“कित्ती सुरेख!” नीलिमा जवळपास किंचाळलीच.
इतक्या वेळ झुकलेली आपली मान मंजूषाने हळूच वर उचलली. नरेशच्या हातात नाजूक हिऱ्यांचा एक अप्रतिम नेकलेस होता. नेकलेस बघून मंजूषाचे डोळे दिपलेत.
“मंजूबाय, आवडला?”
तिने प्रथमच नरेशकडे बघितले. त्याच्या करारी डोळ्यात तिला आपल्या रूपाचे कौतुक स्पष्ट दिसत होते. त्याच्या चेहर्‍यावर मंद हास्य विलसित होते. तिची त्याच्याबद्दलची भीती क्षणात पळाली. त्याच्या प्रश्नाला तिने अस्फुटशी मान डोलावली.
“अरे आवडलाय तिला! आता तूच घालून दे तिला!”
नीलिमा मंजूषापासून थोडी दूर झाली.
नरेशने नेकलेसचा हुक उघडला व मंजूषाच्या मानेभोवती घालत त्याने हुक लावून घेतला. तिच्या मानेभोवती हुक लावत असताना ही तरूण स्त्री आता आपल्या बंधनात आली आहे व आपल्या मालकीचीच झाली आहे अशी भावना त्याच्या मनात उत्पन्न झाली.
हुक लावून त्याने हात समोर आणले. नेकलेस आता मंजूषाच्या भरदार छातीवर रूळत होता. त्याला अँडजस्ट करायचे म्हणून त्याने मालकी हक्काने मंजूषाचा पदर बाजूला करून टाकला. ब्लाउजच्या उघड्या गळ्यातून तिच्या उफाळून आलेल्या वक्षस्थळांमधील खोल दरी त्याला खुणावत होती.
नेकलेस नीट करण्यासाठी हात त्याने तिच्या उरोजांवर ठेवले. तिच्या त्वचेच्या मुलायम स्पर्शने चळून जाऊन त्याचे हात नेकलेस नीट करण्याऐवजी तिचे अर्ध-अनावृत्त स्तन कुरवाळू लागले. आपल्या उत्फुल्ल स्तनांना नरेशच्या कणखर हातांचा स्पर्श होताच मंजूषा बावचळली. तिला त्याच्या स्पर्शात एक वेगळीच ओढ जाणवायला लागली, जी तिला महेशच्या स्पर्शात कधी जाणवली नव्हती. तिच्या ओठांतून सित्कार बाहेर पडू लागले.
नरेशचे लक्ष तिच्या पिकलेल्या ओठांकडे गेले. त्यांच्या नाजूक लालबुंदपणाने मोहून जाऊन त्याने आपले ओठ त्या मांसल अधरांवर ठेवलेत. आकसून तो मंजूषाचे अधर रस प्राशन करू लागला.
नीलिमाने अचानक मागून मंजूषाला नरेशच्या अंगावर ढकलले. मंजूषा दचकून नरेशच्या मिठीत आली. नरेशने तिला घट्ट धरले. तिच्या मांड्यांमधील फुगीर ओटी पोटाचा नरेशच्या ताठरलेल्या पौरूषाला स्पर्श होऊ लागला.
आता कधी मंजूषाला नागवी करून तिच्यावर आरूढ होतो अशी त्याला घाई झाली. नंतर सावकाशीने चवी चवीने त्याला तिला चाखायचं होतं, पण आत्ता मात्र तिच्याशी धसमुसळा संभोग करायची अनावर वासना त्याच्या मनात उत्पन्न झाली. त्याने मंजूषाला आपल्या मिठीतून बाजूला केले. एक हात तिच्या भरदार मांड्यांच्या खाली व दुसरा तिच्या काखेत धरत त्याने तिला अलगद फुलासारखी उचलली.
“काय झाले रे नरेश?”
नीलिमाने चेष्टेच्या स्वरात विचारले. त्याची कामातुर अवस्था तिला कळली होती.
“नीलू डार्लिंग, तू आता आमच्या बीचमे येऊ नकोस. मी आता मंजूबायला पोटभरून चोदणार हाय.”
असे म्हणू तो मंजूषाला बेडरूममध्ये घेऊन गेला व तिला बेडवर ठेवले. नीलिमाही त्यांच्या पाठोपाठ आत आली. त्या दोघांमधली रती तिला बघायची होती.
“नरेश, आता सबुरीने घे! मंजूषाच्या तारुण्याचा वृक्ष आता तुझ्याच मालकीचा आहे.”
तिचे वाक्‍य ऐकून मंजूषाच्या अंगावर गोड शिरशिरी उठली.
नरेश आता तिच्यावर झुकला. तिच्या ब्लाउजमध्ये हात घालून त्याने एक हिसडा दिला. त्या हिसड्याने तिच्या तलम ब्लाउजच्या गुंड्या तटतटून तुटल्यात.
“अरे हळू! फाडतोस का तिचे ब्लाउज?”
“फाटले तर फाटले! असले छप्पन नये ब्लाउज आणेन तिला!” असे म्हणत तो आता स्वत: मंजूषाच्या बाजूला पहुडला.
“मंजूबाय, नीलू डार्लिंग बोलली तशी तू सच्ची जवानी का पेडच हाय, हे तुझे हापूसचे आंबे काय रसदार आहेत.” असे म्हणून त्याने तिचे स्तन पिळायला सुरूवात केली.
“जरा हळू नं! दुखतंय!” त्याच्या आवेगाने मंजूषा कण्हली.
“एक बात धेनात ठेव! आपण काय भी काम हल्लु हल्लु नाय करत, पर तुला ज्यादा दर्द भी नाय होऊ देणार!”
असे म्हणत त्याने तिच्या स्तनांना थोड्या हळुवारपणे हाताळायला सुरूवात केली. तिच्या ब्लाउजच्या बटणं आधीच तुटलेले होते. तो ब्लाउज त्याने तिच्या अंगातून बाहेर काढून टाकला. तिने लाजून जाऊन आपल्या दोन्हीही हातांनी आपले नग्न उरोज झाकून घेतलेत.
नरेशच्या कपाळावर एक बारीक आठी उमटली. आपल्या सौख्यात आलेल्या ह्या अनपेक्षित अडसराने तो चिडला. आपले दोन्ही पाय मंजूषाच्या शरीराभोवती घेत तो तिच्या पोटावर बसला. आपल्या विस्तीर्ण पंज्यांमध्ये तिचे हात धरत त्याने तिच्या डोक्याखाली आणले व एका हातात घट्ट धरून ठेवलेत.
त्याच्या ताकदीपुढे मंजूषाचे काहीच चालत नव्हते. तिचे दोन्ही हात डोक्यामागे गेल्यामुळे तिच्या दोन्हीही काखा उघड्या पडल्यात. नुकतेच शेव्हींग करून केस काढल्यामुळे त्या लुसलुशीत दिसत होत्या. त्यांतून घाममिश्रीत पर्फ्युमचा विलक्षण मादक गंध येत होता.
बेभान होऊन नरेशने तिच्या काखा चाटायला आरंभ केला. त्या कोवळ्या जागी त्याच्या खरखरीत जि‍भेचा स्पर्श होऊ लागला. मोकळ्या असलेल्या हाताने त्याने तिचे उभार कुस्करायला सुरूवात केली.
नरेशची प्रणयाची असली रासवट पद्धत मंजूषाला धुंद करू लागली. आयुष्यात प्रथमच ती अशा रीतीने भोगल्या जात होती. तिचा योनिमार्ग ओलाचिंब होऊ लागला. ओली होत असूनही तिला आपल्या योनित वणवा पेटलाय असा भास होऊ लागला. तिने आवेगाने मांड्या आवळून घेतल्यात. तिची ही तगमग बाजूला प्रेक्षकाच्या भूमिकेत उभ्या असलेल्या नीलिमाच्या लक्षात आली.
“नरेश, अरे आता वरचा खेळ थांबव! ती खालून पेटली आहे तुझ्यासाठी! विझव तिची आग!”
तिने नरेशला प्रोत्साहन दिले. नरेशकडून चुरगळली जाणारी मंजूषा बघून तिला स्वत:ला आवरल्या जात नव्हत. तिने आपली साडी सोडून टाकली. ती साडीखाली नागवीच होती. आपला उजवा हात तिने आपल्या योनिमुखावर आणला व आपला मदनांकुर चाळवू लागली. मधूनच आपल्या हाताची बोटे आपल्याच लाळेने ओली करत आपल्या योनित घालत होती.
नरेशलाही आता वरचं वरचं नको होतं. आपला दांडगा लवडा मंजूषाच्या नाजूक योनित घुसडत तिला आकंठ भोगायचं होतं. तो उभा राहला. विलक्षण तऱ्हेने त्याने आपल्या शरीरावरची वस्त्रं काढून टाकलीत.
मंजूषाच्या नाजूक गढीवर आक्रमण करायला त्याचा लवडा सुसज्ज झाला होता. वरच्या ट्युबलाईटच्या उजेडात त्याच्या लवड्याची लालबुंद सुपारी पेटत्या विस्तवासमान भासत होती. त्याच्या ह्या दांडग्या अवयवाकडे बघून मंजूषाला जणू चक्करच आली. हे आपल्या नाजूक छकुलीचे काय हाल करील ह्या विचाराने तिच्या अंगावर काटा उभा राहला.
नरेश बेडवर तिच्या बाजूला बसला. तिच्या निऱ्यांना हात घालून खेचला. आत काहीच नसल्याने तिची योनी उघडी पडली. ती केशरहीत दौलत बघून तो बेभान झाला. आवेगाने त्याने आपले ओठ तिच्या योनिमुखावर ठेवलेत व तिचा कामगंध तो उरात साठवून घेऊ लागला.
“नीलू डार्लिंग बोलली ती बात सच हाय! तुझ्या जवानीच्या बाग मधी वर हापूसचे आंबे हायेत तर खाली जासोंदाचे फूल हाय!”
आपल्या योनिची जास्वंदाच्या फुलासोबत तुलना केलेली ऐकून मंजूषा फुलली. ह्या दांडगट माणसाच्या मनातही कुठे तरी कवीहृदय आहे तर!
“नरेश, तिची पहिलीच वेळ आहे बाबा तुझासोबत! जरा दमाने घेशील! कुठे नाजूक ठिकाणी फाडाफाडी करू नकोस!”
समोरच्या धुंद दृष्याने व आपल्या बोटांच्या लाघवाने नीलिमाचे एकदा स्खलन होऊन गेले होते. तिला थोडंसं मोकळं वाटत होतं. आता ती नव्या जोमाने समोरचे प्रणय नाट्य बघायला सज्ज झाली होती.
पण नरेशचे तिच्याकडे अजिबात लक्ष नव्हते. तो मंजूषाच्या तारुण्याची रसमलाई चाखण्यात गुंगला होता. आपल्या योनिला होणार्‍या त्याच्या सराईत मुख स्पर्शाने मंजूषा सातव्या आकाशात पोहोचली होती. आपली कंबर हलवून ती नरेशच्या क्रियांना प्रतिक्रिया देत होती.
तिच्या मदनांकुरला ओठांनी चोखता चोखता नरेशचे हात तिच्या मांसल कूल्ह्यांमध्ये शिरले होते. तिथल्या नाजूक सुरकतलेल्या छिद्रावर हळुवारपणे बोट फिरवत त्याने त्या जागेचे भविष्यासाठी मनोमन आरक्षण करून टाकले होते.
“आऽऽह आईऽऽ गं.”
नरेशच्या स्किलफुल हाताळण्याने मंजूषाला तीव्र कामतृप्ती झाली. आपल्या मांड्यांमध्ये तिने नरेशचे डोके आवळून धरले. नरेशने तिचा आवेग ओसरू दिला. ती आता आपले आक्रमण झेलू शकेल ह्याची त्याला खात्री पटली होती.
तो उठून उभा राहला. त्याने खुणेने नीलिमाला जवळ बोलवून घेतले. तीही खुश झाली. तिला सगळी एक्शन आता एकदम जवळून बघायला मिळणार होती. ती बेडवर मंजूषाच्या कंबरेजवळ बसली. तिचा एक हात तिने आपल्या हातात आधार म्हणून धरून ठेवला. कारण नरेश पहिली चढाई दयामाया न दाखवता करणार आहे हे तिला कळून चुकलं होतं.
मंजूषाचे पाय गुडघ्यातून पलंगाच्या खाली लोंबकाळत होते. ते फाकवून नरेश त्यांमध्ये उभा राहला. आपले एक बोट मंजूषाच्या योनिमार्गात घालून त्याने तो पुरेसा ओला आहे ह्याची खात्री करून घेतली. आता तो पुढे झुकला. आपला लोखंडाच्या कांबीसारखा लवडा त्याने तीन चार वेळा मंजूषाच्या मदनांकुरावर घासला.
“मंजूबाय, हो रेडी!” असे म्हणत त्याने लवड्याची सुपारी तिच्या विलग योनिमुखाजवळ ठेवली.
पुढे काय होणार ह्याची पूर्ण कल्पना येऊन नीलिमाने आपले ओठ मंजूषाच्या ओठांवर ठेवलेत अन्‌ काही कल्पना न देता व दयामाया न दाखवता त्याचे आपल्या कंबरेला विलक्षण ताकदीने रेटा दिला.
असे काही होऊ शकते असे कधी कल्पनेतही नसलेल्या थोड्या बेसावध मंजूषाला एक क्षण काय झाले ते कळलेच नाही. पण लोण्याला चीरत जाणाऱ्या तप्त सुरीसमान नरेशचा लवडा जेव्हा तिच्या अंतरंगात शिरला तेव्हा तिच्या मुखातून किंकाळी बाहेर पडली. पण नीलिमाने ती शिताफीने आपल्या घशात विरून टाकली.
एकदा आत शिरल्यावर मग नरेश कसला थांबतोय. एखाद्या अबलख वारूप्रमाणे तो मंजूषाच्या नाजूक शरीरात उधळला. तिच्या फारशा वापरल्या न गेलेल्या कामवाटेवरून त्याची रपेट सुरू झाली.
त्याच्या धक्क्यांनी मंजूषाची अवस्था पाण्याबाहेर काढलेल्या मासोळीसारखी झाली. बेडवर झोपलेली असूनही तिला आपल्या शरीरातले सर्व अवसान गळल्यासारखे वाटले. शेवटी आधार घेण्यासाठी म्हणून तिने आपल्या पायांचा विळखा नरेशच्या कंबरेभोवती घातला.
तिच्या ह्या कृतीने तिचा योनिमार्ग थोडा रूंदावल्यासारखा झाला. ती आता नरेशची चढाई व्यवस्थितपणे झेलू लागली. नकळतपणे तिची कंबरही हलू लागल्याने तिला नरेशचे धक्के सुसह्य होऊ लागलेत.
नीलिमाने हळुवारपणे मंजूषाचे स्तन कुरवाळायला सुरूवात केली. मंजूषाला तिनेच ह्या प्रकारात खेचल्यामुळे तिला हे आल्हाददायक कसे वाटेल हे बघण्याची नीलिमाने स्वत:ची जबाबदारी मानली होती.
आता मंजूषाला हे हवंहवंसं वाटू लागलं. इतके दिवस प्रणय सुखासाठी आतुर तिची तापलेली काया नरेशच्या वर्षावाखाली भिजत होती. तिने हात फैलावून नरेशला आपल्या मिठीत ओढून घेतले.
आता नरेश निर्धास्त मनाने तिला भोगू लागला. त्या दोघांनाही एकमेकांबद्दल इतके आकर्षण उत्पन्न झाले होते की आपण प्रणय सुखाच्या शिखरावर कधी पोहोचलो हे त्यांना कळलेच नाही. दोघेही एकाच वेळेस आवेगाने स्खलित झाले.
अशा रीतीने नरेशने फेकलेल्या सोनेरी जाळ्यात मंजूषा अलगद कैद झाली होती. पण त्या जाळ्याच्या सोनेरी रंगात एक वासनेची लाल छटाही मिसळली होती.
