विश्वास आणि कल्पना यांचे लग्न होऊन आता २ वर्षं झाली. दोघे एकत्र कॉलेजमध्ये शिकत असतानाच प्रेमात पडले आणि मग त्यांनी लग्न करायचे ठरवले.
कॉलेज झाल्या झाल्या दोघांनाही चांगल्या नोकऱ्या लागल्या होत्या. लग्नानंतर दोघेही आपल्या नोकरी निमित्त मुंबईहून पुण्यात येऊन स्थायिक झाले. अधूनमधून त्यांचे आई वडील पुण्याला या दोघांकडे राहायला यायचे, तर कधी हे दोघे मुंबईला त्यांच्याकडे जायचे.
विश्वास आणि कल्पनाचा संसार अगदी सुखाचा सुरू होता. पण सगळे सुरळीत असतानाच एक मोठा धक्का या कुटुंबाला बसला जेव्हा कल्पनाचे वडील भास्करराव हृदयविकाराचा धक्का येऊन देवाघरी गेले.
कल्पनाची आई रेखा यांना हे फार जड गेले. भास्करराव अवघ्या ४९ वर्षे वयाचे होते. भास्करराव आणि रेखा यांनी मुलीच्या लग्नाच्या जबाबदारीतून मुक्त झाल्यावर आत्ता तर कुठे मनसोक्त जगायचे ठरवले होते.
गेल्याच वर्षी ते युरोपला सहलीला जाऊन आले होते. यंदा सिंगापूर, थायलंडला जावं असाही विचार होता पण तेवढ्यात हे घडले होते. मोठा उमदा माणूस, धडधाकट असणारा, अचानक गेला. रेखाला हे पचवणे अवघड होते, हे स्वाभाविक होते.
“आपण आईला आपल्याकडे राहायला बोलवूया काही दिवस?” कल्पनाने विश्वासला विचारले.
“मलापण हेच वाटत होते. एकटीने मुंबईत राहण्यापेक्षा ती इथे आपल्या जवळ असेल तर बरं होईल.” विश्वासनेही कल्पनाच्या सूचनेला संमती दिली.
ठरल्यानुसार रेखा आता मुलगी आणि जावयासोबत पुण्यातल्या बाणेरमधल्या त्यांच्या प्रशस्त अशा ३ बेडरूमच्या घरात राहू लागली. ती जिथे काम करायची त्या बँकेच्या पुणे ऑफिसमध्ये तिला ट्रान्स्फरही मिळाली.
मुलगी, जावई आणि काम यामुळे हळूहळू नवरा गेल्याचे दु:ख कमी होऊ लागले. मन वेगळ्या गोष्टींत रमू लागले. सहा महिने उलटले आणि ती पुण्याचीच झाली. विश्वास, कल्पना आणि रेखा मिळून भरपूर मजा करत. सिनेमाला जात, कधी बाहेर जेवायला जात.
रेखाला आणि विश्वासला शास्त्रीय संगीताची आवड होती. पण कल्पनाला ते बिलकुल आवडत नसे. त्यामुळे ते दोघे पुण्यात सतत भरणाऱ्या शास्त्रीय संगीताच्या मैफलीला जात असत. तर कल्पना आपल्या आईबरोबर वेगवेगळ्या ठिकाणी भरणाऱ्या प्रदर्शनांना जाऊन शॉपिंगचा आनंद घेत असे. या तिघांचे त्रिकुट फारच छान जमले होते.
“येता शुक्रवार, सोमवार, मंगळवार आणि बुधवार तुम्ही आपापल्या ऑफिसमध्ये सुट्टी टाका.” रात्री जेवताना विश्वासने सांगितले.
“का? एवढे दिवस?” कल्पनाने आश्चर्याने विचारले.
“कारण आपण गोव्याला जातोय!” विश्वासने जाहीर केले.
“गोवा? एकदम हे कुठून आले?” रेखाने आश्चर्याने विचारले.
“मा‍झ्या परफॉर्मन्सबद्दल मला कंपनीकडून गिफ्ट व्हाउचर मिळाले आहे. ते कपल व्हाउचर आहे पण थोडे एक्स्ट्रा पैसे भरून तिसरी व्यक्ती येऊ शकते.” विश्वासने उत्साहाने सांगितले.
“अरे कपलसाठी आहे तर तुम्हीच जा ना दोघे, मी कशाला? तसेही कबाबमें हड्डी बनून राहतेच आहे मी इथे.” रेखाने सुचवले.
“आई अगं काहीतरीच काय, तुला एकटीला सोडून जाण्याचा विचार तरी करू का आम्ही?” कल्पना रागानेच म्हणाली.
“हो ना! आई, आमचा वेळ आम्ही घेत असतो आम्हाला हवा तेव्हा, पण ही ट्रीप एकत्रच व्हायला हवी, फाईव स्टार हॉटेलमध्ये लक्झरी स्यूइट बुक केलाय मी.”
“वॉव!” कल्पना उत्साहाने म्हणाली. गोव्याच्या समुद्रकिनारी ती मनाने पोहोचली सुद्धा.
“ठीक आहे, तुमचा आग्रह असेल तर मी नाही म्हणायचे काहीच कारण नाही.” रेखाने संमती दर्शवली.
जेवणानंतर आवरा आवर करून रेखा आपल्या खोलीत आली आणि तिने दरवाजा लोटला. गोव्याला जायच्या कल्पनेने तिला आनंद झाला होता, हे खरंच. गेल्या सहा महिन्यात कुठेही जाणे झाले नव्हते. ‘आज जर भास्कर असता तर मी अशीच फिरले असते,’ या विचाराने तिला एकदम नवऱ्याची आठवण आली.
तिने आपला नाईट गाऊन उतरवला आणि आपले दाट काळेभोर केस मोकळे सोडले. खोलीतल्या मोठ्या आरशात स्वत:चे रूप न्याहाळले. वय ४५ असले तरी ३७/३८ची वाटत असे. शरीराला आकर्षक गोलाई होती, पण तिला जाड म्हणता आले नसते.
स्तनांचा उभार कोणाही पुरूषाला ताठरता देईल असा. तर नितंबाची गोलाई अशी की एखाद्या तरूण मॉडेलची फिगर विसरायला लावेल. रेखाने एकवार स्वत:च्याच चेहर्‍यावरून, मग मानेवरून, खांद्यावरून हात फिरवला. मग हलकेच स्तनांवरूनही हात फिरवला.
कितीतरी दिवस झाले कोणा पुरूषाचा स्पर्श झाला नव्हता या देहाला. मुलीच्या लग्नानंतर भास्कर आणि रेखा एखाद्या तरूण जोडप्यासारखेच वागत. बेभान होऊन एकमेकांवर प्रेम करत, रात्र रात्र संभोग करत. एकमेकांच्या अवयवांशी खेळत.
भास्करचे ताठर शिश्न आपल्या तोंडात घेऊन चोखणे रेखाला आवडायचे. भास्कर तिच्या स्तनांशी खेळायचा, तिची स्तनाग्रे चोखायचा. रेखा उत्तेजित होऊन अगदी बेभान होत असे.
या सगळ्या आठवणी एकदम वेगाने आल्या, तशी रेखा उत्तेजित झाली. तिचा एक हात दोन्ही मांड्यांमध्ये गेला तर दुसरा स्वत:चेच स्तन कुरवाळू लागला. उभ्या उभ्या हे करणे कठीण होऊ लागले म्हणून रेखा बेडवर आडवी झाली आणि हळुवारपणे आपली योनी बोटाने चोळू लागली.
एका हाताने ती आता स्तनाग्रे कुस्करू लागली होती. उत्तेजित होत शरीराची हालचाल होत होती. बेडशीट विस्कटले जात होते. रेखाची बोटं आता योनिच्या आत शिरली. योनिरसाने तो संपूर्ण भाग अगदी ओला झाला होता, त्यामुळे बोटं सहजच आत गेली.
हळूहळू हातांची हालचाल वेगाने होऊ लागली. एका कोणत्या तरी क्षणी भास्करचा चेहरा रेखाच्या डोळ्यांसमोर उरला नाही. तिच्या डोळ्यांसमोर होते ते फक्त एक पुरूषाचे शरीर. कोण पुरूष आहे याची तिला त्या क्षणी तमा नव्हती.
एक हात योनित आतबाहेर करत असताना दुसर्‍या हाताचे बोट ती आता चोखू लागली जणू ते कोणाचे तरी ताठर शिश्नच आहे. हे सगळे करताना प्रचंड लैंगिक सुखाचे अस्फुट हुंकार तोंडातून बाहेर पडत होते. आनंदाने रेखाच्या तोंडून आवाज बाहेर येत होते.
योनिमध्ये तिला सुख देणारी तिची बोटं आता वेगाने आतबाहेर करत होती. योनिरसात ती पूर्ण बुडून गेली होती. त्या रसांचा एक गंध पसरला होता जो रेखाच्या तरतरीत सुरेख नाकातून हात गेल्यावर तर तिची उत्तेजना अजूनच वाढत होती.
“विश्वासऽऽ थांबू नकोसऽऽऽ करत राहाऽऽ!” रेखाच्या तोंडून हे शब्द बाहेर पडले आणि त्याच वेळी पचकन कामरस रेखाच्या योनितून बाहेर आला आणि रेखाला अवर्णनीय कामसुख मिळाले. जवळ जवळ बेशुद्ध अवस्थेत असावे, तसे रेखा बेडवर पडून होती. फक्त जोरजोरात श्वासोच्छवास होत असल्याने तिचे उत्तान स्तन वरखाली होत होते.
रेखाने डोळे उघडले. किती वेळ झाला होता काय माहीत? पण एकदम तिला काय घडले ते आठवले. नवरा गेल्यापासून एकदाही शरीर सुख न मिळालेल्या रेखाने आज परमोच्च आनंद अनुभवला होता.
तेवढ्यात तिला हेही आठवले की संपूर्ण हस्तमैथुनाच्या शेवटच्या काही मिनिटांमध्ये आपल्या जावयाचाच आपण विचार करत होतो. विश्वास मोठा देखणा पुरूष होता शिवाय अतिशय प्रेमळ, काळजी घेणारा कोणत्याही मुलीला सहज आवडेल असा.
पण तरीही आपण आपल्या जावयाचा असा विचार केला? या विचाराने रेखाला अपराधी वाटले. तेवढ्यात हेही आठवले की कदाचित आपण शेवटी त्याचे मोठ्याने स्पष्ट नाव घेतले होते. कोणी ऐकले असेल का ते? या विचाराने रेखा एकदम घाबरली.
आपले हे आनंदाचे आयुष्य या एका घटनेने पूर्ण मोडकळीला यावे, आपल्या मुलीला त्रास व्हावा असे रेखाला कधीही वाटत नव्हते. रेखा बेचैन झाली. घशाला कोरड पडली. गाऊन घालून ती किचनमध्ये जायला निघाली आणि तिच्या लक्षात आले की तिच्या खोलीचा दरवाजा पूर्ण बंद नव्हता.
आपण आत आलो तेव्हा खोलीचा दरवाजा लोटला असला तरी कडी लावायची राहिली असावी. रेखाच्या कपाळावर घाम जमा झाला. कोणी आपले वागणे ऐकले किंवा बघितले नसेल ना, हा एकच विचार डोक्यात होता. तिने फ्रीजमधून बाटली बाहेर काढली आणि गटागट पाणी प्यायली.
ती आपल्या खोलीकडे जायला वळणार तेवढ्यात तिला हॉलमधून आवाज आला. टीव्ही चालू होता बहुतेक. तिच्या हृदयाचे ठोके वाढले. ती हॉलमध्ये गेली तेव्हा विश्वास नेटफ्लिक्सवर कोणती तरी सिरीज बघत बसला होता. हॉलच्या दरवाज्यात झालेली हालचाल त्याला जाणवली असावी, त्याने मान वळवून रेखाकडे बघितले.
“आई? काही झाले का?” त्याच्या स्वरांत नेहमीचाच आपुलकीचा भाव होता. पण डोळे मात्र काहीतरी वेगळे खुणावत होते असे रेखाला वाटले. ते खरंच तसे आहे की आपल्यालाच काही भास होतोय हे मात्र तिला कळेना.
“नाही, तहान लागली म्हणून उठले.” रेखाने कसतरी उत्तर दिले.
“झोप येत नाहिये का?” विश्वासने विचारले.
“हं.”
“बाबांची आठवण येतेय का?” भास्करचा उल्लेख ऐकून रेखा काहीशी दचकली.
आपण बेडरूममध्ये जे करत होतो, त्याची सुरूवातच मुळी भास्करच्या आठवणीपासून झाली होती. विश्वासच्या प्रश्नावर काय उत्तर द्यावे, हे रेखाला कळेना.
तेवढ्यात विश्वासच सोफ्यावरून उठला आणि तिच्यापाशी चालत आला. तिच्या हृदयाची धडधड वाढली. त्याने आपले दोन्ही हात रेखाच्या खांद्यांवर ठेवले आणि म्हणाला,
“कधीही काहीही वाटले तर मी आहे. काही बोलावेसे वाटले तर माझ्याशी बोलायला हरकत नाही. काही कमतरता असेल तर ती मी आनंदाने भरून काढेन, हक्काने सांग मला.”
विश्वासचा स्वर अत्यंत शांत आणि समजुतीचा होता. रेखा काही प्रमाणात शांत झाली. तिने हलकेच मान हलवून होकार दिला.
“मला कल्पना आहे, प्रत्येकाच्या असतात तशा तुझ्याही काही गरजा आहेत.”
विश्वासच्या या वाक्यावर मात्र रेखा दचकली, गोंधळली. तिला कळेना आता विश्वास काय म्हणणार.
“तुझ्या गरजा पूर्ण करायला मी समर्थ आहे.” आत्मविश्वासाने तो म्हणाला, “समाजाने ठरवलेल्या चूक बरोबर मध्ये न अडकता आपले आनंद आपणच शोधायचे असतात.”
त्याच्या या वाक्यावर रेखाने मान वर करून त्याच्या नजरेत बघितले. त्यात तिला एक काळजीचा भाव दिसला तसा एक खोडकर भावही दिसला. तिच्या लक्षात आले की विश्वासने आपली नुसती हस्तमैथुनाची सगळी कृती बघितली आहे असे नव्हे तर शेवटचे त्याच्या नावाने विव्हळणे देखील ऐकलेय.
तिच्या चेहर्‍यावर उमटलेले गोंधळाचे भाव बघून विश्वासला हसू आले, त्याने हलकाच रेखाच्या गालाचा मुका घेतला.
