अचानक बाहीरून आयेची हाक आली आन आमी दोघबी ताडकन उडालो. म्या खमीस उचलून घालाया लागलो आन आक्का चोळी घालाया लागली.
कसबस आक्कानी चोळी घातली आन लुगडं नीट क्याल. मग ती गोदडीवर झ्वापली आन मला म्हनली दार उगडून बाहीर जा. म्या घाबरत घाबरत दार उघाडल आन बाहीर आलो. आयेला मला बगून नवल वाटलं.
“कार गनप्या. इथ काय करतुया? आन दार का बंद व्हतं आतल्या खोलीच?” आयेन मला ईचारल.
“कुड बंद व्हतं. नुसत लोटल्याल व्हतं. म्या आत पानी प्येया ग्येलो व्हतो.”
आस म्हनूशान म्या तवा त्येथून सटाकलो.
दुसर्या दिशी आक्का मला म्हनली की आपन ज्यास्त येळ घ्येयचा नाय नायतर कालच्यावानी कंदीतरी आयेच्या हातात आमी घावणार. मलाबी त्ये पटल. मग आमी आनखीन सावद र्हाया लागलो.
आता आमच्या कारेक्रमात आमी वरची कापड बिनधास्त काडाया लागलो व्हतो. पन मला आक्काच लुगडं काडायच व्हतं. तिला आक्शी नागडी करूनशान मजा करायची व्हती. पन आमचा कारेक्रम त्येवडा पुढ कसा न्येयचा ह्ये मला उमजत नव्हतं.
आक्काच दुध प्येताना आन तिच थान चोकताना माजा आंड ताठ तर व्हायचा पन म्या त्यो तिच्या आंगाला लागनार नाय याचा खयाल करायचो. पन मग म्या मुदाम त्ये सोडून दिल. म्या तर उगडाच आसायचो आन आंगावर फकस्त चड्डी असायची.
तवा माजा कडंक आंड लगीच कळून यायचा. आता म्या तिला गच्च आवळल्यावर माजा अडक आंड तिच्या पायाला रगडाया लागलो. तिला त्ये कळत व्हतं पन ती काय बोलत नव्हती. पन येक दिशी तिन पुडची पहल क्येली.
येकदा आसच म्या तिला गच मिटी मारून तिच थान चोखत व्हतो. माजा आंड कडंक जालाच व्हता तवा म्या तिच्या पायावर रगडत व्हतो. तिला काय वाटलं कोन जान. पन तिन हात खाली आनला आन चड्डीवरन माज्या आंडावर ठिवला.
आगागागागा!! पईल्यांदाच कोनीतरी माजा आंड धरला व्हता. मला वाटलं म्या तर गळनार पटक्यानी. पन म्या कसाबसा धीर धरला. म्या तिच थान चोखत व्हतो आन ती माजा आंड दाबत व्हती.
थोडा येळ तसा चड्डीवरन आंड दाबल्यावर तिन हात कमरेतून माज्या चड्डीत घातला आन माजा आंड धरला. आगागागा!! पुना म्या गळता गळता राईलो. आक्काच्या हातात काय जादू व्हती कूनास ठाव पन तिचा हात लागल्यावर मला जनू करंटच लागला.
तस कमरेतन चड्डीत हात घालून तिला माज आंड हलवाया जमना तवा तिन हात बाहीर काडला आन चड्डीच बटन काडाया लागली. बटन काडून तिन चड्डी खाली ढकालली आन मला नागड क्याल.
म्या पईली येळ आक्का समोर नागडा जालो व्हतो पन मला आजाबात शरम वाटत नव्हती. जनू काय म्या समदंी कापड घातल्याली हायेत आश्या तरन म्या पुना तिला आवळून तिच थान चोखाया लागलो.
मग ती माजा आंड मुटीत धरूनशान हालवाया लागली. सात आट येळा तिन हालवल आसल आन माजी बाटली फुटली. माजा आंड गळाया लागला. म्या तिला गच आवळली आन येक पाय तिच्या पायावर टाकून तिच्या लुगड्यावर माज्या आंडातल पानी गाळाया लागलो.
म्या डोळ गाच मिटूनशान घ्येतल व्हतं. आन झवल्यासारकी कमर हालवत व्हतो. माज समदं पानी गळल्यावर म्या डोळ उघडल. आक्का माज्याकडं बगून हासत व्हती. ती आजूनपन माजा आंड हालवत व्हती.
“गनप्या. चांगला बाप्या जालासकी र तू. आक्शी बाप्या मानसवानी पानी सोडलस की. म्होरल्या येळी मला लुगडपन काडाया पायचे”
त्येचतर मला पायजे व्हतं. पन म्या तिला काय बोललो नाय. माजा आंड गळला व्हता तवा म्या थंड जालो व्हतो. आक्कान मला बाप्या म्हनल म्हनून मला आभीमान वाटाया लागला.
तिला माज्या बाप्यापनाच आनखीन सबूत द्येया म्या उतावळा जालो. ती उटली आन तिन बाळूत्यान आपल्या लुगडावरच माज चीक पुसूनशान घ्येतल आन पुना येवून माज्या बाजूला बसली.
“बगीतलं का. किती वल क्येलस तू माज लुगडं. आस होवून नाय चालनार. आयेच्या ध्येनात आल तर पंचाईत व्हईल.”
“मग म्या काय करनार आक्का. तुजा हात लागला आन माजा ताबा ग्येला.”
“तरी पन म्होरल्या येळी माज्या लुगड्यावर पानी सोडू नगस.”
“पन आक्का. आत्ताच तू म्हनलीच तुला लुगडं काडाव लागलं.”
“आर म्या मसकरीत म्हनल्ये. समदं लुगडं काडून नागडी जाले तर पटकन लुगडं घालायची पंचाईत व्हईल. चल. माज्या थान्यातल दुध प्ये आता.”
आक्कान आस म्हनल्यावर म्या काय बोललो नाय पन मनातन म्या नाराज जालो. तिच लुगडं फेडायचा माजा हा चांस ग्येला. पन मग माज्या टकुर्यात येगळच आल.
“आक्का. म्या तुज दुध प्येतो ना. तस तू माज दुध पिशील का?”
“तुज दुध? तू काय बायमानूस हाय व्हय??”
“नाय म्हंजी. माज्या छातीतल दुध नाय. माज्या आंडातल दुध.” म्या लाजलज्ज्या सोडूनशान तिला म्हनल.
“गनप्या!!” आक्कान माज्यावर वरडत म्हनल, “लई पुड ग्येलास र तू. कूनी सांगितल तुला त्ये??”
आक्का जरी माज्यावर वरडली व्हती तरी तिच्या आवाजात काय दम नव्हता. ती गालातच हासतीया ह्ये पन माज्या ध्येनात आल. म्हनून म्या पुढ म्हनल,
“आता म्या बाप्या जालोया, आक्का. ह्ये समदं माहीत हाय आमाला.”
“आस्स व्हय. लई मोठा बाप्या जाला व्हय. व्हट पिळल तर दुध येईल त्यातन.”
“येईल की. तुजच.” म्या हासून म्हनलो, “तूच दुध पाजतेस की. मग त्येच दुध येईल.”
माज्या बोलन्यावर आक्काला हासू आल आन आमी दोघबी हासाया लागलो. मग म्या माज म्हनन लावून धरल.
“आक्का. सांग ना. घ्येशील का माजा आंड त्वंडात?”
“काय सांगता येत नाय बा. घ्येईन पन.” तिन तिरक्या नजरेन माज्याकडं बगून हासत म्हनल.
“मग घ्ये की.” म्या तिला लाडीगुडी लावत म्हनल.
“आता नाई. मग कदीतरी.”
“नाय आताच घ्ये. मला नाय राव्हतं.”
“आर पन घ्येईन नंतर कंदी.” तिन मला समजावीत म्हनल.
“नाय आत्ताच घ्ये.” म्या तिला गळ घातली.
“बर पईल्यांदा माज थान पी. मग मी तुझा आंड पिते.”
आस म्हनत तिन माज त्वांड तिच्या थान्यावर दाबल. म्या लगबगीन आक्काच थान प्येया लागलो. तिला आवळून धरत म्या तिच्या पायावर येक पाय टाकला आन जोर लावूनशान तिच बोंडूस चोखाया लागलो.
तिच थान चोखताना म्या तापाया लागलो आन माजा आंड उभा राहाया लागला. आता आक्का माजा आंड चोखनार हाये ह्या ईचाराने तो आनखीनच कडंक व्हाया लागला. तिन पुना माजा आंड हातात घितला आन त्येला कुरवळाया लागली.
आदी माजा चीक गळला व्हता तवा आता मला धीर धरता येत व्हता. जोवर म्या तिच्या दोनी थान्यातल दूध प्यालो तोवर माजा आंड येकदम कडंक जाला व्हता.
तिच्या थान्यातल दुध संपल आन म्या त्वांड बाजूला करून तिच्याकडं बगाया लागलो. तिला माहीत व्हतंच म्या आता कसली वाट बगतुया तवा माज्याकडं बगून चावटपन हासत ती उटली आन माज्या खाली सरकली. म्या पाटीवर लवांडलो आन डोक्याला गाठुड घ्येवूनशान खाली बगाया लागलो.
आक्का माज्या गुडग्याखाली पायावर बसली आन माजा आंड हातात घ्येवून माज्याकडं रोखून बगाया लागली. मग तसच माज्याकडं बगत ती खाली वाकली आन गपकन तिन माजा आंड त्वंडात गिळला. आगागागा! म्या तर डोळच मिटून घ्यातल!
येक मिनीट माजा आंड तसाच त्वंडात ठेवत आक्का माज्याकडं बगत राहिली. म्या सुखान डोळ मिटल्याल आन उघाडल्याल तिन पायल आन तिला त्याच हासू आल. मग ती त्वांड वर खाली करत करत माजा आंड चोखाया लागली.
मला तर कसतरीच व्हाया लागलं. ह्ये तर येकदम येगळच व्हतं. आतापतूर म्या फकस्त हातान हालवत व्हतो पन आस कूनीतरी त्वंडाच घ्येवून चोकल्याचा आनंद काईतरी औरच व्हता.
मला वाटत व्हतं म्या लई येल तग धरून राईल पन आक्काच्या त्वंडाची जादू काईतरी न्यारीच व्हती तवा माजा धीर सुटाया लागला. म्या तिच डोक धरल आन आनखीन खाली दाबाया लागलो. पुड मला र्हावना तवा म्या खालून कमर हालवाया लागलो. जनू म्या तिच त्वांड झवत व्हतो.
तिन जोरान चोखाया सुरवात क्येली आन म्या तिच्या त्वंडात चीक सोडाया लागलो. म्या खालून कमर उचल्ली आन वरून तिच डोक माज्या आंडावर दाबून धराया लागलो पन तरीबी ती आपलं त्वांड वर खाली करत व्हती.
ज्येवड चीक म्या आक्काच्या त्वंडात सोडत व्हतो त्येवड समदं ती गिळत व्हती कारन येकदाबी तिन माजा आंड त्वंडाबाहीर काडला नाय. म्या डोळ गाच मिटल्याल व्हतं आन माजा आंड तिच्या त्वंडात गाळत व्हतो.
जवा माज पानी गळायच थांबल तवा म्या तिच डोक सोडल आन गपगार पडून राहिलो.
“वा र गनप्या. लई चवदार हाय तुजा चीक.”
म्या डोळ उघडूनशान आक्काकडं पायल तर ती जिभल्या चाटत हासून बोलत व्हती.
“तुज ह्ये दुध मला रोज प्येया पायचे आता. लई पौस्टीक हाय.”
“मग म्या कुड नाय म्हनतुया, आक्का. रोज प्ये की. मलापन लई आवडल तुला पाजाया.” म्या आक्शी आनंदान तिला म्हनल.
आक्का माज्या आंगावर झोपली आन माज व्हट चोखाया लागली. म्यापन तिच व्हट चोखाया लागलो. मधेच तिन आपली जीभ माज्या त्वंडात सारली आन मला चाटाया लावली. माज्या चिकाची चव मला तिच्या जीभेवरन मिळाली.
पानचट चव व्हती चीकाची पन मलाबी आवडली. थोडा येळ तस व्हट चोकल्यावर आक्का उटली. तिन मला उटून कापड घालाया सांगितली कारन लई येळ जाला व्हता. आन मग त्या दिसानंतर आक्का माजा आंड चोखाया लागली.
म्या तिच दुध प्येत व्हतो आन ती माजा चीक प्येत व्हती. दोन येक हप्ते आसच ग्याल. आता मला आक्का बरूबर आजून मज्जा करायची व्हती. तवा म्याच पुढली पहल करायच ठरीवल.
पुढच्या वक्ताला आसच तिन माजा आंड चोखून माज चीक प्याल आन ती माज्याबाजूला पडून व्हती. त्यो मोका सादून म्या तिला म्हनल,
“आक्का. मला तुज ह्ये बगायच हाय.”
म्या माजा हात बिनदास्त तिच्या मांड्यात सारला आन तिच्या फोदीवर ठिवला. ती आक्शी उडालीच! म्या पन घाबरलो आन पटक्यानी हात बाजूला काडला. ती गप व्हती. तिचा चेहरा गंबीर वाटत व्हता. म्या कायतरी चूक क्याली आस मला वाटाया लागलं.
“आक्का. माज काय चुकल का?” म्या भ्यात भ्यात तिला ईचारल.
“न नाय.” तिन हलक्या आवाजात म्हनल.
“मग येकदम दचाकलीस?”
“नाय र त्ये तू येकदम तिथ हात लावला म्हनूनशान दचकाया जाल.”
“पन तुजा चेहरापन लई गंबीर जालाय?” म्या पुड ईचारल.
“त्ये आशान. की मला माहीत व्हता ही येळ आता कवा न कवा येनार म्हनून.”
“कंची येळ, आक्का?” तिच बोलन मला उमजना.
“ह्येच की. आपन वरची कापड काडाया चालू क्याल. मग म्या तुजी चड्डी काडाया लागले. तुजा आंड चोकाया लागले. तवा आता माज लुगड फेडायची येळ येनार. तुला माज्या मांड्यामदल्या जागेची वढ आसनार आन तू आसल कदीतरी मला ईचारनार.”
“मग आता??”
“मग आता काय. ही येळ आल्यावर म्या काय करू ह्ये म्या ठरीवल नव्हतं तवा म्या ईचारात पडले व्हते.”
“मग तू काय ठरीवल, आक्का?” ती काय म्हनतेय ह्ये ऐकाया माज कान टवकारल.
“काय ठरीवनार. आता आपन येवढ काय काय करतुया. आता माघार थोडीच घ्येता येनार हाये. तवा जावू याच्याबी म्होर.” तिन हासत हासत म्हनल.
त्ये ऐकून माजा चेहरा खुलला! म्या आक्काकडं बगून हासलो आन तीबी माज्याकडं बगून हासली.
“मग, गनप्या. तुला माज भ्वाक बगायचय व्हय?” आक्कान चावटपन ईचारल.
