सुधारत्या आर्थिक व सामजिक परिस्थितीमुळे माझ्या आजबाजूस आता राजकारणी पुढारी लोकांचे घोळके वाढू लागले होते. इच्छा नसतानाही मी नकळत राजकारणात ओढला जाऊ लागलो होतो. तसा ग्रामीण भाग असल्याने तथाकथित समाजकार्यास बराच वाव होता. वेगवेगळ्या योजना आणण्याची पुढाऱ्यांमध्ये रस्सीखेच चालू होती.
एकदा अशाच एका कामाच्या उद्घाटनासाठी राज्याच्या सांस्कृतिक मंत्री तेजस्विनी आमच्या गावी येणार होत्या. गोव्यावरून मुंबईला जाता जाता येथील कार्यक्रम उरकुन जाण्याचे त्यांचे नियोजन होते.
पण वेळापत्रकात थोडा बदल झाल्याने त्या आदल्या दिवशी रात्रीच गावात येणार असं ठरलं. गावात हॉटेल नावाचा प्रकार अस्तित्वात नसल्याने साहजिकच सगळे पुढारी आमच्या फार्महाउसवर त्यांची सोय करावी म्हणून गळ घालू लागले.
आमचे फार्महॉउस म्हणजे डोंगरउतारावरील बंगला. गावापासून तीन चार किलोमीटर अंतर! तेथे माझ्याव्यतिरिक्त माझ्या कुटुंबातीलही कुणाला येण्या जाण्याची परवानगी नव्हती. जेव्हा मला एकटं राहु वाटे तेव्हा मी तिथे जाऊन राहत असे.
आज रात्री मी तिथे राहण्याचे ठरविले होते आणि त्यात नेमके हे आडवे आले. बंगला मोठा असल्याने तशी अडचण नव्हती. तसेच वन्य श्वापदांमुळे पूर्ण परिसराला दहा फुट उंच कंपाउंड होते.
अतिशय सुरक्षित असल्यामुळेच हे लोक माझ्या मागे लागले होते. त्यांना नकारही देता येईना. मी त्यांना खरं कारण सांगून टाकलं. माझा स्वभाव माहित असल्याने त्यांनी जास्त न बोलता काढता पाय घेतला.
अर्ध्या तासाने माउलीचा फोन आला.
“साहेब! मॅडमचा फोन आला होता. त्या फॅमिली ट्रिपला गेल्या होत्या. फॅमिली फ्लाइटनी मुंबईला गेली आहे. सोबत फक्त त्यांच्या पी.ए. नाझिरकर मॅडम आणि ड्राईवर आहे. बघा साहेब आपल्या गावच्या इज्जतीचा प्रश्न आहे”
“मावल्या! मला आज फार्म हॉउसवर थांबयच् आहे. कालच्या प्रवासाने जाम झालो आहे. विठोबा आणि जायबायनी सगळी तयारी केली आहे. बंगल्याच्या गेस्ट हाउस मध्ये सोय होईल चालेल का? किंवा मग मॅडमला प्रॉब्लम नसेल तर त्या बंगल्यात पण राहु शकतात. पण माझा प्रोग्राम कैंसल होणार नाही.”
मी झटकण्याचा प्रयत्न करु लागलो.
“ठीक आहे साहेब मी विचारतो.” तो काही पिच्छा सोडायला तयार नव्हता.
मी गाडी काढून फार्म हाउसच्या दिशेने निघालो. फार्म हाउसवर पोचताच विठोबाने बॅग नेऊन माझ्या रूममध्ये ठेवली. बाल्कनीत येऊन सिगारेट पेटविली तेवढ्यात माउलीचा पुन्हा फोन आला.
“साहेब माफ़ करा पण मॅडमची सोय करा प्लीज. पाया पडतो. पद जाईल माझं.” तो पक्षाचा तालुका अध्यक्ष होता.
“मी सांगीतले ना अध्यक्ष.”
“मॅडम ओळखतात तुम्हाला. त्या तयार आहेत गेस्टहाउस मध्ये राहायला. आता नाही म्हणू नका. पाहिजे तर त्यांच्या जेवण्याखाण्याची व्यवस्था करतो इकडे.”
“ठीक आहे. पाठव इकडे पण ड्राईवरची व्यवस्था नाही इकडे.”
“हो साहेब त्याला झोपवतो राजाच्या खोलीवर. धन्यवाद साहेब.” म्हणून त्याने फोन ठेवला.
मी जायबायला त्यांचे जेवण वाढायला सांगीतले. रात्री साडेनऊच्या सुमारास एक गाडी गेटवर येऊन थांबली. पुन्हा माउलीचा फोन!
“साहेब आम्ही आलोय. विठोबाला सांगता का?”
“ओके.” म्हणून मी फोन ठेवला.
विठोबा मॅडमची रूम तयार करत होता. विठोबा गेटवर जाईपर्यंत गाडी उभीच होती. विठोबाने जाऊन गेट उघडले. माझ्या दारात एक मंत्री विनातक्रार तिष्ठत उभा राहिला. मनातल्या मनात स्वतःवर खुश होतं मी दरवाज्याजवळ आलो.
गाडी पोर्चमध्ये येऊन उभी राहिली. गाडीतून माउली लगबगीने उतरला व त्याने मॅडमसाठी गाडीचे दार उघडले. मॅडम व पी.ए. बाई उतरल्या. मी पुढे होऊन त्यांना नमस्कार वगैरे केले व त्यांना आत घेऊन गेलो. दिवानखान्यात येऊन आम्ही कॉचवर बसलो.
“खूपच गडबड आहे वाटतं!” मी मॅडमला बोललो.
“हो ना! तुम्हाला तर माहितच आहे. सगळ्यांना सांभळावं लागतं.” त्या म्हणाल्या.
जायबाय पाणी घेऊन आल्या.
“माउली उद्या सकाळी सगळे लोक इकडेच येऊ देत नाष्ट्याला.” मी म्हणालो. त्याला मला काय सांगायचं होतं ते कळलं.
“ठीक आहे साहेब. मॅडम, मी निघतो. सकाळी येतो आता.” तो बोलला.
“अरे नाझिरकर मॅडमना गेस्टहाउसवर सोडतोस ना?” तेजस्विनी मॅडम बोलल्या.
“अहो मॅडम जेवण बनवले आहे.” जायबाय
“नको! माझा उपवास आहे मी झोपते आता. थकवा आलाय.” असं म्हणत मॅडम उभ्या रहिल्या. माउली त्यांना घेऊन निघून गेला.
“मॅडम तुमची सिक्युरिटी?” मी तेजस्विनी मॅडमना म्हणालो.
“अहो ह्या किल्ल्यात सिक्युरिटीची गरज आहे काय?” त्या हसत म्हणाल्या.
“तसं नाही हो! तुम्ही मंत्री आहात शेवटी!”
“तुमचं भारी वजन आहे इथे. आणि लोकांचा विश्वासही खूप कमावला आहे. तुम्ही पोलिस कॉन्स्टेबल आणलेत दोन पण ते गेटवरच थांबले. आत गरज नाही म्हणाले.”
“असं होय! बरं बरं ठीक आहे. चला मग जेवून घ्या तुम्ही आणि झोपा. सकाळी परत चालू होईल धावपळ. करा आराम.” म्हणत मी कॉचवरून उठलो.
“तुम्ही नाही जेवणार का?” मॅडम
“वेळ आहे अजुन!”
“मग सोबतच जेवूया. थांबेन मी.”
“नाही हो मॅडम! बरं दिसतं का ते? तुम्ही राजपदावरील व्यक्ती आहात. माझ्या सारख्यासाठी कशाला थांबता. मला आवडणार नाही.”
“कशाचं राजपद? तुमचं कर्तृत्व मोठं आहे आम्हा सगळ्यांपेक्षा!”
“लाजवू नका मॅडम! मला थोडे ड्रिंक्स घ्यायचे होते आणि बरेच दिवस झाले गिटारला हात लावला नाही. दोन चार तारा छेडीन म्हणतो. मग जेवण! उशीर होईल!”
“म्हणजे एकटेएकटेच मजा करणार तर! मलाही आवड आहे संगीताची! सांस्कृतिक खात्याच्या कारभार उगाच नाही!”
आम्ही दोघेही खळखळून हसलो.
“विठोबा रूफटॉपला टेबल लावा. मॅडम तुम्ही फ्रेश होऊन या वर. जायबाय यांना रूम दाखवा आणि यांचं झालं की वर घेऊन या यांना!” असं म्हणून मी माझ्या रूम मध्ये गेलो गिटार सेट करून वर जाऊन गात बसलो.
काही वेळाने मॅडम आल्या. मी दरीकडे तोंड करून बसलो होतो. एक गाणं त्यांनी मागे उभं राहूनच ऐकलं.
“अप्रतिम! तुम्ही उत्तम गाता आणि वाजवता तर लाजवाब!”
“धन्यवाद.”
“तुमचं फार्महाउस तर एखाद्या फाइवस्टारला ही लाजवेल आणि लोकेशन ही मस्त आहे.”
“तुमच्या पिताश्रींची कृपा! पर्यावरणवादी आणि विरोधकांनी तेव्हा बांधकाम बंद पाडलं होतं. तशी ही आमची वडिलोपार्जित जागा पण तुम्हाला माहिती आहे लोक कसे असतात! तेव्हा जयंतरावांनी मदत केली होती.”
“तुम्ही ओळखता बाबांना? वा पण मग तुम्ही राजकारणापासून अजुन दूर कसे? एक्चुअली हा प्रश्न मला नेहमी पडतो.”
“त्याला बरीच कारणं आहेत. बसा ना तुम्ही.”
“एक सांगू का? आपण वयाने सारखेच आहोत. तुम्ही अहो जाओ करु नका.”
“आणि तुम्ही करणार?” मी हसत बोललो.
“तुम्ही ड्रिंक्स घेणार का? फॉर्मेलिटी म्हणून विचारतोय हं!” मी
“हो! बरेच दिवस झाले निवांत झाले नाही. वोडका ऑरेंज.”
मी पेग भरले आम्ही सुरवात केली. बराच वेळ गप्पा मारल्यानंतर शेवटी मी कंटाळलो.
“बस करुयात आता आपण. खूप जास्त झालीय.”
“बसा ना! हो थोडा वेळ छान वाटतंय इथे!”
“ठीक आहे मी जायबायला जेवण इथेच आणून ठेवायला सांगतो. म्हणजे त्यांना झोपता येईल. अपल्यामुळे त्यांना त्रास नको.”
“ठीके पण मला नको जेवण मी बसेन फक्त.” म्हणत त्यांनी राहिलेला ग्लास संपवला.
मी सांगून आलो. त्या आता पुरत्या आउट झाल्या होत्या. मला आणखी दारु हवी म्हणून हट्ट करु लागल्या.
“थोडा ब्रेक घ्या मॅडम. झोपताना देतो आणखी.”असं म्हणून मी वेळ टाळून नेली.
जायबायला मॅडमना धरून त्यांच्या रूममध्ये नेऊन झोपवायला सांगीतले.
“गुड नाईट! स्वीट ड्रीम्स! सकाळी भेटु.” असं बरंळून मॅडम झोपायला गेल्या.
मी जेवण करून खाली आलो व दिवानखान्यात बसून टी.व्ही. पाहु लागलो.
तेजस्विनी इतर राजकारण्यांच्या मानाने तरुण नेती होती. तीस बत्तीस वय असेल. एका बांधकाम व्यावसायिकाबरोबर लग्न केले. वडिलांचा राजकीय वारसा लहानपणापासूनच चालविण्यास सुरवात केलेली. कर्तृत्वाने राजकारणात स्वतःचे स्थान निर्माण केलेले.
दिसायला तशी बरी होती. खूप सुंदर नाही परंतु ठीकठाक! माध्यम ऊंची व जाडसर बांधा, पाठीच्या मध्याएवढ्या लांबीचे केस नेहमी मोकळे सोडलेले असत. कुर्ता व टाइट सलवार किंवा लेग्गिंग असा तिचा पेहराव असे.
लग्नानंतर तब्येत जरा जास्तच सुधारली होती. पोट दंड मांड्या अक्षरशः सुटल्या होत्या. पाठीवर काखेजवळ ब्रा रूतून वळ्या पडत. तशी बऱ्यापैकी आकर्षक होती.
“मालक! मॅडम दारू मागत आहेत आणखी!” जायबायच्या आवाजाने माझी तन्द्री भंगली.
