आज प्रथमच नीलिमाला दुसर्‍या स्त्रीबद्दल आकर्षण उत्पन्न झालं होतं. तिने मंजूषाचे मलईदार ओठ चोखणं सुरूच ठेवलं होतं. मंजूषाच्या मनात भावनिक आंदोलनं सुरू असल्याने सुरुवातीला तीचं ह्या चुंबल्या जाण्याकडे ध्यानच नव्हतं.
हळूहळू ती भानावर यायला लागली. नीलिमाचे ओठ आपल्याशी खेळतायंत हे तिला अस्पष्टसं जाणवलं. तिची ही अवस्था नीलिमाने जाणली. मंजूषा बिथरून जाऊ नये म्हणून तिने आपले चाळे थांबवले. मंजूषाने उत्तेजित व्हावे म्हणून तिने दुसरा मार्ग अवलंबायचं ठरवलं.
“ए मंजू, चल ना आपण आत बेडरूममध्ये जाऊन बोलू या!”
असं म्हणून तिने मंजूषाचा हात धरून तिला आपल्या बेडरूममध्ये घेऊन गेली. आत गेल्यावर तिने आतला ट्यूबलाईट ऑन केला व सिलींग फॅनही सुरू केला. आता दोघीही बेडवर बसल्या. तिने मंजूषाला आपल्या जवळ घेतलं.
“अगं नरेश अतिशय चांगला आहे स्वभावाने आणि प्रणय सुख तर असं देतो की विचारूच नकोस. मला अगदी फुलवून खुलवून तृप्त करून टाकतो.”
नीलिमा बोलताना मंजूषाकडे बारकाईने बघत होती. तिच्या चेहर्‍यावर विस्मयाचे भाव होते. नीलिमा परपुरूषाबरोबर रत होण्याचे कसे चवीने वर्णन करत होती ह्याचे तिला राहून राहून आश्चर्य वाटत होते.
“आऽऽ आई गं!”
“वहिनी काय झालं?”
“आऽऽह मला काही तरी चावलं बघ! आईऽऽ गं.” असं म्हणून नीलिमाने कण्हल्यासारखं केलं.
“काय चावलं, वहिनी?”
“अगं काही कळत नाही!” असं म्हणून ती पुन्हा कळवळली.
“कुठे चावलं?” मंजूषाने काळजीने विचारले.
“ह्या इथे.” असं म्हणून नीलिमाने आपला उजवा हात मांड्यांच्या मध्ये ठेवला. “आईऽऽ गं.”
“वहिनी, मला दाखवा बरं. मी बघते!”
मंजूषा नकळत नीलिमाच्या जाळ्यामध्ये अडकत चालली होती. नीलिमा कळवळल्याचे ढोंग करत उभी राहिली व वाकून तिने आपली साडी कंबरेपर्यंत वर उचलत ती पुन्हा बेडवर बसली. आत काहीच न घातल्याने तिची इष्काची दौलत उघडी पडली. तिला अशा अवस्थेत बघून मंजूषा थक्क झाली.
आपल्या योनिवर हात ठेवत नीलिमा म्हणाली,
“हे बघ, इथे काही तरी चावलंय. मला तर बाई नीट बघता येत नाही, तूच बघ बरं काही कीडा-मुंगी तर नाही! आता चांगलीच आग होते आहे.”
मंजूषा बिचारी काळजीने नीलिमाच्या पायांजवळ खाली बसली. नीलिमाने आपल्या योनिचे ओठ फाकवून घेतले. मंजूषाला भोगायच्या कल्पनेनी तिची योनी ओली व्हायला सुरूवात झाली होती.
“मंजू,तू बाई जरा हात लावून बघ बरं, काही आत तर गेलं नाही ना!”
मंजूषाने भीत भीत नीलिमाच्या योनिवर हात ठेवला. तिचा चेहरा नीलिमाच्या विलग झालेल्या मांड्यांमध्ये आला होता. नीलिमाच्या पाझरत चाललेल्या योनितून सूक्ष्म मादक गंध दरवळू लागला होता. मंजूषाने हळूच आपले एक बोट नीलिमाच्या योनिमार्गात घातले व आत काही लागतं का बघू लागली.
“आऽऽई गं!”
“काय झालं, वहिनी? दुखतंय का?”
“नाही गं! किती बरं वाटलं, तू बोट लावलं तर! अजून जरा चोळ ना!”
महेशने कित्येक दिवस संभोग न केल्याने मंजूषा शरीर सुखापासून वंचित झालेली होती. त्यातून नीलिमाने नरेशबद्दल सांगून तिच्या देहात वासनेचं एक वादळच निर्माण केलं होतं आणि नीलिमा सारख्या सुंदरीने आपले स्त्रीत्व तिच्यासमोर उघडं केले होते.
मंजूषा वेगळ्याच विश्वात पोहोचली होती. नीलिमाची योनी कुरवाळावी अशी तिला अनावर उर्मी झाली. मागला पुढला कसला विचार न करता ह्या इष्काच्या आगळ्या वेगळ्या खेळात तिने स्वत:ला झोकून दिले. अधीरपणे ती नीलिमाच्या योनित बोट आत बाहेर करू लागली. मासोळी गळाला लागल्याची नीलिमाची खात्री पटली.
“काही नाही ना गं आत?”
“नाही हो, वहिनी. आत काही असेल असं मला वाटत नाही. उठू का मी?”
तिने ‘उठू का’ असं विचारलं, पण मनातून तिला वाटत होतं की नीलिमाने नाही म्हणावं आणि हे असंच अखंड सुरू राहावं.
“बघ बाई तुला त्रास होतं नसेल आणि आवडत असेल तर बस ना अशीच थोडा वेळ! मला खूप बरं वाटतंय!”
ह्यात खोटं काहीच नव्हतं. मंजूषाच्या स्पर्शामुळे नीलिमा धुंद झाली होती. मंजूषाने पडत्या फळाची आज्ञा घेतली. ती आवेगाने बोट आत-बाहेर करू लागली. नीलिमाच्या ओल्या चिंब योनिकडे ती टक लावून बघत होती.
“ए वेडे, काय बघतेस गं?”
“वहिनी, तुमचं आतलं कसं पिकलेल्या कलिंगडाच्या फाकासारखं दिसतंय, असं वाटतं की खाऊनच टाकावं!”
आपण एवढं धीटपणे कसं बोलू शकलो ह्या विचाराने मंजूषा लाजली.
“अगं मग खा की! माझी अजिबात ना नाही! पण तू खूप आप्पलपोटी आहे. मला नाही आवडलं तुझे असं वागणं!”
“काय झालं, वहिनी? माझं काय चुकलं?” मंजूषाने घाबरलेल्या स्वरात विचारलं.
“अगं दृष्टे! माझं सगळं बघितलं आणि आपला मुद्देमाल मात्र लपवून ठेवलायस!”
नीलिमाच्या म्हणण्याचा अर्थ लक्षात येताच मंजूषा लाजून चूर झाली. तिने आपली मान खाली घातली. नीलिमाने आपल्याला सावरत मंजूषाला हात धरून उठवलं व आपल्या मिठीत घेतलं. तिची हनुवटी उचलत तिच्या विलग झालेल्या ओठांचं चुंबन घेऊ लागली.
मंजूषाने आपले दोन्ही हात नीलिमाच्या माने भोवती गुरफटत तिच्या ओठांमध्ये आपले ओठ खुपसले. दोघींनाही एकमेकांचे उष्ण श्वास जाणवत होते. मंजूषाचे स्तन नीलिमाच्या स्तनांवर दाबून तिला आपल्या स्तनांग्रांमध्ये सुरसुरी जाणवू लागली.
“मग दाखवतेस ना मला तुझी?”
खरं म्हणजे नीलिमाला मंजूषाला पूर्ण नागवी करून तिच्या देहाला भोगायचे होते. पण आता मंजूषा संपूर्णपणे तिच्या ताब्यात आलेली होती. तिचा यथावकाश ती आस्वाद घेणार होतीच. आता तिला फक्त कामतृप्ती हवी होती. मंजूषाने आपली मान हलवून तिला होकार दिला.
नीलिमाने प्रथम आपली साडी सोडून टाकली. आता ती कंबरेखाली नागवी झाली होती. मग तिने मंजूषाच्या निऱ्यांना हात घातला. भराभर तिने मंजूषाची साडी व पेटिकोट काढून टाकले. मंजूषाने लाजून डोळे मिटून घेतले होते. तिचे पाय किंचितसे विलग झालेले होते.
तिच्या कंबरेखाली इवलीशी गुलाबी निकर होती. त्या निकरचा मध्यभाग ओला होऊन तिच्या अंगाला चिपकला होता. त्यामुळे तिच्या योनिच्या मांसल ओठांचा आकार स्पष्ट दिसत होता. निकरच्या दोन्ही बाजूंनी कुरळ्या केसांची लव दिसत होती.
नीलिमा मंजूषाच्या समोर गुडघे टेकून बसली. निकरच्या कपड्याआडून मंजूषाच्या उत्तेजित शरीराचा गंध तिच्या नाकाला जाणवू लागला. बेभान होऊन तिने आपले तोंड मंजूषाच्या केंद्रभागी लावले व निकरचा कपडा चाटू लागली.
आधीच ओली झालेली निकर नीलिमाच्या लाळेने अजून चिंब झाली. मंजूषाने अनावर होऊन नीलिमाचे तोंड आपल्या योनिप्रदेशावर दाबून धरले. तिच्या मुखातून सुखाचे उसासे निघायला लागलेत.
योनिदर्शनाच्या आड येणारी निकर नीलिमाने खसकन ओढून काढली. नीलिमा पायांमध्ये बसली असल्यामुळे मंजूषाला आपली फाकलेली योनिही झाकता येईना. तिची ही अवघडलेली अवस्था बघून नीलिमाची उत्तेजना वाढीला लागत होती.
तिने आपली उजवी तर्जनी मंजूषाच्या योनिच्या पाकळ्यांवरून फिरवली. आतला कामसलिल थोडासा बाहेर झिरपल्याने त्या पाकळ्या आर्द्र झाल्या होत्या. योनिमार्गाच्या बुळबुळीतपणामुळे मार्ग घट्ट असूनही नीलिमाचे बोट सहज रित्या आत शिरले होते.
“वहिनी नका नं असा चावटपणा करू! मला कसंतरीच होतंय!”
मंजूषा विनवू लागली. त्याकडे अजिबात लक्ष न देता नीलिमाने तिच्या योनिवर आपल्या बोटाचे आक्रमण सुरूच ठेवले. एवढंच नाही तर आपले ओठ तिच्या ओटी पोटाच्या अगदी जवळ नेत मंजूषाचा उत्तेजित झालेला योनिदाना चोखू लागली.
“आहऽऽ वहिऽऽनी का छळताय मला.”
तिच्या पायातले त्राण निघून गेले. पडू नये म्हणून तिने आपल्या पुढ्यात वाकलेल्या नीलिमाच्या डोक्याचा आधार घेतला. त्याचा परिणाम असा झाला की नीलिमाचा चेहरा मंजूषाच्या उघड्या योनिमार्गावर चिकटून गेला.
मंजूषाचा उष्ण ओलसर कामगंध उरात भरून घेत ती मंजूषाच्या योनिला जोराने चोखू लागली. तिच्या चोखण्याचा उन्माद मंजूषामध्येही भिनला. आपल्या इश्‍काच्या सतारीचे असे छेडणे तिच्या रोमारोमातून गुंजन करू लागलं.
“आऽऽई गं, सहन होत नाहीय हो, वहिनी.”
मंजूषाच्या स्खलनाची अवस्था नीलिमाने ताडली. आपल्या दोन्ही हातांनी मंजूषाच्या भरदार कूल्ह्यांना घट्ट धरत तिने हलकेच तिच्या दाण्याला चावा घेतला. उत्तेजनेच्या चरम सीमेपाशी पोहोचलेल्या मंजूषाच्या उत्कटतेचा कडेलोट झाला. नीलिमाच्या तोंडावर आपली योनी घासत तिने आपल्या पाझरण्याने नीलिमाचा चेहरा चिंब करून टाकला.
नंतर भानावर आलेल्या मंजूषाला नीलिमाने बेडवर झोपवले. आता तिला स्वत:ला रिलीफ हवा होता. ती मंजूषाच्या देहावर उलटी आरूढ झाली. आपले तोंड तिने पुन्हा मंजूषाच्या योनिमुखावर ठेवले व आपली योनी तिच्या तोंडावर दाबली.
पहिलीच वेळ असूनही, मंजूषाला आता काय करायचंय हे बरोबर उमगलं. तिने आपली जीभ नीलिमाच्या योनित घुसवली. त्या बेडरूममध्ये प्रणयाचे एक नवे आवर्तन सुरू झाले. एकमेकींना पूर्णपणे संतुष्ट करून आता त्या एकमेकांच्या मिठीत पहुडल्या होत्या. नीलिमाला अतीव समाधान लाभले होते. नरेशला मंजूषा अर्पण करण्यासाठी योजलेल्या प्लॅनचा अर्धा टपा यशस्वी पार पडला होता.
“मंजू, मग मी नरेशला काय सांगू? बघ बाई, तुझ्यावर जबरदस्ती नाही. तू म्हणशील तर मी बोलावते त्याला.”
“कधी बोलावणार आहात त्यांना?”
नीलिमाने मंजूषाचा स्वरातला अधीरपणा ओळखला. आता कसलीच शंका शिल्लक राहिली नव्हती.
“अगं, मी त्याला उद्याच बोलावते. तो जनरली दुपारी दोनला येत असतो. तू माझ्याकडे एक वाजताच येऊन जा! तुझी नीट तयारी करून देईन. तुला पाहताच तो खलास होईल अशी नटवते तुला.”
मंजूषा लाजून नीलिमाच्या कुशीत शिरली.
थोड्या वेळाने मंजूषा आपल्या घरी निघून गेली. ती जाताच नीलिमाने नरेशला फोन करून सुवार्ता दिली. नरेश एकदम खुश झाला.
“थॅक यु, नीलू डार्लिंग! तू काम फत्ते केलंस अखेरला! मानलं हं तुला!”
“नुसतं कोरडे थॅक्स नकोत! उद्या येताना मंजूसाठी चांगलंसं गिफ्ट घेऊन ये!”
“आणते बाबा मी! बिलकूल भुलणारच नाय बघ.”
“आणि माझ्यासाठी दोन आणायचेत! लक्षात आहे नं?”
“नीलू डार्लिंग, आपण लय खुश हाय तुझ्यावर! उद्याला तुला दुप्पट काय चारपट देईन, बोहनी केली म्हणून बोनस तुला. मातर एक विचारू काय?”
दुप्पटच्या ऐवजी चौपट म्हणल्यावर नीलिमा पाघळून गेली.
“विचार ना!”
“मंजूबाय खातर नेकलेस घेते मी, पर तू चार चार नेकलेसच्या काय माला घालशील? त्या बदल्यात त्याच्या केश व्हॅल्यूच्या चारपट केशा तुला दिली तर मंजूर का तुला?”
नरेश कॅश देतो म्हणल्यावर तर नीलिमा नाचायचीच बाकी राहिली. हात खर्चाला कॅश केव्हाही परवडते, असा विचार तिच्या मनात आला.
“अरे नरेश, चालेल का विचारतोस? मला तर धावेल!”
“बहोत खूब! मग उद्याला येते मी! दोपहर दोन वाजता येते. मंजूबायला तैय्यार करून ठेव!”
“तू बघच मी तिला कशी तयार करते ती. तिला बघताच तुझा उभा नाही राहला तर म्हण!”
