पुत्रकामेष्ठी यज्ञ भाग : ५

नयनाची मुक संमती घेत प्रसादने तिला आलिंगन दिले.

“आह… आ… आहस्स्स्स्स्… ये… ये रे मा‍झ्या राजा… ये… माझी पुच्ची पाणावली आहे रे… फळवून टाक मला…!!”

आपल्या वहिनीची आज्ञा शिरसा वंद्य मानत त्या आज्ञाधारक दीराने, “जशी आज्ञा वहिनीसाहेब!” म्हणत नयनाला बेडवर झोपवले. ज्या बेडवर पंकज-नयना रति क्रीडा करत असत, त्याच बेडवर आज प्रसाद नयनाला झवणार होता.

नयनाच्या नितंबाखाली उशी सारत त्याने उंचवटा तयार केला. नयनाचे पाय गुलाबाच्या पाकळ्या फाकाव्यात तसे फाकले. प्रसादने आपले हत्यार नयनाच्या फाकलेल्या मांड्यांमध्ये बसत तिच्या योनिवर सेट केले. कार्यक्रम सुरू करायच्या आधी पद्धत म्हणून प्रसादने नयनाच्या गांडीवर चापट मारली. त्याच्या त्या फटकाऱ्याने नयना उगीच “आऊच…” म्हणत चेकाळली.

प्रसादने उगीच वेळ न दवडता मुख्य कार्यक्रमाला सुरुवात केली. त्याच्या लंडाने जागा करत तिची फट भेदत आत प्रवेश केला.

“आई… आई… गं… मेले… मेले… बाई… हळू… हळू… भाऊजी…!!”

प्रसादने ताकद लावत आता कंबर हलवायला सुरुवात केली. प्रसादच्या ह्या ठुकाईने नयनाला गरगरू लागले. पण अंतरिक सुखही तिला लपवता येईना. नयनाच्या चेहर्‍याचे कामुक भाव प्रसादला उत्तेजित करत होते. मधूनच तो नयनाचे चुंबनही घेत होता. नयनाचे हात प्रसादची मर्दानी, राकट छाती कुरवाळत होते.

“आ.. ह… भावजी… खरंच खूप मज्जा येत आहे ओ… असच करत राहावा… उम्म्ह…!!”

“आह… मला बी ग… काय मस्त आहेस तू… असच करत राहावं वाटतंय बघ…”

“भावजी, माझी अजून कोणी गांड मारली नाही ओ… तुम्ही माझी जरा गांड मारा…”

नयना लगेच डॉगी पोजमध्ये आली. प्रसादने तिच्या गांडीच्या फटीवर लवडा टेकवत जोरात धक्का दिला.

“आई… आई… ग… मेले… भावजी… गांड फाडून टाकता की काय..? जरा हळू हाणा की…”

“का..? लई हौस होती ना मागून घ्यायची..? मग घे की आता…” असं म्हणत अजून एक करकचून दणका दिला.

“आह्हssss…!” नयना विव्हळली.

“आहस्स्स्स्स्…” प्रसाद धक्के देत ओरडला.

दोघांचे ते कामुक स्वर यज्ञात मंत्रोच्चारनाचे काम करत होते.

जवळ जवळ तासभर झाले प्रसाद नयनाला झवत होता. नयनाच्या कामुक कण्हण्याने ती रूम अगदी भरून गेली. घामाने डबडबलेली, केस मोकळे सोडलेली नयना कमालीची मादक दिसत होती. प्रसाद तिचे शरीर सोडायला तयार नव्हता. अखेर ती महत्त्वाची घडी आली.

प्रसाद हफाफत म्हणाला, ” तयार हो… तयार हो नयना… मा‍झ्या बाळाची आई व्हायला…”

असं म्हणत आपल्या वीर्याची एक जोरकस पिचकारी त्याने नयनाच्या पुच्चीत सोडली.

नयनाला अपेक्षित असणारा चर्मोत्कर्ष आज संपन्न झाला. अर्धवट उघड्या असलेल्या डोळ्यांनी ती प्रसादचा आनंदी चेहरा पाहत होती. कधी एके काळचा तिचा नावडता व्यक्ती आज तिच्या मुलाचा बाप बनणार होता. अपत्यसुखाची स्वप्ने रंगवत तूर्तास चर्मसुखाची प्राप्ती झालेली नयना प्रसादच्या कुशीत जात झोपी गेली.

पहाटेचे साडे चार वाजत आले होते. पाऊस ओसरला होता. नयना आणि प्रसाद नग्न एकमेकांना बिलगून झोपलेले होते. तोच नयनाच्या मोबाईलची नोटिफिकेशन टोन वाजली. गाढ झोपलेल्या नयनाला त्या आवाजाने अचानक जाग आली. नयनाने आपला मोबाईल चेक केला. पंकजची पोस्ट पडली होती. कॅप्शन होते ‘एन्जॉय हॉलिडेस’

ते वाचून नयना स्मितहास्य करत म्हणाली, “तुला सोडून मी दुसऱ्यासोबत नाईट साजरी केली, हबी.”

पंकजची परदेश वारी तिकडे मज्जेत चाललेली दिसत होती. मूल होत नसल्याचे दु:ख हे दोघेजण अशाप्रकारे घालवत असत. परंतु नयनाने आता तडजोडींना बगल देत अनैतिक मार्गाने का असेना पण अपत्यसुख मिळवायचे ठरवले होते. त्याची पहिली पायरी तिने आज पूर्ण केलेली. तिने मांडलेल्या ह्या पुत्रकामेष्ठी यज्ञात नयनाने तिचे सर्वस्व अर्पण केले होते. ज्याचे फलित तिला लवकरच मिळणार होते.

काहीच वेळात सकाळ होणार होती. सासूबाई लवकर उठतात, प्रसादला उठवायला हवे. प्रसाद आपला नयनाला मिठी मारून घोरत पडलेला होता. ह्या गारव्यात प्रसादचा बाहुपाश जरी तिला सुखद वाटत असला तरी आता त्याने इथे थांबणे धोक्याचे होते. तिने प्रसादला उठवायला सुरुवात केली. प्रसाद “उम्म… झोपू दे…” असं म्हणत कूस बदलून झोपी गेला. नयनाने त्याला बळेच उठवले.

“आईंची उठायची वेळ झालीय. तुम्ही इथून ताबडतोब निघा.”

नयना थोडी चिंताग्रस्त झालेली. प्रसाद मात्र अजूनही भलताच कामुक होता. त्याने नयनाच्या भरदार छातीकडे पाहिले. रात्रभर चांगलीच तिंबली होती तरी अजून कडक होती. न राहवत प्रसादने तिच्या त्या दोन डोंगरांमध्ये आपले तोंड खुपसले. त्याच्या त्या अनपेक्षित प्रकाराने नयनाही भलतीच चेकाळली. पण आता वाहवून चालणार नव्हते. ती प्रसादला समजावत म्हणाली,

“भाऊजी, ऐका जरा… हवं तर दुपारी करू… पण आता नको सासूबाई उठल्या तर खरंच खूप घोळ होईल…”

“एकाच अटीवर जाईन.”

नयना आणखिनच त्रासिक होत म्हणाली, “आता आणखिन काय नवीन…??”

“हवं तर हट्ट समज.”

“काय? लवकर बोला.”

“मला तुझी ती जांभळी ब्रा हवी आहे.”

“इथे अख्खी ब्रा वाली आता तुमची झाली आहे. अन् ती ब्रा काय घेऊन बसला आहात. निघा लवकर.”

“मी इथून गेलो तर त्याच अटीवर जाईन. आणि राहिला प्रश्न तुझ्या सासूचा तर येऊ दे वर, तिलापण घेतो अंथरुणात.”

एक चापट मारत नयना म्हणाली, “हो हो, तुम्हाला काही लाज शरम. काकू आहे ना तुमची, तिच्याबद्दल असं बोलणं…”

नयनाच्या तोंडाजवळ तोंड नेत प्रसाद म्हणाला, “जिथे वहिनी झवून काढली, तिथं काकूची काय बिश्याद..!!”

“ह्म्म्म, पण सध्या वहिनीला प्रेग्नेंट करायचं आहे. इतकं ध्यानात ठेवलं म्हणजे मिळवलं.”

“त्यासाठी वहिनीने आधी तिची ब्रा द्यावी लागते.”

“थांबा, देते.”

असं म्हणत कुठे अंथरुणात पडलेली ती ब्रा तिने प्रसादकडे भिरकावली. प्रसादने ती नाकाला लावत हुंगून घेतली. नयना ते पाहून लाजली.

आपले कपडे घालून नयनाचा गालाची पप्पी घेत प्रसादने तिथून काढता पाय घेतला. रात्रभराच्या जागरणाने नयनाचे अंग चांगलेच ठणकू लागलेले. पेन किलर घेऊन ती तशीच नग्न झोपी गेली. थोड्याच वेळात तिला डोळा लागला.

प्रसादचीही अवस्था काही वेगळी नव्हती. नयनासारखा भरदार माल रात्री मिळाला असल्याने त्याच्याही झोपेचे तीन तेराच वाजलेले होते. घरात येताच त्याने अंथरुण जवळ केले. मुलेही शाळेत गेलेली होती, बायको खाली किचनमध्ये कामात होती. प्रसादने आणलेली ब्रा खिशात कोंबत झोपी गेला. एक विजयी हास्य त्याच्या चेहर्‍यावर विसावले होते.

इकडे नयनाच्या सासूबाईने ‘काल रात्रभर पंकजशी कॉलवर बोलत असल्याने अजून झोपली असावी’ ह्या विचाराने तिच्याकडे कानाडोळा केला.

सकाळचे अकरा वाजल्यावर नयनाला जाग आली. रात्रीचा अंमल आता निघून गेलेला. काही क्षण ती तशीच बेडवर उठून बसली. अजूनही ती नग्नच होती. बेडवरचा अस्थव्यस्थपणा पाहून रात्रीची प्रणयचित्रे तिच्या डोळ्यांसमोर तरळून गेलीत.

पंकजवर जीवापाड प्रेम करणारी नयना काल रात्रभर कोणा परपुरूषाच्या मिठीत होती. तिची परिस्थिती ह्या सर्व गोष्टी तिच्याकडून करवून घेत होत्या. नाही तर ती आणि पंकज यांच्यात तसेही कोण आडवं आलं नसतं. पण प्रसादने योग्य तो फायदा उचलत नयनाला जवळ केले होते.

आज तसेही नयनाला फारसे काम नव्हते. तिने निवांतपणे आवरले. दोघींसाठी जेवण बनवून ती निवांतपणे बसली. तोच प्रसादचा मेसेज आला.

प्रसाद – अंग दुखत नाही ना..?

प्रसादने मारलेली कोपरखळी नयनाने बरोबर ताडली.

एक स्माईली इमोजी टाकत नयना ‘हो’ म्हणाली.

नयना – तुम्ही काल काय घेतलं मला. खरंच, अंग ठणकत आहे.

प्रसाद – ठीक आहे, आराम घ्या.

काही क्षण असेच गेले. नयनाने विचार केला, ‘आज भाऊजींशी सर्व व्यवस्थित बोलून घ्यावं. भेटून सर्व क्लिअर करावं. मला हे शरीर संबंध फक्त गर्भ धारण करेपर्यंतच ठेवायचे आहेत. त्यानंतर आमचं नातं एक मित्र म्हणून. काहीही झालं तरी मी पंकजला धोका नाही देऊ शकत.”

तिने स्वत:च्या रूममध्ये जाऊन प्रसादला कॉल करून सायंकाळी शहरातल्या एका कॅफेमध्ये भेटायला बोलावले. प्रसादने लगेच त्याला स्वीकृती दिली.