तिने त्याचा योनिप्रदेशावरचा हात दूर केला आणि त्याच्या बाजूला वळली. त्याचं स्तनाग्र चोखणं सुरूच होतं. तिने त्याला पाठीवर झोपवलं आणि ती उठून बसली. त्याची बनियान तिने त्याच्या अंगातून दूर केली.
आपण सुद्धा उत्तेजित झालो आहे असं भासवत तिने त्याच्या ओठांवर ओठ टेकले. त्याचं दीर्घ चुंबन घेत ती खाली सरकली. दोन्ही हातांनी त्याचे निप्पल्स कुरवाळत ती खाली सरकली. त्याच्या बेंबीच्या आजूबाजूला किस करत तिने त्याच्या पायजाम्याच्या नाडीला हात घातला.
आता ती आणखी खाली सरकली होती. हळूच तिने त्याचा पायजामा दूर केला. आता तो फक्त अंडरवेअरवर उताणा पडला होता. त्याची अंडरवेअर तट्‍ट फुगली होती. ती सावकाश त्याच्या गुडघ्यांशेजारी बसली आणि तिने त्याच्या अंडरवेअरच्या इलॅस्टिकला हात घातला.
तिने त्याची निकर अर्धीच खाली सरकवली तोच त्याचं ताठर लिंग त्यातून उसळून वर आलं आणि थेट त्याच्या बेंबीच्या खाली पोटाला जाऊन भिडलं आणि थरथरू लागलं. त्याचं ते बळकट लिंग पाहताच तिच्याही शरीरात उत्तेजना सळसळली. मोठ्या कष्टाने तिने स्वत:वर ताबा मिळवला आणि त्याची अंडरवेअर शरीरावेगळी केली.
आता तुषारही पूर्ण नागडा झाला होता. तिने त्याच्या मांड्यांवर दोन्ही हात ठेवले आणि तिथे कुरवाळू लागली. तुषारच्या मांड्यांमध्ये अस्वस्थ हालचाल झाली. ओठांवरचे हसू दाबत तिने डाव्या हाताने हळूच त्याच्या वृषणांना स्पर्श केला.
तुषारने मान झटकली. डाव्या हाताने त्याचे वृषण कुरवाळीतच तिने उजव्या हाताने त्याच्या थरथरणाऱ्या लिंगावरून सावकाश हात फिरवला. तिच्या कोमल हाताच्या स्पर्शाने त्याचं लिंग उसळी मारू लागलं.
तिने त्याच्याकडे पाहिलं. त्याने डोळे घट्ट मिटले होते. ती सुद्धा उत्तेजित झाली होती. आत्ताच्या आत्ता त्याच्यावर स्वर व्हावं आणि त्याचं कडक लिंग आपल्या योनित घालून घ्यावं अशी तीव्र भावना तिच्या मनात आली. पण निदान तिला तरी संयम बाळगणं गरजेचं होतं.
तिने त्याचं लिंग आपल्या मुठीत धरलं आणि त्याची त्वचा खाली-वर करू लागली. तुषारच्या तोंडून कामुक उसासे निघू लागले. सरिताने थोडा वेळ त्याच्या लिंगाची कातडी खाली-वर केली आणि मग सरळ पुढे झुकून त्याचं लिंग आपल्या तोंडात घेतलं. आपल्या जि‍भेने आणि जबड्याच्या वरच्या भागाने ती त्या लिंगाला हळुवारपणे चोखू लागली.
तुषार कामाग्नीने तळमळू लागला. जसा सरिताच्या चोखण्याचा वेग वाढला तसा तुषारचा संयम संपला. त्याने हात खाली करून सरिताच्या आपल्या अंगावर ओढण्याचा प्रयत्न केला. पण सरिता सावध होती. पटकन मागे सरकून तिने त्याची पकड चुकवली.
आता ती आणखी खाली सरकली आणि त्याचं लिंग खाली ओढून तिने चोखणं चालूच ठेवलं. तिला आपल्या अंगावर ओढण्यासाठी आता तुषार उठायचा प्रयत्न करू लागला. पण सरिताला हे अपेक्षित होतंच. तिने त्याच्या छातीला धक्का देऊन पुन्हा त्याला पलंगावर उताणा पाडला.
जितक्या वेळा तुषारने उठून सरिताला आपल्या अंगावर ओढण्याचा प्रयत्न केला तितक्या वेळा तिने त्याला धक्का देऊन पुन्हा पलंगावर ढकललं. पिणं जास्त झाल्यामुळे तुषारच्या अंगात तितकीशी ताकदही उरली नव्हती.
शेवटी तुषारने उठण्याचा नाद सोडून दिला आणि तो पलंगावर उताणा पसरला. सरिताचं लिंग चोखणं सुरूच होतं. मधेच ती लिंग तोंडातून बाहेर काढायची आणि जोरात त्वचा मागे पुढे करायची. थोडा वेळ हलवून झालं की पुन्हा तोंडात घेऊन चोखू लागायची.
आलटून पालटून तिच्या या क्रिया चालल्या होत्या. तुषार बिचारा पलंगावर तळमळत नुसता पडला होता. जवळ जवळ पंधरा मिनिटं ती या दोन्ही क्रिया आलटून पालटून करत होती. आणि अखेर तिच्या तोंडातलं त्याचं लिंग जोरात फडफडलं.
तुषार आता स्खलित होणार हे तिने ओळखलं आणि झटकन त्याचं लिंग तोंडातून बाहेर काढून ती जोरजोराने वर-खाली हलवू लागली. त्याचं शरीर जोरात ताठरलं आणि तो क्षण आलाच. त्याची कंबर एकदम वर झाली आणि त्याच्या लिंगातून वीर्याची कारंजी उडू लागली.
एक, दोन, तीन अशा सहा सात पिचकाऱ्यांमधून त्याचं वीर्य बाहेर निघू लागलं. सरिता लिंग हलवतच होती. शेवटी तिने संपूर्ण वीर्य त्याच्या लिंगातून बाहेर काढलं.
वीर्यपतनामुळे म्हणा किंवा नशेच्या प्रभावामुळे म्हणा, आता तुषार थोडा शांत झाला होता. तिने त्याचं लिंग सोडलं आणि टॉवेलने आजूबाजूला उडालेलं सगळं वीर्य साफ केलं. त्याच्या अंगावर चादर टाकली आणि ती त्याच्या बाजूला झोपी गेली.
सकाळी सरिताला जाग आली तेव्हा तुषार तिच्याआधीच उठला होता. तिने तोंड धुवून चहा केला आणि कप घेऊन ती तुषारकडे गेली. तिने त्याच्याकडे पाहिलं. त्याने मुकाट्‍याने तिच्या हातून कप घेतला. चहा पिऊन होईपर्यंत ती सुद्धा गप्पच होती. चहा झाल्यावर ती म्हणाली,
“तुषार तू याआधी कधीच ड्रिंक्स करत नव्हतास, पण आजकाल मात्र रोज पिऊन येतोस, हे चांगलं नाही. जरा जबाबदारीने वागायला सुरू कर.”
“अनैसर्गिक जीवन जगत असताना नैसर्गिकरित्या वागण्याचा उपदेश करत आहेस?” तुषार ताडकन उद्गारला.
त्याने एकदा तिच्याकडे जळजळीत नजरेने पाहिलं आणि लांब लांब टांगा टाकत तो तिथून निघून गेला. सरिता सुन्न होऊन तशीच बसून राहिली. हा आघात तिला असह्य होता. पुढच्या पंधरा मिनिटात तुषार तयार होऊन टिफिन न घेताच ऑफिसला निघून गेला.
सरिताच्या अंगात उठण्याचंही त्राण नव्हतं. काय चालू होतं तिच्या जीवनात? तिच्या दृष्ट लागण्यासारख्या संसाराला खरंच कुणाची तरी दृष्टच लागली होती. पण हे सारं थोपवण्यात ती सध्यातरी असमर्थ होती.
नंतरचे काही दिवस तेच सारं घडत गेलं. रोज रात्री तुषार ड्रिंक्स घेऊन घरी यायचा आणि थोडंसं जेवून झोपून जायचा. त्याचा स्वभावही आता चिडचिडा झाला होता. तिला त्याची गरज समजत होती पण ती असहाय होती.
त्यांच्यातला संवादच हरवत चालला होता. कधी कधी तिचाही संयम सुटायचा आणि तिच्या तोंडूनही एखादे वेळी कमी जास्त शब्द निघून जायचे. तो वेगाने दारूच्या आहारी चाललंय हे तिला स्पष्ट दिसत होतं. त्याचं कारणही उमजत होतं. पण काय करावं ते तिला सुचत नव्हतं.
एकदा असाच तो तिला काहीतरी बोलून निघून गेला आणि तिला रडू कोसळलं. बराच वेळ ती रडत होती. तेवढ्यात डोअर बेल वाजली. तिने डोळे पुसत दार उघडलं आणि ती चकित झाली.
दारात मुग्धा उभी होती. तिने स्वत:ला आवरत तिला आत घेतलं आणि दोघींच्या गप्पा सुरू झाल्या. थोडा वेळ इकडच्या तिकडच्या गप्पा झाल्यावर मुग्धाने अचानक विचारलं,
“तुझे मिस्टर कुठे आहेत, मी अजून त्यांना पाहिलंच नाही, फोटो असेल तर तो तरी दाखव.”
सरिताने अल्बम काढला आणि मुग्धाला त्यातील फोटो दाखवायला सुरूवात केली. तुषारचे फोटो पाहून मुग्धाच्या डोळ्यात आलेली चमक तिच्या नजरेतून सुटली नाही. सगळे फोटो पाहून झाल्यावर मुग्धा म्हणाली,
“व्वा, खूप सुंदर, आणखी कसं चाललंय तुझं?”
“एकदम झकास!” सरिता उद्गारली.
“सगळं ठीक आहे तर तुझ्या चेहरा इतका उदास का?” मुग्धाने विचारलं.
सरिताने लपवण्याचा प्रयत्न केला पण मुग्धाने तिचा पिच्छाच पुरवला. सरतेशेवटी सरिताने सुरुवातीपासूनची सगळी हकीकत तिला सांगायला सुरूवात केली.
मुग्धाने सगळी हकीकत शांतपणे ऐकून घेतली. ती ऐकता ऐकता कधी मुग्धाचे डोळे विस्फारायचे तर कधी बारीक व्हायचे. सगळं सांगून झाल्यावर सरिता गप्प झाली.
“तर अशी समस्या आहे म्हणतेस,” मुग्धा म्हणाली, “मग यावर काय उपाय शोधला आहेस?”
“काहीही सुचत नाहिये मुग्धा मला, आता तूच काही तरी सुचव.” सरिता काकुळतीला येऊन म्हणाली.
मुग्धाकडे सुद्धा यावर काहीच उत्तर नव्हतं. थोडा वेळ आणखी गप्पा मारून मुग्धा निघून गेली.
त्यानंतर मुग्धा एक दोन वेळा तिच्याकडे आली. सरिताने तिची आणि तुषारची ओळखही करून दिली. ती येण्याच्या वेळी तो घरी असला तर त्यांच्या गप्पाही खूप रंगायच्या. दिवस जात होते. पण परिस्थितीत काहीही फरक पडत नव्हता.
तुषारचं पिणं वाढत चाललं होतं. आताशा तो घरी आणूनही प्यायला लागला होता. सरिताने सगळे उपाय करून पाहिले पण काही उपयोग झाला नाही. तिची चिंता दिवसेंदिवस वाढत होती. अजून जवळ जवळ सात महिने काढायचे होते.
तुषारला शरीरसुख मिळेपर्यंत तो ताळ्यावर येणार नाही हे तिला समजून चुकलं होतं. त्याच्या शारीरिक गरजेवर त्याचाही ताबा नव्हता. कसंही करून तुषारची शारीरिक भूक मिटवायला हवी होती नाहीतर येणारे दिवस कठीण जाणार होते हे निश्चित होतं.
नऊ दहा महिने एखाद्या विवाहित पुरूषाला स्त्रीसुखापासून वंचित ठेवणं चूक आहे हे तिलाही मान्य होतं. संभोगसुखावर तुषारचा हक्क आहे हेही तिला कबूल होतं पण ते त्याला द्यायचं कसं हे तिला उमगत नव्हतं.
आणि अचानक आकाशात वीज चमकावी तसा तो विचार तिच्या मनात चमकला. तो विचार मनात येताच तिला स्वत:च अपराध्यासारखं वाटू लागलं. तिला स्वत:चीच लाज वाटली. एखादं झुरळ झटकावं तसा तो विचार तिने मनातून झटकून टाकला.
पण दुधाचं भांडं दिसल्यावर एखादं मांजर जसं वारंवार हाकलल्यावरही पुन्हा पुन्हा घरात शिरतं तसा तो विचार पुन्हा पुन्हा तिच्या मनात शिरकाव करत होता. तिला सारखं शरमल्यासारखं होत होतं. दिवसभर त्या दुष्ट विचाराने तिचा पिच्छा पुरवला.
तुषारला संभोगसुख देण्याकरता आपण मुग्धाला विनंती करावी, हा तो विचार होता. एकदा तो विचार मनात शिरल्यावर जितक्या तत्परतेने ती त्याला दूर लोटत होती तितक्याच वेगाने तो पुन्हा तिच्या मनात प्रवेश करत होता.
मुग्धा तिची जिवलग मैत्रीण होती, आयुष्यातील काही महत्त्वाची वर्षं त्यांनी सोबत काढली होती. त्यांच्यात आपसात काही आडपडदा नव्हता हे सगळं खरं होतं पण म्हणून तिच्याकडून अशी अपेक्षा करणं हे चूक होतं. त्यातून ती सुद्धा आता विवाहित होती. तिला तिचा संसार होता.
इतर कुठलीही अडचण असती तर तिने अगदी बिनधास्त मुग्धाला सांगून तिच्याकडून मदत घेतली असती आणि तिने ती केलीही असती, पण अशा बाबतीत तिच्याकडून अपेक्षा करणं योग्य नव्हतं.
दिवसभर तिच्या मनात अंतर्द्वंद्व चाललं होतं. तिच्या मनाचे जणू दोन भाग झाले होते. एक भाग दुसऱ्याशी युक्तिवाद करत होता. आणि दुसरा पहिल्याला प्रत्युत्तर देत होता. तिचे एक मन म्हणायचं, “काय हरकत आहे मुग्धाला विचारलं तर? ती सुद्धा नवऱ्यापासून दूरच आहे. तिलाही ते सुख हवं असेल तर?”
लगेच दुसरं मन म्हणायचं, “स्वत:च्या स्वार्थासाठी असा विचार करायची तुला लाज वाटायला हवी.” आणि तिला खरंच शरमल्यासारखं व्हायचं. मग लगेच तिला तुषारचे फोटो पाहताना मुग्धाच्या डोळ्यात आलेली चमक आठवायची. तर दुसरं मन तिला त्यांच्या मैत्रीची आठवण करून द्यायचं. खूप विचार करून तिचे डोकं भणभणून गेलं.
शेवटी तिने ठरवलं की मुग्धाला एकदा विचारून पाहू, जास्तीत जास्त काय होईल, ती हो म्हणेल नाही तर नाही म्हणेल, फार फार तर रागावेल, पण माझ्या मनाची ही द्विधा अवस्था तर संपेल. एकदा हा निर्णय घेतल्यावर तिला जरा शांत वाटलं आणि ती पुढची योजना आखू लागली.
