तृप्ती भाग : ४

ती उठून त्याच्या जवळ आली. अगदी त्याच्या समोर तिने तिच्या हातांच्या नाजूक तळव्यामध्ये त्याचा चेहरा अलगद पकडला आणि तिचा चेहरा त्याच्या चेहऱ्यासमोर आणला!

इतका जवळ की त्यांचे उच्छवास एकमेकांच्या चेहऱ्यावर धडकत होते. तिचा चेहरा लालबुंद झाला होता तिची कानशिलेही तापली होती. दोघेही एकमेकांच्या डोळ्यांत रोखून पाहत होते अगदी खोल. तिने हळूच डोळे मिटले आणि तिचे नाजूक टपोरे ओठ त्याच्या ओठांवर अलगद टेकवले.

त्यानेही तिच्या हातांवर हात ठेवत तिचा ओठ आपल्या ओठांमध्ये अलगद पकडला आणि अगदी हळुवारपणे आत ओढला. तिच्या कपाळावर आठ्यांचे जाळे पसरले. दोघांचे ओठ एकमेकांचा पूर्ण आस्वाद घेत होते.

तिला त्याचे ओठ सोडवेनात! ती अजून उत्कटपणे त्याच्या ओठांना कुरवाळू लागली. उत्तेजना सहन न झाल्याने तिच्या हळुवार हातांची पकड हळूहळू एकदम घट्ट-घट्ट होऊ लागली.

आवेगामध्ये तिच्या पदर खांद्यावरन सरकून तिच्या कोपऱ्यांत येऊन अडकला. पण तिला कशाचेच भान नव्हते. आपण कुठे आहोतं, आपण कुणासोबत आहोतं एवढंच नाही तर आपण आहोतं की नाही हेही तिला समजत नव्हते!

अशी उत्कटता आणि असं सुख यापूर्वी तिने कधी अनुभवलं नव्हतं! यौवनाचा उन्माद काय असतो याची ओळख आज तिला प्रथमच होतं होती. काही मिनिटांनी त्याने स्वतःला सोडवलं आणि तिला दूर लोटत तो म्हणाला,

“तुमच्या स्वचा लहरीपणा ओळखायला जोपर्यंत तुम्ही शिकत नाही तोपर्यंत तुम्ही जगायला सुरवात करत नाही. तरीही हे सगळं तुमच्यासाठी खूप नवीन आहे पचायला वेळ लागेल. इथून गेल्यावर तुमच्या मनात सल राहू नये असं वाटतं. नीट विचार करा. तशी रात्री दहा साडेदहा नंतर माझी एक चक्कर असते इकडे.” अस म्हणून तो चालू लागला.

तिने स्वतःला सावरलं साडी नीट केली, केस पुन्हा बांधले आणि तीही चालू लागली. त्याने तिचा आयुष्याकडे पाहण्याचा दृष्टीकोनच बदलून टाकला होता. क्षणभरासाठी तिला वाटलं ‘हा आपला नवरा असता तर?’ तिच्या स्वला जे नवं काहीतरी आता हवं होतं ते तिला बहुधा कळायला सुरवात झाली होती.

तो गेटमधून आत आला आणि थेट मचाणावर गेला. गिटार घेऊन तो तारा छेडत बसला. ती आत येऊन हॉलच्या पायऱ्यांवर बसली. दुपारचे साडेबारा वाजत होते. ऊन मी म्हणत होतं.

त्यांच्यापैकी काही लोक उठून इकडे तिकडे झाडांखाली बसून टाईमपास करत होते काही गप्पा मारत होते. दमट हवेमुळं घाम फुटत होता.

कोकणातली दुपार म्हणजे बाहेरून आलेल्या लोकांसाठी अक्षरशः परीक्षेचा काळ असतो. सगळं चिकट चिकट वाटतं. वारंवार चेहरा धुवून किंवा अगदी अंघोळ करूनही घामापासून सुटका मिळवणं अशक्य असतं.

तो उठला आणि बाथरूम्सच्या समोरून सरळ जाणाऱ्या रस्त्याने आत गेला. तो रस्ता बाथरूम्स, त्याचं घर आणि तो हॉल यांना छेदून पुढे जात होता. तसं त्या हॉलवरून थेट या रस्त्याला यायचं म्हणजे मधील कुत्र्याची जाळी आणि काटेरी गुलाबाची बाग ओलांडून यावं लागे.

तिने त्याला तिकडे जाताना पाहिलं. तिने मनोमन काहीतरी ठरवलं आणि ती त्या बागेतून येऊन त्या रस्त्याने त्याच्या मागोमाग जाऊ लागली. जेवणास आणखी चांगला दोन अडीच तास अवकाश होता.

तो रस्ता एका आणखी एका मोठ्या हॉलला जाऊन मिळत होता. त्या हॉलच्या मोठ्या काचेच्या दरवाजातून तो आत शिरला. त्याच्यामगोमाग हीदेखील आत गेली. या बाजूने जरी तो हॉल वाटत असला तरी तो हॉल नव्हता.

तो स्वामींग पूल होता. त्याच्या तिन्ही बाजूंनी पंधरा ते वीस फूट उंच भिंती व भिंतीपलीकडे पुन्हा सुरु नारळ आणि पोफळी! समुद्रकडील बाजू उघडी.

आत गेल्यावर डाव्या बाजूला काही छत्र्या व त्याखाली टेबल खुर्च्या आणि बीचवर असतात त्या प्रकारच्या खुर्च्या होत्या. उजव्या बाजूला दोन तीन खोल्या आणि पुढे काही शॉवर होते शॉवरच्या पलीकडे पुन्हा काही खोल्या होत्या.

ती आत येईपर्यंत तो कुठेतरी गायब झाला. ती त्याला इकडे तिकडे शोधू लागली पण तो तिला कुठेच दिसेना. शॉवरच्या पलीकडे असणाऱ्या एका खोलीतून तिला पाण्याचा आवाज आला. तिने आवाज न करता हळूच दार ढकललं.

ती बहुधा स्त्रियांची शॉवररूम होती. आणि त्यातल्या एका शॉवरखाली तो डोळे मिटून स्तब्ध बसला होता. त्याने फक्त स्विमिंग शॉर्ट घातली होती.

त्याच्या सर्वांगावरून पाणी वाहत होते. त्याचे शरीर कपड्यातून जेवढं दिसतं त्यापेक्षा कितीतरीपट आकर्षक होतं. त्याचा प्रत्येक स्नायू जणू कोरून काढला होता. त्याचे खांदे, छाती, पोट, दंड सगळंच अगदी आखीव!

त्याच्या पिळदार शरीरावर असणाऱ्या असंख्य वळणांवरून पाणी ओघळत होतं. क्षणभर तिचं भान हरपलं! पुढचे काही मिनिट ती त्याच्याकडे एकटक पाहत राहिली. त्याने अचानक डोळे उघडले. चेहऱ्यावर कसलेही हावभाव न दाखवता तो बोलला,

“तुम्ही इथे काय करताय?”

“काही नाही!” ती फक्त एवढंच बोलली.

तो तिथून उठला व तिच्या जवळ गेला तिला वाटलं आता तो पुन्हा लगट करणार. आतातर ती स्वतःहुन त्याच्या मागे आली होती. पण तो सरळ बाहेर गेला आणि त्याने जाऊन हॉलच्या मुख्य दरवाजाला कडी घातली.

“तुम्ही इथे यायला नको होतं. दोघेतिघे उठलेत आता.” तो

ती काहीच बोलली नाही. तो तिच्याकडे न जाता सरळ पूलच्या दिशेला गेला आणि त्याने पूलमध्ये उडी मारली. पूलच्या तीनचार चकरा न थांबता मारून तो बाहेर आला आणि बंद असलेल्या खोलीत गेला.

ती पुन्हा त्याच्या मागे जाऊन रूमच्या दरात उभी राहिली. प्रत्येक वेळी तिला वाटे हा आता काहीतरी करेल पण तो तिच्याकडे दुर्लक्ष करत होता. कदाचित जाणूनबुजून!

रुममधील टॉवेल घेऊन त्याने अंग पुसले. आणि टॉवेल कमरेभोवती धरून त्याने त्याची शॉर्ट उतरवली आणि टॉवेल कमरेभोवती गुंडाळला. तिच्यासमोर! ती अजूनही एकटक त्याचाकडेच पाहत होती.

मगाशी त्याला विरोध केल्याचा तिला खरंच पश्चाताप होतं होता. ती आत गेली. त्याच्याजवळ! खरंतर लग्नानंतर तिने कित्येकवेळा संभोग केला होता पण पहिल्या वेळी जी अस्वस्थता मनात दाटते तिचा अनुभव ती आत्ता घेत होती.

तिला कशाचेही भान राहिले नव्हते. ती त्याच्या अगदी जवळ गेली. तो काही बोलणार इतक्यात तिने तिचे बोट त्याच्या ओठांवर ठेवले आणि त्याला शांत राहण्यास सांगितले.

ती आता थेट त्याच्या डोळ्यात पाहत होती. शाब्दिक द्वंद्वात झालेल्या पराभवाचा वचपा काढण्यास जणू ती सज्ज झाली होती. तो मागे सरकत होता आणि ती आणखी पुढे!

शेवटी तो नाईलाजाने मागे असणाऱ्या बेडवर बसला. ती मागे फिरली आणि तिने रूमचा दरवाजा बंद केला. कडी घातली व त्याच्याकडे तोंड फिरवले.

सुरवातीच्या दोन तीनवेळा सोडल्या तर इतर वेळी बेडवर निपचित पडून तिच्या शरीरावर होणारे भावनाशून्य आघात तिला आठवले आणि आज तिला हवं असलेलं ओरबाडून घेण्याचा तिचा निश्चय आणखी दृढ झाला.

हा विश्वास त्यानेच तर दिला होता तिला. आताही तिचा उर धडधडत होता पण भीतिने नव्हे. त्याच्याकडे पावलं टाकत टाकत तिने आपल्या साडीचा पदर अलगद खाली सोडून दिला. तिचे पोट अगदी सपाट होते, साडीच्या अगदी वर बेंबीची खळी खुलली होती.

कमरेला गुंडाळलेल्या साडीवर किंचित पोट रुळले होते. तिचे नुकतेच स्फुरू लागलेले उरोज तिच्या ब्लाउजने अगदी घट्ट थोपवून धरले होते. उरोजांच्या मधली घळई ब्लाउजच्या दाबाने दाट झाली होती आणि तिच्या वर तिचे नाजूक काळ्या मण्यांचे मंगळसूत्र झुलत होते.

तिने केस कसेबसे अस्ताव्यस्त गुंडाळून वर बांधले होते. डाव्या खांद्यावर ब्लाउजच्या खालून तिच्या गुलाबी रंगाच्या ब्राचा स्ट्रॅप बाहेर डोकावत होता. त्याच्याजवळ पोचेपर्यंत तिने ब्लाउजची वरची दोन हूकदेखील काढली.

ती त्याच्या अगदी समोर येऊन उभी राहिली अन अचानक तिने कमरेवरून साडीत हात घालून पेटीकोटची गाठ सोडली. क्षणार्धात तिचा पेटीकोट तिच्या साडीह तिच्या पायात आला.

आणखी पुढे होतं तिने त्याचा उजवा हात अलगद हातात घेतला आणि स्वतःच्या डाव्या खांद्यावर ठेवला. तिचं सर्वांग मुसमुसलेलं होतं. कुठंही जास्तीच मांस किंवा चरबी नव्हती.

मांड्या आणि नडग्या अगदी हव्या तिथे टच्च झाल्या होत्या. कमरेचं वळण तर अवर्णनीय असंच होतं. त्याच्या डोळ्यांत पाहत ती त्याच्या मांडीवर बसली. तिचे दोन्ही पाय त्याच्या अंगाभोवती लपेटून त्याच्यावर घट्ट पकड घेतली.

एका हाताने त्याचा खांदा तिने घट्ट पकडला आणि दुसरा हात त्याच्या काखेतून मागे घालून पाठीवर धरला. त्याच्या टॉवेलला आलेला फुगवटा तिच्या मांड्यांना जाणवत होता.

त्याने त्याचे दोन्ही हात तिच्या पाठीभोवती गुंडाळले होते. तिची छाती त्याच्या अगदी डोळ्यांसमोर होती. तिचे स्तन मध्यम आकाराचे होते. पण तिचा ब्लाउज एकदम परफेक्ट शिवलेला होता. तिच्या ब्लाउजचा गळा खूप खोल होता. तिचे मांसल मुलायम उरोज धडधडत होते.

तिने दोन्ही हातांनी त्याचे केस घट्ट आवळून धरले आणि त्याच्या ओठांना ओठ भिडवले. ते दोघेही इतक्या उत्कटपणे एकमेकांच्या ओठांचा आस्वाद घेऊ लागले की असं वाटत होतं की दोघेही तोंडावाटे एकमेकांच्या शरिरातच घुसण्याचा प्रयत्न करत होते जणू.

तृप्ती भाग : ६

एखाद्या नव्या खेळाडूला जणू कपिल देव गोलंदाजी करायला मैदानावर उतरत होता. त्याने आपले जीभ बाहेर काढली आणि तिच्या योनि द्वारावर टेकवली! “आऽऽऽऽऽऽऽऽऽऽ ह्ह! मंऽऽऽऽऽऽ!” तिला आता आवाज दाबणे अशक्य होऊ लागलं होतं. एक दोनवेळा जीभ वर खाली फिरवल्यांनंतर त्याने अलगद तिच्या योनित...

तृप्ती भाग : ५

ती आवेगाने त्याचे केस ओढत होती आणि त्याचे हात कधी त्याच्या मांडीवर फिरत होते कधी कमरेवर तर कधी पाठीवर फिरत होते. बऱ्याच वेळ तिच्या नाजूक ओठांचा आस्वाद घेतल्यानंतर त्याने तिच्या ओठांतून स्वतःची सुटका करून घेतली. तिला तसेच धरून तो उभा राहिला. तिच्या पायांनी त्याच्या...

तृप्ती भाग : ३

दोघेही आंब्याच्या बागेत गेले. तो तिचे शरीर निरखून पाहत होता. मनातल्या मनात त्याने ना जाणे काय काय विचार केले. तिची गोरीपान पाठ पाहण्यासाठी तो मुद्दाम तिच्या मागे राहत होता. “हे आंबे कधी होतील!” ती “अजून गारवा आहे, फळही वाढली नाहीत अजून पूर्ण! हवा थोडी उबदार झाली की...

तृप्ती भाग : २

“इंटरेस्टिंग!” राजेंद्र खरंच इंप्रेस झाला होता. “खरंच!” मागून आवाज आला. त्याने मागे वळून पाहिलं. ती मगाशीची तरुणी त्याच्या मागे उभी होती. “अरे! बरंका! सॉरी मी अजून तुमचं नाव नाही विचारलं!” राजेंद्र “विशाल!” तो “ओके विशाल! ही माझी बायको तृप्ती! दोन महिन्यांपूर्वी लग्न...

तृप्ती

रोजप्रमाणे त्याचा पोफळीतल्या टपरीच्या बाजूला दोन स्टूल घेऊन चहा आणि सिगारेटचा कार्यक्रम चालू होता. शांत व स्वच्छ समुद्रकिनाऱ्यामुळे आणि घण्टेश्वराच्या टुमदार मंदिरामुळे गावात पर्यटकांची संख्या जरी वाढू लागली असली तरी तसं गाव मागासलेलंच होतं. शहरात मोठ्या हॉटेलांमध्ये...

error: नका ना दाजी असं छळू!!