लहानपण म्हटले की पहिल्यांदा आठवते ती केलेली ती मज्जा, तो अज्ञानपणा आणि मुख्य म्हणजे एकमेकांसमोर ते नागडे फिरणे. मी शिक्षणासाठी पाचव्या इयत्तेपर्यंत बाहेरगावी होतो त्यामुळे माझा आमच्या पाहुण्यांबरोबर जास्त संबंध यायचा नाही ना कोणाबरोबर जास्त ओळख होती. पण अपवाद होती ती फक्त एकाच मा‍झ्या मामाची मुलगी.
खरं तर आमच्या दोघात होते फक्त एकाच वर्षाचे अंतर, मग काय आमच्या दोघांचे जरा जास्तच जमायचे. काही गोष्टी तर आम्ही आमच्या व्यतिरिक्त कोणालाही सांगायचो नाही अगदी आई वडिलांना सुद्धा नाही.
लहानपणी नागडे बसणे, एकमेकांच्या अंगावर तसेच झोपणे, तिच्या पुच्चीला मी जोरात दाबणे तर तिने मा‍झ्या बुल्ल्याला जोरात झटका देणे. अशा गोष्टी अगदी दररोजच्याच होत्या, पण त्या वेळी आम्हाला जास्त काही समजत नसल्यामुळे या गोष्टी करताना कसलीही लाज वाटत नसायची. तसेच यापुढे म्हणजे झवण्या पर्यंत आमची मजल कधी गेलीच नाही.
तिच्या पुच्चीकडे बघितलं असता माझा बुल्ला नेहमी कडक व्हायचा, तशी ती त्याबद्दल माझ्याकडे विचारणा करायची पण मलाही जास्त काही कळत नसायचे म्हणून मी फक्त हसायचो.
परंतु जेव्हा सगळे समजायला लागले तेव्हा हे उपभोगलेले दिवस आठवले की बुल्ला अगदी कडक व्हायचा. पण मी सातवीत असताना जी घटना घडली त्यामुळे आमचे नाते इतके घट्ट झाले की ते आज आमच्या दोघांचे लग्न झाले तरी तसेच आहे.
मामाची परिस्थिती खूपच चांगली होती व त्यांच्या गावात त्यांची तीन चार घरे होती. भरपूर शेत, पाहिजे तेवढा पैसा आणि राजकारणातही सक्रिय त्यामुळे मामांना खूपच मान होता.
मा‍झ्या मामांना एक मुलगा व एक मुलगी होती. मुलगी ही थोरली होती. मामाच्या व मामींच्या एकमेकांतील गैरसमजामुळे बरेच दिवस ते वेगळे राहत होते म्हणून जेव्हा त्यांची मुलगी सहावीत होती तेव्हा मुलगा फक्त एक वर्षाचा होता.
आम्ही तसे लहानपणापासून मिळून खेळायचो पण सातवीत असतानाची लपाछपी खेळतानाची ती गोष्ट आम्हाला एका वेगळ्या जगात घेऊन जाईल असे वाटले नव्हते. त्या वेळेस आम्ही सर्व पकडले गेलो होतो, राहिली होती ती. फक्त ती.
त्या मुलाने तिला खूप शोधले पण ती काही सापडली नाही. ती मामाच्या घराच्या माळ्यावर लपली होती आणि ते फक्त मलाच माहीत होते. मी तिला बोलवायला गेलो व खाली उतरण्याबद्दल सांगितले. पण माळा बराच उंचीवर असल्यामुळे खाली उतरण्यास अडचण येत होती.
“अरे मला खाली उतरता येत नाही, मदत कर ना.” ती म्हणाली.
“ठीक आहे गं, तू काही काळजी करू नकोस मी मदत करीन.” तिच्याकडे पाहत मी म्हणालो.
मला सर्व काही समजत होते व तिला झवण्याची मी बऱ्याच दिवसांपासून वाट बघत होतो. त्याला तिचाही पूर्ण पाठिंबा होता. पण घरातील वातावरण इतके संस्कारक्षम व खानदानी होते की योग्य वेळ कधी आलीच नाही. आज तिच्यावर डाव टाकायचा असे मी ठरवले.
तिला खाली उतरवत असताना असे पकडले की दोन्ही अंगठे तिच्या पुच्चीच्या पाकळ्यांवर ठेवले व बाकीच्या बोटांनी तिच्या मांड्या गच्च धरल्या. तसा तिने पंजाबी ड्रेस घातला होता तोही बराच पातळ होता त्यामुळे मा‍झ्या बोटांचा स्पर्श तिच्या पुच्चीपर्यंत पोहचत होता.
ते दोन अंगठे मी जोरात दाबले तसा तिच्या तोंडातून अस्पष्ट हुंकार बाहेर पडला. तिला खाली घेत असताना तिचे शरीर मा‍झ्या शरीराला घासतच खाली आणत होतो. मा‍झ्या बोटांना ओलावा लागत होता. म्हणजेच तिने पाणी सोडले होते.
आता मी दोन्ही हात तिच्या गांडीच्या गोळ्यावर ठेवले व माझ्याकडे असे ओढले की बुल्ला तिच्या ड्रेस वरूनच पुच्चीत शिरत होता.
ती म्हणाली, “अरे वेड्या कोणी तरी बघेल, सोड मला. आपण घरात आहेत हे विसरू नको. नंतर कधीतरी पुढचे काम आपण पूर्ण करू. मला पण तुझ्याकडून झवून घ्यायची इच्छा आहे. लवकर सोड नाही तर मला नंतर कंट्रोल होणार नाही.”
मी मात्र ऐकण्याच्या मनस्थितीत नव्हतो व तिला आणखिनच घट्ट मिठी मारली. तिची पुच्ची पूर्णपणे मा‍झ्या दोन पायामध्ये घेतली. तिलापण आता कंट्रोल होत नव्हते. तसे तिने घट्ट मिठी मारून मा‍झ्या ओठावर ओठ टेकले. आम्ही अगदी अधाशाप्रमाणे एकमेकांच्या पप्प्या घेत होतो.
तिचे बॉल फार काही मोठे नव्हते पण मला आनंद देण्या इतके तरी भरीव होते. ते मा‍झ्या मिठीत चुरगळले जात होते. आमचे हे मिलन मला पूर्णपणे शब्दात सांगता येण्यासारखे नाहीच. मी माझा हात तिच्या गांडीच्या गोळ्यावरून हळूच तिच्या पॅन्टकडे सरकवला व पूर्ण ताकदीने ती खाली ओढली.
आता मात्र ती घाबरली होती. बरोबरच आहे कारण ती तिच्या शरीरातील सर्वात संवेदनशील अवयव मला बहाल करणार होती. “अरे आपण इथेच थांबूया, कोणी तरी बघितलं तर अवघड होईल. सोड… सोड मला…” असे म्हणत ती तिची कपडे घेऊन बाजूला झाली व थोड्या अंतरावर पॅन्ट घेऊन उभी राहिली.
दोघांचेही शरीर घामाने डबडबले होते. तिचा टॉप तर दोन्ही पायामध्ये पुच्चीच्या वरच्या बाजूला चिकटला होता. खरंच काय दिसत होती ती!
“बरं ठीक आहे. आपण बाकीचे काम नंतर करूया पण फक्त एकदा तुझी चड्डी बघू दे ना! खरं तर तुला झवल्याशिवाय माझा बुल्ला शांत होणार नाही. पण जाऊ दे बोलून काय उपयोग.” मी म्हणालो.
“माझा तुला विरोध नाही रे. पण तूच विचार कर एकदा आपण झवायला सुरूवात केली तर आपला हा कार्यक्रम लवकर उरकणार नाही. खरंच इतका वेळ आपल्याला एकांत मिळू शकेल का? त्यामुळे आपण अगोदर एकांत मिळवूया. नाही तरी असल्या गोष्टी गडबडीत केल्यावर उगीचच आनंदात विरजणच पडेल. तू माझी पुच्ची बघ. नाही तर आणखी काही बघ. पण मुख्य कार्यक्रम नकोच.” असे म्हणत तिने टॉप वर केला.
ती त्रिकोणी चड्डी आज प्रथमच मी ओली बघत होतो, तीही चीकाने. चड्डीच्या खालच्या बाजूने थेंब खाली पडत होते, ते नक्कीच चीकाचे होते. ती माझ्याकडे बघून लाजत होती तर मी एकटक तिचे सौंदर्य न्याहाळत होतो. माझा बुल्ला पूर्ण उठला होता. तेव्हाच एका मित्राची मला हाक ऐकू आली, “ऐ ती सापडली का रे?”
“नाही रे मी तिलाच शोधतोय.” मी लागलीच उत्तर दिले.
तिने झटकन पॅन्ट घालायला सुरूवात केली तसे मी तिला माळ्यावर जाण्यास खुणावले. मी पटकन तिच्या जवळ जाऊन कपडे घालायला मदत केली व तिला उचलून माळ्यावर ठेवले. तिची ती पाठमोरी गांड बघून मी खूपच उत्तेजित झालो होतो. पण काही गोष्टी योग्य वेळ पाहूनच केलेल्या ठरतात. अगदी म्हणूनच मी माझी इच्छा मनातच ठेवली.
बाहेर येऊन मी मित्रात मिसळलो, थोड्या वेळाने या सर्वांचा विसर पडला. ती सापडली नाही म्हणून आम्ही दुसरा खेळ खेळायला सुरूवात केली. मला माहीत होते की ती तेथे तिच्या पुच्चीत बोटे घालत भूक भागवत असणार. त्यात तिचेही काही चूक नव्हते कारण ही गोष्ट आहेच अशी.
त्यानंतर चार पाच दिवस आम्ही एकमेकांकडे बघून न बोलता फक्त लाजत होतो. माझीही सुट्टी संपली होती म्हणून मी पण जायच्या तयारीला लागलो होतो. खरं तर आम्हा दोघांनाही एकमेकांशिवाय करमणे अशक्य होते पण मला जावेच लागणार होते. ती तर डोळ्यात अश्रू आणून मला न जाण्यास खुणावत होती, तिच्या हृदयात तिने मला भावी पती म्हणून दिलेले स्थान मी तिच्या डोळ्यात बघत होतो.
मामा राजकारणी असल्यामुळे त्यांची तिन्ही घरे नेहमी माणसांनी भरलेली असायची. मग आम्हाला एकांत मिळणार तरी कोठे? आणि असली कामे घराशिवाय बाहेर करणे सुरक्षित नव्हते. करणार काय? नंतर मा‍झ्या वडिलांची बदली दुसर्‍या राज्यात झाल्यामुळे तर आमचा संबंध फक्त फोन पुरताच मर्यादित राहला.
