खानावळ भाग : ५

‘फट्ट्.. फट्ट्.. पुर्र.. पुर्र.. पच्च.. पच्च…’ ते मादक आवाज आणि आपल्या लिंगाभोवती हवाहवासा स्पर्श ह्यांपासून लक्ष हटवण्याचा त्याने प्रयत्न केला. रूचीता वहिनींच्या सावळ्या पण चमकदार पाठीवर घामाचे थेंब जमा झालेले त्याला दिसले. त्यांच्या कमरेजवळ तयार झालेल्या एका मोठ्या घामाच्या थेंबावर त्यानं लक्ष एकवटलं.

त्या पाठीच्या घळीतून घसरत घसरत तो थेंब त्यांच्या रूंद खांद्यावरून गायब होईपर्यंत तो बघत राहिला. ‘फट्ट्…. फट्ट्.. पुर्र… पुर्र.. पच्च… पच्च…’ ते आवाज आणि रूचीता वहिनींच्या घामाचा उग्रवास, अमित अजूनच उत्तेजित झाला. त्याचं स्वत:वरच नियंत्रण सुटून लागलं. तो किचनमध्ये इकडे तिकडे बघू लागला.

किचनच्या भिंतीवरच्या टाईल्स, शेल्फच्या काचा, स्टिलची वेगवेगळ्या आकाराची भांडी, पातेली, ताट, वाट्या व चमचे या सगळ्यांमध्ये त्याला त्या दोघांचं प्रतिबिंब दिसू लागलं.

एकमेकांत विरघळलेली चित्रविचित्र आकारांची दोन मानवी शरीर त्याच्याजवळ येताना आणि लांब जाताना होणाऱ्या अनियंत्रित हालचाली, एकमेकांच्या घामट चिंब शरीराचा एकमेकांना होणारा स्पर्श, दोघांच्या घामाचा आणि कामरसांचा एकत्रित उग्र दर्प आणि पुन्हा ते मादक आवाज ‘पुर्र.. पुर्र… फट्ट्… फट्ट्.. पच्च.. पच्च…’ न राहवून अमितने खाली बघितलं.

रूचीता वहिनींचे नितंब त्याच्या शरीरापासून दूर जाताना त्याला मधूनच खालचं टेबल दिसत होतं. स्टीलच्या त्या टेबलावर रूचीता वहिनींच्या योनीतून अखंड अभिषेक सुरू होता. ते छोटंसं तळ नक्की घामाच आहे, कामरसाच आहे की ह्या दोन्हीचं मिश्रण आहे, ह्याचा तो विचार करू लागला.

त्याची चव कशी असेल? याची सुध्दा? त्यानं कल्पना करून पाहिली. आता मात्र अमितचा धीर सुटत चालला होता. शेवटचा पर्याय म्हणून त्यानी दोन्ही हातांचे पंजे रूचीता वहिनींच्या मांसल कंबरेवर आवळले आणि त्यांना थांबवण्याचा प्रयत्न केला.

रूचीता वहिनींच्या बहुतेक ते लक्षात आलं असावं. त्यांनी त्याच्या गोट्या ‍चिवडणं थांबवलं आणि दोन्ही हातांनी टेबलच्या कडा घट्ट पकडल्या. आपला मागं-पुढं व्हायचा वेग कमी करत त्यांनी कंट्रोल स्वत:हून अमितकडे देऊन टाकला.

ही संधी मिळताच अमितने रूचीता वहिनींच्या नितंबाचा भाग थोडा वर उचलून घेतला आणि लिंग आत बाहेर करण्याचा आपला वेग वाढवला. त्यांच्या योनीमध्ये फिट्ट बसलेल्या त्याच्या लिंगाचा आकार पहिल्यांदा त्याला एवढा मोठा जाणवत होता.

ह्या बदलेल्या कंट्रोलमुळे रूचीता वहिनीचे कुठलं तरी सिक्रेट बटण दाबले गेले होते, कारण अचानक त्यांच्या संपूर्ण शरीरावर काटे आलेले त्याला जाणवले. टेबलच्या कडांवर त्यांची पकड एवढी घट्ट झाली की त्याच्या हातांच्या मुठी पांढर्‍या पडल्यासारख्या त्याला दिसू लागल्या.

हा इशारा कळताच अमितने त्यांचे शरीर त्याच पोझीशनमध्ये घट्ट धरून ठेवलं आणि जोरजोरात आपलं लिंग आतबाहेर करू लागला. रूचीता वहिनींचं शरीर आखडू लागलेलं त्याला जाणवलं.

“झवऽऽ झवऽऽ अजून अजून जोरातऽऽ आईग्ग मेलेऽऽऽ आह्ऽऽ ऊह् फाड माझी पुच्चीऽऽ फाडून टाकऽऽ कुटून टाकऽऽ घुसव अजून अजून जोरातऽऽ आईऽऽऽ आह्ऽऽ आह्ऽऽ” रूचीता वहिनी जोरजोरात किंचाळू लागल्या.

त्या स्टीलच्या टेबलमध्ये आपली बोट घुसायचा प्रयत्न करू लागल्या. जमिनीवर असत्या तर त्यांनी नक्कीच इंचभर खड्डा खोदला असता. त्याचं संपूर्ण शरीर थरथरू लागलं. रूचीता वहिनींवर कंट्रोल मिळवण्याच्या नादात अमितचा एकूणच कंट्रोल सुटला होता.

आपण कुठे आहोत, काय करतोय, किती वेळ करतोय, काय करणार आहोत, ह्यातलं काहीचं त्याला सुचत नव्हतं. पिसाळल्यासारखा तो रूचीता वहिनींची योनी कुटत होता. त्याच्या मुठी रूचीता वहिनींच्या कंबरेवरच्या वळ्यांमध्ये रूतून तेवढा भाग लालभडक झाला होता.

रूचीता वहिनींचं उघड शरीर, किचनमध्ये पसरलेला उग्र वास, घुमणारे मादक आवाज ‘फट्ट्… फट्ट्.. पच्च.. पच्च.. पुर्र.. पुर्र..’ या सगळ्यानं अमितला गरगरायला लागलं. त्याच्या गोट्या आकसू लागल्या, घशातून चित्रविचित्र आवाज निघू लागले, त्याचे डोळे आपोआप मिटू लागले. पुढच्या क्षणी एका जंगली प्राण्यासारखा ओरडत तो गळू लागला.

त्याच्या वीर्याचे फवारे रूचीता वहिनींच्या घट्ट योनीत उडू लागले. त्याचे पाय थरथरू लागले. काही क्षण त्याला हवेत गोल गोल फिरत असल्यासारखं वाटलं. या उधळलेल्या समुद्रात बुडू नये म्हणून त्याने रूचीता वहिनींच्या कंबरेला घट्ट धरून ठेवले.

रूचीता वहिनींनी परिस्थिती लक्षात घेऊन स्वत:बरोबर त्याचाही तोल सांभाळला. स्वत:हून आपले नितंब त्याच्या लिंगावर दाबत त्याचा रस पिळू लागल्या. त्याच्या लिंगातून शेवटचा थेंब पिळून घेतल्याची खात्री झाल्यावर रूचीता वहिनींनी त्याला सोडलं आणि टेबलावर धपकन कोसळल्या.

त्यांच्या गच्च योनीतून अमितचं अर्धवट कडक लिंग बाहेर पडताना ‘पुक्क’ असा आवाज झाला. दोन्ही हातांनी टेबलाच्या कडा पकडत अमित दमून बसून राहिला. त्याच्या समोर रूचीता वहिनींचं नागडं शरीर पालथं आणि वेडं-वाकडं पसरलेलं होतं.

त्यांच्या योनीतून पांढरट रसाची बारीक धार येत असल्याची त्याला दिसली. हळूहळू ती धार मोठी होत गेली आणि दोघांच्या मध्ये टेबलावर एक छोटं तळ साचू लागलं. काही वेळ दोघंही काही हालचाल न करता बसून आणि पडून राहिले. फक्त दोघांच्या श्वासाचा आवाज त्या बंदिस्त किचनमध्ये ऐकू येत होते.

हळूहळू रूचीता वहिनी झोपेतून जागी होतं असल्यासारख्या हालचाल करू लागल्या. त्यांनी आपला उजवा हात स्वत:च्या शरीराखालून सरपटत दोन पायांमध्ये नेला. आपल्या गुबगुबीत बोटांनी त्यांनी स्वत:च्या योनीपाकळ्या विलग केल्या घशातून हंबरल्या सारखा आवाज काढत त्यांनी नुसताच जोर लावला.

अमित डोळे विस्फारून समोरच दृश्य बघत होता. रूचीता वहिनींनी जोर लावताच त्यांच चॉकलेटी भोक उमलत असल्यासारखं त्याला दिसलं. त्यांनी श्वास सोडला की ते पुन्हा आकसत होतं आणि पुन्हा जोर लावला की उमलत होत. अमित मंत्रावल्या सारखं ही जादू बघत होता, तेवढ्यात ‘फुक्क’ असा जोरात आवाज झाला.

रूचीता वहिनींच्या योनीतून अमितच वीर्य फळाफळा वाहत बाहेर आलं. त्यांच्या तळहाताला आंघोळ घालून ते खाली टेबलावर अस्त व्यस्त पसरलं. अमितला काही कळायच्या आत रूचीता वहिनींनी आपला चिकट रसाने माखलेला हात स्वत:च्या तोंडासमोर आणला.

आधी तो सुगंध त्यांनी श्वासात भरून घेतला आणि हपापल्यासारखी स्वत:ची बोट आणि तळहात चाटून काढले. ‘चऽऽप् चऽऽऽप्’ आवाज करत त्यांनी मनगटापर्यंत हात चाटून साफ केला आणि मग आळोखे पिळोखो देत टेबलावर फिरून उताण्या झाल्या.

आपल्या दोन्ही हातांची डोक्याखाली उशी करत आणि दोन्ही पाय फाकवत त्या टेबलावर पसरलेल्या संभोगाच्या ताज्या खुणा बघू लागल्या. अमित कौतुकाने या अनोळखी बाईकडे बघत होता. रूचीता वहिनींच्या ह्या रूपाची स्वप्नात सुध्दा कल्पना केली नव्हती.

त्या कमनीय पण आटोपशीर शरीरात एवढी ऊर्जा ठासून भरली असेल, यावर त्याचा अजून विश्वास बसत नव्हता. त्यांच नग्न शरीर आणि या अवस्थेतसुद्धा जाणवणारी आक्रमकता त्याला एखाद्या देखण्या वाघिणीसारखी वाटली.

उगाच खोटं खोटं लाजणं नाही, स्वत:ची दौलत लपवणं नाही. उलट एवढ्या उत्कट संभोगानंतर त्यांची ऊर्जा अजिबात कमी झाल्यासारखी वाटत नव्हती. त्यांचं त्याच्यासमोर असं पाय फाकवून झोपणं त्याला निर्लज्ज वागणं वाटलं नाही, उलट त्यांच्या कॉन्फिडन्सची दाद द्यावीशी वाटली.

संभोग करताना त्यांचं बोलणं, त्यांचे शब्द, त्याला घाणेरडे वाटले नाहीत. उलट मनापासून या क्रियेचा आनंद लुटणारी ही पहिली स्त्री त्याच्या आयुष्यात त्याला भेटली होती. हे सगळे विचार डोक्यात घुमत असताना पुढे सरकत तो रूचीता वहिनींच्या पोटावर डोके ठेवून झोपला.

अमितच्या केसांमधून बोट फिरवत रूचीता वहिनी काहीतरी पुटपुटत होत्या. अमितला त्यांचं बोलणं नीटसं ऐकू येत नव्हतं की समजतही नव्हतं. तो आपल्याच विचारात गढून गेला होता. रूचीता वहिनींना प्रपोज करावं की नाही? करावं तर कधी आणि कसं? आपल्याला झेपेल ना ही वाघीण? आपल्या अपेक्षेपेक्षा खूपच भारी आहे. आपलं नशीबच ग्रेट! वगैरे वगैरे!

रूचीता वहिनींच्या डोक्यात काय चाललं आहे, ह्याचा मात्र अमितला अजिबात अंदाज नव्हता. त्याच्या केसातून हात फिरवता फिरवता रूचीता वहिनींनी किचनच्या छताकडं चारही कोपऱ्यांत समाधानानं बघितलं.

चारही कॅमेऱ्यांचे इंडीकेटर अगदी नकळत लुकलुकत होते. त्यातल्या एका कॅमेऱ्याकडे बघत त्यांनी ओठांचा चंबू करत डोळा मारला आणि स्वत:शी पुटपुटल्या, “किचन टेबलवरचा आयटम मस्त जमला.”

रूचीता वहिनींना अमित उपाशी असल्याचं लक्षात आलं. त्यांनी खाली पडलेलं अमितच बनियन उचलून आपलं आणि त्याचं शरीर पुसले आणि किचनच्या ओट्याजवळ जाऊन अमितसाठी मॅगी बनवू लागल्या.

त्यांनी त्याला उठवलं आणि खायला सांगितलं तो पर्यंत त्यांनी खाली पडलेला परकर उचलला आणि आपल्या उरोजावर नेऊन परकरची गाठ मारली. त्यांनी त्या अवस्थेत टेबल स्वच्छ केला आणि अमितला माळ्यावर जाऊन झोपायला सांगितले.

टेबल स्वच्छ केल्यावर रूचीता वहिनी माळ्यावर आल्या. अमित जागी होता. रूचीता वहिनी फक्त परकर होत्या ज्याची त्यांनी उरोजावर गाठ मारली होती आणि त्याने वहिनीचे उरोज, पोट आणि कंबर झाकलेली होती.

अमितला वाहिनींचं हे रूप आकर्षक वाटत होत. रूचीता वहिनींनी तो परकर काढला आणि अमितजवळ जाऊन त्याच्या मिठीत निजली. अमित सोबत केलेल्या संभोगाने ती तृप्त झाली होती. त्यानंतर वेळोवेळी अमित आणि रूचीता वहिनी संभोग करायचे. रूचीता वहिनी अमितच्या पोटाची तर अमित त्यांच्या मनाची भूक भागवत पण कंट्रोल मात्र नेहमी वाहिनींकडे असायचा.

खानावळ

अमित त्याच्या आवडत्या अन्नपूर्णा स्नॅक्स सेंटरचं दार ढकलून आत आला तेव्हा रात्रीचे साडे दहा वाजत आले होते. खानावळ बंद व्हायची वेळ होऊन गेलीय, हे त्याला माहिती होतं. निदान पार्सल तरी घेऊन जाऊ, या आशेने तो आत शिरला होता. गेल्या सहा महिन्यांपासून तो या खानावळीचा रेग्युलर...

खानावळ भाग : २

शेवटी काहीतरी ठरवल्यासारखी मान हलवून रूचीता वहिनी बाजूला झाल्या. अंगातला किचन अप्रोन काढून त्यांनी खुर्चीवर टाकला. काउंटरला वळसा घालून त्या खानावळीच्या दरवाज्याच्या जवळ गेल्या. दरवाज्याच्या मागे अडकवलेला रॉड काढून त्या बाहेर गेल्या आणि त्यांनी बाहेरच शटर खाली ओढलं....

खानावळ भाग : ३

“मला झेपेल की नाही ते कळेलंच, वहिनी,” त्यांचा स्तन पिळत आणि निप्पल कुरवाळत अमित म्हणाला, “पण मला खरंच आवडली ही स्टाईल आणि तुम्ही मगाशी दिलेली शिवीसुद्धा.” मगासचा प्रसंग आठवून रूचीता वहिनी थोड्या लाजल्या आणि अमितला मिठीत घेत त्याच्या कानात म्हणाल्या, “अशा खूप शिव्या...

खानावळ भाग : ४

रूचीता वहिनींचे सुस्कारे आणि विव्हळणं त्या बंद किचनमध्ये घुमत होतं. रूचीता वहिनींच्या पुढच्या मागच्या दोन्ही भोकांना चाटत चोखत असतानाच अमितने आपला लवडा डाव्या हातात घेतला. त्याला स्वत:ला तो अपेक्षेपेक्षा जास्त गरम आणि मोठा झालेला वाटत होता. उजव्या हातांची दोन बोट...

error: नका ना दाजी असं छळू!!