तिला चांगले ठाऊक होते त्याला काय हवंय ते. तिने आपल्या लांबसडक जि‍भेच्या शेंड्याने त्याच्या लिंगाच्या टोकावर गोल वर्तुळ काढायला सुरूवात केली. त्याच वेळी तिने त्याच्या गोट्या मुठीत पकडत तिथला नाजूक प्रदेश नखांनी खाजवू लागली.
समीर मागच्या टेबलच्या कडा घट्ट पकडत विव्हळला,
“कांचनऽऽऽ कित्ती छान वाटतेय. कसली भारी आहेस तू.”
“एवढी भारी किंमत मोजल्यावर वस्तू पण भारीच मिळणार ना.” त्याचे लिंग तोंडातून बाहेर काढत ती म्हणाली.
मग त्याच्या डोळ्यांत रोखून बघत तिने सापासारखी जीभ वळवळत बाहेर काढली आणि त्याच्या सरळ उभ्या राहलेल्या लिंगाभोवती वळसे घालू लागली. “अजून काय करू, समीर?” तिने मुद्दाम त्याला आवडणार्‍या घोगर्या आवाजात विचारले.
अशा वेळी समीर काहीच बोलायचा नाही. तिला जसे आणि जे करायचे असेल ते करू द्यायचा. पण आज काहीतरी वेगळे होते. आज तो फक्त तिचा प्रियकर नव्हता. आज तो तिला पैसे देऊन ठोकणारा तिचा गिर्‍हाईक बनला होता. त्याने चक्क हक्काने मागणी केली,
“चोख, कांचन! माझा अख्खा लवडा तुझ्या तोंडात घे आणि एखाद्या रांडेसारखी चोख!”
समीरच्या तोंडून अशी भाषा तिने कधीच ऐकली नव्हती पण आज सगळेच निराळे घडत होते. त्याच्या तोंडून ‘लवडा’, ‘रांड’ असे शब्द ऐकून ती अजूनच चेकाळली. तिने त्याच्या ढुंगणाला घट्ट मिठी मारली आणि एखाद्या सराईत वेश्येसारखी त्याचा देखणा लंड जोरजोरात चोखू लागली. एक सराईत वेश्या!
थोड्याच दिवसांत तिचे लग्न होणार होते आणि आज ती एका वेश्येसारखी पैशासाठी गिर्‍हाईकाचा लंड चोखून देत होती. अचानक ह्या सगळ्या विचित्र परिस्थितीची कल्पना येऊन ती अजूनच उत्तेजित झाली आणि तिची योनी झरझर पाझरू लागली आणि हे सगळे कमी म्हणून की काय, समीर तिला अजिबात अपेक्षित नसलेले काहीतरी बोलला,
“कांचन, मला तुझे तोंड झवायचेय आज! तुझ्या घशापर्यंत माझा लंड खुपसायचाय, कांचन!”
ते बोलणे आणि वागणे समीरच्या लाजर्या स्वभावाला अजिबात न शोभणारे होते. ते दोघे एवढी वर्षं एकत्र असताना त्याने एकदाही असे काही केले नव्हते. तिला काय वाटेल, तिला आवडेल की नाही, तिला दुखणार तर नाही ना, याची त्याने नेहमीच काळजी घेतली होती.
आता त्याच्या उत्तेजित लिंगाने कांचनचे तोंड पूर्ण भरून गेले होते आणि ती घशातूनच ‘हं हं’ असे हुंकारत त्याला होकार देत होती. ‘असाच झवत राहलास तर माझ्यासारखी नशीबवान रांड मीच असेन’, असे त्याला ओरडून सांगावेसे कांचनला वाटत होते.
समीरने सुरूवातीला हळूहळू आपले लिंग तिच्या तोंडाच्या आतल्या मुलायम भिंतींवर घासले. तिचे डोके हातांनी दाबून धरत तो तिच्या तोंडात खोलवर शिरू लागला. कांचनने आपले तोंड मोकळे सोडत त्याला व्यवस्थित आत जाऊ दिले. ती त्याचे नितंब कुरवाळत होती. त्याने तिच्या घशात घुसण्यासाठी मारलेला प्रत्येक धक्का तिला त्याच्या नितंबाच्या हालचालीने जास्त जाणवत होता.
बाप रे, केवढा त्याचा आकार! आपल्या घशापर्यंत होणारा एवढा मोठा हल्ला आ पण कसा सहन करतोय याचे तिलाच आश्चर्य वाटत होते आणि जस जसा तो आपल्या मजबूत हातांनी तिचे केस घट्ट ओढून तिच्या तोंडात शिरण्यासाठी अजून जोर वाढवत होता, तसे तिला अजूनच छान वाटत होते.
आणखी तीव्र, आणखी हवे हवेसे, आणखी अनैतिक! ती त्याच्या ताकदीपुढे पूर्ण शरण गेली होती, ती पूर्णपणे त्याच्या नियंत्रणाखाली होती. समीरने जोरजोरात “कांचनऽऽ कांचनऽऽ कांचनऽऽ” असे तिचे नाव पुकारायला सुरूवात केली तसे आता तो लवकरच झडणार हे कांचनला अनुभवाने लक्षात आले.
उच्चारलेल्या प्रत्येक शब्दासोबत तो तिच्या घशात धक्के मारत होता आणि ती त्याच्या लोंबणार्या दोन गोट्यांना हातात घेऊन कुस्करत होती. त्याला नक्की काय काय आवडते ते तिला नेमके ठाऊक होते.
कांचनचे ते गोट्या चोळणे त्याला सहन झाले नाही. तिच्या नावाचा पुकारा करत तो भसाभस तिच्या घशात रिकामा झाला. तीन चार घोटांतच कांचनने सगळा रस गिळून टाकला आणि त्याचे मलूल पडणारे लिंग तसेच तोंडात धरून चोखत राहिली.
समीरला दम लागला होता, पण एका हाताने टेबलला धरून दुसरा हात तो तिच्या केसांवरून फिरवत होता. त्याला फार फार आवडणारे तिचे रेशमी मुलायम केस. त्या केसांचे चुंबन घेण्यासाठी तो वाकला, नेहमीप्रमाणे. आणि त्याच वेळी कांचनच्या तोंडातून त्याचे बारीकसे लिंग बाहेर पडले.
त्या इवल्याशा पोपटाच्या चोचीतून एक चिकट द्रवाची तार निघाली होती, जी थेट कांचनच्या ओठांवरच्या आणि तोंडातल्या द्रवाशी जोडलेली होती. जीभ बाहेर काढून कांचन ती तार तोंडात लपेटून घेऊ लागली तसा समीर पुन्हा सरळ उभा राहला.
उरला सुरला रस चाटून आणि गिळून झाल्यावर तिने आशाळभूत नजरेने समीरकडे बघितले आणि आवाजात शक्य तितकी मादकता आणत म्हणाली,
“आशा करते की तुम्हाला पुरेपूर आनंद मिळाला असेल. माझी सेवा तुम्हाला कशी वाटली, सर?”
“अफलातून! जबरदस्त!” असे म्हणत समीरने आपली पॅन्ट वर ओढली आणि हुक लावायचा प्रयत्न करू लागला.
बराच वेळ त्या अवस्थेत बसून कांचनचे गुडघे दुखू लागले होते. अशा अनोळखी आणि अस्वच्छ ठिकाणी तिने पहिल्यांदाच असा काहीतरी अनुभव घेतला होता. त्या उत्तेजनेने तिची चड्डी भिजून ओलीगच्च झाली होती.
आता तिला समीरच्या कुशीत शिरून त्याला घट्ट मिठी मारावीशी वाटत होती. त्याच्या हातात हात घालून आता ती आनंदाने जवळच्या एखाद्या हॉटेलवर जायचा विचार करत होती.
आज एवढ्या दिवसांनी भेटलाय तर सगळीच आग शमवून घेऊ, असे स्वतःला सांगत तिने समीर समोर आपला हात वर केला. आता समीर तिचा हात आपल्या गुबगुबीत हातांमध्ये घेईल आणि तिला अलगद फुलासारखी उचलून मिठीत घेईल, असे वाटत असतानाच…
“अरेच्चा! सॉरी हं, अजून सवय नाही झाली मला.” असे म्हणून त्याने पॅन्टच्या खिशातून पाकीट बाहेर काढले. पाकिटातून नोटा काढून मोजायला सुरूवात केली.
श्शी!! हे काय झाले आता? त्याने तिला हाताला धरून उठवावे, एवढ्यासाठीच तिने हात वर केला होता. पण ती केलेल्या कामाचे पैसे मागतीय असे वाटून समीर नोटा मोजायला लागला होता. तिला स्वतःचा आणि समीरचा प्रचंड राग आला. काय होऊन बसले होते त्यांच्या रोमांटीक नात्याचे!
राग आणि शरमेने कांचनचे डोळे भरून आले. समीरने ठरलेली रक्कम तिच्यासमोर धरली पण तिच्या हातावर ठेवली नाही. तिने पसरलेला हात बाजूला करत त्याने खाली वाकून तिच्या ब्लाउजचे वरचे बटण उघडले.
तिच्या गोर्यापान गुबगुबीत उरोजांवरून आपला घामट हात त्याने फिरवला. मग एका हाताने तिच्या ब्रेसियरचा कप पुढे ओढत दुसर्‍या हातातल्या नोटा त्याने तिथे खोचल्या.
आता ही वागणूक अजून सहन करणे कांचनला शक्यच नव्हते. मान खाली घालून ब्लाउजचे बटण लावत ती उठली. समीर आपल्या पॅन्टमध्ये शर्ट खोचत असतानाच ती तिथून निघाली.
“कांचन, थांब! एक मिनिट कांचन.” समीर मागून आवाज देत राहला.
मागे वळून सुद्धा न बघता कांचन दार उघडून बाहेर पडली. स्वतःच्या डोळ्यांतून वाहणार्या अश्रूंचा गरम स्पर्श तिला गालावर जाणवला. त्याच वेळी तिच्या ब्रेसियरमध्ये समीरने खोचलेल्या नोटा तिला टोचू लागल्या.
पैसे द्यायचेच होते तर ह्यापेक्षा चांगली पद्धत समीरला का सुचली नसेल? की त्याने आपली आता एवढीच आणि अशीच किंमत करून ठेवलीय? हुंदका आवरत ती पासपोर्ट ऑफिसच्या पायर्या उतरून खाली आली.
डोळे पुसत पुसत चालताना ती विचार करत होती की तिला नक्की कुठल्या गोष्टीबद्दल जास्त वाईट वाटतेय. समीरच्या वागण्याचे की स्वतः अशा गोष्टीला तयार झाल्याचे? आणि अचानक चालता चालता ती थांबली.
तिच्या लक्षात आले की आजच्या घटनेनंतर तिला रडू आलेले असले तरी ही शेवटची वेळ नक्कीच नव्हती. ती पुन्हा समीर सोबत हे करायला तयार होती. पुन्हा-पुन्हा करत रहायला तयार होती. हा विचार डोक्यात आला आणि कांचनला खुदकन हसूच आले.
तिला एक नवीन गुपित सापडले होते. एक असे गुपित, जे तिची काहीतरी खास, वेगळी ओळख बनवणार होते तिच्या स्वतःच्या नजरेत आणि हे गुपित जितके जास्त धोकादायक असेल, तितके तिला स्वतःबद्दल जास्तच खास वाटणार होते.
