खानावळ भाग : २

शेवटी काहीतरी ठरवल्यासारखी मान हलवून रूचीता वहिनी बाजूला झाल्या. अंगातला किचन अप्रोन काढून त्यांनी खुर्चीवर टाकला. काउंटरला वळसा घालून त्या खानावळीच्या दरवाज्याच्या जवळ गेल्या.

दरवाज्याच्या मागे अडकवलेला रॉड काढून त्या बाहेर गेल्या आणि त्यांनी बाहेरच शटर खाली ओढलं. पुन्हा आत येत त्यांनी दरवाजा लॉक केला, रॉड जागेवर लटकवला आणि बाहेरची लाईट बंद केली.

अमितने भिंतीवरच्या घड्याळाकडे पाहिलं, रात्रीचे अकरा वाजून पाच मिनिटे झाली होती. काउंटरवरून त्याला रूचीता वहिनींची पूर्ण आकृती दिसत होती. स्लीव्हलेस ब्लाउज आणि चोपून नेसलेल्या साडीमध्ये त्या खूपच आकर्षक दिसत होत्या.

चालताना त्यांच्या छातीवरच्या गोळ्यांची मोहक हालचाल होत होती. आपली नजर त्यांच्या चेहर्‍यावरून खाली घसरू नये म्हणून अमितला खूप प्रयत्न करावे लागत होते. पुन्हा काउंटरजवळ येत रूचीता वहिनींनी आपला हात अमित समोर धरला.

त्याने त्यांच्या हातात हात देताच, त्या त्याला घेऊन किचनच्या दिशेने चालू लागल्या. दिवसभर याच किचनमध्ये शंभर एक पदार्थ बनवले गेले होते. पण आता किचन एकदम साफ चकाचक दिसत होतं.

अमित त्याबद्दल काहीतरी बोलणार होता, पण रूचीता वहिनींनी पुन्हा त्याला खुणेने गप्प राहायला सांगितलं. किचनच्या मधोमध एक स्टीलचं टेबल ठेवलं होतं. तेही अर्थात पुसून स्वच्छ केलेलं दिसत होते. त्या टेबलला टेकून रूचीता वहिनी ताठ उभ्या राहिल्या.

अमितचा हात धरून त्यांनी त्याला समोर आणलं, दोघांची उंची जवळपास समान होती. त्याच्या डोळ्यात डोळे घालत रूचीता वहिनी दोन पावलं पुढे सरकल्या. आता अमितला स्वत:च्या गळ्यावर त्यांचा श्वास जाणवत होता.

त्याच्या दोन्ही खांद्यावरून हात खाली सरकवत त्या हळू आवाजात बोलू लागल्या, “आपली ओळख होऊन आता खूप दिवस झाले नाहीत पण एक सांगू? तुमचा मनमिळाऊ स्वभाव, तुमचं लाघवी बोलणं मला खूप आवडतं.”

“तुमची माझ्याकडे बघण्याची नजर सुध्दा मला कळते. बाकी लोकांच्या नजरेत दिसणारा वखवखलेपणा मला तुमच्या नजरेत दिसला नाही कधी, मला तुमच्या नजरेत दिसली काळजी, माया आणि प्रेम. खरंय ना?”

अमितला हे सगळं ऐकताना लाजल्या सारखं वाटत होतं. आता तो काही उत्तर देण्याच्या अवस्थेत नव्हता, रूचीता वहिनींचे हात आता त्याच्या शरीरावरून घसरत आता कंबरेपर्यंत आले होते.

त्याची अवस्था ओळखून त्या पुढे बोलू लागल्या, “अमित आजचा दिवस माझ्यासाठी खूप खराब गेलाय. आजच्या सगळ्या वाईट आठवणी विसरून जाण्यासाठी तुम्ही माझी मदत कराल?”

आपण काय आणि कशी मदत करू शकतो, हे लक्षात येण्याआधीच अमितला अनपेक्षित असणारी गोष्ट घडली.

रूचीता वहिनींनी अचानक आपले दोन्ही हात त्याच्या पृष्ठभागावर दाबले आणि त्याला आपल्या अंगावर ओढून घेतलं. बेसावध अमित जवळ जवळ रूचीता वहिनींच्या अंगावरच पडणार होता, पण त्या सावध आणि तयारीत होत्या.

त्यांनी मागे सरकत त्या स्टीलच्या टेबलचा आधार घेतला आणि आपल्या चेहऱ्याच्या अगदी जवळ आलेल्या अमितच्या ओठांचा ताबा घेतला. आपलं तोंड पूर्ण उघडत त्यांनी अमितचे दोन्ही ओठ चोखायला आणि चावायला सुरुवात केली.

ह्या धक्क्यातून सावरायला अमितला काही सेकंद लागले. सावरल्यावर मात्र त्यानं आपल्या दोन्ही हातात त्यांचा चेहरा धरला आणि थोडासा मागे नेत त्यांच्या ओठावर नाजुकपणे आपले ओठ फिरवू लागला.

त्या दोघांच्या चेहऱ्यात थोडं अंतर पडताच रूचीता वहिनींनी आपले मिटलेले डोळे उघडले आणि अमितकडे बघितलं. तोही त्यांच्या डोळ्यात डोळे घालून हसत हसत त्यांच्या नाकावर आपलं नाक घासू लागला.

कुठल्याही मुलीला पहिल्यांदा किस करताना अशी हळुवार सुरवात करायची असते, असं त्याने असंख्य हिंदी सिनेमांमध्ये बघितलं होतं. त्याच्या जुन्या मैत्रिणींसोबतचे अनुभवही त्याला आता आठवत होते.

त्या अनुभवानुसार त्याचं आताच वागणं अगदी परफेक्ट होत असं त्याला वाटत होतं. पण आपला अंदाज चुकला, हे त्याला दुसऱ्याच क्षणी लक्षात आलं. “मादरचोद!” अशी खणखणीत शिवी आणि त्या पाठोपाठ गालावर एक सणसणीत थप्पड, हे दोन्ही आवाज त्या बंद किचनमध्ये बराच वेळ घुमत राहिले.

नक्की काय झालं हे कळायला अमितला थोडा वेळ लागला. मागच्या किससाठी तर रूचीता वहिनींनीच तर पुढाकार घेतला होता, हे त्याला व्यवस्थित आठवत होतं. उलट त्यानंच त्यांचा चेहरा दूर करत हळुवार प्रतिसाद दिला होता. मग ती शिवी आणि थप्पड कशासाठी होती?

उत्तरासाठी त्याला फार वेळ थांबावं लागलं नाही. एक एक शब्द हळूहळू उच्चारत रूचीता वहिनी म्हणाल्या, “सॉरी अमित मला मुद्दाम असं काही करायचं नव्हतं. तुमच्याशी बोलताना मला नेहमीच मोकळं वाटतं, तुम्हाला बऱ्याच गोष्टी सांगाव्याश्या वाटतात. खास करून ही माझी इतकी खाजगी गोष्ट आहे, पण तुमच्याशिवाय मी दुसऱ्या कुणाशी त्याबद्दल बोलू शकत नाही. माझ्या गरजा थोड्या वेगळ्या आहेत, अमित तुम्हाला त्या समजतील अशी मी आशा करते.”

“तुम्ही बिंदास मला सांगू शकता वहिनी,” रूचीता वहिनींचे दोन्ही हात हातात घेत अमित म्हणाला.

ह्या बंदिस्त किचन मधला एकांत, रूचीता वहिनीबद्दल इतके दिवस साचलेले आकर्षण, त्यांनीच पुढाकार घेऊन सुरू केलेला प्रणयाचा खेळ या सगळ्यांचा त्याच्या मनावर आणि शरीरावर खूप परिणाम झाला होता.

आता माग सरकणं त्याला शक्य नव्हतं. मगाचची थप्पड आणि शिवी विसरून त्याने रूचीता वहिनींना पुन्हा मिठीत घेतले आणि त्यांच्या जांभळट ओठांवर आपले ओठ टेकवले. “थांब!” अमितला दोन्ही हातांनी दूर ढकलत रूचीता वहिनी पुन्हा ओरडल्या.

“हेच नाही आवडत मला, हे असं पुस्तक, सिनेमात दाखवलेल्या सारखं हळुवार प्रेम करणं. माझी गरज वेगळी आहे, अमित. मी इतर बायकांसारखी नाही.” असं म्हणत त्यांनी दोन्ही हातात अमितची कॉलर पकडत त्याला जवळ खेचले त्याच्या डोळ्यात डोळे घालत त्यांनी जोर लावून दोन्ही हात बाजूला खेचले.

अमितला काही कळायच्या आत त्याच्या शर्टाची सगळी बटणं ताड-ताड तुटून संपूर्ण किचनभर पसरली. त्याच्या शर्टाचा अडथळा दूर होताच रूचीता वहिनींनी दोन्ही हातांनी त्याचा बनियन वर गुंडाळला आणि खाली झुकून त्याच्या उजव्या निप्पलचा चावा घेतला.

“आहऽऽ ओहऽऽ” अमित कळवळला, त्याच्यासाठी हा अनुभव नवीन असला तरी खूपच उत्तेजक होता. दोन्ही हातांनी रूचीता वहिनींचं डोकं पकडून त्यानं स्वत:च्या डाव्या निप्पलसमोर आणलं. रूचीता वहिनींनी जीभ बाहेर काढून त्याच निप्पल चाटलं आणि मग त्यावर हळुवार फुंकर मारली.

त्या गार स्पर्शाने अमितच्या संपूर्ण शरीरावर शहारा आला. मान वर करून रूचीता वहिनींनी अमितचा अगतिक चेहरा बघितला आणि एक कातील स्माईल देत मान पुन्हा झुकवली. या वेळेचा चावा इतका जबरदस्त होता की अमितच्या डोळ्यातून पाणीच आलं.

आळीपाळीने अमितची दोन्ही निप्पल चाटून-चावून झाल्यावर त्या वर सरकल्या आणि त्यांनी पुन्हा अमितच्या ओठांचा ताबा घेतला ह्या वेळी अमित तयारीत होता, त्यामुळे त्यांच्या जि‍भेचा स्पर्श जाणवताच त्याने तोंड उघडून त्यांना आत घुसू दिलं.

रूचीता वहिनींची जीभ आता अमितच्या तोंडाच्या आतल्या भागाला चाटत होती. अमितसाठी हे खूप एक्सायटिंग होतं. अमितने ओठ न सोडताच रूचीता वहिनींनी दोन्ही हात मागच्या स्टीलच्या टेबलावर ठेवून वर उडी मारली.

टेबलची उंची कमी असल्याने त्या सहज वर चढून बसू शकल्या. अमितच्या तोंडाच रसपान करतानाच त्यांनी एका हाताने साडीचा पदर बाजूला केला आणि दुसऱ्या हाताने ब्लाउजचे हुक काढायला सुरुवात केली.

अमितची नजर त्यांच्या छातीवर खिळली होती आणि एक एक हूक जसे उघडले जात होते, तसे त्याचे डोळे जास्त विस्फारले चालले होते. सगळे हूक काढून झाल्यावर त्यांनी दोन्ही हात मागे ब्लाउज अंगातून काढून टाकला.

हात मागे नेल्यामुळे त्यांचं शरीर धनुष्यासारखं पुढे ताणले गेले होते. काळ्या रंगाच्या टाईट ब्रामधून त्यांचे गरगरीत स्तनगोळे बाहेर यायची बाकी होते. रूचीता वहिनींनी नक्की काय हवं होतं, ते आता अमितच्या चांगलंच लक्षात आलं होतं.

त्यानं दोन्ही हातांची बोट त्यांच्या ब्रेसियरच्या पट्ट्यांमध्ये अडकवली आणि जोर लावून दोन्ही पट्ट्या बाजूला ओढल्या. नक्की ब्रेसियरचे हूक तुटले की कापड फाटलं हे कळायला मार्ग नव्हता आणि तसंही त्या गोष्टीची सध्या ना अमितला फिकीर होती, ना रूचीता वहिनींना.

ब्रेसियरचा अडथळा दूर होताच अमितला रूचीता वहिनींच्या भरगच्च छातीचे दर्शन मिळाले. इतक्या वर्षाची तपश्चर्या आज फळाला आली, असं त्याला वाटतं होतं. सावळ्या रंगाचे पण तुकतुकीत दिसणारे त्यांचे स्तन आकाराने मोठे असले तरी ताठ उभे होते.

प्रत्येक गोळ्याच्या मध्यभागी बरोबर साधारण दोन रूपयांच्या नाण्याच्या आकाराची चॉकलेटी वर्तुळे होती, त्या वर्तुळाच्या मधोमध टम्म फुगलेली टाळल्या मनुक्यांसारखी त्यांची बोंड टरारून उभी होती. आपल्या तोंडात फिरणाऱ्या रूचीता वहिनींच्या जि‍भेला शोषून घेत अमितने दोन्ही हातांनी त्यांचे गरगरीत गोळे कुस्करले.

एकाच वेळी एक संपूर्ण स्तन एका हातात मावणं साहजिकच शक्य नव्हतं. त्यामुळे त्याने दोन्ही हातांची ओंजळ करून त्यांचा डावा स्तन पिळायला सुरुवात केली. मध्येच तो बोटांच्या चिमटीत त्यांचं फुगीर निप्पलही कुस्करत होता. “स्सऽऽ आहऽऽ” असा आवाज काढत रूचीता वहिनी मागे सरकल्या.

त्यांच्या ओठांवरती जांभळी लिपस्टिक आता बरीचशी पुसट झाली होती. ओठाभोवतीचा बराचसा भाग दोघांच्या एकत्रित लाळेने ओलाचिंब झाला होता. आपली लांब जीभ बाहेर काढत त्यांनी त्या वाफेचा स्वाद घेतला आणि म्हणाल्या, “ही माझी स्टाईल आहे मिस्टर. मुळमुळू रोमांससाठी माझ्याकडे अजिबात वेळ नाही, तुम्हाला झेपेल ना, अमित?”