संध्याकाळचे सहा वाजले होते. मी त्यांच्या सांगण्यानुसार ऑरेंज कलरची साडी घालून तयार झाले होते. साडी मी बेंबी दिसावी म्हणून थोडी खालीच घातली. ब्लाऊज सुद्धा बॅकलेस होता जेणे करून माझी पाठ उघडी दिसावी. आरश्यात मी स्वतःला निहळू लागले.
ही साडी नितेश ह्यांनी माझ्या मागच्या चोविसव्या वाढदिवसाला मला गिफ्ट दिली होती. मी आजही मला लग्न करून आली होती, अगदी तशीच मला आरश्यात दिसत होती. माझे कानातले मोठे झुंबके मी अजून आकर्षित दिसावी म्हणून घातले.
अचानक माझं लक्ष माझ्या कपाळाकडे गेलं. मी टिकली लावायला विसरली होते. टिकली लावण्यासाठी मी कपाटात ठेवलेली डब्बी शोधू लागले आणि पुन्हा एकदा आरश्यात बघत राहिली. म्हटलं कशाला पाहिजे टिकली? राहुदे आणि इतक्यात डोअर बेल वाजली.
मी दोघांचंही स्वागत केलं आणि म्हणाले, “बॉस. दोनच मिनिटात तुमच्यासाठी कडक चहा तयार होईल.” नितेश माझ्याकडे आश्चर्याने पाहतच राहिले.
किचनच्या आत जाण्यापूर्वी दरवाज्यात उभी राहून मी मागे वळून नखर्‍याने पाहिले तर त्याचे बॉस माझ्याकडे डोळे फाडून बघतच होते. अशी वळल्यामुळे छातीवरचा साडीचा पदर माझ्या ब्लाऊजपासून दूर गेला होता आणि त्यामुळे माझे ब्लाऊजमध्ये घट्ट भरलेले बुब्बस् बॉसला नक्की दिसले असतील.
मी बॉसकडे एक सेक्सी स्माईल देत म्हणाली, “बॉस बसा ना सोफ्यावर मी येतेच चहा ठेऊन.” नितेश मला खुश दिसत होते. चहा गॅसवर ठेवून मी स्वतःला सावरत सावरत पुन्हा आरश्यात नीहाळू लागले आणि मनात म्हटलं की आज बॉसला गोड गोड बोलून खुश करायचं.
डोळे मिटून जोरात श्वास घेतला तर माझा छातीचा पदर बोटांच्या चिमटीत पकडून थोडा खाली खेचून घेतला, त्यामुळे माझे बुब्बस् ब्लाऊज मधून थोडे बाहेर आले आणि त्याची चिर दिसू लागली.
किचन बाहेर येऊन किचनच्या दरवाज्यात उभी राहिली. बॉस सोफ्यावर बसले होते पण नितेश त्याच्या बाजूला बसायचं सोडून समोरच्या खुर्चीवर बसून होते. नितेश मला म्हणाले, “बस ना इथ चहा होऊपर्यंत.”
मी डोळ्यांच्या इशार्याने खुणावल की तुम्ही बसा सोफ्यावर बॉस शेजारी. पण ह्यांनी माझ्या इशार्याला कसलीच दाद न देता मला म्हणाले, “अग उभी का बस ना सोफ्यावर बॉस शेजारी.” मला त्याचं म्हणणं एकावं लागलं, मला तिथं बसण्याशिवाय गत्यंतर नव्हतं.
मी लाजत लाजत सोफ्यावर बॉस शेजारी जाऊन बसले. आमचा सोफा म्हणजे जेमतेम दोघे आरामात आणि तिघे दाटीवाटीने बसू शकत असतील एवढा होता. बॉस आणि माझ्यामध्ये जेमतेम अर्ध्या फुटाच अंतर राखून मी बसले होते.
नितेश म्हणाले, “बघा बॉस माझी बायको कशी सोंद्र्याची खाण आहे की नाही?” बॉस नितेशला म्हणाले, “अरे म्हणून तर आलोय आणि हो महत्त्वाचं म्हणजे तुझ्या घरी असलेल्या मला सोमवारसाठी मीटिंगच्या फाईल्स हव्या होत्या.” नितेश म्हणाले, “अरे हो, आलोच मी!” आणि बेडरूममध्ये गेले.
आता हॉलमध्ये मी आणि बॉस दोघेच होतो. बॉस मला म्हणाले, “किती लाजतेस तू? कोणाला मला?” मी खाली मान घालून नाही म्हटलं. मग मला खुलवण्यासाठी ते म्हणाले की, “मला सांगितलंय नितेशने. तुझा बर्थडे आहे पुढच्या आठवड्यात. काय गिफ्ट हवय तुला माझ्याकडून?”
मी पुन्हा मान नको म्हणून डोलावली. तर बॉसने डेअरिंग करत माझ्या साडीतून दिसणार्या कंबरेच्या घडीत त्यांचं बोट अलगत फिरवू लागले. मी म्हटलं, “काय करताय तुम्ही? नितेशला नाही आवडणार!”
बॉस मला जवळ ओढत म्हणाले की, “स्वप्न पूर्ण करण्यासाठी समर् पण तर कराव लागेल, विश्वास हवा तर निष्ठा खर्च करावी लागेल, सोबत हवी तर वेळ खर्च करावा लागेल, कोण म्हणत, नाती फुकटात मिळतात? फुकटात तर वारासुध्दा मिळत नाही.” त्यांच्या कुशीत गेल्या गेल्या मी धुंद झाले, किती महागडा परफ्यूम लावला होता त्यांनी.
बॉस तर कविताच बोलून गेले होते. मला माझ्या कॉलेजचे दिवस आठवले. कॉलेजमध्ये असताना मी सुद्धा कितीतरी कविता करत असे आणि मला कविता करणारी माणसं खूप आवडतं होती.
माझी नाळ जुळली गेली होती बॉस बरोबर. आता कुठे मी त्यांच्याकडे नीट लक्ष देऊन पाहिलं, नितेश ह्यांनी मला आधीच सांगितलं होतं की बॉस पंचेचाळीस वर्षाचे आहेत. पण ते मला त्यांच्या वयापेक्षा अगदी तरूण दिसत होते. शरीर अगदी कसदार होतं त्यांचं.
मी म्हटलं, मला ही आवड आहे कवितेची, मी देखील कविता करत होते लग्नाआधी. एवढ्यात नितेश फाईल्स घेऊन हॉलमध्ये आले आणि मी झटकन स्वतःला बॉसपासून दूर करत सावरत नीट बसून घेतलं.
नितेश फाईल्स घेऊन आले टीपॉई ठेवत बॉसला म्हणाले, “ह्याच का फाईल्स?” बॉसने चेक करण्यासाठी हातात घेतल्या आणि नितेशला म्हणाले, “अरे अजून एक फाईल आहे जी तू दहा दिवसांपूर्वी मला दाखवली होती.” नितेश म्हणाले, “ओके बघतो असेल घरातच, ” आणि ते पुन्हा बेडरूममध्ये गेले.
बॉस माझ्याकडे बघत म्हणाले, “तुमच्या दोघांची स्वप्न पूर्ण करण्यासाठी माझी काही मदत लागली तर.” मी मनात म्हटलं, “काय होतंय त्यांनी थोडा वेळ माझ्या शरीराला स्पर्श केला तर! त्यांना आनंद मिळणार असेल तर, आणि तसंही मला कुठे झोपायच आहे त्यांच्यासोबत.”
मग मीच मुद्दामून त्यांच्या मांडीला मांडी लावून खेटून बसली. त्यांना म्हटलं, बॉस तुम्ही एकदम बोल्ड आहात. माझ्या सारख्या अनोळख्या स्त्रीला कसं काय अगदी आपली करून घेतली.
बॉसने माझ्या मांडीवर हात ठेवला आणि माझ्या बॅकलेस ब्लाऊजच्या उघड्या पाठीवरून हात फिरवू लागले. “अग तू आहेसच सुंदर आणि असं मादक सौंदर्य मी माझ्या आयुष्यात कधीच पाहिलं नाही.”
त्यांनी माझ्या पाठीवरचा हात हळूहळू सरकवत माझ्या साडीच्या पदरा आत घातला होता आणि माझ्या ब्लाऊज मधून माझ्या गुबगुबीत बुब्बस् वर फिरवू लागले होते. असं माझ्या शरीराला नितेश नंतर पहिल्यांदा एका पर पुरूषाने टच केलं होतं. मला भीतीने घाम फुटला होता, पण त्यांना वाईट वाटू नये म्हणून मी त्यांना विरोध केला नाही.
नितेश फाईल्स हॉलमध्ये घेऊन कधी आले हे मला कळलच नाही. मी दचकून स्वतःला सावरत बॉसपासून दूर झाले. तर नितेश म्हणाले, “इट्स ओके. अग दूर का होतेस? बॉस आमचे खूप अडवान्स आहेत, त्यांना प्लीज कोऑपरेट कर.”
मी लाजत लाजत उठली आणि म्हणाली, “चहा तयार झाला असेल येते मी घेऊन.” किचनमध्ये जाऊन पहिला फ्रीज खोलला आणि थंड पाण्याची बाटली काढून तोंडाला लावली. फ्रीजचा दरवजा उघडाच होता त्यामुळे माझ्या अंगाला लागलेली आग शांत करण्याचा मी प्रयत्न केला.
त्यादिवशी बॉस चहा घेऊन गेले. पण रात्री बेडवर पडल्या पडल्या त्यांना विचारलं की, “हे योग्य आहे काय?” ते मला त्यांच्या जवळ घेत म्हणाले, “त्यात अयोग्य काय आहे? तू माझी बायको आहेस आणि मला काही हरकत नाही. तुला माझ्यापेक्षा कोणाची भीती वाटण्याची गरज नाही. हा माझा निर्णय आहे, तू मला साथ दे आ पण आपली स्वप्न लवकर पूर्ण करू!”
माझं चुंबन घेत त्यांनी माझ्या मनातली भीती दूर केली होती. माझा गाऊन त्यांनी वर केला आणि त्यांच्या हाताने माझ्या नितंब दाबत दाबत माझ्या ओठांना चोखू लागले आणि आम्ही सेक्स केला. पण सेक्स करून देखील माझं मन भरल नव्हते. माझ्या डोक्यात बॉस आणि नाकात त्यांनी लावलेल्या परफ्यूमचा सुगंध दरवळत होता.
प्रत्येक स्त्रीला तिचा नवरा सोडून इतर पुरूषही आकर्षित करू शकतात पण कित्येक स्त्रिया त्यांचं मन मारून घेत असतात. त्या कोणालाही सांगू शकत नाही. जवळची जिवाभावाची मैत्रीण असले तर वेगळी गोष्ट आहे. पण इथे मुंबईत माझी कोणीच मैत्रीण नव्हती.
मला अचानक माझ्या जिवाभावाच्या मैत्रिणीची आठवण झाली, मनस्वी… मी सकाळी हे ऑफिसला गेल्या गेल्या तिला फोन केला. बर्याच दिवसांनी आम्ही दोघी बोलत होतो. मग मीच बॉसच्या विषयावर आले.
मनस्वी म्हणाली, “अग तू किती लकी आहेस, की तुला नितेश सारखा मोकळीक देणारा नवरा मिळालाय. त्याला काही हरकत नाही मग तू का एवढी नाटकं करतेस. तुला मी चांगलाच ओळखते ग, कॉलेजमध्ये असताना तुला कोणी ना कोणी हवाच होता पण तेव्हा तुझ्या रूपाला बघून कोणीही हिम्मत नव्हती दाखवली. आता त्याचा फायदा घे ना! आणि ह्यामुळे तुमच्या दोघांचं स्वप्न पूर्ण होईल.”
ती पुढे म्हणाली, “ऐक मनी. बाईला एक काय आणि दहा काय. तिला काही फरक पडत नाही. तीच काही वाकड होतं नाही. तू एका बरोबर किंवा दहा जणां बरोबर शरीर संबंध ठेव त्याने तुझ्या शरीराला कसलाही फरक पडणार नाही. पण मन मात्र विचलित होऊ शकतं तुझं. फक्त तुझ्या मनाला कंट्रोल कर, नाही तर प्रेमात पडशील नितेशच्या बॉसच्या.”
