वाईनचा एक घोट घेत ती आपल्या पूर्व आयुष्यावर बोलू लागली.
“ग्रॅज्युएट झाल्यावर मी माझा पहिला जॉब करत होती एका प्रायव्हेट कंपनीमध्ये. पगार थोडासा होता पण पहिलाच अनुभव जॉबचा म्हणून मी जरा जास्तच हुरळून गेली होती. तिथेच माझी ओळख अर्णवशी झाली. अर्णव त्या कंपनीत माझ्या आधी काही काम करत होता. मला सुरुवातीला त्या कंपनीत माझ्या कामात ज्या अडी अडचणी येत असत तेव्हा मला मदतीसाठी अर्णवकडे जावे लागे. अर्णवपण गयावया न करता मला मदत करत असे.
“काही महिन्यातच मी त्या कामात बऱ्यापैकी निपुण झाली आणि अर्णवची व माझी गट्टी सुद्धा चांगली जमली. अर्णव दिसायला अगदी राजबिंडा राजकुमारपेक्षा कुठेही कमी नव्हता. उंच पुरा, गोरा वर्ण, अंगाने पण धिप्पाड अशात मी त्याच्यावर कधी प्रेम करू लागली हे मलाच नाही कळले.
“त्याच्या समोर मी स्वत:ला कधी कधी कमी लेखत असे पण असेच दिवस गेले. तो काही प्रपोज करत नाही हे पाहून मीच त्याला प्रपोज केला. त्याने थोडा वेळ घेतला पण शेवटी हो बोलला. मी माझ्या घरी सांगितले. घरी माझ्या विरोध नाही झाला पण लग्नाची घाई करू लागले. अर्णवला इतक्यात लग्न करायचे नव्हते पण नंतर तो पण तयार झाला.
“आमचे लग्न झाले. माझ्या वडिलांनी हुंड्यासहित सर्व घरोपयोगी सामान देऊन मला विदा केले. पहिले सहा महिने सर्व काही क्षण सोनेरी होऊन भूतकाळात कायम स्वरुपात आठवण म्हणून संचित होत होते. पण सहा महिन्यानंतर त्याने बिझिनेस करायचा म्हणून आपला जॉब सोडला. बिझिनेस काही चालू शकला नाही. मग त्याची चीडचीड वाढली.
“या वाईट काळात माझ्या पगारावर घर चालत होते. पण माझ्या हे लक्षात आले की अर्णव आता आळशी होत आहे. तो दिवसभर घरातच असे. काहीच प्रयत्न करत नसे. हे मला आवडत नव्हते. या विषयी मी बोलली तर तो भांडत असे.
“दोन वर्ष सरली. मी राब राब राबत होती पण अर्णवला त्याचे काही नव्हते. मला नेहमी प्रश्न पडत असे की हा दिवसभर करतो तरी काय. एक दिवस माझे ऑफीसमध्ये डोके दुखत होते म्हणून ऑफीसमध्ये सांगून मी हाफ डे ने घरी आली. माझ्याकडे दरवाजाची किल्ली होती म्हणून बाहेरून लॉक ओपन केले. आतून घराची कडी लावली नव्हती म्हणून अर्णवच्या मदती शिवाय दरवाजा उघडला.
“आत अर्णव एकतर टीव्ही पाहत असेल नाही तर झोपला असेल म्हणून त्याला व्यत्यय नको म्हणून मी दरवाजा हळूच उघडून आत आले. पुढे जे पाहिले त्याने माझ्या तळपायाची आग मस्तकात शिरली. माझ्या पायाखालची जमीन सरकली.
“मी बरोबर होते. माझ्या अपेक्षेप्रमाणे अर्णव बेडवर झोपला होता पण तो एकटा नव्हता. त्याच्या बरोबर एक परस्त्री सुद्धा त्याच्या बेडवर होती. दोघेही विवस्त्र अवस्थेत. तो बेडवर पाठीवर झोपला होता आणि ती त्याच्या मांड्यावर बसली होती. तिचे दोन्ही हात त्याच्या छातीवर सपासप फिरत होते. ती जोराजोरात आपल्या शरीराला हलवून त्याच्या शरीरात दणके देत होती.”
असे बोलून श्वेता प्रभाकरशी बोलत होती तिथेच ती जरा थांबली. पण तिच्या डोळ्यासमोर ती आठवण, ते दृश्य तसेच रेंगाळत होते. अर्णव आणि त्या स्त्रीचा संभोग तिच्या डोळ्यासमोर येत होता. त्या स्त्रीच्या शरीरात अर्णवच्या अवयवाचा शिरकाव तिला होणार्‍या त्या वेदना, तिचे त्याच्या अंगावर बसून विव्हळणे, मध्येच तिच्या कमरेवर ठेवलेले हात काढून अर्णवने तिच्या छातीला आपल्या हातात घेऊन तिच्या गुप्त अंगाशी केलेली प्रेमळ लगट हे सर्व जसेच्या तसे तिच्या डोळ्यासमोर एखाद्या पोर्न फिल्मसारखे सरकत होते.
इतक्यात प्रभाकरने तिला विचारले, “मग पुढे काय झाले.”
प्रभाकरने विचारलेला प्रश्न ऐकून ती पुन्हा भानावर आली.
“ती एका बिझिनेसमनची मुलगी होती. त्याचे एक वर्ष माझ्या पाठीमागून अफेयर चालू होते. त्याने नंतर माझ्याशी घटस्फोट घेतला आणि त्या नवीन मुलीशी लग्न केले. आता ऐकू आले की तो आपल्या सासऱ्याचा बिझिनेस सांभाळतो. त्याला श्रीमंत बायकोपण भेटली आणि सेटल असा बिझिनेसपण. माझी लाईफ मात्र खराब करून गेला.
“मी पुढची काही वर्ष मी याच निराशेने व्याकुळ होती. पण माझ्या आईवडिलांनी मला आधार दिला. मी स्वत:ला सांभाळले. मी माझे पदवीनंतरचे शिक्षण पूर्ण करून मास्टर इन सोशल वर्क पूर्ण केले. आपले जीवन इतरांच्या मदतीसाठी स्वाधीन करायचे असे मनोमन ठरवले आणि बाबाच्या मदतीने हे एनजीओचे काम सुरू केले. आता एकटा जीव सदाशिवप्रमाणे मी एकटीच आनंदात आहे. आई बाबा दुसऱ्या लग्नासाठी आग्रह करतात पण मला पुन्हा त्या आगीत होरपळून जायचे नाही.”
असे बोलून श्वेताने आपला तिसरा पॅक संपवला.
वातावरण थोडे गंभीर झाले होते. बाहेर थोडा पाऊस कमी झाला होता. प्रभाकरला कळत नव्हते की आता श्वेताचे सांत्वन कसे करू आणि सांत्वन न करता मी कसा बाहेर आपल्या परतीच्या प्रवासास निघू, असा विचार करत तो म्हणाला, “जे झाले ते झाले आता तुम्ही आपली काळजी घ्या. माझ्या जीवनात पण मी बायको गमावली पण मला पुन्हा उभे रहावे लागले. हे जग कोणासाठी थांबत नाही म्हणून तुम्ही आपला पुढचा विचार करा. तुमचे नक्की चांगले होईल या पुढे.”
प्रभाकरला सुद्धा माहीत होते की त्याचे हे शब्द श्वेताच्या दु:खाच्या तुलनेत खूपच तोकडे होते. पण त्याने आपली जबाबदारी ओळखून हे शब्द तिच्या कानावर टाकले होते. तिलापण आवडले की कोणी आपल्याला सांत्वनाचे चार शब्द सांगितले.
बाहेर पावसाची रिपरिप आता पूर्णता संपली होती. आता मात्र प्रभाकरला निघाले पाहिजे. म्हणून प्रभाकर तिला निरोपाचे दोन शब्द बोलणार इतक्यात ती जागेवर उठली. वाईन जरा जास्तच झाली होती. तिला आपला तोल सांभाळता येत नव्हता. पण तिने भिंतीचा आधार घेत घेत ती वॉशरूममध्ये गेली.
प्रभाकरसमोर जेवणाची रिकामी ताटे, ग्लासेस आणि पार्सलची पिशवी होती. त्याने सर्व खरकटे त्या पिशवीत भरून ती पिशवी डस्टबिनमध्ये टाकली. सर्व टेबल होता तसा साफ केला. आतून वॉशरूममधून फ्लशचा आवाज आला. वॉशरूमचा दरवाजा उघडला आणि त्यातून अर्धवट डोळे उघडून श्वेता बाहेर आली.
श्वेता बाहेर आली तर तिने पाहिले की टेबल सर्व साफ होते. तिने भुंवया उंचावल्या. अशी ट्रीटमेंट तिच्या नवऱ्याने तिला कधीच दिली नव्हती. असेही पुरूष असतात, या गोष्टींवर आता कुठे तिचा विश्वास बसू लागला होता.
ती पुन्हा सावरत सावरत आपल्या चेअरवर येत होती इतक्यात तिचा पाय निसटला आणि तिला आपला तोल सांभाळता आला नाही. प्रभाकर सुद्धा तिच्या पासून दूर होता म्हणून हिंदी चित्रपटातील नायकासारखा तोही तिला पकडू शकला नाही. ती जोरात जेवणाच्या टेबलवर आदळली आणि जमिनीवर पडली. प्रभाकरसुद्धा लगबगीने तिच्या जवळ आला. तिने स्वत:ला सावरले. पण तिचा गुडघा जोरात आदळल्यामुळे तो जरा जास्तच दुखावला होता.
त्याने तिला आधार देत बाजूच्या आराम खुर्चीवर बसवले. तिने पाहिले की गुडघ्यातून रक्तस्त्राव येत होता म्हणून तिने आपला गाऊन थोडा वर केला जेणे करून रक्तामुळे गाऊन मलिन होऊ नये. प्रभाकर तत्काळ उठला आणि आत किचनमध्ये असलेल्या फ्रीजमधून बर्फ घेऊन आला.
ती आराम खुर्चीवर पहुडली होती. तिच्या डाव्या गुडघ्यावर जखम असल्याने तिचा डावा गुडघा त्या गाऊन मधून स्पष्ट दिसत होता. तो तिच्या समोर आपल्या गुडघ्यावर बसला आणि हातात एक बर्फ घेऊन तिच्या गुडघ्याच्या वाटीला लावू लागला. थंड गार बर्फ तिच्या शरीराला स्पर्श करताच तिच्या तोंडून एक ‘आहऽऽ’ करून वेदना बाहेर आली. त्याने तिची जखम स्वच्छ धुवून त्यावर बर्फ फिरवून तिचा रक्त स्त्राव बंद केला.
कित्येक वर्षानंतर त्या श्वेताला एका पुरूषाचा स्पर्श होत होता. तो स्पर्श तिच्या मदतीसाठी धावून आला होता म्हणून हा स्पर्श नाकारता सुद्धा येत नव्हता. हा स्पर्श जितकी गुडघ्यावरची शारीरिक जखम भरून काढत होता तितकीच मनावरची मानसिक जखम जी कित्येक वर्ष ओली होती त्यावर औषध म्हणून आसरा देत होता.
प्रभाकरने श्वेताला विचारून कपाटातून फर्स्ट एड बॉक्स बाहेर काढला. त्यातील एक मलम बाहेर काढून तो आपल्या हातांनी तिच्या डाव्या गुडघ्याला लावू लागला. त्याचा स्पर्श तिला चेतवत होता. पण तरी ती स्वत:च्या इच्छांना आपल्या आवंढ्यात गिळत होती.
दुसरीकडे प्रभाकरला सुद्धा श्वेताचा सुगंध तिच्या स्पर्शात जाणवत होता. हात जरी तिच्या गुडघ्यावर असला तरी त्याची बोटे तिच्या गोऱ्यापान मांड्याच्या बॉर्डरवर नाचत होती. बायको गेल्यावर हा स्त्रीचा स्पर्श त्याला सुद्धा सुखावत होता.
दोघांच्याच डोळ्यातील वाईनची नशा आपला रंग दाखवू लागली होती. कित्येक वर्षांच्या वाळवंटी दुष्काळानंतर आता एकमेकाचे स्पर्श दोघांना मान्सून ऑफर सारखे खुणावत होते. तिने डोळे गच्च बंद केले होते. प्रभाकर मात्र डोळे फाडून तिचे शारीरिक सौंदर्याचे नयनसुख घेत होता.
तिने आपल्या दोन्ही मांड्या एकमेकांना जोडल्या होत्या. तिने उजव्या पायाने आपल्या डाव्या पायावर घर्षण करत होती. हे प्रभाकरच्या चटकन ध्यानात आले होते. प्रभाकरने सुद्धा आपला हात तिच्या डाव्या गुडघ्यावरून उजव्या गुडघ्यावर ठेवला.
आता त्याची बोटे तिच्या दोन्ही मांड्यांवर अगदी लीलया संचार करत होती. श्वेताकडून कोणतीच तक्रार येत नव्हती म्हणून प्रभाकर जाणून गेला होता की श्वेताला हे सर्व आवडत होते. त्याने आपले दोन्ही हात तिच्या दोन्ही मांड्यावर आरूढ होऊन आपल्या ओठांनी तिच्या दोन मांड्यांच्या मध्ये एक चुंबन घेतले. तसे श्वेताने आपले बंद डोळे अर्धवट उघडून पुन्हा बंद केले आणि बंद ओठ पुन्हा उघडे केले. एका अर्थी प्रभाकरला ‘शो मस्ट गो ऑन’ असे तिने जणू काही ना हरकत प्रमाणपत्र दिले होते.
तिची काही हरकत नाही, हे पाहून प्रभाकरचे रक्त सळसळले. त्याचे ओठ तिच्या मांड्यावर चुंबन करू लागले. बसलेल्या श्वेताच्या मांड्यांना समांतर असे डोके ठेवून त्याच्या ओठांचा स्पर्श तिच्या गोऱ्यापान गुबगुबीत मांड्यावर निर्विवादपणे होऊ लागला.
ती आपला एक हात त्याच्या केसात मंजुळपणे फिरवू लागली. त्याच्या ओठांची शिलाई मशीन तिच्या मादक शरीराला शिवत शिवत यौवनाचे वस्त्र तयार करत होते. हळूच तो मागे येऊन त्याने तिच्या पायाच्या बोटांना किस करू लागला. तिच्या पायाचा अंगठा ते करंगळी, दोन बोटातील खाच हे सर्व त्याच्या स्पर्शाने उल्हासित होत होते.
