आज दुपारी लवकरच डोअरबेल वाजली. मी घडळ्याकडे पाहिलं तर आत्ताशी कुठे चार वाजले होते. नितेश तर साडेपाचला घरी येतात, मग कोण आले असेल? असा विचार करत असताना परत बेल वाजली.
मी रागाने म्हटलं, “आली आली. कशाला घाई करताय.” दरवाजा उघडून पाहिलं तर, नितेश होते. मी म्हटलं, “काय हो, आज कसे काय लवकर आलात?” नितेशने तोंडावर बोट ठेवत मला हळूच खुनवलं, आणि म्हणाले, “माझे बॉस आलेत माझ्याबरोबर.” आणि तेवढ्यात त्यांचे बॉस त्यांच्यामागून घरात शिरले.
मी नमस्कार केला, आणि लगेच विचारलं, “काय घेणार साहेब, चहा कॉफी की कोल्ड्रिंक?” एवढ्यात नितेश म्हणाला, “अग साहेबांना चहा लागतो तोही कडक, आणि चहा काय तू आधी पाणी दे आणि बसायला सांगशील की नाही त्यांना?”
मी म्हटलं, “सॉरी. बसा मी आलीच,” आणि मी किचनकडे वळली. पाच मिनिटांनी मी ह्यांना आवाज दिला, “अहो! जरा आत या.” आणि नितेश माझ्या समोर लगेच हजर झाले.
मी डोळे वटारून त्यांच्याकडे पाहत विचारलं, “काही कळतं की नाही? घरी कोणाला आणण्यापूर्वी साधा एक फोन करता नाही येत तुम्हाला? मी एखादी चांगली साडी नेसली असती.” नितेश हसून म्हणाला, “मग तू आता कुठे उघडी आहेस?”
“अहो पण, गाऊन वर नाही बरोबर वाटत मला, गाऊन घालून अनोळखी व्यक्ती समोर यायला लाज वाटते मला,” नंतर लटक्या रागात मी म्हटलं, “सोडा आता आणि जा बाहेर, येते मी चहा आणि बिस्कीट घेऊन.”
चहा थोडा जास्तच उकळवला कडक होण्यासाठी. ट्रे मध्ये दोन कप चहा आणि बिस्कीटे सजवून हॉल मध्ये आले. त्यांच्या बॉस समोर चहाचा कप पुढे करण्यासाठी वाकले होते आणि त्यांच्या कडे पाहिले. पण बॉसच लक्ष कपाकडे नाही तर माझ्या छातीच्या उभारावर होतं, आणि प्रत्येक स्त्रीला पुरुषाची नजर लगेच कळते.
नितेशने हे नीट बघितलं होते. मी डोळे वटारून त्यांच्याकडे पाहिले तसे ते त्यांच्या बॉसला म्हणाले, “बॉस. चहा घेताय ना!” तेव्हा बॉसची तंद्री मोडली आणि म्हणाले, “अरे हो! घेतो घेतो.”
बॉस आमच्या घरात पंधरा मिनिटे होते, पण ह्या संपूर्ण वेळेत त्यांचे कान नितेशकडे तर नजर माझ्याकडे होती. माझ्या शरीराच्या प्रत्येक शरीराच्या अंगाला न्याहाळून घेत होते.
मला असं झालं की कधी जातायत बॉस. जाताना त्यांनी नितेशला शेकहंड केलं आणि माझ्या समोर हात केला. मी नितेशकडे पाहिलं, तर त्यांनी त्यांचे डोळे मिटून मला होकार दिला. मी हात पुढे करत बॉसच्या हाताला हात मिळवला.
माझा नाजूक हात त्यांच्या हातात घेऊन त्यांनी हलकेच दाबत मला म्हणाले, “नितेशची चॉईस सुंदर आणि मादक आहे.” मला लाजल्या सारखं झालं. मी म्हणाले, “थँक्यु बॉस.” तसे ते हसत हसत म्हणाले, “इट्स माय प्लेजर! आणि आता आपण पुन्हा पुन्हा भेटूच.”
बॉस गेले तशी मी नितेशवर रागावली. मी म्हणाली, “ह्या पुढे मला न विचारता असं कोणालाही घरी आणू नका. कसली घाणेरडी नजर आहे त्यांची.” नितेश हसून म्हणाले, “सॉरी! अग पण बॉस आहेत ते माझे आणि ते फिदा तुझ्या सौंदर्यावर आधीपासूनच.”
मी डोळे मोठे करत त्यांना विचारलं, “काय? पण मला कुठं पाहिलंय त्यांनी आधी?” नितेश मला समजावू लागले, “अग तुझे फोटो मी नेहमी ठेवतो बघ स्टेटसला! त्यांनी बऱ्याच वेळा पाहिलंय तुला. आज इथ ठाण्याला आम्ही मीटिंगला आलो होतो आणि मीटिंग संपल्यावर ते हट्ट करू लागले की मला तुझ्या बायकोला प्रत्यक्षात बघायचं! मग कसं नाही बोलणार? आणि माझं प्रमोशन ह्यांच्याच हातात आहे.”
मी म्हटलं, “ठीक आहे. मला तुमच्या भावना कळल्या. मी परत नाही असं बोलणार त्यांचा बद्दल.” त्यांच्या भावना मला खरं तर मला तेव्हा नव्हत्या कळल्या. पण पुढे हळूहळू कळू लागल्या होत्या.
नितेश जेव्हापासून त्यांच्या बॉसला घरी घेऊन आले होते तेव्हापासून नितेश हल्ली त्यांच्या बॉसचं कौतुक रोज करू लागले होते. मला हल्ली नेहमी सांगू लागले की, बॉस किती सांभाळून घेतात मला. आपल्या घरी आल्यापासून खूप काळजी घेतात माझी, वगैरे वगैरे. किती कौतुक ते.
मला म्हणाले, “तुझी तर इतकी तारीफ करतात, तुझ्या चहाची, तुझ्या सुंदरतेची, तुझ्या फिगरची!” मी त्यांना विचारलं, “आणि तुम्ही हे चक्क ऐकून घेता? तुम्हाला राग नाही आला?” ते मला म्हणाले, “राग यायचं काय कारण आहे? तू आहेसच सुंदर आणि आकर्षक. प्रत्येकाला हेवा वाटावा अशी, त्यांना तुझ्यात इंटरेस्ट असेल बहुतेक!”
मी रागाने म्हटलं, “काय? काय बोलतोस ते तरी कळतंय का तुला?” मी रागात त्यांच्या एकेरी उल्लेख केला होता.
नितेशने रागात माझ्याकडे पाहत म्हणाले, “अग किती गावंढळ सारखी वागतेस तू! तुला काही अक्कल आहे का? मी तुला इथ मुंबईत आणून काय मोठी चुकी केली की काय? तुला हवं ते सुख दिलं, हवं तस वागू दिलं आणि आता तू मला शिकवते?” ते रागात होते.
मी शांत करण्यासाठी बोलायचा प्रयत्न केला पण ते परत सुरू झाले. “तू माझी बायको आहे आणि तू माझीच राहणार आहे. माझ्यासारखं प्रेम तुझ्यावर कोणीही करू शकत नाही. मी काय म्हणतो ते लक्षात घे! प्रश्न आपल्या भविष्याचा आहे. आपण असेच भाड्याच्या घरात राहायचं का आयुष्यभर?”
मी खुर्चीत बसून आणि माझी मान खाली घालून घेतली. तरी ते चिडत मला म्हणाले, “आता मी काय सांगतो ते नीट लक्ष देऊन ऐक! मला लवकर पुढं जायचं आहे. मला खूप पैसा कमवायचा आहे. त्यासाठी मी रात्रंदिवस मेहनत घेतली पण आता मात्र मला तुझा सपोर्ट हवा आहे.”
मी त्याच्या कडे आश्चर्यानं पाहिलं पण त्याचा पारा बघून मी काहीच बोलली नाही. ते म्हणाले, “तुला काय वाटतं मी तुला माझ्या बॉस बरोबर झोपायला सांगेन?” शी.. काय बोलत होते ते! पण ते पुन्हा चालू झाले, “अग त्यांना तू आवडलीस आहे मग त्यात वाईट काय आहे ते? मला कित्येक बायका आवडतात, माझ्या मित्रांच्या, पण मला कुठं मिळणार आहेत त्या?”
मी आता रडायला लागली होती. माझे डोळे रडून रडून लाल झाले होते. हे काय बोलत होते हे माझ्यासाठी सगळं नवीन होतं. मी हुंदके देऊ लागले होते. मग नितेशनी मला जवळ घेत माझं डोकं त्याच्या कंबरे जवळ घेत मला म्हणाले, “सॉरी पण मला वाटल ते मी बोललो. तुला वाईट वाटल असेल तर सांग?”
मी हुंदके देत म्हणाली, “नाही वाईट वाटल मला, पण आज पर्यंत माझ्यावर तुम्ही कधीही इतके रागावला नाहीत आणि इतक्या स्पष्ट शब्दांत सांगायची काय गरज होती!”
त्या रात्री आम्ही जेवल्यावर दोघेही शांत झोपी गेलो, पण पहाटे त्यांचा राग पुन्हा माझ्या स्टाईलने काढला, त्यांच्या नाईट शॉर्ट मध्ये माझा हात घालून त्यांचा बाबू कुरवाळत कुरवाळत त्यांना उठवू लागले.
जशी त्यांची झोप मोडू लागली मी लगेच त्याच्या बाबूला माझ्या तोंडात घेऊन चोखू लागले. त्याची झोप मोडली आणि त्यांचा बाबू असा कडक झाला आणि त्यांचा राग मावळला. माझ्या डोक्यावरून हात फिरवत मला ते प्रोत्साहन देत होते. त्याच वीर्य अगदी चाटून पुसून घेत पुन्हा त्यांना सॉरी म्हणाले.
त्यांनी हसत मला जवळ ओढले आणि म्हणाले, “अजुन तासभर झोपतो मग आंघोळीला जाईन.” ते झोपी गेले पण मी जागीच होते, आता त्यांच्या भविष्यातली स्वप्न मला कळायला वेळ लागला नाही.
माझा काही खारीचा वाटा त्यांची स्वप्न पूर्ण करू शकत असतील तर मला नाही म्हणून चालणार नव्हतं. आणि तसंही त्यांनी सांगितल्या प्रमाणे मला कुठे त्याच्या बॉस सोबत तसं काही करायचं होतं. मग काय फक्त बॉसला कडक चहा करून द्यायचा आणि गोड गोड बोलायचं होतं.
आज शनिवार होता. सकाळी ऑफिसला जाताना ते म्हणाले, “बॉस बहुतेक येतील आज संध्याकाळी. वीकेंड आहे. मस्त कडक चहा कर त्यांना आणि हो, ती माझ्या आवडीची ऑरेंज कलरची साडी घाल.” मी मान डोलावली.
