वहिनीची चड्डी

माझी नजर तिच्यावरून हटतच नव्हती. तिचा तो त्रिकोणी आकार आणि काळा रंग शोभून दिसत होता. निपचित दोरीवर ती पडून होती.

अहो, मी माझ्या वहिनीच्या चड्डीबद्दल बोलतोय, जी आमच्या घराच्या गच्चीवर वाळत होती. तिची सोबत वहिनीची ब्रा करत होती. बाजूला इतर कपडेही वाळत होते पण माझी नजर फक्त वहिनीच्या चड्डीवरच होती. हातात पुस्तक घेऊन अभ्यासाचे सोंग आणून मी आमच्या घराच्या गच्चीत माझ्या वहिनीची अंतर्वस्त्रे पाहण्यात गुंतलो होतो.

हीच ती चड्डी, जी माझ्या गोऱ्यापान वहिनीची तुळतुळीत पुच्ची झाकते. नुसता असा विचार मनात आला तरी माझा लवडा दोन इंच पुढे जातो.

आमच्या घरात आम्ही एकूण चारजण. आई, मी, मोठा भाऊ शंकर आणि नुकतेच लग्न होऊन घरात आलेली माझी वहिनी शिला. वडील एका अपघातात गेले. त्यामुळे आमचे असे हे छोटेच कुटुंब होते. माझी शिला वहिनी माझ्यापेक्षा ४ वर्षांनी मोठी होती.

२४ वर्षांची शिला वहिनी दिसायला फार आकर्षक. माझा दादा जरी शरीराने किरकोळ असला तरी त्याला बायको चांगलीच अंगाने भरलेली मिळाली. माझ्या वहिनीची छबी थोडक्यात सांगायची झाली तर हिन्दी सिनेमातली म्हणून शोभून दिसेल!

लग्नाला २ महिने उलटून गेले होते. गेले दोन महिने कधी हनिमूनमुळे तर कधी नातेवाईकांकडे जाण्या-येण्यामुळे ते दोघं नेहमी बाहेरच होते. आता कुठे ते दोघं घरात स्थिर होत होते. शिला वहिनी बरोबर माझे आतापर्यंत क्वचितच बोलणे झाले.

जस जसे तिचे घरात वावरणे सुरू झाले मला तिच्या शरीराची कधी कुणास ठाऊक, पण एक ओढ निर्माण झाली. हळूहळू मी तिच्या शरीराचा काना-कोपरा चोरून पाहू लागलो. आई देवळात गेली की माझा हा प्रकार आणखी जोर धरे!

काही दिवसांनी माझी परीक्षा जवळ आली. तेव्हा मला माझे लक्ष थोडे अभ्यासात गुंतवावे लागणार होते, पण घरात शिला वहिनी सारखी मादक स्त्री असताना ते होणे शक्य नव्हते, म्हणून मी आमच्या घराच्या गच्चीत जाऊन अभ्यास करू लागलो.

त्या दिवशी मी असाच अभ्यास करत बसलो असताना अचानक शिला वहिनी गच्चीवर आली. बादलीत असलेले ओले कपडे वाळत घालण्यासाठी ती आली होती. माझे तिच्याकडेच बारीक लक्ष होते. कपडे धुवून तिच्या अंगाला घाम सुटला होता. तिची साडी तिच्या गुडघ्यांपर्यंत वर होती. पदर कमरेला खोचला होता. घामाच्या धारा तिच्या अर्धवट दिसणार्‍या स्तनांवर दिसत होत्या.

एक एक कपडा बादलीतून काढून ती दोरीवर वाळत घालत होती. सर्वात शेवटी तिने तिची ब्रा आणि चड्डी बादलीतून काढली. त्याच वेळेस माझी पहिली नजर तिच्या चड्डीवर गेली. चड्डी वाळत घालत असताना अचानक तिने माझ्याकडे पाहिले. तिलाही थोडे शरमल्या सारखे झाले आणि ती तिथून निघून गेली.

त्या दिवसापासून शिला वहिनीला रोज मी ब्रा आणि चड्डी वाळत घालताना पाहू लागलो. आज मात्र मला त्या चड्डीला हात लावण्याची इच्छा झाली. मी चड्डीजवळ गेलो. कुणी आजूबाजूच्या गच्चीवरून पाहत नाही याची खात्री करून हळूच मी माझा हात त्या चड्डीवर ठेवला. अहा! क्षणभर वाटले मी माझ्या शिला वहिनीच्या पुच्चीवरच हात ठेवला आहे.

ती चड्डी मी दोरीवरून काढली आणि अभ्यास करत असलेल्या जागेवर घेऊन गेलो. तिला नीट हाताळली. तिचा साईज आणि ब्रँड चेक केला. तिच्या इलास्टिकचा टाईटपणा ताणून बघितला. चड्डीचे कापड मऊशार होते. बरोबर आहे! माझ्या वहिनीच्या लादीसारख्या मऊ आणि गुबगुबीत पुच्चीला त्रास होऊ नये, एवढी काळजी तर त्या चड्डीला घ्यावीच लागणार होती.

वहिनीचे योनिद्वार झाकणारा चड्डीचा तो भाग मी माझ्या लवड्यावर काही वेळ चोळला, असे वाटले मी माझा लवडा जणू वहिनीच्या भेगेत चोळत आहे. माझ्या लवड्याला तर लगेच पाणी सुटले. नुसत्या वहिनीच्या चड्डीने जर पाणी सुटले तर प्रत्यक्षात तिच्या पुच्चीला नुसता माझ्या लवड्याचा स्पर्श झाला तरी माझा चीक बाहेर येईल असे वाटू लागले.

थोड्या वेळानंतर परत आहे तिथे मी ती चड्डी नेऊन ठेवली. आणि मग रोज असे करू लागलो.

एके दिवशी नेहमीप्रमाणे मी वहिनीची चड्डी हाताळत होतो. साधारण दुपारी चारची वेळ असेल. तेवढ्यात वहिनी गच्चीवर आली. तिच्या नेहमीच्या वेळेपेक्षा तासभर आधी आली होती. बहुधा पावसाच्या वातावरणामुळे निर्माण झालेल्या वाऱ्याच्या जोरामुळे कपडे उडून जाऊ नयेत, म्हणून ती लवकर आली असावी.

कपडे दोरीवर जसेच्या तसे होते. फक्त तिची चड्डी तेवढी गायब होती. तिने गच्चीवर चौफेर नजर फिरवली. तिला काही तिची चड्डी सापडली नाही. अचानक तिची नजर मी अभ्यास करत असलेल्या जागेवर गेली. तिची पावले माझ्याकडे वळली. माझी तर बोबडीच वळली. आता काही माझे खरे नव्हते. माझी चोरी पकडली जाणार असे वाटू लागले.

“भावजी?” शिला वहिनीने मला आवाज दिला.

“काय वहिनी?” मी पुस्तकातून डोके वर काढत तिच्याकडे पाहिले.

“वारा वगैरे सुटला होता का हो?” शिला वहिनीने विचारले.

“वारा? हां, वारा सुटला होता मघाशी. का गं काय झाले?” मी मुद्दाम तिला विचारू लागलो.

मी सुटकेचा निश्वास टाकला. मला वाटले माझी ही चोरी पकडली जाते की काय? आता ती चड्डी पुन्हा दोरीवर ठेवण्यात काहीच अर्थ उरला नव्हता. वहिनीची ती चड्डी आता माझ्या मालकीची झाली होती. तिला मी आता हवी तशी वापरू लागलो. वहिनीच्या चड्डीला लवडा चोळून मी रोज रात्री मुठल्या मारू लागलो.

आज वहिनी पुन्हा कपडे वाळत घालण्यासाठी गच्चीवर आली. सगळे कपडे दोरीवर वाळत घालून झाल्यावर तिने बादलीतून तिची चड्डी बाहेर काढली. पाण्याने ओलीचिंब चड्डी तिने दोरीवर टाकत त्याला क्लिप लावली जेणेकरून ती वाऱ्याने उडून जाऊ नये. रिकामी बादली घेऊन ती तिथून निघून गेली.

माझी नजर तिच्या त्या चड्डीवरच होती. लाल रंगाची ती चड्डी माझ्या गोऱ्यापान वहिनीच्या पुच्चीवर कशी दिसत असेल? या विचारानेच माझ्या अंगात शिरशिरी आली. मला तिच्या त्या नव्या चड्डीला हात लावण्याचा मोह झाला.

मी उठून चड्डीजवळ गेलो. वहिनीची पुच्ची झाकणारा भाग त्या क्लिपच्या चिमटीत अडकला होता. असे भासत होते जणू कोणी माझ्या वहिनीच्या पुच्चीलाच चिमटीत पकडले आहे!

मी हलकेच ती क्लिप बाजूला केली. पुच्ची झाकणाऱ्या भागाचा वास घेत मी ती चड्डी दोरीवरून काढली. तेवढ्यात गच्चीच्या दरवाज्यामागून कोणी तरी आल्याचे जाणवले. पाहतो तर काय ती शिला वहिनीच होती!

तिचे अचानक असे समोर आल्याने माझी तर पायाखालची जमीनच सरकली. बहुदा ती दारामागेच राहून माझ्या हालचाली टिपत होती. एकंदर माझी चोरी पकडली गेली होती. शिला वहिनीने रागाने माझ्याकडे पाहिले.

“आजही वारा सुटला होता का भावजी?” शिला वहिनीने थोडे खडकावतच विचारले.

मी पुरता शरमलो. तिने हात पुढे केला. मी मुकाट्‍याने माझ्या हातातली तिची चड्डी तिला परत केली. पुन्हा माझी मान आपसूकच खाली गेली. तिच्या नजरेत नजर मिळवणे मला कठीण झाले होते. ती आता कडक शब्दांत काहीतरी सुनावेल असे वाटत असतानाच पुढे काही न बोलता ती तिथून निघून गेली.

आता माझी काही खैर नव्हती. शिला वहिनी हा सगळा प्रकार नक्कीच आई आणि दादाच्या कानावर घालणार. माझ्या मनाची घालमेल होऊ लागली. उरलेला दिवस मी कसाबसा बाहेर काढला, पण रात्री जेवणाच्या टेबलवर सर्वांना सामोरे जावेच लागणार होते.

शिला वहिनीने आईला, दादाला आणि मला जेवायला वाढले आणि स्वत:लाही ताट करत टेबलवर अगदी माझ्या समोरच्या खुर्चीवर बसली.

“काय रे राजू, कसा चाललाय तुझा अभ्यास?” शंकरदादाने मला प्रश्न केला.

“एकदम ठीक.” मी कसे बसे उत्तर दिले.

“कधीपासून आहेत पेपर?”

“पुढच्या आठवड्यापासून.”

“मग आता उजळणी चालली असेल नाही भावजी?”

शिला वहिनीने अचानक टाकलेल्या प्रश्नाने मला ठसकाच लागला.

“अरे सावकाश.” असे म्हणत आईने पाण्याचा ग्लास माझ्यापुढे सरकवला.

“तुम्हीपण जेवताना कसले त्याला परीक्षेबद्दल विचारता, उगाच टेन्शन.” आई म्हणाली.

“अहो आई, भावजी कसले टेन्शन घेत नाहीत. चांगला बारीक अभ्यास करतात ते गच्चीवर बसून. हो की नाही भावजी?” असे म्हणत शिला वहिनीने जवळजवळ पहिला बॉम्बच टाकला.

“आ? हो हो! करतोय मी अभ्यास.” शिला वहिनीकडे न पाहता मी उत्तरलो.

पुढे सगळ्यांची जेवणे झाली. वहिनीने कुणाला काही सांगितले नव्हते. मी सुटकेचा निश्वास टाकला.

पुढे काही दिवस मी अभ्यासात घालवले. एकदाची परीक्षा संपली. पुन्हा रिकामा वेळ मिळाला. माझे लक्ष पुन्हा शिला वहिनीकडे जाऊ लागले. तिची नजर चुकवत मी तिला पुन्हा न्याहाळू लागलो. तिच्या बारीकसारीक गोष्टींवर माझी नजर जाऊ लागली.

घर झाडत असताना किंवा फरशी पुसत असताना माझी नजर तिच्या छातीवर असे. कधी तिचा पदर गळून पडतो, याचीच वाट माझे वासनेने भरलेले डोळे पाहत असत. पण तसे कधी झाले नाही. बहुदा शिला वहिनीला माझ्या तिरकस नजरेबद्दल माहित झाले असावे, त्यामुळे ती नेहमी काळजी घ्यायची.

माझी बैचेनी दिवसेंदिवस वाढू लागली. मनात ना ना विचार थैमान घालू लागले. कधी एकदा शिला वहिनीला नागडी पाहतोय असे झाले होते. तिची चड्डीही आता दोरीवरून घेणे रिस्की झाले होते. जर का ती चूक मी पुन्हा केली तर माझी काही खैर नव्हती.

माझी रात्रीची झोप उडाली. वहिनीच्या चड्डीला जवळ घेऊन झोपायची सवय लागली होती. पण त्या दिवशी पकडल्या गेलेल्या चोरीमुळे वहिनीने तिची आधीची चड्डीसुद्धा मागून घेतली होती. वहिनीची पुच्ची पहायला मिळणे तर अशक्य वाटत होते, पण निदान तिची पुच्ची झाकणारी तिची चड्डी तरी मिळावी यासाठी मी पुढले पाऊल उचलले.

मी एक युक्ती लढवली. त्या दिवशी रात्रीचे ९:३० झाले होते. दादा आणि आई हॉलमध्ये टीव्ही पाहत होते. शिला वहिनी स्वयंपाकघरात भांडी धुवत होती. मी आईला सांगितले की मी शेजारच्या बंड्याकडे जाऊन ११ वाजेपर्यंत परत येतो.

बाहेर जाण्याचे नाटक केले, पण त्या दोघांच्या नजरा चुकवत मी सरळ दादाच्या बेडरूममध्ये गेलो. दादाच्या रूममध्ये एक मोठा पलंग आहे. सरळ मी त्या पलंगाखाली जाऊन लपलो. त्या पलंगाखाली अनेक छोट्या मोठ्या वस्तू आहेत. बऱ्याच सुटकेसही आहेत. कुणीही खाली वाकून बघितल्या शिवाय मी नजरेस पडणे शक्य नव्हते.

वहिनीची चड्डी मिळवण्यासाठी फार मोठी रिस्क घेत होतो मी. आता मी शिला वहिनीची रूममध्ये येण्याची आतुरतेने वाट पाहू लागलो. निदान वहिनीची एखादी तरी मादक हालचाल पाहता येईल या विचाराने मा‍झ्या लंडाला आधीच पाणी सुटले होते.

जवळ जवळ पाऊण तासाने शिला वहिनी खोलीत आली. खोलीत शिरताच तिने दार लावून घेतले. त्या खोलीत मी आणि वहिनी आम्ही दोघेच असून तिसरे कोणी नाही या जाणि‍वेने मला माझ्या लंडात एक वेगळीच संवेदना जाणवली. क्षणभर वाटले मी गळतो की काय. पण सुदैवाने तसे झाले नाही.

वहिनी खोलीत येरझाऱ्या घालू लागली. बहुदा आवरा आवर चालू होती. मला तिचे फक्त पाय दिसत होते. पलंगाच्या डाव्या बाजूला एका कोपर्‍यात खोलीचा दरवाजा होता, तर दुसऱ्या बाजूला लागूनच ड्रेसिंगटेबल होते. समोरच्या बाजूला एक कपाट होते, तर उजव्या कोपर्‍यात अँटॅच्ड बाथरूम होते.

शिला वहिनी कोपर्‍यात असलेला झाडू घेऊन खोली झाडू लागली. झाडत झाडत जस जशी ती पलंगाजवळ येऊ लागली तसा माझा भीतीने थरकांप झाला. जर ती पलंगाखाली झाडण्यासाठी वाकली तर मी तिला सहज दिसणार होतो.

पण तसे झाले नाही. शिला वहिनीने वरवर सारी खोली झाडून काढली. नंतर तिने कपाट उघडून त्यातून बहुदा आपला गाऊन काढला. तो घेऊन ती ड्रेसिंग टेबल जवळ आली. एक दोन मिनिटे तिच्याकडून काहीच हालचाल झाली नाही. बहुदा ती आरशात स्वत:ला न्याहाळत होती.

अचानक तिची साडी तिच्या पायात गळून पडलेली मला दिसली. बस्स्स! माझ्या लंडाने पहिला आचका दिला. तिने बाजूला होत ती साडी उचलून घेतली. आता तिच्या गोऱ्यापान पोटऱ्या माझ्यासमोर उघड्या पडल्या होत्या.

तिने बहुदा साडीबरोबरच परकरही फेडून दिला होता. वहिनी तशीच खुर्चीत बसली. वहिनीच्या गोऱ्यापान पोटर्‍यांना नीट पाहता यावे म्हणून मी आणखी थोडा ड्रेसिंग टेबलच्या बाजूला सरकलो. आहाहा!! वहिनीच्या गोऱ्यापान पोटर्‍यावरची लवही आता मी पाहू शकत होतो.

तिच्या एकाच पायात पैंजण सारखा एक दागिना होता. फार शोभून दिसत होता तो तिला. असे वाटले असेच आणखी थोडे पुढे जात सरळ आपले ओठ तिच्या पोटर्‍यांवर टेकवावेत. तेवढ्यात दारावर ‘टकटक’ झाली.