ब्लॅकमेल

एकदा जेव्हा विजय पूजादिदीला त्याच्या रूममध्ये झवत होता व मी गुपचूप खिडकीच्या वेंटीलेटर मधून त्यांची झवाझवी पहात होतो तेव्हा मी मोबाईलच्या कॅमेऱ्या मधून त्यांच्या झवाझवीचे काही फोटो काढले.
विजय आमच्या घराशेजारी राहणारा टकार मुलगा. माझ्या मोठ्या बहिणीचे पूजादिदीचे त्याच्या सोबत लैगीक संबंध असल्याचे मला माहिती पडले.
मोबाईलमधून गुपचूप फोटो काढताना मी सगळी काळजी घेतली होती म्हणजे मोबाईल सायलेंट मोडवर ठेवणे, कॅमेरा क्लिकचा आवाज होऊ न देणे. माझ्याकडे जास्त मेगा पिक्सलचा कॅमेरा मोबाईल नव्हता तेव्हा मी माझ्या मित्राचा मोबाईल आणला होता.
मग पूजादिदीचे झवताना तसे फोटो काढून मी ते फोटो माझ्या कॉम्प्युटरमध्ये डाऊनलोड केले. आणि मित्राच्या मोबाईलमधील फोटो डिलीट करून त्याचा मोबाईल त्याला परत दिला.
मग मी ते फोटो एडिटरमध्ये एडीट करून जास्त ब्राईट केले जेणेकरून फोटो मध्ये पूजादिदी आणि विजयचा चेहरा आणि त्यांच्या ॲक्शन स्पष्ट दिसाव्यात. मग ते फोटो मी माझ्या कलर प्रिंटरवर प्रिंट केले.
मग मी योग्य संधीची वाट पहात प्लानींग करू लागलो की कसे मी ते फोटो पूजादिदीला दाखवून तिला ब्लॅकमेल करू शकेल व तिला मला झवायला द्यायला भाग पाडू शकेल.
मी अश्या संधीची वाट पहात होतो की जेव्हा विजय शहरात नसेल आणि पूजादिदी आमच्या घरी एकटी असेल. अश्या संधीची वाट पहायचे कारण की जेव्हा पूजादिदीला कळेल की तिच्या विजय बरोबरील लैंगीक संबंधाबद्दल मला माहीत पडले आहे आणि मी त्यांचे गुपचूप फोटो काढले आहेत तर ती विजयला ते जाऊन सांगेन.
मग विजय मला मारेल किंवा माझ्याकडील ते फोटो मला नष्ट करायला भाग पाडेल. तेव्हा त्याचा मला कुठलाही अडसर नको होता. म्हणून मी पूजादिदी पूर्ण एकटी पकडण्याची संधी शोधत होतो.
अशी संधी मला जवळ जवळ दीड महिन्याने मिळाली! एकदा विजय एका आठवड्याकरीता गावी गेले होते. त्या दरम्यान पूजादिदी आमच्याकडे आलेली होती. नेमके एका कामासाठी माझ्या आईला ३/४ दिवसांकरीता आमच्या गावी जावे लागले होते.
पूजादिदी आमच्याकडे असल्याने माझ्या जेवणा-खाण्याची आईला काळजी नव्हती म्हणून ती निश्चिंतपणे गेली होती. बाबा नेहमीसारखे त्यांच्या सेल्स ट्रिपवर गेलेले होते. मला हवा तो एकांत पूजादिदी बरोबर मिळत होता तेव्हा मी माझ्या प्लानवर काम चालू केले.
प्रथम मी पूजादिदीचे झवतानाचे प्रिंट केलेले फोटो एका इन्व्हलपमध्ये टाकून तयार ठेवले. त्या इन्व्हलप वर मी तिच्या नवऱ्याचे नाव लिहिले आणि एक तिकीट वगैरे लावून असे भासवले की ते इन्व्हलप पोष्टाने आलेय.
मग त्या दिवशी दुपारी मी कॉलेज मधून आलो तेव्हा ते इन्व्हलप घेऊन घरात शिरलो. किचनमध्ये येऊन मी पूजादिदीला हाक मारली. पूजादिदी तिच्या रूममधून आली.
तिने गुलाबी रंगाचा गाऊन घातला होता आणि त्यातून तिने आत घातलेली काळी ब्रेसीयर दिसत होती. खाली घातलेली डार्क रंगाची पँटीजही सहज कळत होती.
नॉर्मली गाऊनच्या आत ती परकर घालते पण घरात इतर कोणी नसल्याने तिने बहुतेक गाऊनच्या आतून परकर घातला नव्हता.
तिला तसे पाहून माझ्या मनात क्षणभर विचार आला की ‘मला तिला आतील ब्रा, पँटीजवर आज जवळून पहाता येईल का?’
ती आली आणि माझ्या हृदयाचे ठोके जोराने पडू लागले. माझ्या छातीत धडधड होऊ लागले. माझा हात किंचित कापत होता. ते इन्व्हलप तिच्या हातात देत मी म्हटले,
“दिदी, हे इन्व्हलप बाहेर पडले होते. बहुतेक पोस्टाने आले आहे.”
“पोस्टाने आले? कोणाचे असेल बरे?” पूजादिदीने आश्चर्याने इन्व्हलप हातात घेत म्हटले.
ती इन्व्हलप वरील नाव वगैरे वाचू लागली. डायनींगच्या चेअरवर बसत मी तिला विचारले,
“कोणाचे आहे, दिदी?”
“मला वाटते तुझ्या जिजूंसाठी आलेय.”
“जिजूंसाठी? आपल्या ह्या पत्त्यावर?” मी आश्चर्य दाखवत म्हटले.
“हो बघ ना. खरे तर त्यांच्यासाठी पत्र वगैरे सासरच्या पत्त्यावर येतात.”
“तेच तर मी म्हणतोय. काय असेल आत, दिदी?”
“कोणास ठाऊक? बघते मी जरा.”
माझे हृदय पुन्हा जोराने धडधडू लागले. ती माझ्या विरुद्ध बाजूला डायनींग चेअरवर बसली होती. पूजादिदीने इन्व्हलप उघडले आणि आतील फोटो बाहेर काढले. जेव्हा तिने वरचा फोटो पाहीला तेव्हा तिचे डोळे वटारले आणि तिचा चेहरा पांढरा फटक पडला! तिला धक्का बसल्यासारखे तिचे डोळे गरगरले पण ती स्तब्ध बसून राहिली.
“काय आहे ते, दिदी?” मी हळूच विचारले.
“हं?” माझ्या प्रश्नाने दिदी दचकली आणि कसेबसे मलूलपणे म्हणाली, “हं.. त.. ते.. काहितरी त्यांच्यासाठी आलेय. मी ठेवून देते त्यांच्यासाठी.” असे बोलून ती उठली आणि लगबगीने तिच्या रूममध्ये निघून गेली.
ती गेल्यावर मला थोडे हायसे वाटले! तिला फोटो द्यायचे. तिने ते पाहीले की काय होईल? ती कसे रिॲक्ट करेल? असे नाना प्रश्न माझ्या मनात होते. शेवटी एकदाचे ते फोटो तिच्याकडे गेले होते. आता जे काही होईल ते होईल.
तिच्या चेहऱ्यावरून दिसत होते की तिला जबरदस्त धक्का बसला होता. तिचे फिलींग मला कळू नये म्हणून ती तिच्या रूममध्ये पळाली होती. मी माझी चाल खेळणे चालू केले होते. आता ती पुर्णत्वाला नेऊन माझा उद्देश सफल करणे मला क्रमप्राप्त होते.
जरी मला फूल टेंशन होते व पुढे काय आणि कसे घडेल याची उत्सुकता होती तरी मी आरामात माझे जेवण केले आणि माझ्या रूममध्ये जाऊन बेडवर पडलो.
पुढची चाल करण्याआधी मला पूजादिदीला सावरण्यास थोडा वेळ द्यायचा होता तेव्हा पुढचा तासभर मी पुढे आता काय करायचे याबद्दल विचार करत बसलो.
सगळा विचार केल्यानंतर मी उठलो आणि पूजादिदीच्या रूमकडे निघालो. तिच्या रूमच्या दरवाज्यावर मी टकटक केले आणि तिला हाक मारली.
“पूजादिदी.”
“काय आहे?” तिने आतून विचारले.
“दरवाजा उघड ना.”
“कशाला?”
“मला जरा बोलायचेय.”
“आत्ता मला डिस्टर्ब करू नकोस. मी आराम करतेय.”
“उघड तर खरं. फक्त एक मिनिट.”
पूजादिदी आत बहुतेक विचारात पडली. मिनिटभरा नंतर ती म्हणाली, “थांब जरा पाच मिनिट.”
मग साधारण पाच मिनिटांनंतर तिने दरवाजा उघडला आणि मला आत घेतले. जाऊन ती बेडवर बसली आणि तिने मला त्रासिकपणे विचारले,
“काय आहे? बोल लवकर. माझे डोके दुखतेय. मला झोपायचेय.”
“काय झाले, दिदी? तुझी तब्येत ठीक नाही का?”
“मी ठीक आहे. बोल लवकर काय ते.” तिने पुन्हा त्रासिकपणे विचारले.
“माझ्या मोबाईलमध्ये मी काही फोटो घेतलेत. तुला दाखवायचे होते.”
ते ऐकून पूजादिदी चमकली! थोडेसे सावधपणे तिने विचारले,
“कसले फोटो? आणि मला का दाखवतोयस?”
“अग बघ तर खरं. तुला आवडतील.” मी हसून तिला म्हटले.
“मला नाही काही बघायचेय. जा तू येथून.” तिने फणकाऱ्यात म्हटले.
“दिदी. नाही बघितलेस तर तुला पश्चाताप होईल.”
“म्हणजे काय? काय म्हणायचेय तुला??” पूजादिदीने गोंधळून म्हटले.
“मला वाटत, दिदी. तू फोटो पहावेस.” मी ठामपणे तिला म्हणालो.
त्यावर ती सिरीयस झाली! काही क्षण विचार करून ती म्हणाली,
“दाखव पटपट.”
मी उत्साहाने तिच्या जवळ गेलो. मी सुद्धा थोडा टेंशनमध्ये होतो आणि माझे अंग किंचित थरथरत होते. तिच्या बाजूला उभा रहात मी माझा मोबाईल तिच्या समोर धरला आणि मिडिया गॅलरी ओपन केली.
पूजादिदी रोखून माझ्या मोबाईलकडे पहात होती. पहिला फोटो पाहून तिने हायसे वाटल्यासारखे खांदे पाडले आणि माझा मोबाईल हातात घेतला. तो फोटो माझ्या आईचा होता, किचनमध्ये काम करत असतानाचा.
तिने मोबाईल हातातून घेतला म्हणून मी तिला म्हणालो,
“पुढचे फोटो बघ ना. खूप मस्त आहेत.”
पूजादिदी मोबाईलमधील स्क्रोल की दाबत पुढचे फोटो पाहू लागली. मी तिच्या बाजूला किंचित मागे उभा राहून पहात होतो. एक डोळा मोबाईलच्या स्क्रीनवर व दुसरा डोळा पूजादिदी वर ठेवून मी पहात होतो.
पुढे माझ्या आईचे, बाबांचे ४/५ फोटो होते. मग एक दोन फोटो पूजादिदी आणि त्यांचे होते. सगळे नॉर्मल फॅमिली फोटो आहेत ते पाहून तिचे टेंशन दूर झाले आणि ती उत्साहाने ते फोटो पाहू लागली.
मग पुढचा फोटो फक्त पूजादिदीचा होता. एका सुंदर साडीत. तो पाहून तिने मला विचारले,
“हा फोटो तू कधी घेतलास?”
“पुढचे फोटो पहा तर खरं. मग कळेल तुला.”
माझ्याकडे विचित्रपणे पाहून ती हसली आणि पुढचे फोटो पाहू लागली. पुढच्या फोटोमध्ये तिच्या कंबरेवरून वरचा होता आणि त्याने तिने फक्त ब्रेसीयर घातलेली होती. तो फोटो पाहून तिने डोळे विस्फारले आणि चमकून माझ्याकडे पाहीले!
मी नजरेनेच तिला पुढील फोटो पहायचा इशारा केला. पुढचा फोटो पाहून तिची भीती खरी ठरली! त्या फोटो मध्ये ती आणि विजय चिटकून उभे होते आणि तिच्या अंगावर तीच ब्रेसीयर होती.
“नालायक, कुत्र्या!”
रागारागाने पूजादिदीने माझा मोबाईल आपटण्यासाठी हात उचलला. मी पटकन मोबाईल तिच्या हातातून हिसकावून घेतला आणि माझ्या पॅन्टच्या खिशात टाकला.
“बेशरम! तुला कोठून मिळाले हे फोटो? सांग मला लवकर.” पूजादिदीने संतापाने विचारले.
“मी काढले.” मी शांतपणे तिला उत्तर दिले.
“तू काढले? कधी? कोठे? कसे?”
पूजादिदीला कळत होते तिचे प्रश्न निरर्थक आहेत पण तरी ती विचारत होती. मी शांतपणे तिला सांगीतले की मला तिचे आणि विजयचे असलेले लैंगीक संबंध माहीत आहे आणि मी ते फोटो स्टोअर रूमच्या वेंटीलेटर मधून कसे काढले ते.
ते ऐकून तिला कसे रिॲक्ट करावे ते कळेना आणि ती रडू लागली. ‘मी बरबाद झाले,’ ‘माझे आयुष्य उध्वस्त झाले,’ असे काहीतरी बडबडत ती बेडवर पडली आणि उशीत तोंड खुपसून ढसाढसा रडू लागली.
मी काही बोललो नाही आणि बेडच्या कडेला गुपचूप बसून राहलो. पूजादिदी पाठमोरी बेडवर पडली होती तिचे मी निरीक्षण करत राहलो. ती हमसून रडत होती तेव्हा तिचे अंग हलत होते.
तिचे नितंब हलकेसे डुचमुळत होते. पडलेली असल्यामुळे गुलाबी गाऊन तिच्या अंगाला चिकटला होता आणि आता मला तिच्या आतील पँटीजचा आकार आणि रंग व्यवस्थित दिसत होता.
तिचे वळणदार भरीव अंग हलताना दिसत होते आणि मला वाटत होते की असेच झेप टाकावी आणि तिच्या गुबगुबीत अंगावर झोपावे.
तिचा रडण्याचा भर ओसरला तरी ती हुंदके देत तशीच पडून राहिली. मग मी उठलो आणि तिच्या जवळ जाऊन बेडवर बसलो.
मला तिच्या अंगाची उष्णता स्पष्ट जाणवली! पुन्हा एकदा मी तिच्या अंगावरून माझी वासनामय नजर वर-खाली फिरवली. तिच्या नितंबाच्या डेऱ्यावरून हात फिरवायची तिव्र इच्छा मला झाली पण मी ते टाळले.
काम व्हायच्या आधी मला ते बिघडवायचे नव्हते. तिच्या खांद्यावर हात ठेवून मी तिला हलवले आणि म्हटले,
“दिदी, पुरे झाले रडणे. उठ आता.”
ती तरीही रडत राहिली. तिने विचार केला की उठून नाही तरी ती काय करणार होती? कशी ती मला आता फेस करणार होती? मी पुन्हा तिला हलवत म्हटले,
“दिदी. मी हे फोटो कोणाला दाखवणार नाही. माझ्यावर विश्वास ठेव.”
ते ऐकल्यावर पूजादिदी रडायची थांबली आणि डोके वर करून तिने वळून माझ्याकडे पाहीले.