ती गाढ झोपी गेली होती. एकमेकांना जोडलेल्या स्टेशनवरच्या टिपिकल खुर्च्यांच्या सगळ्यात कोपऱ्यातील खुर्चीवर ती बसली होती. दुसर्‍या खुर्च्यांची एक रांग जवळ ओढून तिने आपले पाय त्यावर ठेवलं होते.
एक पातळ शाल अंगाला लपेटून तिने कोपऱ्यात भिंतीला मान टेकली होती. शाल अंगाला घट्ट लपेटली असल्याने तिच्या मध्यम आकाराच्या वक्षस्थळांचा आकार अधोरेखित झाला होता. खुर्चीच्या बैठकीत तिचे नितंब कोंबून भरल्यासारखे दिसत होते. दाबामुळे ते काहीसे पसरट झाले होते. तिच्या नडग्यांवरही खुर्चीचा दाब पडला होता.
तो अचानक भानावर आला आणि त्याने चार्जिंगला लावलेला आपला मोबाईल उचलला आणि त्यात गेम खेळू लागला. पण त्याचं मन राहवेना. त्याची नजर पुन्हा तिच्या शरीराच्या वळणांवरून घसरू लागली. तो उठून तिच्या शेजारची एक खुर्ची सोडून बाजूच्या खुर्चीवर जाऊन बसला.
तिचे उरोज श्वासोच्छवासामुळे वरखाली होत होते. तिचा चेहरा आकर्षक होतं. टोकदार नाक, लांबट मोठाले डोळे आणि टपोरे कोरून काढल्यासारखे दिसणारे ओठ! हलकासा मेकअप केलेला असल्याने तिचे ओठ लकाकत होते.
बसक्या गालांचे उंचवटे गुलाबी दिसत होते. नाजूक कानांत चमकीचा खडा चमकत होता. बारीक, लांब मानेवर एकपदरी नाजूक मंगळसूत्र घातलेले होते. केसांची एक बट सुटून पंख्याच्या वाऱ्याच्या झोतामुळे गालावर धडका घेत होती.
तिने आपले नाजूक हात आपल्या बारीक सपाट पोटावर बांधले होते. लांबसडक बोटं एकमेकांमध्ये गुंफलेली होती. त्याला तिला स्पर्श करण्याचा मोह झाला. त्याने अलगद आपला हात लांबवत शालीवरूनच तिच्या उजव्या उरोजावरून फिरवला. त्याच्या अंगावर सरसरून काटा फुलला.
दुसर्‍या हाताने त्याने आपले उभे राहू पाहणारे लिंग घट्ट दाबून धरले होते. त्याच्या हृदयाची धडधड त्याला स्पष्ट ऐकू येत होती. मनातून खरं तर तो खूप घाबरला होता पण आपल्या भावनांना आवर घालणंही त्याला तेवढंच कठीण जात होतं. त्याने पुन्हा एकदा तिच्या उरोजावरून अगदी अलगदपणे हात फिरवला.
आता मात्र त्याच्या हाताचा दाब झुगारून त्याचे लिंग ताडकन उभे राहिले. तो विचार करू लागला. गर्दी नसली तरी स्टेशनच्या आवारात तो कॉन्स्टेबल, स्टेशन मास्टर, फलाटावर झोपलेले पाच दहा प्रवासी आणि हाकेच्या अंतरावरचे पाच पंधरा माथाडी कामगार अशी बरीच माणसं होती.
त्याने काही करण्याचा प्रयत्न केला आणि जर तिने आरडा ओरडा केला तर मरेस्तोवर मार खावा लागणार होता. त्यात तो वगळता सगळे तिथलेच स्थानिक लोक होते. परप्रांतातल्या लोकांच्या तावडीत सापडल्यावर काय होतं, हे ज्याने हा अनुभव घेतला आहे, त्यालाच माहिती.
त्याने तो विचार झटकून टाकण्याचा प्रयत्न केला. पण ती खूपच आकर्षक होती त्याला अगदीच राहवेना. तो उठून टॉयलेटमध्ये गेला आणि झटकन पॅन्ट काढून त्याने आपलं ताठरलेलं लिंग हातात घेतलं. तिची आकृती डोळ्यांसमोर आणून तो हळुवारपणे आपलं लिंग कुरवाळू लागला.
तिचे विवस्त्र शरीर कसे दिसत असेल याची कल्पना करूनच त्याचं अख्खं शरीर थरथरत होतं. त्याची आपल्या लिंगावरची पकड हळूहळू घट्ट होतं होती. इतक्यात धाडकन टॉयलेटचा दरवाजा उघडला गेला. ती जवळ जवळ दारातून आत आलीच होती. उत्तेजनेच्या भरात तो कडी लावायला विसरूनच गेला होता.
“ओह गॉड! सॉरी सॉरी सॉरी!!” असं म्हणत तिने पुन्हा दार ओढून घेतलं. तो मात्र आतमध्ये लाजेने चूर झाला होता.
तिला काहीच कळत नव्हतं. ती टॉयलेटच्या दाराशेजारीच भिंतीला टेकून डोळे मिटून उभी होती. ती अक्षरश: धापा टाकल्यासारखे उसासे सोडत होती. त्याला तिच्यासमोर जायलाही नको वाटत होतं. तो आपली पॅन्ट व्यवस्थित करून बाहेर कसं जावं, या विचारात तिथेच उभा होता.
तिला खरं तर जोराची लागली होती, पण तो काही बाहेर येत नव्हता. त्या वेटिंग रूमला एकच टॉयलेट आणि एकच बाथरूम होतं आणि विशेष म्हणजे ते कमालीचं स्वच्छ होतं. त्यामुळे तिला बाथरूममध्ये लघवी करणं योग्य वाटत नव्हतं! पण शेवटी नाईलाज झाला आणि ती बाथरूममध्ये शिरली.
इकडे त्यानेही आपली हिंमत एकवटली आणि बाहेर आला. तो बाहेर आला तसा बळेच उभा केलेला हिमतीचा डोलारा कोसळला. तिच्या नजरेला नजर मिळवण्याची त्याची हिंमत नव्हतीच.
पुन्हा आत जावं तर ते जर जास्तच विक्षिप्त आणि विनोदी दिसेल, असा विचार त्याच्या डोक्यात क्षणार्धात चमकून गेला. ती तिथे बाहेर आहे की नाही हे न पाहताच तो धाडकन बाथरूममध्ये घुसला. तिनेही तीच चूक केली होती. कडी न लावताच ती घाईघाईने बसली होती.
दरवाज्याचा आवाज होताच तिने मागे वळून पाहिलं. त्याच्यासमोर तिचे गोरेपान गुबगुबीत नितंब होते. हे कामही असं असतं की कितीही इमर्जन्सी असली तरी एकदा सुरू केल्यावर थांबविणे महाकठीण!
“ओह गॉड!! व्हाट्स रॉन्ग विद यु? फक ऑफ!!” म्हणत तिने भिंतीवर आपली मूठ आपटली.
“आय एम एक्सट्रिमली सॉरी!” म्हणत तो बाहेर गेला आणि दार ओढून घेतलं.
पटकन धावत जाऊन त्याने आपलं सगळं सामान आपल्या सॅकमध्ये भरलं. त्याला आता एक सेकंदही तिच्यासमोर थांबायचं नव्हतं. तो तिथून बाहेर पडणार इतक्यात ती धुतलेले हात झटकत बाहेर आली. पण त्याने मागे वाळूनही न पाहता दार उघडलं आणि तो तिथून पसार झाला.
ती येऊन आपल्या खुर्चीवर बसली आणि झालेली गोष्ट आठवून ती खळखळून हसू लागली. तिला जाणवलं की त्याचा तास काही घाणेरडा विचार नव्हता पण ते दोघंही एकमेकांना नको त्या अवस्थेत अपघातानेच दिसले.
ती क्षणभर लाजेने चूर चूर झाली आणि आपल्यामुळे त्याला उगाच अपराधी वाटलं म्हणून तिला थोडं वाईटही वाटलं पण तो तर गायबही झाला होता. हसत तिने बॅगमधून एक पुस्तक काढलं आणि वाचत बसली.
हा इकडे फलटाच्या अगदी दुसर्‍या टोकाला असलेल्या एका बाकड्यावर येऊन सिगारेटी फुंकत बसला. कसाबसा काही वेळ गेला. गाडीला अजूनही दीड दोन तास अवकाश होता. एका माणसाने येऊन बोर्डावर ट्रेनची लिस्ट चिटकवली.
बसून बसून कंटाळला असल्याने तो उठला व लिस्ट पहायला गेला. बोर्डसमोर उभा राहून तो उगाच स्वत:च नाव शोधत होता. त्याच्या मागे कुणी तरी उभं असल्याचं त्याला जाणवलं. त्याने वळून पाहिलं तर ती! त्याने झटकन मान खाली घातली.
“इट्स ओके, अंकुर! वॉज न ऍक्सिडेंट!” ती
“स्टील आय एम सॉरी!” तो
“आणि पळून कुठे गेला होता?” तिने त्याला विचारलं.
“फलाटावर बसलो होतो तिकडे!” त्याने आपल्या बाकड्याकडे बोट दाखवलं.
“सो सिली! चल आत बसूया. मला किती बोअर झालं एवढा वेळ!” ती
“पण!” तो अजूनही मान वर करायला तयार नव्हता.
“गॉऽऽऽड! चल रे बाबा!” ती आत जाता जाता बोलली. तो कचरत तिच्यामागे आत गेला आणि दरवाज्या शेजारच्या खुर्चीत अंग चोरून बसला. त्याची फजिती झाल्याने तो लाजत होता.
“सर! डोर लॉक! देअर आर थिव्हस हेअर यु नो?” ती आपल्या जागेवर बसत स्टेशन मास्टरच्या टोनमध्ये बोलली.
त्याने उठून काचेचं दार बंद करून दाराला कडी घातली. त्याला अजून लाजवणं तिला योग्य वाटलं नाही म्हणून तिने आपलं वाचन पुन्हा चालू केलं. काही मिनिटांनी सावरल्यानंतर पुन्हा त्याचं मन तिच्याकडे ओढू लागलं. तीही वाचता वाचता मध्येच गालातल्या गालात गोड हसत होती. ते पुस्तक विनोदी होतं की ती त्याला हसत होती हे त्याला कळत नव्हतं.
“तुला आवडतं का रे वाचायला?” तिने अचानक पुस्तक केलं आणि त्याला विचारलं.
“एवढं नाही!” तो तुटकच बोलत होता.
“अरे हो! मा‍झ्या मोबाईलची बॅटरीही चार्ज करायची होती पण चार्जर विसरून आलेय मी! मला मिळेल थोडा वेळ तुझा चार्जर?” ती आपल्या पाऊचमधून मोबाईल बाहेर काढत बोलली.
“हो!” तो आपली सॅक चाचपू लागला.
चार्जिंग पॉईंट त्याच्या जवळ असल्यामुळे ती मोबाईल हातात घेऊन त्याच्या समोर जाऊन उभी राहिली. त्याने मधून चार्जर काढून तिच्या हातात दिला. स्वीचबोर्ड अगदी त्याच्या डोक्यावर होता. ती दोन्ही हात उंचावून स्वीचबोर्डवर चार्जर खुपसण्याचा प्रयत्न करत होती.
तिचे गच्च उरोज त्याच्या अगदी डोळ्यांसमोर थरथरत होते. हात वर केल्याने तिचा टी-शर्ट हलकासा वर जाऊन तिची गोरीपान वळणदार कंबर आणि सपाट मुलायम पोट किंचित उघडं पडलं. तिच्या थ्रीफोर्थ च इलेस्टिक तिच्या कमरेवर रोवून तिच्या लोण्यासारख्या मऊ त्वचेवर दाब टाकत होतं.
त्याला अचानक झिंग आल्यासारखं झालं आणि काही कळायच्या आत त्याने आपल्या दोन्ही हातांनी तिची बारीक कमनीय कंबर घट्ट पकडली. तिच्या हातातून चार्जर आणि मोबाईल दोन्ही गळून पडले. त्याच्या मांडीवरची सॅकही खाली पडली. अचानक झालेल्या त्याच्या स्पर्शाने ती गोंधळून गेली.
“आउचऽऽ!” त्याने जरा जास्तच गच्च आवळलं होतं. थोडा जोर लावून त्याने तिला जवळ ओढलं. तोल जाऊन ती त्याच्या अंगावर कोसळली. तिचे गुबगुबीत टंच उरोज त्याच्या छातीवर आदळले. कपड्यांवरूनही त्यांचा गुबगुबीतपणा त्याला जाणवत होता. त्यांचे चेहरे एकमेकांच्या समोर होते. त्यांचे फुललेले श्वास एकमेकांच्या चेहऱ्यांवर आदळत होते.
ती भेदरली होती. तिचे ओठ थरथरत होते. ते दोघंही एकमेकांच्या डोळ्यात रोखून पाहत होते. त्याचे ओठ तिच्या टपोऱ्या लालभडक ओठांना बिलगण्यास आतुर झाले होते. पण तिने अचानक त्याला दूर लोटत स्वत:ला त्याच्या पकडीतून सोडवले आणि थोडंसं मागं सरकत त्याच्या कानाखाली सणसणीत थप्पड लगावली.
