माझ्या डोक्यातील प्लॅन प्रमाणे दुसर्‍या दिवशी सकाळी मी सर्वप्रथम एका पब्लिक फोनवरून त्या नर्सिंग होममध्ये फोन केला आणि रीताची ड्युटी कधी आहे ते विचारले. रिसेप्शनीस्टने मला सांगितले की ती नाईट शिफ्टला आहे. मला तेच हवे होते.
तेव्हा मी त्या रिसेप्शनीस्टला म्हटले की मी रीताच्या मैत्रिणीचा भाऊ बोलतोय आणि आज संध्याकाळी आमचा एक पेशंट त्या नर्सिंग होममध्ये स्पेशल रूममध्ये ॲडमीट होणार आहे तर त्याच्यासाठी नाईट शिफ्टला रीताला एक्सक्युसीव नर्स म्हणून बुक करा. तिने माझे नाव, पत्ता आणि फोन नंबर नोट करून घेतले आणि रीताचे बुकींग झाले म्हणून सांगितले.
माझ्या प्लॅनचा पहिला भाग यशस्वी झाला म्हणून मी खुश झालो! मग मी घरी आलो आणि माझ्या एका छोट्या सॅकमध्ये माझा एक ड्रेस, अंडरवेअर वगैरे आवश्यक गोष्टी घेतल्या. अरूणने मला त्याबद्दल विचारले तर मी त्याला सांगितले की, मी एका इंटरव्युव्हसाठी पुण्याला चाललो आहे आणि कदाचित उद्या नाहीतर परवा परत येईल.
मग नेहमीसारखा ती सॅक आणि सेल्सची बॅग घेऊन मी कंपनीत जायला बाहेर पडलो. कंपनीत येऊन मी दुपारपर्यंत थोडे काम केले. नंतर मग छातीत दुखतेय, असे सांगून मी सीक लिव्ह टाकली आणि बाहेर पडलो.
त्या नर्सिंग होमच्या जवळील एका हार्ट-स्पेशालिस्ट डॉक्टरकडे जाऊन मी माझ्या छातीत दुखतेय अशी कंप्लेंट केली. त्या डॉक्टरने मला थोडी माहिती विचारली आणि तपासले. मग त्याच्याकडील पोर्टेबल मशीनने त्याने माझा ईसीजी घेऊन चेक केला पण त्याला सगळे नॉर्मल आढळले. मी तरीही छातीच्या दुखण्याची कंप्लेंट करत राहलो.
मग खबरदारी म्हणून त्याने मला अजून काही टेस्ट करण्याचा सल्ला दिला. माझ्या अपेक्षेप्रमाणे त्याने मला त्या नर्सिंग होममध्ये ॲडमीट होऊन काही टेस्ट करायला सांगितल्या. त्याप्रमाणे त्याने मला लेटर दिले आणि ते लेटर घेऊन मी आनंदाने पण चेहर्‍यावर सुतकी भाव ठेवत त्याच्या क्लिनिकमधून बाहेर पडलो.
मग मी त्या नर्सिंग होममध्ये आलो आणि ते लेटर दाखवून डॉक्टरची अपॉईंटमेंट घेतली. ड्युटीवरील डॉक्टरनेही मला तपासले आणि ईसीजी रिपोर्ट पाहून त्यालाही सगळे नॉर्मल आढळले. पण मी छातीत दुखत असल्याची तक्रार करत राहलो तेव्हा नाइलाजाने तो इतर टेस्ट करायला तयार झाला आणि त्याने मला ॲडमीट करून घ्यायची इंस्ट्रक्शन दिली.
जेव्हा त्यांनी मला जनरल वॉर्डमध्ये ॲडमीट होण्याबद्दल सांगितले तेव्हा मी प्रायव्हेट रूम मागून घेतली आणि तीपण तीच शेवटची रूम ज्यात माझा मित्र अरूण होता ती. मग मी एक्सक्युसीव नर्सबद्दल विचारले तर त्यांनी मला सांगितले की सध्या कोणी अवेलेबल नाही.
ते ऐकून मी आश्चर्य चकीत झालो पण चेहर्‍यावर तसे न दर्शवता मी सकाळी फोन करून रीताला बुक केल्याचे सांगितले. तेव्हा त्यांच्या लक्षात आले की रीताची बुकींग माझ्यासाठी झाली होती. मग त्यांनी रीतसर फॉर्म भरून मला रूम आणि नर्सचा काय चार्ज होईल ते सांगितले आणि मी आवश्यक फी भरून फॉरमॅलीटी पूर्ण केल्या.
ते मला म्हणाले की रीताची ड्युटी दहा वाजता चालू होते तेव्हा ती दहा नंतर तुम्हाला अटेंड करेल. मी मनातून आनंदी झालो पण चेहर्‍यावर काही न दाखवता माझ्या रूममध्ये आलो. दहा वाजायला भरपूर वेळ होता कारण आत्ताशी आठ वाजत होते. साधारण साडे आठ वाजता जेवण आले आणि मी जेवण केले.
मग मी बेडवर पडून मी आणलेले एक पुस्तक वाचत बसलो. जरी मी पुस्तक वाचत होतो तरी माझी नजर सारखी घड्याळावर जात होती. दहा कधी वाजतायेत असे मला झाले होते. शेवटी एकदाचे दहा वाजले! मी सावरून बसलो पण मी पुस्तक वाचणे चालू ठेवले.
दहा वाजून दहा मिनिटे होत आली तरीही रीताचा पत्ता नव्हता. ती येणार नाही की काय आज? असा विचार माझ्या मनात आला आणि माझे मन खट्टू झाले! पण तेवढ्यात दरवाज्यावर नॉक झाले! मी ‘कम इन’ म्हणल्यावर दरवाजा उघडला आणि रीताने आत प्रवेश केला!
मला पाहल्याबरोबर ती आश्चर्याने उद्गारली,
“अरे तू? तू कसा काय इथे?”
“वेल! असाच पेशंट!” मी हसत तिला म्हणालो.
“असाच? तू पेशंट आहेस? काय होतेय तुला?” आश्चर्याने असे बोलत ती माझ्या बेडजवळ आली आणि माझ्या बेडला लावलेल्या पॅडवरील माझे मेडिकल पेपर पाहू लागली.
मी तेवढ्यात तिच्या अंगावरून नजर फिरवून घेतली. नेहमीसारखा तिने टाईट युनिफॉर्म घातला होता. पायात लॉंग सॉक्स आणि डोक्याला स्कार्फ होता. टाईट ड्रेसमध्ये तिचे अवयव उठून दिसत होते. तिची फिगर पाहून माझ्या पॅन्टमध्ये हालचाल व्हायला लागली.
“असे कसे अचानक तुझ्या छातीत दुखायला लागले?” तिने पॅड ठेवत आश्चर्याने मला विचारले.
“माहीत नाही! दुपारपासून दुखत होते. डॉक्टरने चेक केले पण त्यांनाही काही आढळले नाही. म्हणूनच तर त्यांनी मला अजून टेस्ट करायला ॲडमीट करून घेतले.” मी खुलासा केला.
“अरे पण त्यासाठी ॲडमीट करायची काय गरज? टेस्ट तर तू असेही येऊन देऊ शकला असतास.” तिला ते पटत नव्हते तेव्हा ती शंकेने म्हणाली.
“माहीत नाही! डॉक्टर म्हणाले ॲडमीट व्हा. मी ॲडमीट झालो!” मी असे म्हणालो पण मलाच माहीत होते की मीच डॉक्टरांना ॲडमीट करून घ्यायचा आग्रह केला होता ते!
“थांब!” रीताने काही विचार करत आश्चर्याने विचारले, “मला रिसेप्शनीस्टने सांगितले की माझ्या कोणा मैत्रिणीच्या भावाने फोन करून मला त्यांच्या कोणा पेशंटसाठी बुक केले म्हणून तो फोन तूच केला होतास?”
“हो! मीच केला होता! कारण मला नर्स म्हणून तू हवी होतीस.” मी शांतपणे कबूल केले.
“हो का? पण बुकींग तर सकाळी केले होते. तुझ्या छातीत तर दुपारी दुखायला लागले, म्हणजे तुला माहीत होते का की तुझ्या छातीत दुखणार आहे ते?” तिने शंकेने माझ्याकडे पाहत विचारले.
“खरं तर तसे मला सकाळपासून दुखत होते. तेव्हा मला साधारण वाटत होते की मला ॲडमीट व्हावे लागणार. तेव्हा मी तुझी बुकींग करून ठेवली,” मी माझ्या परीने खुलासा केला पण मला माहीत होते तो तिला पटणारा नव्हता.
“मला तर हा सगळा बनाव वाटतोय. तुला काही झालेले नाही! तू मुद्दाम ॲडमीट झालेला आहेस! हो ना?” रीताने माझ्याकडे पाहून म्हटले.
माझ्या लक्षात आले की माझा बनाव पकडला गेला होता आणि मला आता तिला खरे खरे सांगितल्या शिवाय गत्यंतर नव्हते. खास करून पुढील माझ्या प्लॅन करिता तिला विश्वासात घेणे जरुरीचे होते.
तेव्हा मी तिला म्हणालो, “रीता आधी तू येथे येऊन बस! मी तुला सगळे नीट सांगतो!”
“काय सांगतो? काय चालले आहे हे सगळे?” रीताने प्रश्नार्थक मुद्रेने म्हटले.
“तू बस तर आधी. सांगतो मी सगळे.” असे म्हणून मी तिचा हात धरून तिला चेअरवर बसवले आणि मी तिच्या समोर बेडवर बसलो.
ती थोडी गोंधळली होती पण तरीही चेअरवर बसून राहिली. मग तिच्या नजरेला नजर भिडवत मी तिला म्हणालो, “रीता, सर्वप्रथम तू मला प्रॉमिस कर की मी जे काही तुला सांगेल त्याने तू रागवणार नाहीस आणि माझे पूर्ण म्हणणे नीट ऐकून घेशील.”
“अरे, पण तू आधी सांग ना! त्याशिवाय कसे मी तुला प्रॉमिस करू?” रीताने चकितपणे म्हटले.
“नाही! तू आधी प्रॉमिस कर! तुझे काही नुकसान नाही त्यात!” मी तिला आग्रह केला.
“ओके बाबा! मी प्रॉमिस करते! मी रागवणार नाही. आता सांगशील काय ते?” हसून शेवटी तिने म्हटले.
तिच्या प्रॉमिसने मी रिलॅक्स झालो आणि उत्साहाने तिला सांगायला लागलो की कसे दोन तीन दिवसापासून मी सगळे प्लॅनिंग केले. इंटरनेटवरून माहिती गोळा करण्यापासून छाती दुखायचे नाटक करून येथे नर्सिंग होममध्ये ॲडमीट होईपर्यंत, मी काय काय आणि कसे कसे केले ते सगळे मी तिला सांगितले.
मी सांगत असताना, ती लक्ष देऊन माझे बोलणे ऐकत होती आणि जसे जसे मी तिला सांगत गेलो तसे तसे तिच्या चेहऱ्यावरील भाव कुतुहलावरून आश्चर्यात बदलत गेले. निव्वळ तिला पाहता यावे आणि तिचा सहवास मिळावा म्हणून मी हे सगळे केले, असे जेव्हा मी तिला शेवटी सांगितले तेव्हा ती चकित होऊन माझ्याकडे पाहतच राहिली!
ती म्हणाली, “अरे कमाल आहे तुझी! निव्वळ मला पहाता यावे म्हणून तू हे सगळे केलेस? माझा सहवास हवा म्हणून तू हे नाटक केलेस? का? का पण?”
“कारण मी तुझ्या प्रेमात पडलो आहे!” मी पटकन म्हणालो.
“काय? काय म्हणालास तू?” तिने कळूनही न कळल्यासारखे विचारले.
“तू बरोबर ऐकलेस, रीता! मी तुझ्या प्रेमात पडलोय!” मी हसून पुन्हा म्हटले.
“अरे पण माझ्याच प्रेमात का? मा‍झ्यात काय आहे असे?” तिने गोंधळत हसत मला प्रश्न केला पण तिलाही माहीत होते की तो प्रश्न निरर्थक होता.
मग मी तिला सांगितले की कसे पहिल्या दिवशी मी तिला पाहिले तेव्हा इंप्रेस झालो होतो आणि तेव्हापासून आजपर्यंत कसा मी तिच्यात गुंतत गेलो आणि तिच्या प्रेमात पडलो!
खरे तर मी तिच्याकडे सेक्स्युअली अट्रॅक्ट झालो होतो पण मी तसे तिला ते सांगू शकत नव्हतो तेव्हा मी तिला भावनिक आकर्षण सांगितले. पुन्हा तिला आश्चर्याचा धक्का बसला आणि ती काही न बोलता माझ्याकडे पाहत बसली.
मी हळूच तिला विचारले, “रीता, हे ऐकून तुला राग तर आला नाही ना?”
