पुढचे तिन चार दिवस खुप धामधूमित गेले. माझा १० वी चा निकाल बघायला आणि माझं अभिनंदन करायला आमचे सर्व पाहुणे येवून गेले. माझे मात्र कशातच लक्ष लागत नव्हते. आईने मला विचारन्याचा प्रयत्न केला पण बाबा म्हणाले की जाऊ दे स्वारी हवेतच आहे. मला मात्र माझ्या मार्कांच फारसे कौतुक नव्हते. मला फक्त शोभाताईच दिसत होती.
एक दिवशी मी मनाचा हिय्या करून तिच्या घरी गेलो. मनाशी ठरवले की आज शोभाताई बरोबर बोलून फाइनल ठरवायचे की, “तुला मी आवडतो की नाही, आणि जर आवडतो तर तू मला दूर ढकलण्याचा प्रयत्न का करतेस? हवे तर मी तुझ्या बरोबर लग्न करीन.” अशा खुपशा विचारांनी माझ्या डोक्यात कहर मजले होते. मला सुरवात कशी करायची ते पण कळत नव्हते. मी तसा खुपच बालिश होतो. विचाराच्या गदारोळातच मी शोभाताईच्या घरी गेलो.
दारावरची बेल वाजवन्याआधी मनातल्या गोष्टींची जूळवाजुळव केली. मी बेल वाजवताच शोभाताईच्या आईने दार उघडले. माझा घसा कोरडा पडला. मला काय बोलावे सुचेना. तिची आई ह्या वेळी घरी असने मला अपेक्षित नव्हते. तिच्या आईने माझ्याकडे पहात हसून विचारले, “काय बंटी, कसा आहेस? काय काम काढले? ये ना आत.” मी आत जाताना माझी नजर शोभाताईला शोधत होती. मी बळेच हसून म्हणालो, “काही नाही. सहज आलो. पण काकू आज तुम्ही घरी कशा?” तर काकू हसून म्हणल्या, “अरे आज आमच्या शोभाला पहायला पाहुणे येणार आहेत ना, म्हणून सुट्टी काढली.”
“काय?” मी जवळ जवळ किंचाळलोच. काकू पुढे सांगू लागल्या, “अरे बंटी, खुप चांगला मुलगा आहे. एका मोठ्या कंपनीत तो इंजिनीअर आहे. पगार पण खुप आहे. दिसायला पण छान आहे. शिवाय आमच्या नात्यातला पण आहे.” काकू बोलत होत्या पण माझ्या डोक्यावर कोणीतरी मोठा आघात केल्यासारखा वाटत होते. पुढचे मला काहीच ऐकू येत नव्हते.
काकूंनी मला मध्येच हलविले आणि विचारले ,” तुझ लक्ष कुठे आहे?” मी काहीतरी उत्तर देण्याचा प्रयत्न करीत होतो तर काकू म्हणल्या, “अरे थांब, शोभा येईलच आत्ता.” मी म्हणालो, “नाही काकू, मी नंतर येतो. मला आईने दुकानात जायला सांगितले होते पण मी विसरलो होतो.” काकू म्हणाल्या, “ठीक आहे. पण नंतर ये. म्हणजे तुला शोभाचा होणारा नवरा पहायला मिळेल.” मी हो म्हणून सटकलो.
मला आता काकूंचा पण राग आला होता. मी तिथून कोपऱ्यावरच्या दुकानात गेलो आणि तिथून मी शोभाताईच्या घराकडे नजर लावून बसलो. थोड्या वेळाने काही गाड्या आल्या. खूप सारे पाहुणे आलेले होते. मला राग सहन होत नव्हता तर मी घरी निघून आलो आणि पलंगावर निजून रहालो.
संध्याकाळी मी झोपेतून उठलो. आईने मला शोभाताईचे लग्न जुळल्याची बातमी सांगितली. माझं मन मोडले. मला काही सुचेना झालं. मी हातपाय धुतले आणि आईला, “बाहेरून मित्रांकडून येतो” असे सांगून घरा बाहेर पडतो. शोभाताई च्या घरापुढून जाताना मी हळूच डोकावले. शेजारचे लोक जमले होते आणि तिचं अभिनंदन करत होते.
एका महिन्यानंतर तिचं लग्न होते आणि ती माझ्या सोबत बोलायचं टाळत होती. तिच्या घरी पाहुण्यांची नेहमी गर्दी असायची. मी एक दिवस माझ्या आईसोबत पुन्हा तिच्या घरी गेलो. आई काकुसोबत बोलत बसली तितक्यात काकू मला म्हणाली, “अरे बंटी, किती दिवसांनी आला. जा शोभाला जाऊन भेट. एकदा तिचं लग्न झालं की पुन्हा नाही येणार घरी.” दोघेही हसू लागल्या.
मी मन घट्ट करून शोभाताईच्या खोलीत गेलो. ती एकटीच होती. मला बघून शोभाताई म्हणाली, “बंटी, खूप दिवसांनी आला?” शोभाताई माझ्याशी बोलायचं टाळत होती आणि अचानक मला खूप दिवसांनी आल्याचं विचारात होती. मी म्हणालो, “तुझ लग्न जुळल ना मग आपला काय संबंध?” मी पुढे काही बोलायच्या आधी ती बोलली, “काय संबंध म्हणजे काय असं काय बोलतो, तुला त्या दिवशी समजावलं ना मी. तरीही तू तोच विचार करतो.”
मला कळेना झालं, मी विचारून टाकलं, “शोभाताई तू माझ्यावर प्रेम करते का नाही?” ती बोलायचं थांबली आणि थोड्या वेळाने म्हणाली, “अरे अस काय विचारतो मी तुझ्या प्रेम करते पण” मी म्हणालो, “पण पण बिन काही नाही, जे आहे आताच सांग” शोभाताई म्हणाली, “नाही.”
मला माझ्या प्रश्नाचे उत्तर मिळालं होत म्हणून मी बाहेर आलो. शोभाताई पण अजुन किती समजाऊन सांगणार. आईने विचारले, “काय झालं?” मी म्हणालो, “काही नाही” आणि शोभाताईच्या घरातून बाहेर पडलो.
संध्याकाळी मी आईला म्हणालो, “मला घरी करमत नाही, मामाच्या घरी जाऊन येतो.” आई म्हणाली, “तूच फोन करून विचार आणि जा.” मी लगेच मामाला फोन केला. मी शोभाताईचे लग्न होत नाही तोपर्यंत दूर राहण्याचा निश्चय केलेला होता. मामाच्या घरी जाणे माझ्यासाठी योग्य पर्याय होता. मी दुसऱ्या दिवशी सकाळी मामाच्या घरी जाण्यासाठी निघालो.
मामाच्या घरी असताना शोभाताईचा विचार मनात यायचा पण मी मन घट्ट करायचो. “तिचं माझ्यावर प्रेम नव्हतं अणि जे झालं ते चूक होत,” असे म्हणून स्वतःची समजून घालत होतो.
मी घरी परत आल्यावर ११ वी साठी हॉस्टेलला जाण्याचा निर्णय घेतला. त्यानंतर मी क्वचित घरी यायचो. शोभाताईच्या वडीलांची बदली झाली, त्यामुळे ते त्यांचं घर विकून नवीन घरी गेल्याचे कळलं. मी शोभाताईला पूर्णपणे विसरण्याचा प्रयत्न करत होतो म्हणून माझं लक्ष अभ्यासाकडे वळवलं.
शोभाताई माझ्या आयुष्यातून जाऊन ६ वर्ष झालीत. माझं शिक्षण पूर्ण झालं अणि मला एका मोठ्या कंपनीमध्ये नोकरी मिळाली. माझा सगळं नीट चाललं होते. एक दिवस मला ऑफिसच्या कामाने पुण्याला जायला मिळाले.
पुण्यामध्ये माझं २-३ दिवसाचं काम होते. ४ तास प्रवास करून मी पुण्याला पोहोचलो, खूप थकलो होतो म्हणून मी पूर्ण दिवस आराम केला आणि संध्याकाळी सहज कॉफी पिण्यासाठी एका कॅफे मध्ये गेलो.
कॉफी पिताना मला शोभाताई दिसली. तिला खूप वर्षांनी बघितलं होत मी. ती अगोदर पेक्षा खूप भरलेली होती. थोडी अजुन जाड झालेली होती. तिने घट्ट कुर्ता अणि चुरिदर घातलेला होता. ती आजही खूप मादक दिसत होती. तिच्या एका हातात पर्स तर दुसऱ्या हातात तिचे बाळ होते.
मला राहवलं नाही म्हणून मी तिला हाक मारली. ती माझ्याजवळ आली आणि म्हणाली, “बंटी ना तू”, खूप वर्षांनी आम्ही भेटलो, शिवाय तिला एक ३ वर्षाचा मुलगा होता त्यामुळे माझ्या मनात कुठलाच राग किंवा हेवा नव्हता. मी तिला म्हणालो, “हो ग, शोभाताई” आणि तिला बसण्याची विनंती केली. ती माझ्या जवळ बसली. मी तिच्यासाठी कॉफी बोलावली. कॉफी पिल्यावर तिने मला तिच्या घरी येण्याची विनंती केली. मी पण तिला हो म्हणलो.
शोभाताईचे घर फार मोठे होते. शोभाताई ने आमच्या दोघांसाठी नाश्ता बनवला. नाश्ता करताना आम्ही खूप गप्पा केल्या. मी तिला माझा फोन नंबर दिला आणि तिने मला तिचा. तिच्या मांडीवरचे तिचे बाळ झोपी गेले. शोभा ताईने त्याने बेडरूम मध्ये झोपवलं अणि कपडे बदलून बाहेर आली. तिने गाऊन घातलेला होता. आम्ही पुन्हा गप्पा मारायला लागलो.
शोभाताईने तीच्या नवऱ्याला फोन केला. त्याने यायला वेळ लागेल असं सांगितलं. मला पण त्याला भेटायचं होते. म्हणून मी थांबलो. शोभाताई म्हणाली, “मी जेवण बनवते तू बस” मी म्हणालो, “मी काय करणार इथे”. मीपण तिच्यासोबत किचनमध्ये गेलो.
शोभाताई खूप मादक दिसत होती. तिचे नितंब गाऊन मधून उठून दिसत होती. माझा लवडा आता उठायला लागला. मी मनावर काबू ठेवला. ती एका मुलाची आई होती आणि तिचा नवरा घरी येणारच होता.
शोभाताईने विचारले, “बंटी, कोणती मुलगी पटवली की नाही?” मी म्हणालो, “नाही” ती म्हणाली, “का बरं” मी म्हणालो, “नको राहू दे” तिने विचारले, “असे काय झाले?” मी म्हणालो, “नको विचारू पुन्हा तुला राग येईल” ती म्हणाली, “एकदा सांग तरी.” मी म्हणालो, “माझ्या मनात कायम तूच होती, म्हणून मी कोणत्या मुलीकडे लक्ष नाही दिले.” ती जवळ आली आणि म्हणाली, “काय रे, चेष्टा करतोय काय माझी.”
ती माझ्या अगदी जवळ होती. मला रहावले नाही. मी तिला मिठी मारली आणि माझे ओठ तिच्या ओठावर ठेवले आणि चुंबन घेऊ लागलो. ती पण मला साथ देत होती. थोड्या वेळाने मी भानावर आलो. मी मागे सरकलो. मी तिला सॉरी म्हणालो. मी शरमेने माझी मन खाली घातली. ती काही नाही म्हणाली आणि जेवण बनवू लागली. मला तिच्या चेहऱ्यावर राग दिसत होता. मला काहीच सुचेना झाले म्हणून तिला काहीही न बोलता लगेच तिथून निघून हॉटेलला आलो.
