पूजा झाल्यानंतर सगळ्या पाहूण्यांचा जेवणाचा कार्यक्रम झाला. त्या वेळीही नवी नवरी असल्याने अश्विनीला सगळ्यांना काही ना काही पदार्थ वाढावा लागला होता. नंतर सगळ्या बायका जेवायला बसल्या. हे सर्व होता होता दुपारचे ४ वाजले होते.
जेवण झाल्यानंतर लांबचे पाहूणे निघायला लागले त्यामुळे अश्विनीला आत्याबरोबर आहेर परतणीसाठी थांबावे लागले. जाताना सर्वांनी अश्विनीचे आणि तिच्या सौंदर्याचे कौतुक केले. त्यामुळे अश्विनीला खरे तर थोडे विचित्रच वाटत होते पण आत्या बरोबर असल्याने तिला आधार होता.
पाहूणे गेल्यानंतर अश्विनी थोडा वेळ तिच्या खोलीमध्ये बसली. तेवढ्यात आत्या आली आणि अश्विनीला म्हणाली,
“आशु, चल लवकर आटप. आता साडेपाच वाजलेत, अर्ध्या तासांनी गावातल्या बायका हळदी कुंकूसाठी
येतील.”
नाइलाजाने अश्विनीला उठून आवरावे लागले.
तिची साडी नवीनच होती त्यामुळे तिने फक्त चेहरा साबणाने धुतला, वेणीवरून एकदा कंगवा फिरवला व साडीच्या निर्या व्यवस्थित केल्या. सर्व दागिने एकदा नीट आहेत की नाही ते पाहिले आणि ती आत्याच्या खोलीत गेली.
गावच्या सरपंचाच्या एकुलत्या एका मुलाच्या लग्नाला जाता न आल्याने गावातील बर्याच लोकांनी तीर्थ प्रसादासाठी वाड्यावर हजेरी लावली होती. बायकां पण भरपूर प्रमाणात हळदी कुंकूसाठी आल्या होत्या. मध्येच काही जणी अश्विनीला उखाणा घ्यायला लावत होत्या. हे सर्व रात्री ९ वाजेपर्यंत सुरू होते.
त्यानंतर आत्याने वाद्याचा दरवाजा बंद करून घेतला आणि अश्विनीने सुटकेचा निश्वास टाकला! कारण सकाळपासून ती काही ना काही कारणाने उभीच होती आणि बरीच थकली होती. पण संपूर्ण दिवसभर आणि आत्तापर्यंत प्रशांत काही ना काही कारणाने तिच्या समोर असायचा त्यामुळे तिच्या चेहर्यावर समाधान होते.
आता फक्त घरामध्ये अश्विनी, प्रशांत, आत्या, मामा आणि प्रशांतची मोठी चुलतबहीण एवढेच होते आणि सगळे घर रिकामे रिकामे वाटत होते.
एवढ्यात मामा म्हणाले, “चला, आता आ पण सगळे जेवून घेऊ म्हणजे मग सगळे झोपायला मोकळे.”
हे ऐकून अश्विनी भानावर आली आणि रात्रीच्या प्रणयाच्या विचाराने तिच्या छातीत धडधड व्हायला लागली.
लगेच आत्या म्हणाली, “अश्विनी, प्रशांत, आता कपडे बदलण्याच्या भानगडीमध्ये न पडता जेवून घ्या. मग सरळ तुमच्या खोली मध्येच जा.”
आणि हळूच तिने अश्विनीकडे पाहिले.
आत्याने पहिल्यांदाच उघड उघड दोघांना रात्री एकत्र झोपण्याचे सांगितले होते. त्यामुळे ती छानशी लाजली होती आणि पदराच्या टोकाशी बोटाने चाळा करत होती. ते पाहून आत्याने घसा खाकरला आणि अश्विनीने आत्याकडे पाहिले. दोघींची नजरा नजर झाल्यानंतर दोघीही हसल्या.
घरामध्ये पाचच जण असल्याने सगळे एकदमच जेवायला बसले होते. जेवण झाल्यानंतर प्रशांतच्या चुलत बहिणीचे आणि आत्याचे काहीतरी हळू आवाजात बोलणे चालू होते. त्यानंतर प्रशांत त्याच्या खोलीमध्ये गेला आणि अश्विनी तिच्या खोलीमध्ये आली.
तेवढ्यात आत्या आणि प्रशांतची चुलत बहीण तिथे आल्या. आत्या अश्विनीला म्हणाल्या,
“चला कालपासून एक जण ज्या क्षणाची वाट पाहत होता तो क्षण आलेला आहे.”
अश्विनीला काहीच कळेना! तिने विचारले,
“कसला क्षण? आणि कोण वाट पाहत आहे?”
त्या बरोबर आत्या म्हणाली,
“अश्विनी, मी प्रशांतला आज कुठे झोपायचे आहे ते सांगितले आहे. तुमच्या दोघांच्या झोपण्याची तयारी आपल्या वरच्या खोलीमध्ये केली आहे. तेव्हा आता अधिक उशिर न लावता लगोलग वरच्या खोलीमध्ये जा. आणि जाताना एवढा दुधाचा ग्लास वर घेऊन जा आणि दोघांनी एकत्र बसून एकमेकांना पाजायचे. आणि मग.”
“मग काय?” अश्विनीने विचारले.
“आणि मग.” आत्या उत्तरली.
पुन्हा इतके बोलून तिने डोळे मिचकावले! तेव्हा अश्विनी छानशी लाजली आणि त्या दोघी तिथून निघून गेल्या.
अश्विनी तिच्या खोलीतून दुधाचा ग्लास घेऊन प्रशांतच्या खोलीमध्ये गेली तर प्रशांत तिचीच वाट बघत होता. क्षणभर दोघांची नजरा नजर झाली आणि दोघंही एकमेकांकडे पाहून गालातल्या गालात गोड हसले. मग दोघंही बाहेर आले आणि प्रशांत वरच्या खोलीकडे जायला लागला आणि अश्विनी त्याच्या मागे जाऊ लागली.
वरची खोली बंद होती आणि तिला कडी लावलेली होती. प्रशांतने कडी काढली आणि दोघंही खोलीमध्ये गेले. पण खोलीत काळाकुट्ट अंधार होता म्हणून प्रशांतने अंदाजानेच लाईटचे बटण दाबले आणि खोलीत प्रकाश पडला. त्या बरोबर दोघांनी खोलीमध्ये नजर टाकली आणि त्यांच्या चेहर्यावर आश्चर्य चमकले!
खोलीमध्ये एक दिवाण होता आणि त्यावर गादी होती आणि त्यावर गुलाबी चादर टाकलेली होती. दोन उश्यांना पण गुलाबी रंगाच्या खोळी घातल्या होत्या. दोन्ही उश्यांच्या खोळीवर बदामाच्या आकारामध्ये प्रशांत आणि अश्विनीचे नावे होती.
गादीवर मोगर्याची आणि रातराणीची फुले टाकली होती तसेच गादीच्या मध्यभागी गुलाबाच्या पाकळ्या बदामाच्या आकारामध्ये टाकल्या होत्या. खोलीभर फुलांचा सुगंध येत होता. दिवाणाच्या चारी बाजूंना झेंडूच्या फुलांच्या माळा लावल्या होत्या. प्रशांत आणि अश्विनी तो सर्व नजारा पाहून थक्कच झाले होते!
“मग काय राजा राणीला आज रात्रीची तयारी आवडली का?” तेवढ्यात दारातून आवाज आला.
दोघांनी चमकून दाराकडे पहिले तर दारात आत्या आणि प्रशांतची चुलत बहीण हसत हसत उभ्या होत्या.
अश्विनीने लाजेने चूर चूर झाली आणि तिने नजर खाली झुकवली. पण प्रशांत धिटपणे म्हणाला,
“व्वा! छान तयारी केली आहे! पण त्या तयारीचा आस्वाद घेण्यासाठी आता आम्हा दोघांना जरा एकटे सोडाल का?”
त्याने असे म्हणल्यावर प्रशांतची चुलत बहीण अश्विनीकडे येऊन म्हणाली,
“अश्विनी, ऑल द बेस्ट! आणि प्रशांत, उद्या सकाळी लवकर उठण्याची गरज नाही तेव्हा आरामात होऊन जाऊ दे सगळं.”
असे म्हणून ती चावटपणे हसली व त्या दोघीही तिथून गेल्या.
त्या गेल्यानंतर प्रशांतने खोलीचे दार बंद केले आणि कडी लावली.
अजूनही अश्विनीच्या हातामध्ये आत्याने दिलेला दुधाचा ग्लास तसाच होता. ती खोलीतील सजवलेल्या दिवाणाच्या गोड धक्क्यातून सावरली नव्हती कारण तिने अशा गोष्टी फक्त सिनेमा मध्येच पहिल्या होत्या. प्रशांतने एका हाताने तिच्या हातामधील दुधाचा ग्लास घेतला आणि दुसर्या हाताने तिचा हात पकडून तिला गादीवर बसवले आणि दुधाचा ग्लास शेजारच्या टेबलवर ठेवला.
आता अश्विनीने खोलीमध्ये नजर टाकली तेव्हा दिवाणाजवळ एक ड्रेसिंग टेबल होता आणि त्याला एक मोठा आरसा लावला होता आणि त्या आरशामध्ये तिला तिचे आणि प्रशांतचे प्रतिबिंब दिसत होते.
“अश्विनी आज तू खूपच सुंदर दिसते आहेस! त्यामुळे आज माझ्या हातातून काहीतरी होणार आहे. आज काय आहे तुला माहीत आहे ना?” प्रशांत म्हणाला.
अश्विनीने फक्त होकारार्थी मान डोलावली.
“सांग बरं, आज काय आहे ते?” प्रशांतने विचारले.
अश्विनी हसू दाबत म्हणाली, “आज मंगळवार आहे!”
ते ऐकून प्रशांतने तिचा हात हातामध्ये घेतला आणि म्हणाला,
“मला माहिती आहे की आज मंगळवार आहे ते. पण आता आ पण दोघं इथे कशासाठी आलो आहोत?”
“आज आपली मधुचंद्राची रात्र आहे.” अश्विनी लाजत म्हणाली.
“व्हेरी गुड! तर मग तुला माहीतच असेल मधुचंद्राच्या रात्री नवविवाहीत काय करतात ते?” प्रशांत म्हणाला.
“हो थोडीशी कल्पना आहे.” अश्विनी म्हणाली.
“चला, म्हणजे मला तुला शिकवण्याचा त्रास कमी झाला म्हणायचा.” प्रशांत हसतच म्हणाला.
अश्विनीने टेबलवरील दुधाचा ग्लास उचलला आणि प्रशांतला देत म्हणाली,
“हे दूध पिऊन घे, आत्याने तुझ्यासाठी पाठवले आहे.”
“माझ्या एकट्यासाठी नाही, आपल्या दोघांसाठी पाठवले आहे.” प्रशांत हसून म्हणाला.
मग त्याने तिच्या हातामधून ग्लास घेतला आणि ओठांना लावला ४-५ घोट प्यायल्या नंतर त्याने तो ग्लास अश्विनीकडे दिला आणि म्हणाला,
“घे तू पण पी हे दूध.”
अश्विनीने मुकाट्याने ग्लासला तोंड लावले आणि एका दमात ५-६ घोट दूध पिऊन टाकले.
आता प्रशांतने तिला गादीच्या मध्यभागी बसवले. अश्विनी पाय गुडघ्यामध्ये वाकवून गादीवर बसली होती. प्रशांतने तिच्या चेहर्यावरून बोट फिरवले आणि नंतर डोक्यावरून हात फिरवत फिरवत तिची वेणी सोडली.
आता तिचे केस मोकळे झाले होते. केसांमध्ये अडकलेला मोगर्याचे गजरे त्याने काढून टाकले आणि तिच्या मोकळ्या केसांमध्ये तो हात फिरवू लागला. मध्येच त्याने तिच्या केसांचा सुगंधित वास घेतला तेव्हा अश्विनीने आवंढा गिळला.
नंतर त्याने तिची हनुवटी हाताने वर केली आणि तिच्या ओठांवर ओठ ठेवले. तिच्या ओठांना आत्ताच प्यायलेल्या दुधाची चव आणि सुगंध येत होता. त्याने तिचा वरचा ओठ त्याच्या ओठात घेतला आणि मनसोक्त चोखू लागला.
अश्विनी पण त्याचा खालचा ओठ आपल्या ओठांमध्ये घेऊन त्याला प्रतिसाद देऊ लागली. चुंबन घेता घेता दोघांचे हात एकमेकांच्या डोक्यावर आले आणि दोघंही एकमेकांचा चेहरा आपल्या चेहर्यावर दाबू लागले.
प्रीतीचा पहिला बहार उतरल्यानंतर त्याने तिला सोडले आणि आपल्या अंगामधील चुडीदार व बनियन काढून टाकली. आता प्रशांतच्या अंगावर फक्त एक छोटीशी निकर होती.
प्रशांत अश्विनीच्या जवळ बसला होता आणि त्याने पहिल्यांदा तिच्या हातामधील बांगड्या काढल्या व ड्रेसिंग टेबलवर ठेवल्या. नंतर त्याने तिच्या डोक्याला लावलेल्या सगळ्या पिना काढल्या. त्याबरोबर अश्विनीला थोडे मोकळे मोकळे वाटू लागले. मग त्याने अश्विनीला गादीवर झोपवले.
पुढे काय होणार याची अश्विनीला कल्पना होती म्हणून तिने लाजेने डोळे बंद केले होते. प्रशांतने तिच्या छातीवरील पदर बाजूला केला त्याबरोबर तिचे गच्च मदनकुंभ त्याच्या नजरेस पडले! ब्लाउज होता तरी पण तिच्या ऊन्नत स्तनांच्या आकाराची त्याला कल्पना आली.
