्या पुड जात नवती.
तिच थान पिताना आमी येकमेका गच्च आवळायचो आन म्या तिच्या थान्याशी खेळायचो याच्यापतूर जास्त आमी काय करायचो नाय. पन मला आता र्हावत नव्हतं. आता आक्काबरूबर आजून काय काय कराव आस मला वाटाया लागलं.
मग येक दिस म्या म्होरली पहल क्येली. आक्का गोदडीवर लवांडली व्हती आन म्या तिच्या बाजूला पडलो व्हतो. आजून तिन चोळी सोडली नव्हती. आम्ही नुसत येकमेकाकडं बगत व्हतो. तिच त्वांड माज्या त्वंडाच्या जवळ व्हतं.
मला तिच जाड जाड व्हट बगून रहावना आन म्या माज व्हट तिच्या व्हटावर दाबल. ती दचाकली आन माग व्हाया लागली पन म्या तिला गच्च आवळून धरली आन माज व्हट तिच्या व्हटावर दाबून तिच चुंबान घ्याया लागलो.
मग ती थंड पडली आन मलापन आवळून माज चुंबन घ्येया लागली. थोडा येळ आमी तस चुम्बान घ्याया लागलो. लई येळ आमच त्वांड त्वंडात व्हतं. आस वाटत व्हतं तिला सोडूच नये. नंतर कसबस म्या त्वांड बाजूला क्याल.
“आक्का! लई मऊ मऊ हाय तुज व्हाट. आक्शी लोन्यावानी.”
“गनप्य. व्हटापरीस आजूनबी मऊ मऊ काईतरी माज्या चोळीत हाय. आन तुज्या त्वंडाची वाट बगत हाय.”
तवा माज्या ध्येन्यात आल की आक्काची चोळी दुधान ओली जाली व्हती.
“का ग, आक्का. दुध बाहीर आल वाटत.”
“आर तू आस गाच आवळून धरतुया तवा दाबल जात माज थान. आन तू काय काय करतो त्यान पाना फुटतुया माजा. सोड माजी चोळी आन प्ये लवकर समदं दुध.”
म्या पटकन तिच्या चोळीची गाठ सोडली आन म्हनलो,
“आक्का काडू का तुजी चोळी पुरी?”
“कार काय चावती काय माजी चोळी तुला?” आक्कान लाडात ईचारल.
“नाय. तुजी चोळी ओलीपन जालीया आन थान चोखताना लई मदी मदी येते. तवा म्या म्हनतुया.”
“आर पन कोनी आल तर पुना घालाया येळ लागतुया.”
“नाय येळ लागनार. काढ की, आक्का.”
“बर, बाबा. काढ तुच.”
आस म्हनत ती उठून बसली. म्या लगबगीन तिची चोळी पुरी काडून टाकली. आता फकास्त आक्काच्या कमरेवर लुगडं व्हतं. तिन मला खमीस काडाया लावला. म्या आक्शी आनंदान खमीस काडला आन मग आम्ही दोघ तस कमरेच्या वर उघड्या आंगान खाली झ्वापलो आन म्या आक्काच्या थान्यातल दुध प्याया लागलो.
आस उघड्या आंगान तिला गच्च आवळाया लई मजा वाटत व्हती. तिच दोनी थान पिवून जाल्यावर म्या तिच्या व्हटाच चुम्बान घ्येया लागलो. आक्का मला गच्च आवळत माज्या पाठीवरन हात फिरवत व्हती आन म्यापन तिच्या उघड्या पाठीवरन हात फिरवत व्हतो.
मद्येच मला काय जाल कोन जाने पन म्या तिच्या गालाच, मानेच चुम्बान घ्येया लागलो. मग म्या तिच्या खांद्याच चुम्बान घ्यातल आन खाली सराकलो. आक्का कन्हत व्हती आन मला गच्च धराया बघत व्हती पन म्या तिच्या उघड्या आंगावर व्हट फिरवत व्हतो.
