सायंकाळी पाच वाजता तिला जाग आली. विनय घरात नव्हता. तिच्या मनात कपडे धुवायचा विचार आला. ती बाथरूममध्ये गेली आणि कपडे धुवू लागली. सकाळी काढलेली ब्रा तिला दिसत नव्हती. तिने सगळ्या कपड्यांत शोधले. पण ती तिला सापडली नाही.
तिचे लक्ष वर जाताच हुकला अडकवलेली ब्रा तिला दिसली. तिने ती हातात घेताच ती ओलसर असल्याचे तिला जाणवले. कोणी तरी स्वच्छ धुवून ठेवली होती. त्या ब्रा बरोबर विनयने काय केले असावे याचे चित्र तिने डोळ्यांसमोर आणत ती मनात म्हणाली, ‘चला बरे झाले सावज आयतेच जाळ्यात येत आहे, त्याने माझे काम अजून सोप्पे होईल.’
बरोबर सात वाजता विनय घरी आला.
“कुठे गेला होतास रे?”
“मित्रांबरोबर खेळायला गेलो होतो.”
“अवतार बघ कसा झालाय, जा पटकन आंघोळ कर.”
“ओके मम्मी.”
असे म्हणून तो बाथरूममध्ये घुसला.
तो बाथरूममध्ये गेल्यावर तिच्या मनात आले. ‘माझा मुलगा नागडा आंघोळ करताना कसा दिसत असेल ते पाहू या. नाही तरी आज संध्याकाळी आपण दरवाज्याला एक छोटासा होल केला आहेच.’
ती चोरपाऊलांनी दरवाज्या जवळ गेली आणि आपला एक डोळा त्या दरवाज्याच्या भोकाला लावून आत पाहू लागली. तिचा मुलगा नागडा होता. त्याने आपला लवडा आपल्या हातात पकडला होता. तिच्याकडे त्याची पाठ असली तरी हाताच्या हालचालीवरून त्याने आपला लवडा हातात पकडल्याचं जाणवले.
काही वेळाने तो दरवाज्याच्या दिशेने झाला. त्याचे हत्यार बघताच तिच्या जिवाचे पाणी पाणी झाले. त्याचा लवडा पूर्ण ताठरला होता. तो चक्क हस्तमैथुन करत होता. कदाचित तो तिला नजरेसमोर आणून हलवत असावा असे तिला वाटले.
‘बापरे! किती मोठे आहे, आठ इंचाहून जास्त लांब असेल. एखाद्या घोड्यासारखे जाड आणि लांब आहे. आणि हा काय बहुतेक हस्तमैथुन करतोय की काय?? स्स्स्स्स माझी तर बघूनच पाझरायला लागली.’
ती पुच्चीला दोन्ही मांड्यांनी आवळू लागली.
‘मला वाटते परत एकदा बोटांनी चोळून छकुलीला शांत करावी लागेल. आता हा बाहेर आला की आत जाऊन प्रथम भरपूर चोळून घेऊ.’
तो हातांनी हलवत असताना त्याला सूक्ष्म नाजुक बांगड्यांची किणकिण ऐकू आली. त्याने दरवाज्याकडे पाहिले त्याला एक अस्पष्ट अशी सावली दिसली. घरात मम्मी शिवाय दुसरे कोणीही नव्हते. बापरे! म्हणजे मम्मी तर नाही ना? खरेच ती दरवाज्या जवळ उभी आहे की काय?
त्याने दरवाज्याचे निरीक्षण करताच त्याला कडीच्या वर छोटे भोक दिसले. सकाळी तर हे नव्हते. हे काम मम्मीचे असावे. त्याने क्षणभर विचार केला आणि दरवाज्याच्या भोकाच्या जवळ आपला लवडा नेला आणि जोरजोराने हलवू लागला.
“ओहऽऽ मम्मी, नको मला छळू गं. एकदा तरी मला झवायला दे गं. हे घे मम्मी, घे आपल्या मुलाचा.”
असे म्हणत त्याने आपल्या लवड्यातून वीर्याचा फवारा उडविला.
‘अरे देवा!! माझा संशय खरा ठरला. हा हरामी मला नजरेसमोर आणतच गाळतोय. तरीच हा हलकट माझ्या छातीकडे रोखून पाहत होता. आता ह्याला जाळ्यात ओढायचा प्रश्नच येत नाही. हा स्वत:च जाळ्यात येत चाललाय. आता तू बघच मंजुळा, मी कशी आपल्या मुलाला घेते ते!’
रात्रीचे आठ वाजत आले.
“जेवण तयार आहे का मम्मी?”
“अरे जेवण कधीच तयार आहे, चल टेबलवर, मी आलेच.”
काही वेळांतच तिने जेवण वाढले.
“मम्मी! खूप छान जेवण बनवले आहेस.”
“आवडलंय तर घे ना अजून.” आपल्या साडीचा पदर किंचित ढळू देत ती म्हणाली.
‘अशीच जर पदर ढाळत जेवण वाढू लागली तर काय कप्पाळ जेवणार तो. माझे हे मांसळ स्तन पाहून त्याला नक्कीच असे वाटतंय की जेवण बाजूला करून त्यांनाच खाऊन टाकावे. आता बरोबर पकडला चोर. बघा कसा भुकेल्या नजरेने पाहतोय माझ्या छातीकडे. आता पुढचा विचार करावा लागेल.’
काही वेळाने जेवण उरकले.
“मी किचनमध्ये जातेय सर्व आवरायचे आहे अजून.”
“ओ के मम्मी! मी टीव्ही पाहतोय.”
तो टीव्ही पाहू लागला. चॅनल बदलता बदलता ‘कसोटी जिंदगी की’ ही सिरीयल लागलेली दिसली. तो पाहू लागला. खरे म्हणजे त्याला आवडत नव्हते पण तरी तो पाहू लागला कारण आता थोड्या वेळाने मम्मी आल्यावर त्याला तेच पहावे लागणार होते.
काही वेळाने ती आली आणि त्याला ती सिरीयल पाहत असलेला बघून ती म्हणाली,
“अरे व्वा! आज सिरीयल पाहत आहेस, मी सांगितल्या शिवाय कधी पाहत नाहीस.”
“म्हणूनच पाहत होतो, नाही तरी तू आल्यावर लावावेच लागणार होते.”
“वा! म्हणजे खूप समजदार झालास की, पण तुझ्या वयाची मुले सुद्धा ह्या सिरीयल पाहतात म्हटले.”
“ते त्यामधील सुंदर बाया आणि मुली बघण्यासाठी पाहतात.”
“मग तूही त्यांच्यात सामिल झालास की काय?”
“अगं नाही गं मम्मी, तूपण काहीही बोलतेस.”
“का तुला मुली आवडत नाहीत?”
“तसं नाही गं. प्रत्येक तरूण मुलांसारखी मलाही मुली आणि बाया आवडतात.”
“मग तूपण पाहत जा नेहमी. खूप गरम होतेय नाही आज?”
“होय खरंच. मला तर शर्ट काढावासा वाटतो.”
“माझेही मन होतेय साडी काढावी.”
“मग काढ ना मम्मी.”
“तुझ्या समोर? नको बाबा.”
“तुझा मुलगाच आहे ना मी? कोणी परका तर नाही ना?”
“चल चावट कुठला, आजच्या मुलांचा काही भरवसा नाही.”
“ह्याचा अर्थ तू मला त्या मंजुळा मावशीच्या भाच्यासारखा समजतेस की काय?”
“ह्यात मंजुळाच्या भाच्यासारखे समजण्याचा प्रश्नच कुठे येतो?”
“का? तुला माहिती नाही?”
“मला काही कळत नाही तू काय म्हणतोस ते?”
“मग जाऊ दे, तसेही नाही तरी आज सकाळी मी तुला ब्लाउज आणि परकरमध्ये पाहिलेच आहे.”
“हो ते तर खरंच आहे, म्हणून कदाचित आता काही फरक पडणार नाही.” असे म्हणून तिने आपली साडी काढून टाकली.
“हुश्श!! आता कुठे जरा बरे वाटतेय, काय पाहतोस रे माझ्याकडे इतका निरखून?”
“काही नाही मम्मी! पण एक सांगू, तू पण एकदम त्या सिरियल मधल्या बायांसारखी दिसतेस.”
“मी सिरियलच्या बायांसारखी? म्हणजे नेमकी कोणासारखी दिसतेय मी??”
“खरे तर तुझ्या इतकी सुंदर त्या सिरीयलमध्ये कोणीच नाही.”
“अच्छा! कशाकरिता रे एवढा मस्का लावत आहेस?”
“मम्मी! तुला काय मस्का लावायचा? तू स्वत:च तर मस्का आहेस.”
“काय म्हणायचे आहे तुला नालायका?”
“मला म्हणायचे आहे की तू लोण्यासारखी मऊ आणि लुसलुशीत आहेस.”
“हट नालायका! काय बोलतोस ते कळतं का तुला?”
“तू खूप सुंदर दिसतेस आज.”
“बदमाशा! काय विचार काय आहे तुझा?”
“आज सकाळी मी जेव्हा तुला ओल्या कपड्यांत..”
“ओल्या कपड्यांत काय?”
“मी बोलायला नाही पाहिजे. पण.”
“बोल ना काय म्हणायचे आहे तुला. मला सुद्धा ऐकायचे आहे.”
“खरोखर मम्मी! तू आज एकदम स्मिता जयकर सारखी दिसतेस.”
“तुला आपल्या मम्मीकडे निरखून पाहण्याशिवाय दुसरे काही काम नाही का, निर्लज्ज कुठला.”
“जर मम्मी इतकी सुंदर असेल तर मला कुणाची भीती आहे?”
“बदमाशा! तुझे हे चाळे तुझ्या डॅडींना सांगेन हां!”
“मला वाटतं मम्मी तू पहिली स्त्री असणार की कोणी तरी तारीफ केलेली तुला आवडली नाही.”
“खूप बदमाश होत चालला आहेस. कुठला मुलगा कधी आपल्या मम्मीकडे अशा नजरेने पाहतो का?”
तिने असे म्हणताच त्याने तिचा हात पकडला.
“चल चावट कुठला, हात सोड.”
पण तिने तो स्वत: सोडवून घेतला नाही.
“प्लीज मम्मी! इतका अन्याय करू नकोस आपल्या मुलावर.”
त्यामुळे त्याची हिंमत आणखी वाढली आणि त्याने तिच्या परकर वरून तिच्या मांडीवर हात ठेवला.
“मम्मी कशाला मला तडपवतेस?”
‘हा तर खूप हिंमतवान निघाला. सरळ सरळ अंगाला भिडला आहे. मला तर काहीच करायला लागले नाही.’
“काय हवंय ते सरळ सांग.”
“मला खाऊ दे ना तुझी.”
“काय खाऊ देऊ?”
तो तिच्या कमरेत हात घालतो आणि तिला बिलगलो.
“आईऽऽ गं! सोड मला.”
“मम्मी! त्या मंजुळा मावशीच्या भाच्याला मंजुळा मावशी आहे. मी कुठे जाऊ?”
“काय? मंजुळाचे काय?”
तो आपला हात सरकावत तिच्या दोन्ही मांड्यांच्या मध्ये नेते आणि हळुवार फिरवतो.
“अरे देवा! काय निर्लज्ज मुलगा आहे. हात काढ काय करतोस? नालायका सोड.”
ती स्वत:हून मात्र हात काढत नाही. तो हात तिथेच ठेवतो आणि परकरावरून तिच्या पुच्चीवर हात फिरवतो.
“मम्मी दे ना.”
“नाही, अजिबात नाही, तू खूप निर्लज्ज होत चालला आहेस.”
तिचा हात पकडून तिच्या हाताचे एक चुंबन घेतो.
“ह्यात काय निर्लज्ज? डॅडी तर नेहमी बाहेर असतात.”
“हां असतात! त्याचे काय?”
“मग तुला खाज नाही येत का?”
“काय बोलतोस ह्याची शुद्ध आहे का तुला? हां खाज येते रे.”
“मग खाज भागवण्यासाठी काय करतेस?”
“बोटांनी चोळते, चावटपणा पुरे?”
“बोटांच्या ऐवजी लवडा चांगला नाही का?”
“बरोबर आहे तुझे, पण मिळत नाही ना.”
“प्रयत्न करून पहा. एक शोधलास तर शंभर मिळतील.”
“नालायका! माझ्याशी असे बोलायला तुला लाज शरम वाटत नाही?”
“पण तुझी इच्छा तर होत असेल ना?”
“होतेय रे! पण काय करू?”
“काखेत कळसा आणि गावाला वळसा.”
“नालायका गप्प बैस. स्स्स्स्स आहऽऽ काय करतोस तू?”
तो तिच्या कानाजवळ आपले ओठ नेत म्हणाला,
“तुझे स्तन दाबतोय.”
“लाज नाही वाटत?”
“पण मला तुझी देणार की नाही ते अजून सांगितले नाही?”
“हलकटा सोड मला. बघ ऐक.”
“सकाळपासून मला पेटवत आहेस तू आणि आता सोडायला सांगतेस?”
तो तिच्या स्तनांना दोन्ही हातांनी कुसकरू लागला.
“स्स्स्स, पक्का हरामी आहेस. कोणी पाहिले तर काय म्हणेल?”
