झोपेत तुषारने कूस बदलली आणि तिच्या अंगावर हात टाकला आणि ती भानावर आली. तो हात नेमका तिच्या भरदार स्तनांवर पडला. ती चमकली. त्याचा हात झोपेतही तिथे चाळवाचाळव करत होता.
तिला पुन्हा हसू आले. तो कुशीवर झाल्यामुळे त्याची कंबर तिच्या मांडीला भिडली होती आणि तिथला फुगवटा तिला टोचत होता. त्याच्या स्पर्शाने तिच्याही संवेदना जागृत झाल्या होत्या. पण तिने निग्रहाने त्याचा हात बाजूला सारला.
तिचे विचार पुन्हा सुरू झाले. त्यानंतर रोज हेच घडत गेलं. तुषारची कामक्षुधा अत्यंत प्रखर होती. तो एकही दिवस तिला सोडायचा नाही. इतर वेळी तो अतिशय चांगला पती होता. तिला तो अगदी फुलासारखं जपायचा. स्वभावही अतिशय चांगला होता. पण त्याच्यातील ती खोड तिच्याकरता अगम्य होती.
तसं पाहिलं तर यात त्याची काहीच चूक नव्हती. त्याची ती नैसर्गिक गरज अमर्याद होती इतकंच. लग्नानंतर दीड दोन महिन्यातच ती गर्भवती राहिली. वैद्यकीय तपासणी नंतर डॉक्टरांनी काही पथ्य पाळायला सांगितली. त्यात शरीरसंबंधांवर संयम हे एक महत्त्वाचं पथ्य होतं. इथेच खरी गडबड होती.
तुषारचा स्वभाव लक्षात घेता त्याला संयम पाळणं अवघड होतं आणि झालंही तसंच. जेमतेम पंधरा दिवस तुषारने संयम पाळला आणि एक दिवशी त्याने ती नको नको म्हणत असताना सुद्धा तिला अंगाखाली घेतली. परिणाम व्हायचा तोच झाला. दुसऱ्याच दिवशी तिचे अबॉर्शन झालं.
सुमारे चार महिन्यांपूर्वीची ही घटना होती. नंतर लगेच दुसऱ्याच महिन्यात ती पुन्हा गर्भवती झाली होती. डॉक्टरांनी पूर्ण संयम पाळायला सांगितलं होतं. तिची तर तयारी होती पण तुषारला कसं समजवायचं ते तिला कळत नव्हतं.
त्याच्यापासून दूर राहणं तिलाही जड जात होतं पण संसार आणि येणाऱ्या बाळाची काळजी यामुळे तिने कटाक्षाने त्याच्यापासून दूर राहायचं ठरवलं होतं. आणि गेले जवळपास तीन महिने ती ते पथ्य पाळतही होती.
पण तुषार मानत नव्हता. तिच्या या स्थितीत शरीरसुखावर संयम बाळगायचा हे त्यालाही समजत होतं, नाही असं नाही, पण त्याच्या भावना इतक्या अनावर व्हायच्या की त्याला खूप जड जायचं. विचारांच्या नादातच तिला कधी झोप लागली कळलंही नाही.
सरिता झोपून उठली तेव्हा साडेसहा झाले होते. तुषार तिच्या आधीच उठून नित्यकर्माला लागला होता. आठ-साडेआठ वाजता तो ऑफिसला निघून जायचा. तो बहुधा अंघोळ करत असावा असं शॉवरच्या आवाजावरून तिला वाटलं. ती त्याच्या नाश्ता आणि टिफीनच्या तयारीला लागली.
दहा पंधरा मिनिटात तिने नाश्ता बनवला आणि तो प्लेटमध्ये काढणार तोच तिच्या अंगाभोवती तुषारची राकट मिठी पडली. त्याचे दोन हात तिच्या स्तनांच्या गोलाईवर पडले आणि त्यांच्याशी धसमुसळेपणा करू लागले. ती सुखावली. पण याचा शेवट तिला माहीत होता. तिने त्याचे हात झटकले आणि लटक्या रागाने त्याच्याकडे पाहिले. तो हिरमुसला, पण तिचा नाईलाज होता.
“ऑफिस नाही का आज?” ती विषय बदलण्यासाठी बोलली. “आणि मलाही आज बाजारात जायचं आहे. तुम्ही जाताना मला तिथपर्यंत सोडून द्या.”
“ठीक आहे.” तो बोलला आणि मान खाली घालून कपडे बदलण्यासाठी निघून गेला. त्याला असं नाराज करताना तिला वाईट वाटायचं पण नाईलाज होता.
तुषारने सरिताला बाजारात सोडलं आणि तो पुढे निघून गेला. ती दुकानात पोचली. खरेदीला सुरूवात करणार इतक्यात, “कोण सरिता का गं तू?” तिच्या मागून आवाज आला. तिने चमकून मागे वळून पाहिलं.
“मुग्धाऽऽऽऽ!” ती ओरडली.
तिची कॉलेजची जिवलग मैत्रीण मुग्धा समोर उभी होती. दोघीही कडकडून भेटल्या.
“किती दिवसांनी भेट झाली गं!” मुग्धा म्हणाली.
“हो नं, होतीस कुठे इतके दिवस?” तिने विचारलं.
“अगं, मी लग्नानंतर अमेरिकेत होते पाच महिने,” मुग्धा उत्तरली, “मागच्याच महिन्यात परत आली. पुढच्या महिन्यात मिस्टरही तिथली नोकरी सोडून इथे येताहेत, त्यांना इथे एका मोठ्या कंपनीत चांगला जॉब मिळाला आहे.” मुग्धाची बडबड सुरू झाली.
सरिता आणि मुग्धा दोघीही कॉलेज मध्ये तीन वर्ष सोबतच होत्या. दोघींच्यात अगदी जिवलग मैत्री होती. अगदी सिनेमा, हॉटेलिंग आणि शॉपिंगपासून ते चावट गप्पा मारण्यापर्यंत त्यांची मैत्री होती.
इतक्या दिवसानंतर दोघीही पुन्हा भेटल्या होत्या. महत्त्वाचं म्हणजे मुग्धा तिच्या घराच्या जवळच राहत होती. दोघींनी मग शॉपिंग केली, कॉफी घेतली, एकमेकांचा पत्ता आणि मोबाईल नंबर घेतले आणि पुन्हा भेटण्याचं भेटण्याचं नक्की करून सरिता घरी परतली.
सरिता घरी पोचली तेव्हा १२ वाजून गेले होते. तिने जेवण आटोपलं, तिची नेहमीची औषधं घेतली आणि ती जरा आडवी झाली. जास्तीत जास्त आराम हे सुद्धा तिला सांगितलेलं एक पथ्य होतं.
आज इतक्या दिवसांनी जिवलग मैत्रीण भेटल्यामुळे सरिता खुशीत होती. मुग्धा स्वभावाने अतिशय बिनधास्त होती. कॉलेजच्या मुलांमध्येसुद्धा तिचा वचक असायचा. तिच्या समोर कुणा मुलीची छेड काढताना मुलं सुद्धा दहा वेळा विचार करत असत.
जिवाभावाच्या मैत्रिणी कॉलेज नंतर योगायोगाने पुन्हा भेटल्या होत्या आणि एकमेकींच्या जवळच राहत होत्या. त्यांची मैत्री पुन्हा बहरणार होती. सरिताने समाधानाने डोळे मिटले आणि थकव्यामुळे तिला झोप लागली.
तिला जाग आली तेव्हा बाहेर अंधार पडला होता. तिने आधी घड्याळाकडे पाहिलं. आठ वाजले होते. “इतक्या वेळ कसा डोळा लागला आपला?” तिने स्वत:लाच विचारलं, “आणि तुषार अजून कसा आला नाही?” तिच्या मनात विचार आला. रोज सात वाजताच्या आत घरी परतणारा तुषार आठ वाजून गेले तरी आला नव्हता. तिला काळजी वाटू लागली.
ती उठून स्वयंपाकाच्या तयारीला लागली. स्वयंपाक होईपर्यंतही तुषारचा पत्ता नव्हता. नऊ वाजून गेले होते. तिने त्याचा मोबाईल ट्राय केला, पण तो लागला नाही. आजपर्यंत असं कधीच झालं नव्हतं. तो ऑफिस मध्ये फोन करायच्या विचारातच होती तेवढ्यात गाडीचा हॉर्न वाजला.
तुषार आला होता. सरिताने दार उघडलं. दार उघडताच एक उग्र भपकारा तिच्या नाकात घुसला. तिने त्याच्याकडे पाहिलं. त्याचे डोळे लालसर झाले होते. तो नक्कीच पिऊन आला होता हे उघड होते. तुषार अगदी निर्व्यसनी होता. आणि आज तो दारू कसा पिऊन आला? तिला आश्चर्यच वाटलं.
“का हो, आज तुम्ही पिऊन कसे आलात, तुम्ही तर कधीच पीत नाही.” तिने विचारलं.
“मग दुसरं काय करू?” तुषार तुटकपणे उद्गारला आणि बेडरूमकडे निघून गेला.
सरिता सुन्न होऊन त्याच्याकडे पाहत राहिली. तिच्या डोळ्यात अश्रू उभे राहिले. आजपर्यंत तुषार कधीही तिच्याशी असं वागला नव्हता. काय झालं होतं त्याला? तिने जेवण वाढलं आणि ती तुषार सोबत जेवायला बसली. पूर्ण जेवण होईपर्यंत तुषार गप्प गप्प होता. कसंबसं त्याने जेवण आटोपलं आणि तो सरळ बेडरूमकडे निघून गेला.
नेहमी हसत खेळत राहणारा, चेष्टा मस्करी करणारा तुषार असा शांत आणि तोही दारू पिऊन आलेला, सरिताला हे सगळंच अनाकलनीय होतं. तिने आवरासावर केली आणि ती बेडरूममध्ये गेली. तुषार तिच्याकडे पाठ करून झोपी गेला होता. आताच त्याच्याशी याबद्दल बोलणं योग्य होणार नाही असा विचार करून ती सुद्धा झोपी गेली.
दुसऱ्या दिवशी सुद्धा तुषार शांतच होता. तिला त्याच्या वागण्याची काळजी वाटू लागली. त्या दिवशी संध्याकाळी सुद्धा तो नशेतच घरी आला. तिच्याशी अक्षरही न बोलता त्याने जेवण आटोपलं आणि तो बेडरूममध्ये निघून गेला.
ती बेडरूममध्ये आली आणि त्याच्या शेजारी झोपली. तिने त्याच्या अंगाभोवती हात टाकून त्याला आपल्याकडे वळवलं आणि कुशीत घेऊन त्याच्या केसातून हात फिरवू लागली. त्यानेही एक हात तिच्याभोवती टाकला होता.
तिच्या एवढ्याशा स्पर्शाने सुद्धा त्याच्या शरीरात चाळवाचाळव सुरू झाल्याचं तिला कळलं. तिचा हात अभावितपणे त्याच्या कमरेखाली सरकला, आणि ती चकित झाली. नशेत असूनसुद्धा त्याचं लिंग ताठरलं होतं.
पायजाम्यावरूनच तिने त्याचं लिंग चाचपडलं. ते पूर्ण कडक झालं होतं. तिने दचकून हात बाजूला केला. पण त्याची मिठी आता आणखी घट्ट झाली होती. तो तिच्या गाऊनवरूनच तिच्या उरोजांच्या फटीत तोंड घुसळू लागला.
सरिताच्या अंगात सुद्धा एक उत्तेजक संवेदना तरळून गेली. पण तिने निग्रहाने त्याला दूर सारलं आणि त्याच्याकडे पाठ फिरवली. तिच्यामागे त्याच्या शरीराची अस्वस्थ हालचाल तिच्या कानांनी टिपली. मोठ्या मुश्किलीने त्याला झोप लागली.
नंतर तोच प्रकार रोज घडू लागला. तुषार रोज दारू पिऊन यायचा आणि काहीतरी खाऊन झोपी जायचा. सरिताला काय करावं सुचत नव्हतं. त्याच्या अशा वागण्याचं कारण तिला उमगलं होतं पण त्यावर उपाय सापडत नव्हता.
शरीरसंबंधांना डॉक्टरांनी सक्त मनाई केली होती आता गर्भपात झाला तर गंभीर परिणाम होतील आणि पुढे गर्भधारणा होईलच याची अजिबात शाश्वती नाही असं त्यांनी निक्षून सांगितलं होतं.
अजून कमीत कमीत सात महिने तरी तिला त्याच्यापासून दूर राहायचं होतं. पण त्याची सध्याची अवस्था पाहून तिला ते अशक्य वाटत होतं. इकडे आड तिकडे विहीर अशी सरिताच्या मनाची अवस्था झाली होती.
तुषारला शरीरसुख द्यावं तर गर्भपाताचा धोका आणि प्रकृतीची पुढची गुंतागुंत निश्चित होती. त्याला दूर ठेवावं तर तो दारूच्या आहारी जातोय हे स्पष्ट दिसत होतं. ती पूर्ण हतबल झाली होती.
त्या रात्री तुषार जरा आक्रमक अवस्थेतच घरी आला होता. त्याला आज दारूही जास्त झाली आहे हे त्याच्या देहबोलीवर तिच्या लक्षात आलं. तिच्याशी काहीही न बोलता तो जेवण आटोपून सरळ झोपायला निघून गेला.
ती सुमारे अर्ध्या तासाने बेडरूममध्ये आली तेव्हा तो जागाच होता. ती त्याच्याकडे बघून हसली आणि त्याच्या शेजारी लवंडली. ती आडवी होताच तो तिच्यावर झपाटला. तिला घट्ट मिठीत घेऊन त्याने तिच्या ओठांवर ओठ टेकले.
त्याच्या आवेगाने ती एकदम गुदमरून गेली. त्याचे दोन्ही हात तिच्या पुष्ट स्तनांशी खेळू लागले. ती त्याला विरोध करू लागली. पण तिला न जुमानता त्याने तिचा गाऊन तिच्या शरीरावरून दूर केला.
तिची ब्रेसीअर ओरबाडून फेकून दिली आणि तो आवेगाने तिची स्तनाग्रं चोखू लागला. त्याचा एक हात खाली सरकला आणि निजल्या निजल्याच त्याने तिची पॅन्टी तिच्या पायातून काढून टाकली.
ती पूर्ण नागडी झाली. त्याचे ओठ तिच्या एका स्तनाग्राशी खेळत होते, एक हात तिच्या दुसऱ्या स्तनाला कुस्करत होता. आणि दुसरा हात तिच्या योनीप्रदेशावरून फिरू लागला. सरिता झपाट्याने कामोद्दीपित होत होती. इतक्यात तुषारने आपले एक बोट तिच्या योनित खुपसलं.
ती ताडकन भानावर आली. आता जर आपण सावरलो नाही तर जे घडू नये तेच घडणार याची तिला पूर्ण कल्पना आली. त्याला तिच्याशी संभोग करण्यापासून दूर ठेवायचं असेल तर त्याची कामोत्तेजना शांत करणं आवश्यक आहे हे तिला कळलं.
