बर्याच वर्षापूर्वीची कहाणी आहे. पुण्याच्या प्रभात रोडवर राजूच्या आजोबांचे घर होते. राजूच्या आजोबांच्या पश्च्यात राजूची आजी तिथे एकटी रहायची. जुनी पण भक्कम तळमजला व वर एक मजली इमारत होती.
इमारत जुनी असली तरी दोन मजल्यावर प्रत्येकी दोन असे ४ आधुनिक फ्लॅट होते. राजूच्या आजीचा फ्लॅट पहिल्या मजल्यावर होता. २ बेडरूम, किचन, हॉल, २ बाल्कनी अशा प्रशस्त फ्लॅटमध्ये (आजीच्या भाषेत बिर्हाड) आजी एकटी रहायची.
राजूच्या आजीच्या शेजारच्या बिर्हाडात एक शर्मा कुटुंब रहायचे. एकत्र कुटुंब होते. मध्यमवयीन विधुर कर्ता पुरूष रामलाल, त्याचा २७ वर्षाचा विवाहीत तरूण मुलगा राजेश, राजेशची २५ वर्षाची बायको कुमुद व त्यांची ३ वर्षाची लहान मुलगी पिंकी, रामलालची कोमल नावाची २० वर्षाची तरूण मुलगी असे ते मध्यमवर्गीय कुटुंब होते. कोमल १२ वर्षाची असताना रामलालची बायको अचानक एका छोट्या आजाराचे निमित्त होऊन वारली.
सुट्टीत राजूच्या आजीच्या सर्व नातवंडाचा मुक्काम पुण्याला असे. राजू व त्याची चुलत व आते-भावंडे पुण्याला धमाल करायला सुट्टी लागली की पुण्याला पळत असे.
बारावीच्या वर्षी एकदा नापास होऊन राजू परत ऑक्टोबरला परीक्षेला बसला. रिझल्ट लागेपर्यंत करायला दुसरे काहीच नसल्याने त्याच्या आईबाबांनी त्याला पुण्याच्या एका क्लासमध्ये घातले व त्याची रवानगी राजूच्या आजीकडे पुण्याला केली.
राजू खुशीतच पुण्याला आजीकडे रहायला आला. त्याचा संध्याकाळी ७ ते ९.३० क्लास असायचा. दिवसभर तो घरातच असायचा. राजूची आजीला दम्याचा त्रास होता. दमा चालू झाला की, तिला रात्री झोप लागत नसे. त्यामुळे जेवण आटपून ती दुपारी २/३ तास झोपत असे.
आजीच्या शेजारील बिर्हाडातल्या रामलालचा कसला तरी बिजनेस होता. रामलाल आणी त्याचा मुलगा राजेश सकाळी लवकर घराबाहेर निघायचे. कुमुदभाभी जेवण बनवून तिघांचा डबा घेऊन ११ वाजता त्यांच्या दुकानात जायला घराबाहेर पडे व संध्याकाळी ५ नंतर परत येई. राजेश व रामलाल उशीरा १०च्या नंतर घरी येत.
जेमतेम बारावीपर्यंत गचके खात पोचल्यावर, २ वेळा नापास झाल्यावर कोमलचे शिक्षण सुटले. रामलाल गेली ३/४ वर्षापासून कोमलच्या लग्नाचा प्रयत्न करत होता. पण हुंड्याच्या अवास्तव मागणी पायी कोमलचे अजूनही कुठेही नक्की झाले नव्हते.
सध्या कोमलची कुमुदभाभी त्यांच्या फॅमिली बिसनेसमध्ये व्यस्त होती. त्यामुळे लग्नाचे पक्के होईपर्यंत सध्या तरी कोमलला तिच्या भाची पिंकीला बेबी सीटींग करत तिला सकाळी ११ ते संध्याकाळी ५पर्यंत घरी रहायची ड्युटी लागली.
कोमलने कॉम्प्युटरचे एक दोन किरकोळ कोर्सेस केले पण तिचे मन घरातच पुस्तके मासिके वाचण्यात जास्त रमायचे. ती लहान असल्यापासून तिचे राजूच्या आजीशी चांगले जमे. त्यामुळे तिचे व पिंकीचे जेवण झाले की ती आजीकडे येऊन बसे.
राजूची आजी पुण्यात एकटी राहत असताना, दररोज कुमुदभाभी घरातून दुकानात जायला निघताच कोमल राजूच्या आजीकडे तिला मदत करायला, गप्पा मारायला येऊन बसायची. तिची भाची पिंकीही तिच्याकडेवर कोमलबरोबर असायची. तिचा भाऊ राजेश व कुमुदभाभी पण राजूच्या आजीला खूप मदत करत.
राजू, त्याची चुलत व आते-भावंडे पुण्याला असली की धमाल करत. कोमल जरी अमराठी असली तरी लहानपणापासून पुण्यात राहिली होती व मराठी शाळेत शिकली होती. त्यामुळे ती शुद्ध पुणेरी मराठी बोलत असे. राजूपेक्षा १ वर्षांनी कोमल मोठी असली तरी लहानपणापासून त्यांची चांगली गट्टी होती. राजू व त्याच्या भावंडात ती चांगली मिसळायची.
कोमल नावापुरतीच कोमल होती. २० वर्षाची कोमल थोराड दिसायची पण तरी राजूला आवडत होती. ५ फूट ३ इंच उंची, किंचित जाडी असल्यामुळे धिप्पाड दिसायची. कोमलचा चेहरा जरा थोराड दिसायचा. पण कोमलचे ओठ मात्र राजूला आकर्षक वाटत. तिचे पिंगट रंगाचे दाट कुरळे केस राजूला माधुरी दीक्षितची आठवण देत.
कोमलचा चेहरा झाकला तर ती खवा होता, असे राजूच मत होते. कोमलचा सगळ्यात मोठा ऍसेट तिचे कितीही झाकले तरी उफाळून येणारे तिचे गोळे व भरगच्च गांड. १०/१२ वर्षाचा असल्यापासून राजूसाठी कोमल एक हिरॉइनच होती.
ती नेहमी राजूच्या स्वप्नात डोकवायची. त्याचा उठायला लागल्यापासून हातगाडी चालवताना त्याच्या मनात कायम कोमलची छबी असायची. ह्या गेल्या दोन वर्षांपासून तर राजू तिच्याकडे फारच वेगळ्या नजरेने पाहू लागला होता.
कोमलच्या घरची मंडळी ११ वाजता बाहेर पडली की कोमल पिंकीला घेऊन राजूच्या आजीकडेच असे. आजी दुपारी झोपली की कोमल व राजू गप्पा मारत. कधी पत्ते खेळत. कोमल घरात गाऊन घालायची. राजूच्या आजीच्या घरातही ती त्याच कपड्यात वावरे.
कधी ती कुडता किंवा लूज शर्ट व खाली पेटिकोट असल्या वेशातही असे. कोमलच्याकडेवर बसलेल्या पिंकीला घेण्याच्या निमित्ताने राजू कोमलला हात लावे. तिच्या पाठीवर, कूल्ह्यावर त्याचा हात रेंगाळत राही. एक दोनदा त्याने हात कोमलच्या वक्षाच्याकडेला दाबून घेतला.
कोमलने अजून तरी कधी विरोध केला नव्हता. कोमलचे वक्ष तिने ढगळ कपडे घातले तरी राजूच्या नजरेत चांगलेच भरायचे. राजूची नजर तिथेच खिळलेली असायची.
कोमलला ते जाणवायचे. पण ती लक्ष नसल्यासारखे करायची. कोमलकडे बघताना मग राजूच्या शॉर्टमध्ये तंबू उभा राहायचा. कोमलचे लक्ष मग राहून राहून त्या तंबूवर जायचे.
कोमलला शृंगार कथा वाचायचा नाद होता. राजूने एक दोनदा तिला चावट गोष्टींची हिंदी मासिके व पुस्तके वाचताना पाहिले होते. राजूही तिला सिनेमाच्या गोष्टी व पांचट जोक सांगायचा व कोमल ते एंजॉय करायची.
एक दिवस दुपारी राजू कोमलला एका सिनेमाची गोष्ट सांगत होता. कोमलने तो सिनेमा पाहिलेला नसल्याने कोमल लक्ष देऊन ऐकत होती. राजू सिनेमातले डायलॉग मारत नट नट्यांची नक्कल करत होता.
मग प्रणय प्रसंगाचे वर्णन करताना राजूने पटकन कोमलला मिठी मारली व तिच्या गालाचे जोरदार फिल्मी स्टाइलने पप्पी घेतली. कोमल लालेलाल झाली. भानावर येत राजूने तिला ‘सॉरी’ म्हणून माफी मागायला लागला. कोमल रागाने पटकन पिंकीला घेऊन तिच्या घरी निघून गेली.
दुसर्‍या दिवशी कोमल राजूची जाम टरकली होती. सकाळी लवकर उठून तो मित्राकडे निघून गेला. त्यामुळे दिवसभर राजूला कोमल भेटली नाही. संध्याकाळी घरी येताना राजूला तर धडकीच भरली होती की कोमलने तिच्या बापाला व भावाला त्याची तक्रार केली तर त्याचे काय होईल.
पण क्लासहून परत येताना कोमल त्याला जिन्यात भेटली व तिने नेहमीसारखे स्मित हास्य केले. राजूच्या जीवात जीव आला. घरी आल्यापासून तो बाल्कनीत बसून कोमलच्या घराकडे पाहत बसला होता. जेवण झाल्यावरही बराच वेळ थंडीत कुडकुडत तो बाहेर बसून अंधारात कोमलच्या बाल्कनीकडे पाहत राहला.
दुसर्‍या दिवशी सकाळी उठून परत राजूचा मुक्काम बाल्कनीतच होता. २/३ वेळा कोमल बाल्कनीत येऊन गेली. पण तिने राजूकडे पाहिले नाही. दुपारी जेवण झाल्यावर बेल वाजली आणी कोमल व पिंकी राजूच्या आजीकडे अवतरल्या.
राजू त्याच्या खोलीत अभ्यासाचे नाटक करत आजी व कोमलच्या गप्पांचा कानोसा घेत होता व आजी कधी झोपते याची वाट पाहत होता. आजी झोपली तरी बराच वेळ कोमल आजीजवळच बसून राहिली. ३/४ वेळा आत डोकावले पण कोमलने राजूकडे पाहून न पाहिल्यासारखे केले.
राजूची तर कोमलशी बोलण्याची हिंमत नव्हती. राजू कोमलला किचनमध्ये काहीतरी खुडबुड करताना ऐकत होती. अचानक राजूला तिची अस्फुट किंकाळी कानावर आली.
राजू धावतच किचनमध्ये गेला. कोमलने राजूचा हात धरला व समोरच्या कोपर्यातील फळीवर बसलेले एक उंदराचे पिल्लू दाखवले. राजू थोडा पुढे झाला तसे त्या पिल्लाने जमिनीवर उडी मारली. त्याबरोबर कोमलने राजूला मागून मिठी मारली.
राजू पाठमोर्‍या असताना कोमलने मारलेल्या मिठीमुळे तिचे हात राजूच्या गळ्याभोवती होते व तिचे दोन्ही स्तन राजूच्या पाठीवर दाबले गेले. उंदराला पळायला जागाच नसल्याने ते पिल्लू तसेच कोपर्यात बसून राहले. कोमल अजूनही राजूला मिठी मारलेल्या स्थितीत उंदराकडे विस्फारलेल्या नजरेने पाहत होती. राजूही न हालता कोमलच्या शरीराची उब अनुभवत राहला.
राजू किंचित वळला तसे कोमलची मिठी आता त्याला डाव्या बाजूने बसली. कोमलची छाती राजूच्या छातीवर सपाट झाली. ही अंगावर दाबली गेलेली गोलाईची जादू राजू प्रथमच अनुभवत होता.
त्याने एक हात तिच्या पाठीवर आणला. दोघांच्या हालचालीमुळे उंदराने परत एक उडी मारायचा प्रयत्न केला. त्याबरोबर कोमलने परत राजूला जोरदार मिठी मारली. पण ह्या वेळी तिने राजूला समोरून मिठीत घेतले होते, तर राजूने दोन्ही हातानी कोमलला आवळले होते.
